บทที่ 527 บังเอิญเจอ
บนหน้าจอใหญ่เริ่มฉายภาพยนตร์อย่างรวดเร็ว
ภาพฉากเริ่มจากทิวทัศน์ไกลๆ ของภูเขาเขียวชอุ่มเข้าสู่ภาพระยะใกล้ของถนนฉางอันที่มีผู้คนเดินกันขวักไขว่ เพียงพริบตาก็พาผู้ชมเข้าสู่ยุคสมัยอันรุ่งโรจน์สมบูรณ์
จากนั้น เรือนหลังน้อยอันเงียบสงบสไตล์โบราณก็เข้าสู่สายตา ดอกบัวหลากหลายดอกพลิ้วไหวกลางสายลม ปลาคาร์ปแหวกว่าย ด้านในหน้าต่าง เฉียวเข่อซินในชุดโบราณสีฟ้ากำลังหลุบตาต่ำนั่งจัดดอกไม้อยู่ตรงนั้นเงียบๆ
ฉากแรกเพิ่งจะออกมา ผู้ชมในโรงภาพยนตร์ล้วนตาเป็นประกาย
ด้วยเคยชินกับเฉียวเข่อซินในรูปลักษณ์สาวสวยพราวเสน่ห์ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเธอในแบบอ่อนโยนเช่นนี้
ทำให้ผู้คนอดนึกถึงประโยคนั้นไม่ได้ ‘ที่สุดนั้นคือการก้มหัวอย่างอ่อนช้อย เหนียมอายประหนึ่งปทุมต้องลมเย็น’
เยี่ยหวันหวั่นประคองสองแก้มเคลิบเคลิ้มในความสวยอย่างอดไม่ได้ “อ๊าย เทพธิดาของฉันแต่งตัวสไตล์อ่อนหวานแบบนี้แล้วสวยมากเลย แต่ก็ยังรอดูตอนเป็นจักรพรรดิหญิงมากกว่า!”
ซือเยี่ยหานที่อยู่ด้านข้างกำลังเอียงศีรษะมองหน้าจอ ได้ยินดังนั้นจึงเหลือบมองแฟนสาวข้างกายที่กำลังทำตาวาวใส่ผู้หญิงคนหนึ่ง
เยี่ยหวันหวั่นนั่งเรียบร้อย เริ่มชื่นชมเทพธิดาอย่างเต็มที่
ภาพยนตร์เรื่อง ‘จิ้งซู’ ของเฉียวเข่อซินเรื่องนี้บอกเล่าตำนานชีวิตของนางเอกตั้งแต่เป็นคุณหนูในห้องหับจนได้เป็นจักรพรรดิหญิง ไม่แต่งงานตลอดชีวิต มีประเทศและอำนาจเคียงคู่
นางเอกของเรื่องพัฒนาจากเด็กสาวอายุสิบหกที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาจนเป็นจักรพรรดิหญิงในวัยกลางคน กระทั่งถึงวัยชรา เฉียวเข่อซินแสดงตั้งแต่ต้นจนจบด้วยตัวคนเดียว ต้องใช้ฝีมือการแสดงสูงมาก
ปกติแล้วนักแสดงสาวลักษณะอย่างเฉียวเข่อซิน ส่วนมากหากอยากจะคว้ารางวัลกระแสหลักจำเป็นต้องยอมแต่งอัปลักษณ์ ไม่ยอมไปเป็นครูบ้านนอก ก็ต้องเป็นแม่ที่มีชีวิตยากลำบาก แบบนี้ถึงจะข้ามผ่านขีดจำกัดฝีมือการแสดงได้
ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าหน้าตาของเฉียวเข่อซินไม่ได้เอื้อประโยชน์นัก บทละครก็ค่อนไปทางธุรกิจ บวกกับผิวสีเข้มตามธรรมชาติของเธอ ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงถูกวิจารณ์ไปในทางลบเสมอ ไม่ถูกมองในแง่ดี
แต่หากพูดถึงภาพยนตร์เรื่องนี้ในแง่ธุรกิจ กลับประสบความสำเร็จอย่างเห็นได้ชัด มีเฉียวเข่อซินแสดงเป็นนางเอก หานเซี่ยนอวี่ร้องเพลงจบเรื่อง ทำลายสถิติบ็อกซ์ออฟฟิศไปแล้วหลายครั้ง และเพลงจบเรื่องก็ครองอันดับเพลงฮิตหลายที่
ในโรงฉายภาพยนตร์ขณะนี้ ผู้ชมทั้งหลายมองไม่คลาดสายตา ชมกันสนุกสนานไม่เลว
ท่าทีของซือเยี่ยหานที่อยู่ด้านข้างก็ดีกว่าที่เธอคิดเอาไว้ ไม่ได้เบื่อหน่ายแต่อย่างใด
เยี่ยหวันหวั่นอดถามขึ้นไม่ได้ว่า “ที่รักคะ คุณว่าหนังเรื่องนี้เป็นยังไงบ้าง?”
