ตอนที่ 350 คุณจะแต่งงานกับเขาไม่ได้!
สีหน้าของเย่เฉินดูไม่ค่อยสู้ดีทันที!
เมื่อเห็นท่าทางของเย่เฉิน คนขับแท็กซี่ก็พูดด้วยท่าทางประหลาดใจ “อย่าบอกนะว่าแค่เงินสิบห้าหยวนคุณก็ไม่มีจ่ายน่ะ?”
เย่เฉินอับอาย เขากล่าว “ขอโทษด้วยครับ คุณลุง ผมรีบออกจากบ้านเลยลืมพกเงินมาด้วย คุณให้เบอร์ติดต่อผมไว้ ผมจะหาคนมาโอนเงินให้คุณอย่างแน่นอนครับ”
เมื่อหลี่เฉิงเจี๋ยและเฉียนช่วนจื่อได้ยินต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
หลี่เฉิงเจี๋ยหัวเราะแล้วพูดว่า “เย่เฉินนะเย่เฉิน ค่าเสียหายรถห้าพันหยวนนานยไม่ยอมจ่าย ค่ารถแค่สิบห้าหยวนก็ไม่มีปัญญาจ่ายเหรอเนี่ย? คนแบบนายยังเรียกว่าลูกผู้ชายได้อยู่หรือเปล่า? คู่ควรจะเป็นพ่อของซือซือแล้วเหรอ?”
กลุ่มคนที่มุงดูเหตุการณ์นั้นต่างก็ถกเถียงกัน
“ดูท่าทางของเขา ใส่แบรนด์เนมทั้งตัว ไม่อยากจะเชื่อว่าเงินค่ารถสิบกว่าหยวนยังไม่ยอมจ่าย งกเกินไปแล้วมั้ง!”
“ทำไมในโลกใบนี้ถึงมีคนที่จ่ายเงินสิบกว่าหยวนไม่ได้นะ? เขายากจนขนาดไหนกัน?”
“ฉันว่านะ เป็นไปได้มากเลยว่าเขาจะขโมยเสื้อผ้าและแหวนพวกนี้ แล้วมาวางท่าแสร้งเป็นคนรวย!”
คนขับแท็กซี่พูดด้วยความโมโหว่า “ไม่ใช่สิ คุณไม่ได้พกเงินแล้วเรียกแท็กซี่ทำไม? ผมไม่สนหรอกนะเงินห้าพันหยวน ผมไม่เอาเงินห้าพันของคุณก็ได้ ถือเสียว่าผมมันโง่ ตาถั่วเข้าใจผิดว่าคุณเป็นคนรวย! แต่ว่าค่ารถสิบห้าหยวนนี้ผมต้องได้ ถ้าไม่จ่ายให้ผมตอนนี้ คุณก็ไปไหนไม่ได้!”
เฉียนช่วนจื่อที่อยู่ข้างๆ ยุแยง “คุณลุง โทรแจ้งตำรวจให้มาจับเขาเลย!”
เย่เฉินโกรหัวเสีย เขาเพิ่งเข้าใจว่า ‘ทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่!’ คืออะไร
ก่อนหน้านี้ถึงจะเป็นช่วงเวลาที่เขาเป็นเขยแต่งเข้าตอนอยู่อวิ๋นโจวก็ยังไม่อับอายเท่าวันนี้!
คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่มีปัญญาเงินค่ารถ!
ตอนนี้ติดต่อฉินหงเหยียนไม่ได้ จะติดต่อคนในบ้านก็ยิ่งไม่ได้ ในมือถือของเขามีเบอร์ของพนักงานหลายคน ที่น่าจะโอนเงินให้เขาได้
แต่ว่าตอนนี้ทั้งวีแชทและอัลลิเพย์ของเขาใช้งานไม่ได้ทั้งคู่ เกรงว่าน่าจะโดนระงับการรับเงินเช่นกัน
นอกเสียจากว่าจะมีคนเอาเงินสดมาให้เย่เฉินด้วยตนเอง
ตอนนี้หลิวเจิ้งคุนกับซีกวายังคงถูกจับอยู่ที่เมืองเสินเฉิง ไม่รู้ว่าถูกปล่อยออกมาหรือยัง มีแค่หวังเอ้อร์เชอที่อยู่ในเมืองหลวง
แต่ว่า UFO ที่ควบคุมโดยหวังเอ้อร์เชอเป็นปราการความปลอดภัยเดียวในเมืองหลวงของเย่เฉิน ซึ่งจะให้เขาปรากฏตัวไม่ได้
เพราะทันทีที่เขาปรากฏตัว เย่เฉินอาจตกเป็นเป้าหมายที่จะถูกสังหารได้ทุกเมื่อ และเขาจะไม่สามารถต่อสู้กับตระกูลซูได้อีก
ในช่วงเวลาที่เย่เฉินกำลังตกที่นั่งลำบากไม่รู้จะทำอย่างไร อยู่ๆ ก็มีเด็กหญิงตัวน้อยๆ วิ่งมาหาเขา
“คุณพ่อ!”
