ตอนที่ 1313 เดินทางสู่อันตรายอีกครั้ง (7)
เฉียวฉู่โดนพรรคพวกดูถูก รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นเศร้าซึมทันที เขาทำคอตกและไปซ่อนอยู่ข้างหลังฮัวเหยาพลางบ่นพึมพำ
[เขาเข้าใจเหตุผลอยู่แล้วล่ะน่า……แต่ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะอยากดูเท่ต่อหน้าคนอื่น!]
[ชิ! เจ้าพวกใจร้าย……ไม่ไว้หน้ากันบ้างเลย!]
หลังจากเฉียวฉู่พยายามจะทำเท่แต่จบด้วยการโดนดูถูกแล้ว พรรคพวกคนที่เหลือที่ผลัดกันออกมา พวกเขาควบคุมพลังวิญญาณที่รวบรวมเอาไว้ในมือและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะรักษาความกว้างในการโจมตีเอาไว้ที่ 3 เมตร
พวกฮัวเหยาทุกคนสามารถระเบิดทางไปข้างหน้าได้ประมาณ 20 เมตร เมื่อเปรียบเทียบด้านประสิทธิภาพกันแล้ว ความภูมิใจของเฉียวฉู่ก็ถูกบดขยี้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
สิ่งที่ทำให้เขาอับอายไปกว่านั้นก็คือ……ไม่มีใครยกระดับพลังไปที่ขั้นพลังสีม่วงเลยสักคน พวกเขาใช้แค่พลังวิญญาณขั้นสีฟ้าเท่านั้น!
พลังวิญญาณขั้นสีม่วงสูบพลังวิญญาณของพวกเขาเร็วเกินไป และในสถานการณ์ปัจจุบัน ไม่มีใครโง่พอจะใช้พลังวิญญาณอย่างสิ้นเปลืองในสถานที่อันตรายเช่นนี้
นอกจาก……
เจ้าโง่เฉียวฉู่
หลังจากดึงพลังวิญญาณกลับคืนแล้ว ฟ่านจั๋วก็ถอยกลับไปด้านหลังและเดินทางต่อพร้อมกับกลุ่มเพื่อนๆ พวกเขาเปิดเส้นทางไปได้เกิน 100 เมตรแล้วและเจอลูกบอลเพลิงวิญญาณที่จวินอู๋เสียเขวี้ยงออกมาแล้ว แต่พวกเขายังไม่เห็นสัญญาณใดๆว่าจะถึงปลายทางเลย พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากไปต่อ
เย่ฉาเป็นคนต่อจากฟ่านจั๋ว ด้วยการโจมตีครั้งเดียว เสียงน้ำแข็งแตกก็ดังต่อเนื่องเป็นชุดยาวเหยียด แท่งน้ำแข็งตั้งแต่ตรงหน้าพวกเขาไปจนถึงสุดสายตาที่ซ่อนอยู่ในหมอกถูกระเบิดหายไป เสียงระเบิดดังกึกก้องอยู่พักหนึ่งถึงได้หยุดลง
เฉียวฉู่ตาโตเป็นไข่ห่าน จ้องมองเย่ฉาที่ทำหน้าเคร่งขรึมอย่างตกตะลึง
พวกเขาทุกคนรู้ดีว่าเย่ฉาแข็งแกร่งกว่าพวกเขาทั้งหมด แต่แข็งแกร่งมากขนาดไหนนั้น พวกเขาไม่เคยได้คำตอบที่ชัดเจน แต่ตอนนี้ เมื่อได้เห็นการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเย่ฉา มันก็เปิดเผยให้พวกเขาเห็นช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพลังของพวกเขาและเย่ฉา……
แรงกระแทกของพลังวิญญาณ ยิ่งไกลออกไปก็ยิ่งอ่อนแรงลง ระยะทางแต่ละเมตรที่เพิ่มขึ้น ก็ยิ่งอ่อนกำลังลงครึ่งหนึ่ง ดังนั้นพวกของเฉียวฉู่ถึงได้ระยะทางเกือบเท่ากันหมด เนื่องจากพลังของพวกเขาไม่ได้แตกต่างกันมากนัก
แต่การโจมตีจากเย่ฉานั้น ทิ้งห่างพวกเขาไปไกลมาก!
พวกเฉียวฉู่แทบจะทนรอออกเดินทางไม่ไหว พวกเขาอยากวัดระยะทางว่าเย่ฉาจะระเบิดทางไปได้ไกลแค่ไหน
ขณะเดินพวกเขาก็นับไปด้วย พวกผู้เยาว์เกือบเป็นลมจากความตกใจ
[500 เมตร……]
หลังจากได้ผลสรุปแล้ว เฉียวฉู่ก็อยากหนีหน้าไปให้ไกล
พอนึกย้อนกลับไปถึงหลุมใหญ่ที่เขาทำเอาไว้แล้ว และมองดูสิ่งที่พี่เย่ฉาทำได้……
เขารู้สึกอับอายอย่างที่สุด!!
นั่นยังเปิดเผยให้พวกเขาเห็นด้วยว่าพลังของเย่ฉานั้นแท้จริงแล้วน่ากลัวเพียงใด แต่พวกเขาไม่รู้ว่านั่นไม่ใช่พลังที่แท้จริงของเย่ฉา ด้วยเหตุผลพิเศษบางอย่าง ทำให้พลังของเย่ฉาถูกควบคุมเอาไว้ เขาไม่สามารถเรียกพลังทั้งหมดของเขามาได้
ไม่เช่นนั้น เขาจะไม่แพ้ผู้อาวุโสฮุยหรอก
เย่ฉานิ่งเฉยมาตลอด ไม่ได้แสดงท่าทางพออกพอใจในตัวเองเลยแม้แต่น้อย หลังจากเขาก็ถึงตาเย่เหม่ย และผลที่ได้ก็คือการทำลายล้างเช่นเดียวกับเย่ฉา
การแสดงพลังที่เหนือชั้นของชายทั้งสองคนทำให้กลุ่มผู้เยาว์ตกอยู่ในสภาพน่าสมเพช เมื่อรวมระยะทางที่พวกผู้เยาว์ทำได้ทั้งหมด มันก็แค่หนึ่งในห้าของที่เย่ฉาหรือเย่เหม่ยคนใดคนหนึ่งทำได้……
ความเหลื่อมล้ำนั้นมากเกินไป!
แต่ถ้าพวกของเฉียวฉู่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเย่ฉาและเย่เหม่ย พวกเขาอาจจะไม่รู้สึกตกใจกับเรื่องนี้
“ท่านด้วยซิ……” จวินอู๋เสียมองจวินอู๋เหยาที่อยู่ข้างๆ คนทั้งกลุ่มมีเพียงจวินอู๋เหยาคนเดียวที่ยังไม่ได้ลงมือ ตามลำดับแล้วตอนนี้มันควรจะเป็นตาของเขา
“เสี่ยวเสียเอ๋อร์อยากให้ข้าทำไกลแค่ไหน?” จวินอู๋เหยาถามพร้อมกับก้มหน้าเล็กน้อย มองจวินอู๋เสียด้วยรอยยิ้ม