บทที่ 237 ความจริงเมื่อหลายล้านปีก่อนที่แม้แต่เขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ก็มิอาจทนได้!ชายแดนร้างแดนนิรันดร์
สงครามสิ้นสุดลงแล้วแต่ด้านแดนนิรันดร์ทุกคนยังไม่อาจสงบอารมณ์ลงได้แม้กระทั่งราชันเฉียนภายในใจของเขายังคงมีความสงสัยและตกใจมากเกินไปอนุสรณ์โบราณผู้โดดเดี่ยวจอมจักรพรรดิสวรรค์จอมจักรพรรดิอู๋จื่อ……. เหตุการณ์ครั้งสําคัญนี้เปี่ยมไปด้วยข้อสงสัยและไม่สามารถมองออกได้
ในอีกด้านหนึ่งการสังหารราชันผู้กําแหงจํานวนมากของแดนทมิฬได้สิ้นสุดลงแล้ว
ราชันผู้กําแหงของแดนทมิฬเหล่านี้ถูกสังหารทั้งหมด บวกกับการปรากฏตัวของผู้โดดเดี่ยวจึง
ใช้เวลาไม่นานสําหรับการสังหารราชันผู้กําแหงของแดนทมิฬที่เข้าสู่แดนนิรันดร์แม้ว่าราชันผู้กําแหงที่ไปยังแดนนิรันดร์ในครั้งนี้จะไม่ใช่ราชันผู้กําแหงอันดับต้นๆของแดน
ทมิฬ แต่ก็ถือได้ว่าเป็นกระดูกสันหลังในรุ่นเยาว์แห่งแดนทมิฬ การสังหารราชันผู้กําแหงเหล่านี้ยังสามารถสะกัดกั้นการเติบโตของรุ่นเยาว์แห่งแดนทมิฬได้ผลประโยชน์ที่ด้านแดนนิรันดร์ได้รับนั้นนับไม่ถ้วน
“ราชันอมตะได้ล่าถอยกลับเราชนะแล้ว!”
“ชัยชนะ! จะไม่มีอันตรายอีกต่อไป!”
“ฮ่าๆๆๆ พวกเราชนะ พวกเราชนะแล้ว!”
ราชันผู้กําแหงของแดนนิรันดร์จํานวนมากมองดูศพของราชันผู้กําแหงของแดนทมิฬทุกหนทุกแห่งรวมถึงร่างของอันหรานที่หลบหนีไปพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนเสียงดัง
สิ่งที่พวกเขาประสบในวันนี้ สําหรับพวกเขามันคือประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตของ
พวกเขาอย่างแน่นอน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนแรกแดนทมิฬที่เป็นฝ่ายคุกคามนั้นมีอํานาจที่เหนือกว่าและพลังการต่อสู้มหาศาล
ราชันผู้กําแหงแดนนิรันดร์หลายคนเสียชีวิตอย่างน่าอนาถโดยไม่มีแม้แต่กระดูกเหลืออยู่ราชันผู้กําแหงของแดนนิรันดร์เหล่านี้ต่างก็คิดว่านี่คือจุดจบที่พวกเขาจะต้องเผชิญ
แต่สุดท้ายสถานการณ์ก็พลิกกลับและตอนจบทั้งหมดก็ถูกเขียนขึ้นใหม่ ไม่เพียงแต่พวกเขารอดชีวิตแต่พวกเขายังสังหารราชันผู้กําแหงของแดนทมิฬเหล่านี้เพื่อล้างแค้นให้กับพวกเขาก่อนหน้านี้ได้อีกด้วย
ในช่วงเวลาของเสียงโห่ร้องแห่งความสุขที่ยาวนานราชันผู้กําแหงของฝ่ายแดนนิรันดร์เหล่านี้อดไม่ได้ที่จะหันมามองผู้โดดเดี่ยวที่ยังไม่ได้สลายไปและในสายตาที่มีต่อผู้โดดเดี่ยวนั้นต่างเปี่ยมไปด้วยท่าทางนอบน้อมและความยําเกรง
พวกเขารู้ว่าทําไมสถานการณ์ของการต่อสู้ในปัจจุบันจึงถูกเขียนใหม่ นั่นเป็นเพราะตัวตนของบุคคลนี้ทั้งหมด
ราชันผู้กําแหงที่ไม่มีใครเทียบของแดนนิรันดร์เมื่อหลายพันล้านปีก่อนไม่เคยถูกบันทึกไว้ในพงศาวดารของประวัติศาสตร์
การปรากฏตัวของเขาเปลี่ยนแปลงผลการต่อสู้ของวันนี้เรียกได้ว่าเป็นการพลิกกระแสได้อย่างแท้จริง!
“มันยากที่จะจินตนาการว่าเมื่อหลายล้านปีก่อนเป็นยุคสมัยแบบใด มันคือความโชคร้ายและโชคดีที่เกิดในรุ่นเดียวกับราชันผู้กําแหงคนนี้!”
ราชันผู้กําแหงของแดนนิรันดร์อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
เขาเป็นราชันผู้กําแหงรุ่นเยาว์ในดินแดนของราชันเฉียนเขาถือว่าตัวเองมีพรสวรรค์และมีความกล้าหาญอย่างหาที่เปรียบไม่ได้
แต่ในเวลานี้เขาชื่นชมผู้โดดเดี่ยวอย่างแท้จริง
ถ้าเป็นรุ่นเดียวกันเขารู้ว่าตัวเองคงไม่มีทางเป็นศัตรูกับผู้โดดเดี่ยวได้อย่างแน่นอน
นี่คือสิ่งมีชีวิตที่ทรงอํานาจอย่างแท้จริงการจัดอันดับบนอนุสรณ์โบราณนั้นเป็นความจริงอย่างยิ่งและไม่มีผู้ใดจะตั้งคําถามในตอนนี้
ถ้าสิ่งมีชีวิตดังกล่าวมีอยู่จริงหากไม่เรียกว่าเป็นอันดับหนึ่งของทั้งสองดินแดนแล้วผู้ใดสมควรได้รับมัน?
