ตอนที่ 767 เราจะเผยตัวกันดีไหม?
ขณะที่พวกเขาเพิ่งหันไป เหนียนเสี่ยวมู่ก็เหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เธอเงยหน้ามองไปทางประตู
เมื่อไม่เห็นคนที่คุ้นเคยก็หรี่ตาลงเล็กน้อย
พลันรู้สึกผิดหวังอยู่ในใจ
นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย? นึกไม่ถึงว่าเธอจะคิดว่าอวี๋เยว่หานอยู่แถวๆนี้…
เวลานี้เขาน่าจะเพิ่งเลิกงานแล้วกลับคฤหาสน์ตระกูลอวี๋ เขาจะมาทานข้าวที่นี่ได้อย่างไร
“คุณเหนียนเจอคนรู้จักหรือครับ?” สจ๊วตที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเธอ จึงเอ่ยถาม
เหนียนเสี่ยวมู่ชะงักเล็กน้อยพลางส่ายหน้าให้เขา
“เปล่าค่ะ ฉันจำคนผิด”
เหนียนเสี่ยวมู่พูดพลางยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบ
เนื่องจากทั้งสองเพิ่งเคยเจอกันเป็นครั้งแรก จึงไม่สนิทกันเท่าไหร่
ดังนั้นก็ไม่รู้ว่าจะคุยอะไร ได้เพียงแต่ดื่มน้ำ
เหนียนเสี่ยวมู่ดื่มน้ำไปหมดแก้ว เพิ่งจะวางแก้วได้สักพัก คนที่อยู่ตรงหน้าก็หยิบกาน้ำรินให้เธอ
“ขอบคุณค่ะ” เหนียนเสี่ยวมู่รับแก้วมาพร้อมกับเอ่ยขอบคุณ
อีกฝ่ายยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไรครับ”
ประโยคสุภาพเรียบง่าย แต่ในสายตาใครบางคนที่มองอยู่บนชั้นสองกลับรู้สึกคลุมเครือ
“ทำดีหวังผล!”
อวี๋เยว่หานเพิ่งจะนั่งลงได้ไม่นานก็สั่งชาเก๊กฮวย
จากนั้นหันหน้าจ้องไปที่คนสองคนที่อยู่ชั้นล่างอย่าเอาเป็นเอาตาย
เมื่อเห็นผู้ชายคนนั้นรินน้ำให้เหนียนเสี่ยวมู่ เขาก็ยกแก้วน้ำที่อยู่ตรงหน้าดื่มจนเกลี้ยง
ไม่รู้ว่าเหนียนเสี่ยวมู่กำลังพูดอะไร ผู้ชายคนนั้นถึงได้ยิ้ม
ยิ้มอย่างกับดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิ อยากอัดซะจริงๆ!
ก่อนที่อวี๋เยว่หานจะพูดอะไรบางอย่าง ถังหยวนซือก็หันหน้าไปทางผู้ช่วยข้างๆ “ตรวจสอบให้คุณชายหานของนายหรือยัง? ผู้ชายคนนี้มีที่มายังไง?”
“ตรวจสอบดูแล้วครับ ผู้ชายคนนี้ทำงานเป็นสจ๊วตอยู่บริษัทสายการบิน…” ก่อนที่ผู้ช่วยจะพูดจบ เลขาห่าวและเพื่อนสนิทของเธอที่เพิ่งไปเข้าห้องน้ำก็กลับมา
ผู้ช่วยผงะไปสักพัก “นั่นเพื่อนร่วมงานบริษัทเราไม่ใช่เหรอครับ? เลขาแผนกประชาสัมพันธ์”
และที่สำคัญก็คือผู้ช่วยเห็นชัดๆว่าพอหญิงสาวคนนั้นที่อยู่ข้างเลขานั่งลง เธอก็กอดสจ๊วตคนนั้นที่นั่งอยู่ข้ามเหนียนเสี่ยวมู่แล้วจูบไปหนึ่งที
จากปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างคนสองคน พอดูก็รู้แล้วว่าเป็นคู่รัก
สจ๊วตคนนั้นกับหญิงสาวคนนั้น…
ที่แท้แล้วก็เป็นแฟนกันนี่เอง!