เมื่อเย่เฉินได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก็รีบมองไปข้างหน้า แล้วจึงเห็นบุตรสาววิ่งมาหาเขา ด้านหลังมีสาวใช้ที่อยู่ในเรือนสี่ประสานกัซุมู่ชิงวิ่งตามหลังมา
“คุณพ่อ คุณพ่อจริงๆ ด้วย!”
เหมือนว่าซือซือที่กำลังเล่นอยู่หน้าบ้านจะเห็นเย่เฉินจากที่ไกลๆ จึงได้วิ่งมาหา
“ซือซือ!”
เย่เฉินก็สาวเท้าไปอุ้มบุตรสาวขึ้นมา
“ว้าว แม่หนูน้อยคนนี้หน้าตาสวยมากจริงๆ”
“พันธุกรรมดีมากแน่ๆ แม่ของเด็กเองก็น่าจะต้องสวยมาก”
ใบหน้าอันงดงามของซือซือทำเอาป้าๆ น้าอาแถวนั้นต่างกื่นชอบและอิจฉา
“คุณพ่อมาหาหนูเหรอคะ?” ซือซือถามด้วยรอยยิ้ม
เย่เฉินพยักหน้า
ซือซือดึงมือของเย่เฉินแล้ว “ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับบ้านกัน หนูอยากให้คุณพ่อสอนเล่นเปียโน”
“เดี๋ยวก่อน!” คนขับแท็กซี่เรียกทั้งคู่แล้วพูดขึ้นว่า “คุณยังไม่ได้จ่ายค่ารถห้ามไปไหน!”
เย่เฉินโกรธมาก แต่เขาก็ติดเงินคนขับรถแท็กซี่จริงๆ ถึงแม้จะไม่มากแต่ก็เป็นเงินที่ควรต้องจ่าย
นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะใช้กำลังแก้ไข แต่เขาแค่ต้องใช้เงินเท่านั้น
“คุณพ่อจะเอาเงินเหรอ? หนูมีค่ะ” จู่ๆ ซือซือก็กล่าวออกมา
ทันทีได้ยินว่าลูกสาวของเย่เฉินมีเงิน คนขับแท็กซี่ก็รีบพูดขึ้นว่า “หนูให้ก็ได้ สิบห้าหยวน!”
ซือซือล้วงมือน้อยนุ่มนิ่มเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ตสีชมพูตัวเล็กของ แล้วหยิบธนบัตรเป็นก้อนกลมๆ ออกมา
มีทั้งห้าหยวน สิบหยวน ร้อยหยวน และยี่สิบหยวน
“นี่ค่ะ”
มือน้อยๆ ของเด็กหญิงกำเงินที่ซ้อนกันเป็นก้อนยื่นไปให้คนขับแท็กซี่
คนขับแท็กซี่จึงดึงธนบัตรสิบหยวนออกมาหนึ่งใบ และดึงห้าหยวนออกมาอีกหนึ่งใบ แล้วพูดขึ้นว่า “เรียบร้อย สิบห้าหยวนพอดี!”
เมื่อได้เงินแล้ว คนขับแท็กซี่ก็รีบขับรถจากไปทันที
อย่างไรก็ตาม ชาวบ้านที่ล้อมวงอยู่ยังคงกระซิบกระซาบ
“ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เรื่องจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะให้ลูกสาวจ่ายเงินค่าแท็กซี่เลยเหรอ? น่าอายจริงๆ!”
“นั่นน่ะสิ เลิกกับแม่ของเด็กแล้วแน่ๆ ผู้ชายไม่ได้เรื่องแบบนี้ ผู้หญิงที่ไหนจะเอา”
หลี่เฉิงเจี๋ยก็เยาะเย้ยเต็มที่ “เย่เฉิน เมื่อก่อนฉันอุตส่าห์เห็นนายเป็นศัตรูความรักที่แข็งแกร่ง นึกว่าราจะสูสีกัน ตอนนี้ดูแล้ว ทุ้รศจริงๆ! กระทั่งเงินค่ารถนายยังต้องให้ลูกสาวจ่ายให้เลย ขยะอย่านายจะเทียบกับฉันได้ยังไง!”