ซือเยี่ยหานเอ่ยว่า “ก็ดี”
เยี่ยหวันหวั่นได้ฟัง ดวงตาก็เป็นประกายทันที คาดไม่ถึงว่าจะทำให้คนอย่างซือเยี่ยหานพูดว่า ‘ก็ดี’ ได้ มิน่าล่ะถึงได้รางวัล!
เยี่ยหวันหวั่นกำลังจะพูดตอบ เวลานี้เอง หูพลันได้ยินคนแถวหน้าเรียกชื่อตัวเอง “เยี่ยไป๋”
หา?
นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฟังผิดเหรอ? หรือว่าชื่อซ้ำ…
เยี่ยหวันหวั่นมองตำแหน่งที่นั่งแถวหน้า เห็นเพียงคนข้างหน้าเป็นชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ท่ามกลางความมืด สามารถเห็นได้อย่างเลือนรางว่าทั้งสองใส่หน้ากากปิดปากปิดจมูกอยู่
มาดูหนังยังจะใส่หน้ากากอยู่อีกเหรอ อีกทั้งแผ่นหลังของสองคนนี้ยังดูคุ้นตา…
เยี่ยหวันหวั่นยิ่งสงสัยมากขึ้นแล้ว จึงเอียงตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและเงี่ยหูฟัง…
“เยี่ยไป๋…? นายหมายถึง หนุ่มน้อยสุดหล่อพราวเสน่ห์เมื่อคราวก่อนคนนั้นน่ะเหรอ?”
“อ่าฮะ ใช่แล้ว ไม่แน่ว่าที่เยี่ยไป๋พูดอาจจะเป็นจริงก็ได้! ผมก็คิดว่าหนังเรื่องนี้ไม่เลวเลย หนังเชิงพาณิชย์แล้วยังไง? ใครกำหนดเหรอว่าหนังเชิงพาณิชย์ห้ามได้รางวัล?”
“ฮึ แทบทุกคนพูดกับฉันว่าอย่าหวังมากเกินไป เพราะกลัวว่าฉันจะผิดหวัง หนุ่มน้อยสุดหล่อคนนั้นเป็นคนแรกที่พูดอย่างหนักแน่นจริงใจว่าฉันจะต้องได้รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม…”
…………………………………………………………..
บทที่ 528 การอ้อนล้มเหลว
เสียงพูดคุยของทั้งสองเบามาก แต่ว่าเยี่ยหวันหวั่นยังเดาเนื้อหาโดยรวมออก
ฟังมาถึงตรงนี้ เยี่ยหวันหวั่นพลันรู้สึกเซ็ง
ให้ตายสิ…
คาดไม่ถึงว่าเฉียวเข่อซินกับหานเซี่ยนอวี่จะแอบมาดูหนังรอบดึกกัน ทั้งยังบังเอิญมาเจอกันพอดีอีกด้วย…
หลังจากรู้ว่าคนสองคนข้างหน้าคือใคร เยี่ยหวันหวั่นรีบหดตัวไปทางด้านหลัง “บ้าเอ๊ย…อย่าโชคดีขนาดนี้ได้ไหม…ออกมาดูหนังยังบังเอิญเจอเฉียวเข่อซินกับหานเซี่ยนอวี่ด้วย…”
“เป็นอะไร?” เห็นอาการตกใจของเยี่ยหวันหวั่น ซือเยี่ยหานปรายตามองเธอเล็กน้อย “เธอชอบนางเอกไม่ใช่เหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ “ใช่น่ะสิ ถ้าแต่งเป็นผู้ชายอยู่คงเข้าไปทักทายแล้ว แต่ปัญหาคือตอนนี้ฉันแต่งตัวเป็นผู้หญิงน่ะสิ! ถ้าถูกจับได้ต้องแย่แน่!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดจบ ก็โน้มเข้าไปใกล้ตัวซือเยี่ยหานพร้อมยิ้มสวยหวาน “แน่นอนว่าถ้าเบบี๋ไม่หึงไม่โกรธ อันที่จริงฉันถูกจับได้ก็ไม่เป็นไร!”