ผู้ช่วยถอนหายใจ เขาหันไปทางอวี๋เยว่หานที่เพิ่งคิดจะฆ่าคนอยู่หยกๆ
พอเห็นเพียงใบหน้าอวี๋เยว่หานก็ตกตะลึง
วินาทีต่อมามุมปากก็ยกขึ้น
เขาจิบชาเก๊กฮวยตรงหน้าพลางขมวดคิ้ว “มีอะไรน่าสนุก? ใครสั่งเก๊กฮวย? เปลี่ยนกา”
ผู้ช่วย “…”
คุณชายหาน ชานี่คุณเพิ่งสั่งมาเองนะครับ
เมื่อได้ยินที่อวี๋เยว่หานพูด ถังหยวนซือก็ย้ายชาเก๊กฮวยมาที่หน้าตัวเอง จากนั้นก็สั่งคนไปเอาเหล้ามาให้อวี๋เยว่หาน
อวี๋เยว่หานไม่คิดเล็กคิดน้อยที่เขาเป็นคนป่วย จึงให้เขาดื่มน้ำ ส่วนตัวเองดื่มเหล้า
ขณะยกขวดเหล้าก็ไม่สนถังหยวนซือที่เอาแต่พูดพร่ำเรื่อยเปื่อย เขาเอนตัวเล็กน้อยแล้วมองไปทางเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ชั้นล่าง
พอใกล้จะทานอาหารกันเสร็จแล้ว จู่ๆเธอก็ลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำ
ไม่นานมากนัก โทรศัพท์ของผู้ช่วยก็ดังขึ้น
พอเห็นหมายเลขที่ปรากฏ ผู้ช่วยก็สูดหายใจพลางมองไปทางอวี๋เยว่หานอย่างเคร่งเครียด ตกใจจนพูดติดอ่าง
“ค..คุณชายหาน คุณเหนียนโทรมาหาผม เราจะเผยตัวกันดีไหม?”
“……”
อวี๋เยว่หานถือแก้วเหล้าโดยไม่พูดอะไร ถังหยวนซือกดตัวผู้ช่วยนั่งลงบนเก้าอี้เพื่อให้เขาทำใจให้สงบ
“ตำแหน่งนี้มองเห็นชั้นล่างได้ แต่ชั้นล่างมองไม่เห็นพวกเรา นายจะกลัวอะไร? รับโทรศัพท์แล้วฟังดูซิว่าเธอจะพูดอะไร!”
ตอนที่ 768 เขาก็มีส่วนทำให้ลูกสาวเกิด
ถังหยวนซือพูดยุ ผู้ช่วยมองไปทางอวี๋เยว่หานสักพัก เมื่อเห็นเขาไม่พูดอะไรก็รับสายด้วยความระมัดระวัง
“คุณ.. คุณเหนียน สวัสดีตอนเช้าครับ” ผู้ช่วยเอ่ยปาก ถังหยวนซือแทบทนไม่ไหวที่จะตบหน้าผากตัวเอง
พระอาทิตย์ตกดินแล้ว สวัสดีตอนเช้าอะไรกัน!
คนกินปูนร้อนท้อง แม้แต่จะพูดอะไรก็พูดไม่เป็น
แค่อ้าปากก็แทบจะเผยพิรุธออกมาแล้ว
ผู้ช่วยตั้งสติ อีกนิดเดียวก็จะร้องไห้ให้กับความโง่เขลาของตัวเอง
โทรศัพท์กำลังเปิดลำโพง มือทั้งสองจับโทรศัพท์แน่นราวกับว่ากำลังประคองบรรพบุรุษตัวเองและแทบจะคุกเข่าลงไปกับพื้น
ดูเหมือนว่าเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ปลายสายกำลังตะลึงกับประโยคที่ว่า “สวัสดีตอนเช้า” ของเขาอยู่ เธอชะงักไปสักพักโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ
ทั้งสองฝ่ายเงียบไปสิบวิก่อนที่เสียงของเหนียนเสี่ยวมู่จะลอยเข้ามาจากปลายสาย
“ขอโทษนะคะที่โทรหาคุณกะทันหัน ไม่ทราบว่ารบกวนคุณหรือเปล่าคะ?”
ผู้ช่วย “ปะ เปล่าครับ ไม่ได้รบกวน…” แค่อีกนิดเดียวก็ตกใจจนจะฉี่ราดแค่นั้นเอง
ผู้ช่วย “คุณเหนียนมีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ค่ะ” เหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ปลายสายลังเลได้สักพัก จากนั้นก็พูดว่า “อวี๋เยว่หานเลิกงานหรือยังคะ? คือ…ฉันอยากไปเยี่ยมเสี่ยวลิ่วลิ่วที่บ้านน่ะค่ะ แต่ว่า…ฉันรู้ว่าเขามักจะทำงานล่วงเวลา ถ้าเขายังไม่กลับบ้านละก็…”
เหนียนเสี่ยวมู่ยังไม่ทันพูดจบ ผู้ช่วยก็เข้าใจแล้ว
เธออยากไปเยี่ยมลูกสาวตัวเองที่คฤหาสน์ตระกูลอวี๋ แต่กังวลว่าจะเจออวี๋เยว่หานเข้าพอดี
จึงอยากให้เขาเป็นสายลับ!
