ตอนที่ 1594 สงครามระหว่างมนุษย์และสัตว์อสูร (1)
ชายคนนั้นหยุดพูดทันที แต่สีหน้าของเขายังคงแสดงความไม่เห็นด้วย ดวงตาสีดำของเขามองอวิ๋นลั่วเฟิงและอวิ๋นเซียวอย่างเกรี้ยวกราดอีกครั้ง
สายตาเย็นชาของอวิ๋นเซียวตวัดไปมองเขา ดวงตานั้นเต็มไปด้วยความกดดันจนเหมือนมีหินหนักๆ มากดทับบนตัวจนหายใจไม่ออก เขาหน้าซีดเผือดทันที
อวิ๋นเซียวรีบถอนสายตาออกไป ทว่าใบหน้าของเขายังไร้อารมณ์อยู่เหมือนเดิม
“แม่นางอวิ๋น สัตว์อสูรวิญญาณพวกนี้แข็งแกร่งมาก รีบไปซ่อนแล้วปล่อยให้พวกเราจัดการเถอะ” เทียนเฟิงยิ้มบางๆ เมื่อเขาเงยหน้ามองท้องฟ้า สายตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นคมกริบราวกระบี่ทันที เขาส่งเสียงขึ้นจมูก “เจ้าเจอพวกเราแล้วอย่างไร พรรคไล่ตามวายุของพวกเราไม่มีทางอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขกับสัตว์อสูรเช่นเจ้าแน่!”
“สังหาร!” ซงมู่โบกมือ แล้วทุกคนในกองกำลังก็หยิบอาวุธของตัวเองออกมาโดยไร้ซึ่งความกลัว
“โฮก!” สัตว์อสูรวิญญาณบนท้องนภา ปลดปล่อยเสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดแล้วพุ่งตัวลงมาเหมือนกับลูกไฟที่เร็วมากจนมองไม่ทัน
ซงมู่รีบยกดาบใหญ่ของเขาขึ้นมากันที่หน้าอก แล้วทันใดนั้นศีรษะของสัตว์อสูรวิญญาณก็ชนเข้ากับดาบจนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ ทำให้ซงมู่ถอยหลังไปหลายก้าว
“ท่าไม่ดีแล้ว! สัตว์อสูรวิญญาณที่มาครั้งนี้แข็งแกร่งเกินไป ทำไมเผ่าสัตว์อสูรถึงส่งยอดฝีมือที่น่ากลัวขนาดนี้มาได้”
ปกติแล้วยอดฝีมือไม่มีทางยอมลงมือเองแล้วส่งผู้ใต้บังคับบัญชามาทำภารกิจแทน แต่ว่า…สัตว์อสูรที่มาครั้งนี้ทั้งหมดเป็นยอดฝีมือที่น่ากลัวของเผ่าสัตว์อสูร ทำไมสัตว์อสูรพวกนี้ถึงมาจัดการกับพรรคไล่ตามวายุได้เล่า
หรือว่าจะมีเหตุผลเบื้องหลังบางอย่างที่พวกเราไม่รู้
“ระวัง!” เมื่อเทียนเฟิงหันไปก็เห็นราชสีห์เพลิงยักษ์พุ่งเข้ามาที่ด้านหลังของเสี่ยวซี ร่างของเขาพุ่งเข้ามาที่ด้านหลังของเสี่ยวซีดั่งสายฟ้าขณะยกดาบขึ้นกันการโจมตีจากกรงเล็บดุร้ายของราชสีห์เพลิง
เคร้ง!
กรงเล็บชนเข้ากับดาบของเทียนเฟิงแล้วแทงเข้าที่อกเขา เลือดทะลักออกมาจนย้อมให้ชุดสีน้ำเงินของเขากลายเป็นสีแดง
เทียนเฟิงไอแล้วกระอักเลือดออกมา ร่างของเขาชะงักงันไป แทบจะไม่สามารถยืนอยู่ได้
ความสิ้นหวังพุ่งเข้าสู่จิตใจของทุกคน เทียนเฟิงเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของพวกเขาอย่างไร้ข้อกังขา ทว่าแม้แต่เขาก็ไม่สามารถสู้กับสัตว์อสูรทรงพลังพวกนี้ได้ เช่นนั้นแล้วสิ่งที่รอพวกเขาอยู่ก็มีแต่ความตายไม่ใช่หรือ
“มันจบแล้ว! ครั้งนี้พวกเราจบเห่แน่! ถ้ารองหัวหน้าอยู่ที่นี่ ไม่แน่พวกเราอาจจะพอต่อกรได้บ้าง”
ใบหน้าของทุกคนซีดเผือด นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้สึกสิ้นหวังขนาดนี้!
