หลังจากวางสายซูฉิงก็เงยหน้าขึ้น ก็เห็นยวี๋น่าจับโทรศํพท์แน่น
น้ำตาไหลอาบแก้ม
“เป็นอะไรไป”ซูฉิงถามอย่างเป็นห่วง
ยวี๋น่าพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา กัดริมฝีปาก”อู๋เทียนเขา……เขาบล๊อกเบอร์ฉันแล้ว”
บล็อกเบอร์แล้ว ! ! !
ซูฉิงหมดคำจะพูด
อู๋เทียนเหิคิดจะทำอะไรกันแน่
แม้จะเลิกรากันแล้ว ก็ไม่ต้องบล็อกเบอร์ซูฉิงตัดขาดความสัมพันธ์อย่างนี้เลยหนิ
และยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ได้พูดให้ชัดเจน ก็บล็อกเบอร์ยวี๋น่าแล้วหรอ
ไม่รู้จะทำอะไรเลยจริงๆ !
“ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะรักคนอื่น “ยวี๋น่าพูดทั้งที่ตาแดงก่ำ
เสียใจ สิ้นหวัง ไม่ยอม……..ความรู้สึกต่างๆล้วนเกิดขึ้นมาในความรู้สึกของยวี๋น่า
“ฉันก็ไม่เชื่อ”เห็นเพื่อนรักเป็นอย่างนี้ ซูฉิงก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ
ไม่ใช่ว่าเธอเชื่อมั่นอะไรในตัวของอู่เทียนเหอ เพียงแค่ยวี๋น่าเป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่ง
ได้ใจของยวี๋น่าไปครอง ก็ถือว่าอู๋เทียนเหอทำบุญมามากแล้ว
รักผู้หญิงอื่นงั้นหรอ
มีผู้หญิงอื่นอีกหรอที่ดีกว่ายวี๋น่า
ซูฉิงไม่เชื่อแน่
“ยวี๋น่า อย่าเป็นอย่างนี้เลย แอนโธนี่ไปสืบให้แล้ว น่าจะไม่นานก็จะรู้ว่าอู๋เทียนเหออยู่ที่ไหน “ซูฉิงจับมือยวี๋น่าไว้ พร้อมพูดปลอบ “เธอวางใจเถอะ เมื่อถึงต้องนั้นฉันจะไปกับเธอด้วย ไปถามอู๋เทียนเหอให้รู้เรื่องไปเลย!”
ซูฉิงที่อยากจะไปเจออู๋เทียนเหอแล้ว
เธออยากจะถามเขาด้วยตัวเอง ยวี๋น่าดีขนาดนี้ รักเขาขนาดนี้ เขามาบอกเลิกยวี๋น่าอย่างนี้ได้หรอ
ถ้าหากว่าอู๋เทียนเหอไม่สามารถอธิบายเหตุผลที่สมเหตุสมผลได้ เธอจะต้องจัดการเขาไม่เหลือซากแน่!
“อืม “ยวี๋น่าพยักหน้า ความรู้สึกเสียใจก็คลายลงไปบ้าง
เมื่อถึงเวลาตอนบ่าย ซูฉิงก็ขับรถไปที่โรงพยาบาล
หลายวันมานี้เธอมักไปตรวจดูอาการของคุณปู่ฮ่อ และก็ติดต่อกับคุณหมอนี๋ตลอด เพื่อสอบถามอาการฟื้นตัวของคุณปู่ฮ่อ
วันนี้ตอนเช้าเธอเจียดเวลาตอนงานยุ่งติดต่อหาลุงฉี เล่าเรื่องอาการของคุณปู่ฮ่อโดยละเอียดให้ลุงฉีฟัง
ลุงฉีบอกกับเธอว่า ถ้าหากไม่มีปัญหาแล้ว คุณปู่ฮ่อก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้
ซูฉิงถึงได้ถอยหายใจโล่ง
