“พูดก็พูดเถอะ ฉันเป็นม่ายมาตั้งหลายปีก็เพราะคุณนั่นแหละ!” แม่ฮ่อกล่าวเสริม “แล้วก็นะ คิดว่าฉันไม่รู้เรื่องพวกนั้นของบ้านตระกูลฮ่อจริงงั้นเหรอ? ทำไมคุณถึงรับเลี้ยงหลินเจียต้ง คุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจ”
ท่านผู้เฒ่าฮ่อที่ได้ยิน ความทรงจำเก่าๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัวทันที
มือที่ถือโทรศัพท์สั่นเทา “เธอต้องการอะไร?”
“พ่อ ฉันไม่ได้ต้องการอะไร” แม่ฮ่อได้ยินถึงความกังวลใจในน้ำเสียงของท่านผู้เฒ่าฮ่อ และน้ำเสียงของเธอก็สบายใจขึ้นเรื่อยๆ “แค่ว่าฉันกับเฉียนเฉียนไม่อยากถูกขังอีกแล้ว คุณให้หยุนเฉิงปล่อยเราออกไปเถอะ คุณเองก็รู้ว่าคนถูกขังนานๆ มักจะอารมณ์อ่อนไหวง่าย แล้วก็มักจะพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด ถึงตอนนั้นถ้าฉันหลุดปากพูดอะไรไปตอนอยู่ต่อหน้าหยุนเฉิงก็คงไม่ดีนะคะ”
“เธอขู่ฉันเหรอ?” ท่านผู้เฒ่าฮ่อขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา
“พ่อคะ ทำไมพูดจาไม่น่าฟังแบบนั้นล่ะคะ? หยุนเฉิงคือลูกชายฉันนะคะ ฉันเองก็ไม่หวังให้เขารู้เรื่องนี้เหมือนกันค่ะ” ริมฝีปากของแม่ฮ่อยิ้มอย่างพอใจ “พ่อ คิดดูสิคะ แต่อย่าคิดนานเกินไปนะคะ ฉันไม่ได้มีความอดทนมากนัก”
“ตกลง ฉันสัญญา ฉันจะให้หยุนเฉิงปล่อยพวกเธอออกไป เธอก็ปล่อยวางอดีตได้แล้ว” ท่านผู้เฒ่าฮ่อครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูดอย่างเย็นชา “แต่ถ้าเธอพูดอะไรที่ไม่ควรพูด หรือคิดจะทำอะไรแล้วล่ะก็ เธอน่าจะรู้วิธีจัดการของฉันนะ!”
“ไม่ต้องห่วง ตราบใดที่ให้หยุนเฉิงปล่อยพวกเราออกไป ฉันจะไม่พูดอีก” พูดจบแม่ฮ่อก็วางสายไป
“คุณน้า เป็นยังไงบ้างคะ คุณปู่ตกลงไหมคะ” ฮ่อเฉียนที่อยู่ข้างๆ ถามอย่างใจร้อน
แม่ฮ่อพูดอย่างหนักแน่น “แน่นอนสิ ปู่เธอสัญญาแล้วว่าจะให้หยุนเฉิงปล่อยพวกเราออกไป”
“เยี่ยมมากเลยค่ะ!” ดวงตาของฮ่อเฉียนเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น ในที่สุดเธอก็จะออกไปได้แล้ว!
“จริงสิคุณน้า เมื่อกี้ที่คุณน้าพูดกับคุณปู่ว่าอะไรที่พี่เขาไม่รู้เกี่ยวกับการตายของน้าชายเหรอคะ” ฮ่อเฉียนกระพริบตาถาม
เธอได้ยินบทสนทนาระหว่างแม่ฮ่อและท่านผู้เฒ่าฮ่อเมื่อกี้ แม้ว่าจะได้ยินไม่ชัด แต่เธอก็ตัดสินออกมาได้ว่า ความลับอะไรสักอย่างของท่านผู้เฒ่าฮ่ออยู่ในกำมือของแม่ฮ่อ
นอกจากนี้ ความลับนี้ยังเกี่ยวข้องกับการตายของน้าชาย
ใบหน้าของแม่ฮ่อนิ่ง “เรื่องมันเป็นอดีตไปแล้ว เธอไม่ต้องรู้หรอก”
“โอ้” ฮ่อเฉียนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “คุณน้า เราจะได้ออกไปเร็วๆ นี้ใช่ไหมคะ?”