ผู้ช่วยเย็นหลังวาบ เขาหันไปมองอวี๋เยว่หานที่นั่งตรงข้ามเขาด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง
โดยไม่กล้าพูดต่อ
อวี๋เยว่หานหน้าตาบึ้งตึง ดูก็รู้แล้วว่าเขาไม่พอใจ
ดวงตาดำขลับเป็นประกายซับซ้อน เขาวางแก้วเหล้าลงแล้วพยักหน้า
ผู้ช่วยจึงรีบตอบกลับไปว่า “คุณชายหานยังทำงานล่วงเวลาอยู่ที่บริษัทอยู่เลยครับ วันนี้มีประชุมกับบริษัทข้ามชาติ…ใช่แล้วๆ อาจจะยุ่งจนสายกว่าปกติ…”
ผู้ช่วยตอบเหนียนเสี่ยวมู่ที่อยู่ปลายสายตามความหมายของอวี๋เยว่หาน
หลังจากวางสาย ผู้ช่วยก็เครียดจนเหงื่อแตก
เขามองไปทางอวี๋เยว่หานเหมือนอยากจะพูดอะไร อวี๋เยว่หานกลับยกแก้วเหล้าดื่มจนหมดอย่างเงียบๆ
บรรยากาศบนโต๊ะเปลี่ยนเป็นอึมครึม
แม้กระทั่งถังหยวนซือที่เอาแต่เซ้าซี้เขาก็เงียบลงไปมาก
เขายกแก้วน้ำที่อยู่ตรงหน้าชนกับอวี๋เยว่หาน
“เพื่อน พวกนายยังดีที่มีลูกสาว เธอก็แค่ไม่สนนาย แต่ทิ้งลูกสาวไปไม่ลงหรอก อย่างน้อยก็ยังติดต่อกับนายได้ ไม่เหมือนฉัน จากไปไม่เหลือเงา”
ขณะที่ถังหยวนซือพูด ก็ไม่รู้ว่าอวี๋เยว่หานน่าสงสารหรือว่าตัวเองน่าสงสาร
เขาโผไปซบบนตัวอวี๋เยว่หานและยืนกรานที่จะดื่มกับเขา
อวี๋เยว่หานมองเขาด้วยสายตาเมินเฉย
ต้องการแค่ลูกสาว แต่ไม่ต้องการเขามีอะไรให้น่าดีใจ?
โชคดีที่เขาก็มีส่วนทำให้ลูกสาวเกิด ผู้หญิงคนนี้เป็นห่วงแค่ว่าลูกสาวจะสบายดีไหม แต่กลับไม่ถามเขาเลยสักคำ…
“ตู้ดตู้ด!” โทรศัพท์ผู้ช่วยที่เพิ่งวางไป จู่ๆก็ดังขึ้นอีกครั้ง
คราวนี้ไม่รอให้อวี๋เยว่หานกำชับ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
เหลือบไปเห็นข้อความจากเหนียนเสี่ยวมู่ สะดุ้งเล็กน้อยแล้วคลิกเปิด
ก่อนที่ผู้ช่วยจะตอบสนอง ถังหยวนซือที่เห็นท่าทางเขาตกใจก็ยื่นมือหยิบโทรศัพท์ของเขาไป
“ใครเป็นคนส่งข้อความมา นายถึงได้ตกใจ?”
ผู้ช่วยเห็นว่าถังหยวนซือนั่งบนตัวอวี๋เยว่หานจึงไม่ได้ห้ามเขา
เห็นเพียงเขาอ่านข้อความ อวี๋เยว่หานก็ดูด้วย
ใบหน้าที่เศร้าหมองในตอนนี้ก็เปลี่ยนไปทันที
เอื้อมมือมาหยิบโทรศัพท์จากมือถังหยวนซือแล้วเตะเขาออกไป อวี๋เยว่หานอ่านข้อความในโทรศัพท์มือถืออีกครั้งโดยไม่ให้ตกไปแม้แต่ตัวเดียว