บทที่ 297
ลู่ฝานได้ยินถึงตรงนี้ จึงหยิบยาออกมาอีกสองสามขวด “ผมมียารักษาอาการบาดเจ็บ ศิษย์พี่หานเฟิง ศิษย์พี่ฉู่สิง ศิษย์พี่ฉู่เทียน พวกพี่แบ่งกันสิ จากอาการบาดเจ็บของพวกพี่ แค่คืนเดียวก็น่าจะดีขึ้นไม่น้อย”
ฉู่เทียนดันยาไปให้ฉู่สิง “อาการบาดเจ็บฉันหายนายแล้ว ให้ฉู่สิงเถอะ”
หานเฟิงไม่รู้ว่าอะไรคือคำว่าเกรงใจ รีบเอายายัดลงไปในเสื้อทันที
ยัดพลางพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน มีนายอยู่ ไม่ต้องกังวลว่าจะสู้คณะหยินหยางไม่ได้ นักเรียนคนอื่นไม่มีทางได้สวัสดิการแบบเรา ฮ่าๆ บาดเจ็บก็มียากิน!”
ลู่ฝานส่ายหน้าหัวเราะเบาๆ เขาไม่ได้คิดเช่นนี้
อย่างอื่นเขาไม่กล้าพูด แต่เอี๋ยนชิงต้องมีสวัสดิการเช่นนี้แน่นอน ไม่งั้นเอี๋ยนชิงคงไม่มีทางรู้จักพวกเฒ่าประหลาด
ขณะที่ทุกคนกำลังแบ่งยากัน มีลำแสงพาดผ่านท้องฟ้า
เจ้าดำที่หมอบอยู่หน้าประตู เงยหน้าขึ้นมา มองไปยังลำแสง จากนั้นอ้าปากพ่นเปลวไฟดำออกมาราวกับลูกธนูคม
โดนลำแสงเข้าเต็มๆ
ทุกคนเงยหน้ามองไป ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า “สัตว์อสูรหรือเปล่า”
เพ่งมองไปไกลๆ เห็นกระดาษปกคลุมด้วยเปลวไฟร่วงลงมา
อาจารย์อี้ชิงสะบัดมือใช้กระบวนท่า กระดาษโดนดูดเข้ามาในมือเขา เปลวไฟหายไปอย่างไร้ร่องรอย
อาจารย์อี้ชิงขมวดคิ้วมองตัวอักษรด้านบน ไม่นาน อาจารย์อี้ชิงหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ ดูเหมือนครั้งนี้คณะหนึ่งเดียวของเราโด่งดังแล้วจริงๆ”
พูดพลาง อาจารย์อี้ชิงโยนกระดาษมาบนโต๊ะ
หานเฟิงเก็บกระดาษขึ้นมา อ่านออกมาเบาๆ
“อี้ชิง เต้ากวง! ต่อไปพวกนายคงมาที่คณะกำแหง มาอย่างดียอดเยี่ยม ฉันรอพวกเด็กนรกคณะหนึ่งเดียวมานานแล้ว ครั้งนี้เราสองคณะต้องแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันอย่างดี เสวียนเจิน เมิ่งอวิ๋น ซิงยวนและฮั่วซานฝากฉันมาบอกนาย พวกนายมาคณะกำแหงครั้งนี้ ทางที่ดีนัดเวลาไว้ล่วงหน้าก่อน พวกเขาอยากมาดู ฉันคิดว่าสามวันหลังจากนี้ นายคิดว่ายังไง ถ้าไม่ได้ตอบฉันกลับด้วย เซินถู!”
ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “อาจารย์เซินถูเป็นคนที่……ยอดเยี่ยมจริงๆ”
อี้ชิงหัวเราะแล้วพูดว่า “คนยอดเยี่ยมอะไรกัน คนหยาบคายน่ะสิ! โอเค ในเมื่อพวกเขาบอกว่าสามวันหลังจากนี้ งั้นก็อีกสามวัน พวกซิงยวนจะมาดูการต่อสู้ด้วย เพราะอยากเห็นความสามารถของคณะหนึ่งเดียวของเราชัดๆ น่ะสิ”
อาจารย์เต้ากวงลูบหนวดแล้วพูดว่า “นี่แสดงว่าคณะหนึ่งเดียวของเรา ทำให้พวกเขารู้สึกโดนคุกคาม”
หานเฟิงพูดเสียงดังว่า “กลัวอะไร ดูก็ดูไปสิ ดูแล้วจะทำอะไรได้ ต้านทานเราไม่ได้หรอก”
ลู่ฝาน ฉู่สิงกับฉู่เทียนหัวเราะออกมา
……
ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง
ที่คณะกำแหง คนใหญ่คนโตรวมตัวกัน
อาจารย์เสวียนเจินคณะกระบี่ พาเสวียนเฟิงกับมู่ซั่วและคนอื่นมาที่นี่
อาจารย์เมิ่งอวิ๋นคณะบังเหิน พาจางเยว่หานและคนอื่นเหาะมาที่นี่
คณะฟ้าร้อง คณะหยินหยาง คณะสงบใจ คณะศิงขร คณะนานา
อาจารย์คณะต่างๆ ล้วนพาคนมาที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นคณะที่แพ้ให้คณะหนึ่งเดียว หรือคณะที่ยังไม่ได้สู้กับคณะหนึ่งเดียว ล้วนรวมตัวกันอยู่ที่นี่
อาจารย์เซินถูยืนหน้าประตูคณะ มองคนจากคณะต่างๆ มาถึง
หัวเราะเสียงกังวาน “โอ้ มากันครบแล้ว ฮ่าๆ คณะกำแหงของเรา ไม่ได้ต้อนรับแขกเยอะขนาดนี้มานานแล้ว โอ้ บอกว่าหลังจากสามวันไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ก็มากันแล้ว”
อาจารย์เสวียนเจินคณะกระบี่พูดว่า “เพราะกลัวพึ่งนายไม่ได้ไง เราเลยมาล่วงหน้า มารอคณะหนึ่งเดียวมาที่นี่”