ทันทีที่หลิงเซียวจากไปดอกไม้ทองคำทั้งสี่จากโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สาม ที่นำโดย เซี่ยหยู่ ก็มาถึง
ที่เดินตามหลังพวกเธอมาก็คือกลุ่มนักเรียนมัธยมปลายกลุ่มใหญ่
พวกเขาเพิ่งได้รับแจ้งว่ามีนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองมาปิดกั้นประตูโรงเรียนของพวกเขา
แม้แต่เพื่อนร่วมชั้นบางคนก็ได้รับบาดเจ็บมันทำให้พวกเขาโกรธมาก
“ไอบ้า! จ้าวเล่ยช่างเป็นคนที่เวรตะไลจริงๆ!”
“สู้! สู้! ไม่เพียงแต่ตรงเข้าไปในห้องศิลปะการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังมาขวางประตูอีก!”
“แหวะ! คนอะไรช่างน่ารังเกียจ!”
“นี่คือการตบหน้าของพวกเราโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สาม ปล่อยเขาไปไม่ได้เด็ดขาด!”
ทุกคนกำลังพูดคุยกัน เมื่อพวกเขาได้ยินประโยคสุดท้ายพวกเขาทั้งหมดก็พยักหน้าเห็นด้วยพร้อมกับการแสดงออกว่าต้องการเข้าไปรุมสกัมจ้าวเล่ย
“จ้าวเล่ย แกไม่ต้องการจะท้าทายหรือไง ฉันจะทุบตีแกจนกว่าใบหน้าของแกจะกลายเป็นหัวหมู!” นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งตะโกนออกมาเสียงดัง
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครตอบเขาจึงถามว่า “พวกคุณเห็น จ้าวเล่ย หรือเปล่า?”
ที่ทางเข้าของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามกลุ่มนักเรียนต่างพูดไม่ออกเมื่อพวกเขาเห็นกลุ่มรุ่นพี่รุ่นน้องที่มาสาย
ผู้ชายคนหนึ่งกระซิบว่า “ที่ตรงนั้น”
กลุ่มนักเรียนปีสามกวาดสายตามองตามสายตาของคนที่บอก พวกเขาก็พบกับจ้าวเล่ยที่นอนแน่นิ่งเหมือนกับสุนัขกับที่ตายไปแล้วอยู่บนพื้น
ถ้า จ้าวเล่ย ไม่หายใจและบอกว่าเขาเป็นศพนักเรียนกลุ่มนี้ก็คงจะเชื่อ
เซี่ยหยู่รู้สึกประหลาดใจและกล่าวถามในทันทีว่า “ใครเป็นคนทำ?”
“ดูเหมือนว่าจะเป็นหลิงเซียว … ” ชายคนนั้นตอบ
เมื่อเซี่ยหยู่และคนอื่นๆได้ยินคำพูดนั้นพวกเขาต่างก็ตกตะลึง ปรากฏว่าเป็นไอ้บ้านั่น?
จากนั้นการแสดงออกของพวกเขาพลันซับซ้อนขึ้นมาทันที อารมณ์ของพวกเขาในตอนนี้มีทั้งตกใจอิจฉาริษยาชื่นชมและอื่นๆอีกมากมาย
แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะตะโกนกันอย่างดุเดือดมาก แต่ในความเป็นจริงถ้าเป็น 1v1 ไม่ว่าคนใดคนหนึ่งในนั้นก็ไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะสามารถชนะจ้าวเล่ยได้
ต้องรู้ว่า จ้าวเล่ย นั้นเป็นนักเรียนชั้นนำของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง โดยมีพลังชีวิต 80 จุด และมีพลังวิญญาณแย่กว่าเล็กน้อย แต่เขาก็ยังมีสูงถึง 76 จุด
“หลิงเซียวสู้กับจ้าวเล่ย เขาใช้เวลาเอาชนะจ้าวเล่ยนานแค่ไหน” จู่ๆเซี่ยหยู่ก็ถามขึ้น
นักเรียนตอบว่า “เพียงพริบตา”
การแสดงออกของเซี่ยหยู่และคนอื่นๆ เปลี่ยนไปอีกครั้ง ในเวลานี้มีเพียงความตกใจและความสับสนเท่านั้นที่ยังคงอยู่
ในซอยเล็กๆที่อยู่ใกล้ๆกับโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง
หลิงเซียวมองไปที่นักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองที่ถูกเขาลอบทำร้ายจนนอนหมดสติอยู่บนพื้น
“น้องชาย พี่ชายคนนี้ขอยืมชุดนักเรียนของน้องชายไปใช้หน่อยน่ะ” หลิงเซียวกล่าว
เขาเริ่มถอดชุดนักเรียนของชายที่หมดสติ และเอามาใส่ให้กับตัวเอง
อย่ามองว่าเรื่องที่ทำนี้มันไร้สาระ สิ่งที่เขาคิดถึงแม้ว่ามันจะสะเพร่าไปหน่อย แต่มันก็อดไม่ได้ นี่จึงเป็นสาเหตุที่เรื่องนี้เกิดขึ้น
หลิงเซียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยัดเงินใส่ลงในกระเป๋าของนักเรียนคนนี้ เงินไม่กี่ร้อยหยวนนี้ ก็ถือว่าเป็นค่าตอบแทนล่ะกัน
ใช้เวลาไม่นานสำหรับหลิงเซียวในการสวมเครื่องแบบของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง หลังจากนั้นหลิงเซียวก็เดินเข้าสู่โรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองไปอย่างแนบเนียน
หลิงเซียวแกว่งมือไปมาอย่างสบายใจ ขณะที่เขาเดินไปที่ชั้นดาดฟ้า เมื่อมาถึงเขาก็วางกระเป๋านักเรียนที่สะพายไว้ที่หลังของเขาลง
ถ้านักเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามได้เห็นสิ่งนี้ พวกเขาก็จะพบว่าทรงผมของหลิงเซียวในเวลานี้นั้นเหมือนกับของถังชิงราวกับเเกะ
“อ่า…ถังชิง เอ๋ย ฉันตัดสินใจแล้วว่าฉันจะเป็นแก!” หลิงเซียวพึมพำ
จากนั้นหลิงเซียวก็หยิบแว่นกันแดดอันใหญ่ออกมาจากกระเป๋านักเรียนแล้วสวมให้กับตัวเอง
หลังจากนั้นหลิงเซียวก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู หลังจากแน่ใจว่าคนอื่นๆจะไม่สามารถเห็นรูปร่างหน้าตาที่แท้จริงของเขาได้เขาก็โล่งใจ
ไม่ใช่ว่าเขาต้องการเป็นคนอื่น แต่สิ่งที่เขากำลังจะทำหลังจากนี้นั้น มันน่ารังเกียจมากเกินไป จนถึงขนาดอาจโดนตืบจนตายได้
หลังจากเสร็จสิ้นการเตรียมการหลิงเซียวก็หลับตาลงเพื่อผ่อนคลาย
เต้งเต้งเต้ง!