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีใครยอมแพ้สัตว์อสูรวิญญาณพวกนี้ พวกเขาอาจต้องล้มตายลง แต่พวกเขาไม่ต้องการตายอย่างไร้ศักดิ์ศรี!
“พี่สาว ข้าขอโทษ…” ดวงตาของเสี่ยวเหยียนเต็มไปด้วยน้ำตาขณะพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก “หากข้าไม่ได้พาท่านกลับมาที่นี่ พวกท่านก็คงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้…”
ตูม!
เสียงคำรามดังขึ้นมาจากด้านหลังเสี่ยวเหยียนทันทีที่เขาพูดจบ
เมื่อซงมู่และคนอื่นเงยหน้าขึ้น พวกเขาก็เห็นวานรยักษ์ขนาดมหึมากระโดดมาอยู่ด้านหลังเสี่ยวเหยียน มันเหวี่ยงหมัดเข้ามาที่ร่างเล็กของเขา…
“ระวัง!” ซงมู่ร้องตะโกนด้วยความตกใจ
เทียนเฟิงและเสี่ยวซีเป็นคนแรกที่ตอบสนอง พวกเขาถลาเข้าไปหาเสี่ยวเหยียน…
แต่พวกเขาช้าเกินไป
…………………………………..
ตอนที่ 1595 สงครามระหว่างมนุษย์และสัตว์อสูร (2)
หมัดของวานรยักษ์เกือบจะสัมผัสถูกศีรษะของเสี่ยวเหยียนแล้ว แต่ก่อนการโจมตีจะทำลายศีรษะของเขาและเหลือทิ้งไว้เพียงแต่ศพที่ไม่สมบูรณ์
ตูม!
พลังมหาศาลจากหมัดของวานรยักษ์ทำให้ฝุ่นฟุ้งกระจายในอากาศและทำให้ผู้คนสำลักไม่หยุด
สายตาของซงมู่และคนอื่นๆ เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ก่อนที่บิดาของเสี่ยวเหยียนจะเสียไป พวกเขาสัญญาว่าจะดูแลเสี่ยวเหยียนให้ดี พวกเขาไม่คิดว่าเสี่ยวเหยียนจะต้องเผชิญอันตรายต่อหน้าต่อตาพวกเขาเช่นนี้
“เทียนเฟิง ซงมู่ ดูสิ!” รูม่านตาของเสี่ยวซีขยายออกทันทีที่นางมองผ่านฝุ่นควันได้ชัดเจน
หมัดที่เล็กกว่าแขนแกร่งดั่งเหล็กกล้าของวานรยักษ์หลายเท่าป้องกันการโจมตีไว้ได้ ภาพที่ปรากฏขึ้นคือภาพของชายหนุ่มแต่งกายดูดีผู้หนึ่ง ไม่ว่าเขาจะมีกล้ามเนื้อมาแค่ไหน แต่เขาก็ยังตัวเล็กกว่าวานรยักษ์มหาศาล
“ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะอ่อนหวานดังขึ้นจากบนต้นไม้ ตามมาด้วยร่างที่ลุกโชนด้วยเปลวเพลิงของเด็กผู้หญิงตัวน้อยกระโดดลงมาจากต้นไม้
ท่าทางของนางทำให้คนของพรรคไล่ตามวายุที่ตอนแรกโล่งใจกลายเป็นตกใจ
“นี่…นี่ก็เป็นสัตว์อสูรวิญญาณเหมือนกันหรือ”
เด็กหญิงตัวน้อยนั้นดูใสซื่อบริสุทธิ์ ใบหน้าอ่อนหวานของนางเองก็ดูน่ารักมาก ถ้าคนไม่สนใจเรื่องพลังและเปลวไฟรุนแรงที่ลุกโชนรอบตัวนาง เขาอาจจะเข้าใจผิดว่านางเป็นเด็กธรรมดาเหมือนเสี่ยวเหยียน