เฉียนช่วนจื่อก็พูดขึ้นเช่นกันว่า “ไม่อย่างนั้นคุณหนูซูจะเลือกนายท่านได้อย่างไรล่ะครับ คุณชายหลี่ ฮ่าฮ่า คุณหนูซูฉลาดหลักแหลมรู้จักเลือกคนจริงๆ!”
เย่เฉินรู้สึกโกรธมาก แต่ในตอนที่กำลังกำหมัดแน่น มือน้อยๆ ของซือซือก็ทำให้ความโกรธของเขามลายหายไป
ซือซือกล่าวว่า “คุณพ่อ พวกเรากลับบ้านเถอะ!”
เย่เฉินก้มมองดูลูกสาวที่น่ารักแล้วจึงไม่ได้ถือสาคำพูดของหลี่เฉิงเจี๋ยและสุนัขรับใช้ของเขาอีก ก่อนจะตอบ “ได้ครับ”
ซือซือจูงมือเย่เฉิน ทั้งสองคนเดินเข้าบ้านของซูมู่ชิงอย่างรวดเร็ว
เมื่อเข้าไปในตัวบ้าน เย่เฉินก็เห็นซูมู่ชิงในชุดขาว ดูสะอาดราวกับเทพธิดา
วินาทีที่เห็นซูมู่ชิง เย่เฉินก็อยากจะเอ่ยปากขอโทษหญิงสาวเหลือเกิน…
ทว่า…
“มู่ชิง ผมมาแล้ว!”
หลี่เฉิงเจี๋ยเดินวางท่า เฉียนช่วนจื่อที่เดินตามหลังก็ถือถุงและกล่องขนาดต่างๆ มาด้วย
“มู่ชิง นี่คือสินสอด คุณลองดูสิ ในนี้มีหวีที่ฮองเฮาอลี่อวี้ฉินของปูยีใช้มูลค่าห้าล้าน แล้วก็มีกระจกที่เติ้งลี่จวินนักร้องคนโปรดของคุณเคยใช้มูลค่าห้าล้าน แล้วยังมีเครื่องประดับต่างๆ คุณลองดูสิว่าชอบไหม”
เฉียนช่วนจื่อเอาสินสอดเหล่านี้วางไว้ที่หน้าบ้าน หลังจากนั้นก็เปิดออกทีละชิ้น พลางฉีกยิ้มกว้างอย่างลำพองใจ
แล้วยังพูดว่า “สินสอดพวกนี้รวมมูลค่าแล้วก็หลายสิบล้านครับ แต่ไม่ได้ถือว่ามากมายอะไรสำหรับตระกูลหลี่และตระกูลซู แต่สำหรับคนบางคนน่าจะถือว่าเป็นจำนวนมหาศาลเลยครับ”
เห็นได้ชัดว่าจงใจพูดใส่เย่เฉิน
เย่เฉินแค่นเสียง ต่างหูเพชรที่เขาเพิ่งมอบให้ฉินหงเหยียนมีมูลค่าหลายร้อยล้าน!
ของไม่กี่สิบล้านพวกนี้ เศษเงินทั้งนั้น!
ซูมู่ชิงแค่กวาดตามองคร่าวๆ แล้วก็พูดว่า “ขอบคุณค่ะ ฉันพอใจมาก”
หลังจากนั้นหลี่เฉิงเจี๋ยก็พูดพลางส่งยิ้มว่า “มู่ชิง คุณรับปากจะแต่งงานกับผมแล้ว ดีเหลือเกิน! ผมอยากจะจัดงานให้ไวที่สุด พวกเราจัดงานกันวันที่หนึ่งเดือนหน้าดีไหม?”
วันที่ 1 เดือนเมษายน วันเมษาหน้าโง่งั้นหรือ?
อีกไม่ถึงครึ่งเดือนจากนี้ ไม่คิดว่าหลี่เฉิงเจี๋ยจะรีบร้อนขนาดนี้
อย่างไรก็ตาม ซู่มู่ชิงกลับพยักหน้าตอบรับ “ตกลง”
เย่เฉินตะลึง คิดไม่ถึงว่าซูมู่ชิงจะตอบรับอย่างง่ายดายขนาดนี้!
ดูเหมือนว่าตอนนี้หญิงาวแค่อยากจะแต่งงานกับคนอื่นให้เร็วๆ เพื่อจะพิสูจน์ว่าหล่อนไม่ได้ยอมทำทุกอย่าง โดยไม่เลือกวิธีการเพื่อที่จะแต่งงานกับเย่เฉิน
เย่เฉินมองไปทางซูมู่ชิง แล้วพูดขึ้นว่า “ซูมู่ชิง คุณไม่ควรแต่งงานกับเขา!”