ซือเยี่ยหานชำเลืองมองท่าทางเจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอกของหญิงสาว แล้วสั่งเธอสองคำว่า “ซ่อนดีๆ”
เยี่ยหวันหวั่นพลันทำหูตก ร้องคร่ำครวญ รู้อยู่แล้วเชียวว่าไม่มีทาง…
จากนั้น ทั้งสองเริ่มดูหนังต่อ
คู่รักทั้งหลายเวลาออกมาดูหนังส่วนมากแล้วไม่ได้เมามายเพราะเหล้า ดูมาได้ค่อนเรื่องจะเริ่มอาศัยความมืดกอดจูบลูบคลำ
ไหนเลยจะเหมือนเยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหาน คนหนึ่งตั้งใจดูเสียจนดูไปจดบันทึกไปแล้ว อีกคนหนึ่งทำหน้าตายตั้งแต่ต้นจนจบ สายตามองหน้าจอใหญ่ไม่วอกแวกไปไหน บอกว่ามาดูหนังก็ดูหนังอย่างเดียวจริงๆ
คู่รักข้างเยี่ยหวันหวั่นกำลังพลอดรักกันหวาดหยด “ฮึ มองไม่วางตาเลยนะ เฉียวเข่อซินสวยขนาดนั้นเลยหรือไง?”
“เปล่าจ้าเปล่า เฉียวเข่อซินสวยสู้เธอไม่ได้หรอก”
“โกหก เธอบอกว่าเฉียวเข่อซินเป็นเทพธิดาของเธอไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่จริง เทพธิดาของฉันคือเธอต่างหาก ฉันจะไปมีเทพธิดาคนอื่นที่ไม่ใช่เธอได้ยังไง! เฉียวเข่อซินเทียบไม่ได้แม้แต่ปลายเล็บเธอเลย!”
เยี่ยหวันหวั่นฟังจนมุมปากกระตุก คุณเพื่อนคนนี้ ความปรารถนาอยากเอาชีวิตรอดแรงกล้านัก…
เหมือนว่าหญิงสาวจะถูกเอาใจจนเป็นที่พอใจแล้ว จึงจุ๊บที่แก้มของชายหนุ่ม “ต้องแบบนี้สิ!”
เห็นคู่รักพลอดรักกันหวานหยดเช่นนี้ เยี่ยหวันหวั่นเท้าคาง เพิ่งรู้สึกว่าตัวเองคล้ายจะเย็นชากับซือเยี่ยหานไปหน่อย
เธอควรจะอ้อนอะไรบ้างหรือเปล่านะ?
ดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นเลยกระแอมเบาๆ มองซือเยี่ยหาน “ที่รักคะ คุณว่าเฉียวเข่อซินสวยไหม?”
ซือเยี่ยหานย้ายสายตาจากหน้าจอมามองเยี่ยหวันหวั่น ดูจากสีหน้าท่าทางเหมือนจะรู้สึกว่าคำถามของเธอค่อนข้างไร้สาระ แต่ก็ยังตอบว่า “ไม่ทันสังเกต”
“หา? งั้นที่คุณดูจนถึงตอนนี้คุณดูอะไรล่ะ?” เยี่ยหวันหวั่นไม่เข้าใจ
ซือเยี่ยหานบอก “หนังเรื่องนี้ถึงจะเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น แต่ว่าช่วงเวลาพื้นหลังน่าจะเป็นยุคซ่ง แต่เสื้อผ้าอุปกรณ์ในเรื่องกลับผิดถึงสิบสามจุด…”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
คุณชนะแล้ว…
แผนการออดอ้อนหวาดหยดของเยี่ยหวันหวั่นจบสิ้นลงตรงนี้
ขณะที่กำลังแอบบ่นอีคิวของแฟนตัวเองอยู่ในใจ คู่รักที่กำลังกอดรัดกันอยู่ด้านข้างเหมือนจะทำโจ่งแจ้งไปหน่อย ไม่ทันระวังทำป๊อปคอร์นคว่ำกระเด็นไปโดนแถวหน้าทั้งหมด…
“ว้าย…”
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย!”
ผู้ชมแถวหน้าพากันหันมาต่อว่า และคนที่หันมาพร้อมกันนั้นรวมถึงเฉียวเข่อซินและหานเซี่ยนอวี่ด้วย
เรื่องราวเกิดขึ้นกะทันหันมากเกินไป เยี่ยหวันหวั่นไม่ทันได้นึกถึง ดังนั้นจึงไม่ทันหาที่กำบัง เห็นเฉียวเข่อซินและหานเซี่ยนอวี่พลันหันมาทั้งอย่างนั้น…
ให้ตายสิ!!
จบกัน!
คราวนี้จบเห่แน่!
ขณะเยี่ยหวันหวั่นกำลังตีโพยตีพายอยู่ในใจ เงาดำด้านข้างก็เข้ามาบังไว้อย่างรวดเร็ว
ริมฝีปากเย็นเล็กน้อยของซือเยี่ยหานจรดลงบนริมฝีปากหญิงสาว ฝ่ามือใหญ่ประคองเบาๆ ตรงท้ายทอยของเธอ ซ่อนเธอไว้อย่างมิดชิด…
………………………………………………………..