“หั่วหั่ว ทำไมเจ้าถึงต้องกระโดดลงมาจากต้นไม้ทุกครั้ง” เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากพื้น ทำให้ทุกคนแปลกใจ
หนูหาทองสีน้ำนมโผล่ขึ้นมาจากพื้นแล้วตามด้วยหนูหาทองอีกจำนวนมหาศาล
ในบรรดาหนูทั้งหลาย มีหนูสองตัวที่สะดุดตามาก หนึ่งในนั้นเป็นหนูหาทองสีชมพูและอีกตัวมีมงกุฎอยู่บนศีรษะ
“เจ้าก็เหมือนกันไม่ใช่หรือ พวกเราถูกส่งออกมาที่เดียวกันแน่ๆ แต่ทำไมเจ้าถึงเลือกออกมาจากใต้ดินทุกครั้งล่ะ” หั่วหั่วเบ้ปากแล้วโต้ตอบอย่างดูถูก
“พวกเราเป็นหนูหาทอง การขุดหลุมก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ เจ้าเป็นจิ้งจอกแล้วทำไมถึงเอาแต่ปีนต้นไม้โดยไม่มีเหตุผลล่ะ”
“ข้าชอบ แล้วเจ้ามายุ่งทำไม!” หั่วหั่วเชิดหน้าขึ้นแล้วปฏิเสธอย่างดื้อรั้น
วานรยักษ์ไม่สามารถยืนดูเฉยๆ ได้ เขาพูดขึ้นมา “เจ้าเป็นสมาชิกเผ่าหนูและเผ่าจิ้งจอกใช่หรือไม่ ทำไมพวกเจ้าถึงมาช้านัก”
คนของพรรคไล่ตามวายุรู้สึกเหมือนหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
ตอนแรกสัตว์อสูรพวกนี้ก็จัดการยากอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมีมาเพิ่มอีก ความแข็งแกร่งของเด็กหญิงไฟตัวน้อยไม่สามารถมองข้ามได้เลย
ถึงแม้ว่าหนูหาทองจะถูกนับว่าเป็นสัตว์อสูรระดับต่ำ แต่พวกเขาก็มองข้ามความจริงที่ว่าหนูพวกนี้สามารถพูดภาษามนุษย์ไปไม่ได้เลย แล้วภาพหนูหาทองที่พูดกระทบกระทั่งเด็กผู้หญิงเปลี่ยนร่างเป็นชายหนุ่มหล่อเหลาก็ทำให้เขาสิ้นหวังมากกว่าเดิม กระทั่งหนูหาทองสีชมพูและราชินีหนูที่อยู่ข้างเขาก็เปลี่ยนเป็นร่างมนุษย์เช่นเดียวกัน
หนูหาทองที่พูดภาษามนุษย์และเปลี่ยนร่างได้นั้นถือเป็นหนึ่งในตำนาน
“เผ่าจิ้งจอกงั้นหรือ” เด็กหญิงยิ้มเยาะ “เผ่าชั้นต่ำแบบนั้นจะเป็นที่ที่ข้าอยู่ได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นข้าก็ไม่ร่วมมือกับพรรคพวกแย่ๆ แบบเจ้าหรอก ไอ้ป่าเถื่อน”
นางอาจจะสูญเสียหางไป แต่ความสามารถของนางก็ยังน่ากลัวอยู่ดี ดังนั้นนางจะเป็นหนึ่งในเผ่าจิ้งจอกที่อาศัยการโปรยเสน่ห์ใส่คนอื่นเพื่อมีชีวิตรอดได้อย่างไร
เพราะใบหน้าของวานรยักษ์เป็นสีดำ ดังนั้นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขาจึงยากที่จะมองเห็น แต่ทุกคนก็สัมผัสได้ถึงความโกรธระดับทำลายสวรรค์ที่ระเบิดออกมาจากตัวเขา
“โฮก!” เขากระหน่ำเอาหมัดทุบอกด้วยสายตาเกรี้ยวกราด “ในเมื่อเจ้าไม่ได้เป็นหนึ่งในพวกเรา เช่นนั้นก็ตายซะ!”