ถึงแม้จะบอกว่าอาการป่วยของคุณปู่ฮ่อ สาเหตุนั้นมาจากแม่ฮ่อกับฮ่อเฉียน แต่เธอก็มีส่วนผิดด้วย
คุณปู่ฮ่อสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ เธอก็หมดห่วงแล้ว
ซูฉิงมาถึงโรงพยาบาลก็เดินไปที่ห้องพักผู้ป่วยของคุณปู่ฮ่อ
หมอนี๋ก็ได้รอซูฉิงอยู่ในห้องแล้ว
“คุณซู คุณมาแล้ว “พอเห็นซูฉิงคุณหมอนี๋ก็ลุกขึ้น
“ค่ะ คุณปู่ฮ่อ คุณปู่เป็นยังไงบ้างคะ “ซูฉิงยิ้มอย่างมีมารยาท ก้าวเข้าไปหาคุณปู่ฮ่อที่เตียง
“รู้สึกกระปี้กระเปร่า ดีมาก!”คุณปู่ฮ่อยืดเอวบิดขี้เกียจ ยิ้มพูด
เขานั้นอยากอออกจากโรงพพยาบาลตั้งแต่แล้ว
“คุณปู่ฮ่อ เดี๋ยวหนูของจับชีพจรคุณปู่หน่อยนะคะ ถ้าหากว่าไม่มีปัญหาอะไร คุณปู่ก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้วค่ะ”ซูฉิงที่พูดแล้วยื่นมือออกไปจับชีพจรของคุณปู่ฮ่อ
“ได้ ได้” คุณปู่ฮ่อยิ้มกว้างออกมา
ขณะเดียวกัน ฮ่อหยุนเฉิงก็มาถึงโรงพยาบาลแล้ว
เขาไปที่ห้องพักผู้ป่วยของถังรั่วแิงก่อน เคาะประตู
“เข้ามา “พยาบาลที่มาให้น้ำเกลือถังรั่วแิง พอเห็นฮ่อหยุนเฉิงก้รีบโค้งคำนับ “ประธานฮ่อ”
“พี่เฉิง พี่มาเยี่ยมฉันหรอ”ถังรั่วแิงที่นอนอยู่บนเตียง พอเห็นฮ่อหยุนเฉิงก็ตาวาว
“อืม “ฮ่อหยุนเฉิงหน้าเรียบเฉย”ถังถัง เธอเป็นไงบ้าง”
“อาการดีมากแล้ว “ถังรั่วอิงยิ้ม “เดิมทียังรู้สึกเจ็บแผลอยู่ แต่พอเห็นพี่ก็รุ้สึกไม่เจ็บแล้ว”
“งั้นหรอ “ฮ่อหยุนเฉิงมองถังรั่วอิงด้วยสายตานิ่งอย่างเดาไม่ออก พร้อมกับมองอย่างสังเกต
ผู้หญิงคนนี้ ถ้าเทียบกับผู้หญิงที่อยู่ในความทรงจำของเขานั้นอตกต่างกันมากจริงๆ
แต่ถ้าหากจะบอกว่าเธอไม่ใช่ถังถัง งั้นเธอจะรู้เรื่องราวของเขากับถังถังได้ยังไง
พอถูกฮ่อหยุนเฉิงจ้องจนรู้สึกขนลุก ถังรั่วอิงก็รีบพูดขึ้น”พี่เฉิง นั่งก่อนค่ะ”
“ไม่ละ วันนี้คุณปู่ออกจากโรงพยาบาล ฉันจะต้องไปรับท่าน”ฮ่อหยุนเฉิงพูดเสียงเรียบ แล้วก็เดินออกไป
ถังรั่งอิงที่เปิดผ้าห่มออก “พี่เฉิง ฉันไปกับพี่ด้วย”
“ไม่ต้องหรอก เธอพักผ่อนเถอะ “ฮ่อหยุนเฉิงหยุดเดินแล้วหันมาพูด
ฮ่อหยุนเฉิงกลับดึงสายน้ำเกลืออกแล้ว สวมรองเท้า เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวฮ่อหยุนเแิง เธอคล้องแขนของเขา”พี่เฉิง ฉันไม่เป็นไร ฉันไปกับพี่ด้วย ฉันก็ไม่ได้เจอคุณปู่ฮ่อมาหลายวันแล้ว ฉันคิดถึงท่าน”
นึกถึงคำกำชับของซูฉิง ฮ่อหยุนเฉิงก็เหลือบตามองถังรั่วอิง”งั้นก็ไปเถอะ!”