“ใช่” แม่ฮ่อให้คำตอบที่แน่นอนกับเธอ
ดวงตาของฮ่อเฉียนหรี่ลงเล็กน้อย ที่เธอมีวันนี้ก็เพราะซูฉิง!
รอเธอออกไปได้ก่อน เธอไม่มีทางปล่อยซูฉิงไปได้แน่นอน!
…
ตระกูลฮ่อกรุ๊ป
ซูฉิงกำลังจดจ่ออยู่กับงาน ทันใดนั้นเธอก็ได้รับโทรศัพท์จากแอนโธนี่
ซูฉิงลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ที่ไม่มีคนก่อนจะรับโทรศัพท์ “แอนโทนี่ มีอะไรหรือเปล่า?”
“พี่เอด้า มีข่าวดีมาบอกครับ” แอนโธนี่ลดเสียงลง
“โอ้? รู้อะไรเกี่ยวกับถังรั่วอิงแล้วใช่ไหม” ท่าทีของซูฉิงเคร่งขรึมขึ้น
“ไม่ใช่เรื่องนั้น” แอนโธนี่ยิ้ม “เกี่ยวกับ BPL ผมเชื่อว่าพี่เองก็สนใจเหมือนกัน”
“เอาล่ะ อย่ามัวพูดเหลวไหล บอกมาเลยว่ามันคืออะไร!” ซูฉิงกระตุกมุมปาก
“คือแบบนี้ครับ BPL ไม่ได้ใช้วิธีที่น่ารังเกียจเพื่อเอาชนะการประมูลโครงการเป่ยไห่วานก่อนหน้านี้เหรอครับ?” น้ำเสียงของแอนโธนี่ดูถูกเล็กน้อย “ตอนนี้แผนของรัฐบาลได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการแล้วหลี่เฉิงหยางก็แอบขายที่ดินเป่ยไห่วานนั่น”
“เป็นข่าวดีจริงๆ” ซูฉิงยกมุมริมฝีปาก “ขอบใจนะ!”
“พี่เอด้าไม่ต้องเกรงใจน่า เรื่องของพี่เอด้าก็คือเรื่องของผม” แอนโธนี่หัวเราะ
หลังจากวางสาย ซูฉิงก็ตรงไปที่ห้องทำงานของท่านประธาน
ประตูห้องทำงานของท่านประธานเปิดทิ้งไว้ และหลินเหยียนเฟิงกำลังคุยบางอย่างกับฮ่อหยุนเฉิง
ซูฉิงเอื้อมมือออกไปเคาะประตู
“คุณซู” หลินเหยียนเฟิงที่ได้ยินเสียงเงยหน้าขึ้นมองซูฉิง ก่อนจะเรียกด้วยความเคารพ
“เข้ามาได้” ฮ่อหยุนเฉิงยกยิ้มและพูดด้วยเสียงดังฟังชัด
ซูฉิงก้าวเข้าไป หลินเหยียนเฟิงที่ไหวพริบดีจึงกล่าวว่า “ท่านประธานครับ ถ้าอย่างนั้นผมออกไปก่อนนะครับ”
“อืม” ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเล็กน้อยและตอบเบาๆ
หลินเหยียนเฟิงรีบเดินออกจากประตูห้องทำงานท่านประธานและปิดประตูให้อย่างใส่ใจ
เขาไม่อยากอยู่เป็นกว้างขวางคอหรอก เดี๋ยวจะถูกท่านประธานไม่ชอบขี้หน้าเอา
แม้ว่าต่อหน้าผู้คน ท่านประธานและคุณซูจะมีปัญหากัน แต่หลินเหยียนเฟิงรู้ว่าพวกเขาสองคนแค่แสดงละครเท่านั้น
ความสัมพันธ์ท่านประธานกับคุณซูดีจะตาย!