เสียงระฆังในช่วงบ่ายของ โรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองดังขึ้น
หลิงเซียวที่หลับตาและทำจิตใจให้สงบลืมตาขึ้นพร้อมกับเสียงระฆังที่ดังกังวาล
เสียงของครูและนักเรียนในชั้นเรียนดังออกมาจากห้องเรียน และเสียงตะโกนของการต่อสู้ในห้องศิลปะการต่อสู้ก็ดังปะปนกันไป
ฝีเท้าของหลิงเซียวนั้นรวดเร็ว ขณะที่เขารีบวิ่งไปยังจุดหมาย
ไม่นานก็มีคนปรากฏตัวในห้องกระจายเสียงของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง
บุคคลผู้นี้ก็คือหลิงเซียวนั่นเอง และประตูห้องกระจายเสียงที่ล็อคเอาไว้ ก็ได้ถูกทำลายลงโดยหลิงเซียว
“เฮ้เฮ้เฮ้เฮ้ ได้ยินไหม”
เสียงของหลิงเซียวดังออกมาทางลำโพงวิทยุครูและนักเรียนของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ทุกคนหยุดในสิ่งที่ตนกำลังกระทำอยู่ และเริ่มฟังเสียงที่กระจายออกมาจากห้องกระจายเสียง
“สวัสดีทุกคน นี่คือการแจ้งเพื่อออกอากาศ ฉันขอประกาศว่าสาวสวยทั้งหมดของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ได้ติดโรคจากถังชิงของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามแล้ว!”
“ฉันขอประกาศอีกครั้งว่าสาวสวยทั้งหมดของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ได้ติดโรคจากถังชิงของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามแล้ว!”
“สาวสวยทุกคนรีบปรบมือเพื่อแสดงความรักเร็วเข้าสิ!”
เสียงของหลิงเซียวดังไปถึงหูของครูและนักเรียนทุกคนจากโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง
สมาชิกทุกคนของโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองตกตะลึง หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธ!
สาวงามทั้งหมดในโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สองตกเป็นของเขา? ถังชิง คนนี้มันใหญ่มาจากไหน
และยังจะให้ปรบมือให้กับความรักนั่นอีก? เขาพิเศษมาจากไหนกัน?
เด็กจากโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สามกล้าพูดขนาดนี้เลยเหรอ?
ช่างกล้าจริงๆ!
ในขณะนี้โรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ไม่ว่าชายหรือหญิงต่างก็มารวมตัวกัน
ปลายทางของพวกเขาก็คือห้องกระจายเสียงเป้าหมายคือการสังหารถังชิง!
ชั่วขณะหนึ่งทั้งโรงเรียนมัธยมหนานเฉิงที่สอง ก็มีเสียงฝีเท้าที่รวดเร็วดังสนั่นขึ้น
“ติ้ง! โฮสต์แสดงสันดานสถุลออกมาสำเร็จ พลังชีวิต +1!”
“ติ้ง! โฮสต์แสดงสันดานสถุลออกมาสำเร็จ พลังวิญญาณ +1!”
“ติ้ง! โฮสต์แสดงสันดานสถุลออกมาสำเร็จ ทักษะการต่อสู้ +50!”
“ติ้ง! โฮสต์แสดงสันดานสถุลออกมาสำเร็จ เหรียญ ฮัวเซีย +100,000!”
“ติ้ง! โฮสต์แสดงสันดานสถุลออกมาสำเร็จ เสน่ห์ + 10! “
“ติ้ง … “
หัวใจของหลิงเซียวเต็มไปด้วยความสุขการทำเช่นนี้มันช่างทำกำไรได้มากจริงๆ!
ถังชิงซึ่งอยู่ในห้องพยาบาลของโรงเรียนมัธยหนานเฉิงที่สาม ตัวของเขาสั่นสะท้านราวกับว่ามีบางอย่างที่ไม่ดีเกิดขึ้น
“เกิดอะไรขึ้นทำไมร่างกายของฉันถึงรู้สึกหนาวแปลกๆ?” ถังชิงขมวดคิ้ว