หลังจากลงนามในข้อตกลงกับโรงงานผู้ผลิตแล้ว ร้านแฟรนไชส์กระเป๋าแบรนด์ที่ก่อตั้งโดยซูรุ่ย ซูหว่าน และเซียวฉิงก็เริ่มปรับปรุง ในตอนที่จดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของแบรนด์ เดิมทีซูหว่านตั้งใจจะเลือกชื่อที่มีคลาสและทันสมัย แต่ท้ายที่สุดเซียวฉิงยืนยันที่จะใช้ชื่อสไตล์จีน…
มู่ฉิงเซี่ยงหว่าน
อันที่จริงชื่อนี้เต็มไปด้วยรสชาติทางวรรณกรรมและศิลปะที่เข้มข้น ไม่เข้ากับแบรนด์ของพวกเขาเลย แต่มันกลับมีชื่อของพวกเขาครบทั้งสามคน
ในวันที่ร้านแฟรนไชส์เปิดกิจการ ถนนจิ่วหลินทั้งสายเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา พ่อค้าแม่ค้ารอบข้างต่างมาแสดงความยินดี แม้แต่กู้ซูสิงก็ขอลากิจเพื่อมาแสดงความยินดีเป็นพิเศษ
จะว่าไปแล้วหลังจากการสารภาพรักอย่างเคอะเขินที่ร้านอาหารวันนั้น ไม่เสียแรงที่กู้ซูสิงเป็นเทพบุตรแห่งสายวิชาการ หลังจากเกิดเรื่องโดยไม่คาดคิดก็ราวกับเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ทำอะไรที่ควรทำ เมื่อไม่มีเรื่องอะไรก็สามารถแวะไปคุยเล่นที่บ้านตระกูลเซียวได้ และยังช่วยพวกเขาทั้งสามคนศึกษาการออกแบบร้านด้วยกันอีกด้วย
การแสดงออกดังกล่าว แม้ซูรุ่ยก็ยังประหลาดใจมาก
โชคดีที่ในที่สุดเซียวฉิงก็ไม่รู้สึกไม่สบอารมณ์เมื่อต้องเผชิญหน้ากับกู้ซูสิงแล้ว จนกระทั่งมีครั้งหนึ่งที่ทั้งสี่คนออกไปทานอาหารเย็นด้วยกัน เซียงฉิงดื่มจนเมาแล้ว แถมยังเกี่ยวไหล่กู้ซูสิงแล้วพูดกับเขาว่า “เหล่ากู้ ฉันก็ชอบเหยาซานซาน แต่ว่าเธอชอบนาย นายว่า! สุดท้ายแล้วพวกเราจะเป็นพี่น้องหรือว่าจะเป็นศัตรูหัวใจกันนะ”
กู้ซูสิง “……”
“เธอเมาแล้ว!”
กู้ซูสิงเอามือของเซียวฉิงลงมาจากไหล่ของเขาอย่างเงียบๆ
“ไร้สาระน่า! ฉันไม่เมา ฉันมีสติมาก ฉันรู้ว่านายเป็นผู้ชาย ถูกต้อง นายเป็นผู้ชาย!”
ขณะที่พูดเซียวฉิงก็พิงลงไปบนตัวของกู้ซูสิงอีกครั้ง…
“โอ้ก”
สุดท้ายแล้วนางสาวเซียวก็อาเจียนใส่ร่างคุณหมอกู้
ซูหว่านแอบมองดูกู้ซูสิงช่วยเช็ดเสื้อผ้าให้เซียวฉิงอยู่อย่างเงียบๆ พ่อพระเอก เส้นตายของนายถูกทำสถิติใหม่อีกแล้วเหรอเนี่ย
นี่เป็นเรื่องราวที่น่าเศร้าจริงๆ
เป็นครั้งแรกที่ซูหว่านทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว…
แม่น้องสาว! คุณป้ามีหน้าที่จับคู่จิ้นใหม่นะ แต่ทำไมมองดูพวกเธอแล้วถึงอายนักนะ!
“ภรรยา”
ในเวลานี้เองซูรุ่ยที่อยู่ด้านข้างก็โอบเอวของซูหว่านไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง พูดที่ข้างหูของเธอเบาๆ ว่า “คุณดูสิเซียวฉิงเมาขนาดนั้นแล้ว ให้กู้ซูสิงพาเธอกลับบ้านเลยก็ได้นะ!”