ผู้ที่เกิดในรุ่นเดียวกับผู้โดดเดี่ยวเกรงว่าในชีวิตนี้คงไม่มีความหวังที่จะมีชัยชนะในการต่อสู้
และสามารถมีชีวิตอยู่ได้ภายใต้ความยิ่งใหญ่ของอีกฝ่ายเท่านั้น ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่โชคร้ายแต่ในเวลาเดียวกันนี่ก็นับเป็นพรที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน!
เนื่องจากการมีอยู่ของตัวตนดังกล่าวสามารถต่อสู้กับทุกอย่างแบกไว้ด้วยไหล่ข้างเดียวต่อสู้กับแดนทมิฬและปกป้องความสงบสุขของแดนนิรันดร์!
“สหายเต๋า ข้ามีคําถามบางอย่างข้าไม่รู้ว่าสหายจะไขปริศนาของข้าได้หรือไม่?”เมื่อเห็นแม่น้ำสายยาวแห่งกาลเวลา ร่างของจอมจักรพรรดิสวรรค์ และจอมจักรพรรดิอู๋จื่อค่อยๆหายไปทีละคนผู้โดดเดี่ยวเองก็ติดตามอย่างใกล้ชิดกลับไปยังแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ทอดยาวราชันเฉียนไม่อาจทนความสงสัยของเขาได้อีกต่อไป ในชั่วพริบตาร่างของราชันเฉียนก็ปรากฏที่แม่น้ำแห่งกาลเวลาเขาจ้องมองไปที่ผู้โดดเดี่ยวสายตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความสงสัย และต้องการแสวงหาความรู้!
เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อหลายล้านปีก่อน!
ในฐานะที่เป็นราชันเซียนนิรันดร์แม้ว่าเขาจะมีอํานาจสูงสุดและสามารถเดินทางในแม่น้ำแห่งกาลเวลาได้ใหญ่
แต่ยุคสมัยอันนับไม่ถ้วนที่ผ่านมามันเป็นช่วงเวลาแห่งความลึกลับและความยอดเยี่ยมอันยิ่ง
เมื่อเวลาผ่านไปหลายปีเหล่านั้นถูกพลังอันลึกลับฝังกลบไว้แม้แต่ยักษ์ที่มีเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์ก็ไม่สามารถข้ามและลงมาที่เมืองเฉียนหวงโดยรู้ทุกอย่างได้
ตอนนี้ผู้โดดเดี่ยวถูกแยกออกจากช่วงเวลาเหล่านั้นซึ่งเป็นช่วงเวลาสั้นๆ
ดังนั้น ถ้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นถามผู้โดดเดี่ยวคงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดอย่างแน่นอน”เจ้าอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในยุคสมัยที่ไม่รู้จบก่อนหน้านั้นใช่หรือไม่?”
ผู้โดดเดี่ยวยืนอยู่บนแม่น้ำสายยาวแห่งกาลเวลาชุดสีขาวพริ้วไสว สายตาของราชันเฉียนเปี่ยมไปด้วยความอยากรู้และความสงบ และดูเหมือนว่าเขาจะเดาคําถามที่ราชันเฉียนอยากจะถามได้แล้ว
“ใช่แล้ว ข้าอยากรู้”
ราชันเฉียนพยักหน้า
“หลายปีอันไร้ที่สิ้นสุดที่ผ่านมามันเป็นพิภพที่งดงามและข้าได้รู้ทุกอย่างโดยธรรมชาติแต่ข้าไม่สามารถบอกกับเจ้าได้”
ผู้โดดเดี่ยวพูดอย่างใจเย็น เมื่อเห็นราชันเฉียนมีสีหน้าที่งุนงงเขาจึงพูดต่อไปอย่างช้าๆว่า”เพราะเหตุและผลกระทบของเวลาหลายปีเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่เจ้าจะทนได้ในสถานะปัจจุบันของเจ้า”
“ในระดับเขตแดนพลังยุทธ์ของข้าไม่สามารถรับกรรมเช่นนั้นได้งั้น……”
ราชันเฉียนพึมพํา การตอบกลับของผู้โดดเดี่ยวทําให้เขาต้องตกตะลึงและดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความเคร่งขรึม
เขาคงไม่สงสัยในความจริงที่ผู้โดดเดี่ยวพูดยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายก็ไม่จําเป็นต้องโกหกเขาเขาแค่ตกใจกับคําตอบของผู้โดดเดี่ยว
มันเป็นเพียงความจริงทางประวัติศาสตร์ของเวลาหลายปีที่ผ่านมาอย่างไม่รู้จบมันเป็นเหตุและผลกระทบที่แม้แต่เขตแดนพลังยุทธ์ของเขาก็ไม่สามารถทนได้อย่างนั้นหรือ?
ในกรณีนี้ มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
นั่นคือความจริงทางประวัติศาสตร์หลายปีอันไร้ที่สิ้นสุดก่อนหน้านี้ ที่เกี่ยวข้องกับตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวอย่างแท้จริงที่เหนือกว่าเขตแดนราชันเซียนนิรันดร์
ด้วยวิธีนี้เท่านั้นพลังแห่งเหตุและผลนั้นเป็นสิ่งที่แม้แต่แดนนิรันดร์ที่แข็งแกร่งก็ไม่สามารถเกี่ยวข้องได!