พอได้ยินฮ่อหยุนเฉิงตอบตกลง ถังรั่วอิงก็เผยแววตาได้ใจออกมา
เมท่อกี้เธอเห็นว่าซูฉิงมาที่ห้องคุณปู่ฮ่อ ถ้าหากเธอเดาไม่ผิดละก็ ตอนนี้ซูฉิงจะต้องยังอยู่ที่นั่นแน่
งั้น เธอกับฮ่อหยุนเฉิงไปรับคุณปู่ฮ่อออกจากโรงพยาบาลด้วยกัน ซูฉิงจะต้องโกรธแน่
เมื่อถึงตอนั้น เธออก็แค่เติมเชื้อไฟแรงฟึงสักหน่อย อ่อหยุนเฉิงจะต้องยิ่งเกลียดซูฉิงแน่!
เพียงแค่ทำให้ฮ่อหยุนเฉิงเกลียดซูฉิงมากที่สุด แล้วเลิกกับเธอ งั้นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบอย่างฮ่อหยุนเฉิง ท้ายที่สุดแล้วจะต้องตกเป็นของเธอ!
ถังรั่วอิงที่ตกอยู่นความคิดมโนของตังงพร้อมกับเดินมาถึงห้องพักผู้ป่วยของคุณปู่ฮ่อ
พอผลักประตูออก ก็เห็นซูฉิงกำลังจับชีพจรให้กับคุณปู่ฮ่ออยู่
“คุณปู่ครับ”ฮ่อหยุนเฉิงเดินเข้าไป
ซูฉิงได้ยินเสียงก็เงยหน้าขึ้นมอง
และฮ่อหยุนเฉิงก็ปรากฏต่อสายตาของเธอ และยังมีถังรั่วอิงที่คล้องแขนของเขาแน่น
ซูฉิงก็รู้โมโหแทบระเบิดขึ้นมาทันที เธอลุกขึ้ยืนแล้วพูดอย่างโมโห”ฮ่อหยุนเฉิง นายหมายความว่ายังไง!”
“ฉันมารับคุณปู่ออกจากโรงพยาบาล “ฮ่อหยุนเฉิงคิ้วขมวดตอบ “ไม่เธอเธอบอกฉันเองกหรอ ว่าคุณปู่ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ให้ฉันมารับไม่ใช่หรอ”
“แล้วนายพาเธอมาด้วยทำไม ‘ซูฉิงชี้ไปที่ถังรั่วอิง ทำหน้าโมโห”ฉันให้นายพาเธอมาด้วยหรอ”
ถังรั่วอิงที่เห็นซูฉิงโกรธก็แอบพอใจ
เธอเม้มปากที่ซีดเผือด แล้วพูดเสียงเบา”คุณซู ขอโทษด้วยค่ะ คุณอย่าไปโทษพี่เฉิงเลย ฉันอยากมาเอง ฉันได้ยินว่าคุณปู่ฮ่อจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว เลยอยากมารับท่านด้วย”
ถังรั่วอิงที่ทั้งพูด ทั้งตั้งใจเอาหัวไปพิงกับไหล่ของฮ่อหยุนเฉิง สายตามองซูฉิงอย่างท้าทาย
“ฮ่อหยุนเฉิง นายหมายความว่ายังไง”ซูฉิงทำหน้าไม่สู้ดี “เอามือที่สามมาเย้ยฉันหรอ”
“ไร้สาระ!”ฮ่อหยุนเฉิงน่านิ่งขรึม
“คุณซู คุณจะโทษก็โทษฉันเถอะ อยากโกรธพี่เฉิงเลย ฉันก็แค่เป็นห่วงคุณปู่ฮ่อก็เท่านั้น “ถังรั่วอิงทำหน้าตาน่าสงสาร กับท่าทางโกรธของซูฉิงกล้าเป็นการเปรียบเที่ยบอย่สงเห็นได้ชัด
“คุณปู่ฮ่อเธอก็เรียกได้หรอ” ซูฉิงส่งเสียงเย็นชา “หน้าไม่อาย!”
“พอแล้ว ซูฉิง วันนี้คุณปู่ออกาจากโรงพยาบาลล ฉันไม่อยากจะทะเลาะกับเธอ เธออกไปเถอะ !” ใบหน้าหล่อของฮ่อหยุนเฉิงที่เคร่งเครียดขึ้นแล้วก็เอ่ยไล่แขกทันที