ซูหว่าน “……”
แม่ทัพซู บอกให้ปล่อยไปตามธรรมชาติงั้นเหรอ
แต่ว่าคนที่เมาคือเซียวฉิง ไม่ใช่กู้ซูสิงนะ!
ให้ตาย นึกไม่ถึงเลยว่าคุณหมอกู้จะไม่ดื่มเหล้า ถ้าทำให้เขาเมาไปด้วยแล้วล่ะก็ แบบนี้ถึงจะสมบูรณ์แบบ!
ซูหว่านและซูรุ่ยมองตากัน ทั้งสองคนกำลังจะลุกขึ้น เป็นผลทำให้เห็นว่ากู้ซูสิงพยุงเซียวฉิงที่เมามากขึ้นมาอย่างคุ้นเคย “พวกคุณกลับไปเถอะ ผมไปส่งเธอกลับบ้านเอง”
เอ้อ
เมื่อเห็นกู้ซูสิงพาเซียวฉิงเดินออกไป ซูหว่านทำได้เพียงยักไหล่ให้ซูรุ่ย “อืม ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า ฉันพนันห้าสิบสตางค์ เหล่ากู้จะต้องพาสาวงามกลับได้แน่~”
ซูรุ่ย “……”
คุณภรรยา คุณช่างมีเงินจริงๆ ~
“พวกเรากลับบ้านเถอะ”
ซูรุ่ยจูงซูหว่านพาทั้งสองคนเดินเล่นช้าๆ กลับบ้านไป ที่นี่อยู่ไม่ไกลจากอะพาร์ตเมนต์ที่ซูหว่านเช่ามากนัก
ช่วงหลายวันมานี้ ถึงแม้ว่าเซียวฉิงจะยอมรับตัวตนใหม่ในฐานะผู้หญิงแล้ว และพูดเรื่องทั้งหมดกับกู้ซูสิงแล้ว แต่อย่างไรก็ตามทั้งซูหว่านและซูรุ่ยก็ยังไม่ได้รับการแจ้งว่าภารกิจเสร็จสิ้นสมบูรณ์หรือล้มเหลว สามารถพูดได้ว่า อนาคตของเซียวฉิง ยังมีความเป็นไปได้อีกหลายรูปแบบ…
หนึ่งปีต่อมา
กระเป๋าแบรนด์เล็กของมู่ฉิงเซี่ยงหว่านได้รับความนิยมและส่วนแบ่งการตลาดในระดับหนึ่งในเมือง A
ในหนึ่งปีนี้ ซูรุ่ยและซูหว่านได้ลงนามในข้อตกลงตัวแทนกับพ่อค้าหลายรายในถนนจิ่วหลิน ร้านค้าของแบรนด์ของพวกเขาเองได้เปิดตัวตามถนนเล็กใหญ่ในเมือง A
เริ่มที่ละขั้นจากร้านเล็กๆ นี่คือเส้นทางสู่ความสำเร็จของคนเล็กคนน้อย
เมื่อซูรุ่ยตั้งใจที่จะขยายการลงทุนกิจการแฟรนไชส์ที่นอกเมือง A กลับมีบางอย่างเกิดขึ้นที่กับตระกูลเซียว
พล็อตนี่เหมือนกับในพล็อตเดิมเป๊ะ
คุณพ่อของเซียวฉิงได้ทิ้งทรัพย์สินของตระกูลเซียวไว้ พ่อของเธอป่วยและเสียชีวิตก่อนเวลาอันควร และทรัพย์สินของครอบครัวอยู่ในการดูแลของเจียงหมิ่นแม่ของเซียวฉิง แต่ตอนนี้ลุงของเซียวฉิงกำลังรวมตัวกับบุคคลภายนอกเพื่อยักยอกทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลเซียว
นี่เป็นสิ่งที่พวกเขาวางแผนกันไว้นานแล้วเพื่อให้เจียงหมิ่นรับมือไม่ทันกับการโจมตี ตอนนี้บริษัทตกอยู่ในอันตราย เมื่อเห็นว่าทรัพย์สินของสามีที่เสียชีวิตไปแล้วกำลังจะถูกทำลายด้วยมือตัวเอง เจียงหมิ่นก็กังวลจนอาการป่วยเก่ากำเริบและต้องเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาล
หลังจากที่เจียงหมิ่นเข้าโรงพยาบาล สถานการณ์ของครอบครัวเซียวก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ
ในตอนแรกที่เริ่มเปิดกิจการกับซูรุ่ยและซูหว่าน เงินลงทุนทั้งหมดเป็นของเซียวฉิงที่ออกให้ก่อน มาตอนนี้ที่บ้านของเธอมีปัญหาใหญ่ขนาดนี้ ซูหว่านและซูรุ่ยปรึกษากันอยู่ครู่หนึ่ง ทั้งสองคนตัดสินใจนำร้านค้าไปขายทิ้ง ด้วยวิธีนี้จึงมีเงินทุนไปให้เซียงฉิงนำไปฟื้นอุตสาหกรรมของครอบครัวเซียวได้
เมื่อทราบถึงแผนการของพวกเขา เซียวฉิงกลับส่ายหัวอย่างเศร้าสร้อย นี่สินะที่เรียกว่าเพื่อนแท้ในยามยาก แค่ตระกูลเซียวมีปัญหา กัลยาณมิตรที่ดีในอดีตต่างหนีหน้าหายไปคนละทิศคนละทาง ตอนนี้บ้านของพวกเขาว่างเปล่าแล้ว แม้ว่าซูรุ่ยและซูหว่านจะออกประกาศขายกิจการแล้วนำเงินมาได้สองสามล้าน แล้วยังจะทำอะไรได้อีกล่ะ
“เซียวฉิง เธอเชื่อใจฉันไหม”
เมื่อเห็นความหดหู่ใจของเซียวฉิง ซูหว่านก็อดไม่ได้ที่จะเดินเข้าไปหาและมองเข้าไปในตาทั้งคู่ของเธอ “เธอเชื่อใจฉันนะ ฉันจะใช้เงินนี้เพื่อช่วยกู้คืนตระกูลเซียว!”
สงครามการเงินคือจุดแข็งของซูหว่านอย่างแน่นอน
“เสี่ยวหว่าน”
เซียวฉิงมองซูหว่าน เธอจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อก่อนซูหว่านเป็นอย่างไร
จริงสิ เธอเปลี่ยนไปแล้ว ทุกคนล้วนเปลี่ยนไปแล้ว
แต่ว่า ทุกคนกำลังค่อยๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น วันเวลาผ่านไปทุกอย่างก็ต้องดียิ่งขึ้น
“ฉันเชื่อใจเธอ!”
เซียวฉิงยกมือขึ้นและจับมือซูหว่านไว้แน่น “เสี่ยวหว่าน ฉันมอบอำนาจในบริษัททั้งหมดให้เธอกับเสี่ยวไป๋ดูแลนะ ฉันเชื่อใจพวกเธอ!”
“เธอวางใจเถอะ”
ซูรุ่ยที่อยู่ข้างๆ ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากพูด “เธอดูแลป้าเจียงที่โรงพยาบาลอย่างสบายใจเถอะ รอคุณป้าออกจากโรงพยาบาลแล้ว เธอก็เตรียมตัวไปฉลองด้วยกันเลย!”
“อืม”
……
โรงพยาบาลกลางใจเมือง A
หลังจากที่วุ่นวายกับการผ่าตัดมาทั้งวัน กู้ซูสิงกินอาหารหนึ่งคำและรีบไปที่แผนกผู้ป่วยในทันที
ในห้องพักผู้ป่วยของเจียงหมิ่นเงียบมาก เจียงหมิ่นเพิ่งจะได้รับยาหยด เธอหลับไปแล้ว
เซียวฉิงนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย สีหน้าดูไม่ได้เลย
เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เซียวฉิงก็หันหน้าไปตามสัญชาตญาณ ในท้ายที่สุดก็ได้พบกับดวงตาที่แน่วแน่ของกู้ซูสิง
“เหล่ากู้ นายมาแล้ว”
“ป้าเจียงโอเคไหม”
“อืม ค่อนข้างดีนะ”
เซียวฉิงฝืนยิ้มให้กู้ซูสิง
เมื่อเห็นความเหนื่อยล้าและใบหน้าที่ซีดเผือดของเธอ กู้ซูสิงก็อดไม่ได้ที่จะหลับตาลง “พรุ่งนี้เป็นวันหยุดฉัน คืนนี้ฉันจะอยู่ดูแลคุณป้าที่นี่เอง เธอกลับบ้านไปพักผ่อนดีๆ สักหน่อยเถอะ ไม่อย่างนั้นเธอจะทนไม่ไหวเอานะ”