ขณะที่ซูฉิงเดินไปตรงหน้าฮ่อหยุนเฉิง ทันใดนั้นฮ่อหยุนเฉิงก็ยื่นมือที่ใหญ่ออกแรงโอบรอบเอวเรียวบางของซูฉิงให้เคลื่อนตัวเข้าหาเขา
และทันใดนั้นเองซูฉิงก็ล้มไปนั่งบนตักฮ่อหยุนเฉิง
“นายทำอะไรน่ะ?” ท่าทางของทั้งสองคนคลุมเครือมากจนใบหน้าซูฉิงแดงระเรื่อ
ฮ่อหยุนเฉิงก้มศีรษะลงและพูดด้วยเสียงต่ำข้างใบหูซูฉิง “เธอมาหาฉันเพราะคิดถึงฉันใช่ไหม?”
อะไรกันล่ะเนี่ย!
“ฉันมาหานายเพราะมีเรื่องต่างหาก” ซูฉิงจ้องไปที่ฮ่อหยุนเฉิงก่อนจะพยายามลุกขึ้นยืน
ใบหน้าหล่อเหลาของฮ่อหยุนเฉิงนิ่งขึ้น “เรื่องอะไรล่ะ?”
“ฉันได้รับข่าวว่าหลี่เฉิงหยางแอบขายที่ดินเป่ยไห่วานผืนนั้น” ซูฉิงกระแอมและพูดอย่างครุ่นคิด “เราสามารถซื้อที่ดินนั้นและกดราคาให้ต่ำที่สุดได้”
ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วและพูดเสียงเรียบ “ใจตรงกันเลยนะ”
“หืม?” ความปิติเล็กน้อยแวบเข้ามาในหัวใจของซูฉิง “นายหมายถึง…”
ฮ่อหยุนเฉิงจับมือของซูฉิงไปลูบไปที่ริมฝีปากของเขา “เมื่อกี้ฉันเพิ่งคุยเรื่องนี้กับหลินเหยียนเฟิง ฉันเลยให้เขาไปจัดการแล้วล่ะ”
ในเมื่อเขาต้องการซื้อที่ดิน เขาจึงไม่สามารถออกในนามของตระกูลฮ่อกรุ๊ปได้ เพราะหลี่เฉิงหยางจะไม่ขายที่ดินให้ตระกูลฮ่อกรุ๊ปแน่นอน
ดังนั้นเขาจึงให้หลินเหยียนเฟิงไปที่บริษัทนายหน้าเพื่อซื้อมัน
“ช่างใจตรงกันจริง” ซูฉิงยิ้ม
รอยยิ้มของเธอมีเสน่ห์มากจนฮ่อหยุนเฉิงอดไม่ได้ที่อยากจะจูบเธอ
ฮ่อหยุนเฉิงคิดยังไงก็ทำอย่างนั้น เขาก้มศีรษะลงไปกดจูบริมฝีปากสีแดงอันน่าดึงดูดของผู้หญิงตรงหน้า
คราวนี้ซูฉิงก็ไม่ได้ปฏิเสธเขา
เธอสูดลมหายใจก่อนที่สองมือจะคล้องคอเขาและร่วมมือกับการเคลื่อนไหวของเขา
ฮ่อหยุนเฉิงที่ได้รับแรงใจ การเคลื่อนไหวก็ยิ่งนุ่มนวลขึ้น
บรรยากาศในห้องทำงานท่านประธาน ณ เวลานี้กลับดูมีเสน่ห์ผิดปกติขึ้นทันที
ในขณะนั้นเอง โทรศัพท์มือถือของฮ่อหยุนเฉิงก็ดังขึ้นอย่างไม่รู้เวล่ำเวลา
ซูฉิงดันเขาออกเบาๆ “โทรศัพท์นายดังอยู่นะ รีบรับสิ”
ฮ่อหยุนเฉิงแอบสาปแช่ง ใครมันโทรมาในเวลานี้?
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่กลับเป็นหมายเลขโทรศัพท์ของบ้านใหญ่ตระกูลฮ่อ
หัวใจของฮ่อหยุนเฉิงกระตุกโดยไม่รู้ตัว
คุณปู่โทรหาเขาเวลานี้ เกิดเรื่องอะไรหรือเปล่า?