“ฉันไม่เป็นไร”
เซียวฉิงลุกขึ้นยืนและเหลือบมองกู้ซูสิง “มีบุหรี่ไหม ฉันอยากออกไปสูบบุหรี่สักตัว”
“สำหรับร่างกายเธอทางที่ดีอย่าสูบบุหรี่ดีกว่า”
กู้ซูสิงเดินไปเซียวฉิงและดึงช็อกโกแลตชิ้นหนึ่งออกมาจากเสื้อคลุมสีขาวของเขา “กินอันนี้เถอะ~”
เซียวฉิง “……”
หรือจะบอกว่าแท้จริงแล้วคุณหมอกู้เป็นคนอบอุ่นที่ข้างนอกดูเย็นชาเหรอ นึกไม่ถึงเลยว่าไม่มีเรื่องอะไรนายก็พกช็อกโกแลตไว้ในกระเป๋าทุกวัน
เซียวฉิงลังเลที่จะหยิบช็อกโกแลตชิ้นนั้นเล็กน้อย ในเวลานี้ กู้ซูสิงกลับคว้าปลายนิ้วของเธอไว้ จากนั้นเขาก็หยิบเช็คใบหนึ่งจากกระเป๋าเสื้ออีกข้างออกมาวางไว้บนฝ่ามือของเซียวฉิง “แม่ฉันให้ฉันเอามาให้เธอ แม่ให้มาเท่านี้”
เซียวฉิงก้มหน้าลงไปดู เมื่อเห็นตัวเลขแปดหลักบนเช็ค เธอก็ตัวแข็งไป “นี่แค่ของคุณป้ากู้เหรอ”
เมื่อได้ยินเซียวฉิงถาม กู้ซูสิงก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “แล้วก็มีของฉันด้วย น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ”
เขาจะไม่มีวันพูดว่าเขาถอนเงินและทรัพย์สินทั้งหมดของตัวเองออกมากเพื่อให้เธอ
สิ่งเหล่านี้ ไม่มีความจำเป็นเลย
“เหล่ากู้ นี่คงไม่ใช่ทรัพย์สินทั้งหมดของนายหรอกนะ”
ทันใดนั้นเซียวฉิงก็ถามกึ่งล้อเล่นออกไป
ดวงตาของกู้ซูสิงเป็นประกายขึ้น และคุณหมอกู้ที่โกหกไม่เก่งก็ได้เปิดเผยจุดอ่อนออกมาทันที
ที่แท้ก็เป็นทรัพย์สินทั้งหมดของเขาจริงๆ
มือของเซียวฉิงสั่นเล็กน้อย “ที่จริงแล้วฉัน…ฉันก็ไม่ต้องการมากขนาดนี้หรอก”
“เธอรับไว้เถอะ ไม่มีความหมายอย่างอื่นทั้งนั้น”
กู้ซูสิงสัมผัสได้ถึงการต่อต้านและคัดค้านของเธอ เขายิ้มให้เธออย่างอบอุ่นทันที “เธอพูดเองไม่ใช่เหรอว่าพวกเราเป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนกันก็ไม่ต้องบุกน้ำลุยไฟไปด้วยกันหรอกเหรอ เหยียนมู่ไป๋กับซูหว่านยังทำเพื่อเธอได้ ฉัน…ก็ทำได้”
ถ้าเป็นการช่วยเหลือระหว่างเพื่อนกันก็ดี ไม่ต้องแบกรับภาระใดๆ
“อา เหล่ากู้ นายนี่มัน…”
เซียวฉิงกัดริมฝีปากของเธอ ถือเช็คไว้ในฝ่ามือ “จริงๆ เลย นายแสนดีขนาดนี้ ถ้าหากว่ามีวันไหนที่ฉันตกหลุมรักนายขึ้นมาแล้วนายจะทำยังไง”
เมื่อได้ยินเซียวฉิงพูด กู้ซูสิงเลิกคิ้วขึ้นอย่างหาได้ยาก แสดงความรู้สึกที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “ถ้ามีวันนั้นจริง ถ้าฉันยังไม่แต่งงาน ถ้าเธอยังไม่ได้งาน งั้นพวกเราก็…มาลองอยู่ด้วยกันไหม”
เซียวฉิงตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง ทันทีหลังจากนั้นก็อดยิ้มและพยักหน้าไม่ได้
ก็ดีนะ งั้นก็…ตกลงตามนี้แล้วกัน~