รุ่งเช้า แสงสว่างของดวงอาทิตย์ สาดส่องลอดเข้ามาผ่านทางหน้าต่างส่องไปที่ตัวของฮ่อหยุนเฉิง
เขาก็หยีตาแล้วลืมตาขึ้น พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงของซูฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงนวดขมับ แล้วค่อยๆ นึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
เขานึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนเขาไปร่วมงานครบรอบห้าสิบปีของบริษัทสวีกรุ๊ป และก็ถูกสวีหว่านเอ๋อร์วางยา
ยังดีที่เขาพยายามความคุมได้ เลยไม่ติดกลับดักของสวีหว่านเอ๋อร์ หนีไปได้ในช่วงเวลาสำคัญ
ต่อมาหลินเหยียนเฟิงก็มีส่งเขาที่นี่เพื่อหาซูฉิง
และทันใดนั้นเอง ซูฉิงก็ผลักประตูเข้ามา “นายตื่นแล้วหรอ”
“อืม “ฮ่อหยุนเฉิงพยักหน้าเบาๆ
นึกถึงคำพูดที่ซูฉิงพูดกับเขาเมื่อคืน ฮ่อหยุนเฉิงก็มีสีหน้าไม่สบอารมณ์
“นายเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นรึยัง “ซูฉิงเดินข้าวมาหาฮ่อหยุนเฉิงแล้วเอ่ยถาม
“ดีขึ้นมากแล้ว “ฮ่อหยุนเฉิงตอบเสียงนิ่ง
ซูฉิงเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเขา ก็จับมือของเขา”นายเป็นอะไร”
“ทำไมเมื่อคืนถึงปฏิเสธฉัน “ฮ่อหยุนเฉิงถามอย่างไม่สบอารมณ์
ซูฉิงก็รู้ได้ทันทีว่าที่แท้ก็โกรธเธอเพราะเรื่องนี้
เธอหัวเราะ “เมื่อคืนฉันก็อธิบายไปแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าหากนายรับไม่ได้ ฉันก็จะต้องพิจารณาใหม่แล้วละว่าจะหมั้นกับนายดีมั้ย”
ฮ่อหยุนเฉิง:………
“ไม่อนุญาตให้พิจารณา เธอเป็นของฉันนะ “ฮ่อหยุนเฉิงยืนมือออกมาแล้วจับที่ไหล่ของซูฉิงทั้งสองข้าง พร้อมพูดอย่างเอาแต่ใจ
เขาโน้มตัวลงมาแล้วกระซิบข้างหูของซูฉิง”ฉันเคารพเธอนะ”
ซูฉิงที่ซบอยู่ตรงหน้าอกของและได้ยินน้ำเสียงของน่าดึงดูดของฮ่อหยุนเฉิง ซูฉิงก็รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาทันที
เธอหยักหน้าเบาๆ “ขอบคุณนะ”
ฮ่อหยุนเฉิงยื่นมือออกมาสาวผมหน้าม้าของเธอ ด้วยปลายนิ้วของเขา “หวังว่าจะได้แต่งงานกับเธอเร็วๆ ”
ซูฉิงยิ้มน่ารักออกมา”ฝันไปเถอะ”
ทันใดนั้นเธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้ “อ้อ ฉันทำอาหารเช้า วันนั้นลองชิมฝีมือของฉันนะ”
ฮ่อหยุนเฉิงเผยแววตาเซอร์ไพรส์ออกมา “เธอตั้งใจทำอาหารเช้าให้ฉันหรอ”
“ใช่ ตั้งใจทำให้นายโดยเฉพาะเลย”ซูฉิงยิ้ม
เธอนั้นน้อยมากที่จะลงมือทำอาหาร
“งั้นถือว่าฉันลาภปากจริงๆ “ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มอย่างพอใจ
“นายรีบลุกได้แล้ว ฉันจะไปรอที่ห้องอาหารนะ”ซูฉิงลุกขึ้นแล้วเดินออกไปอย่างมีความสุข
หลังจากที่ฮ่อหยุนเฉิงทำธุระส่วนตัวเสร็จ ก็มาที่ห้องอาหาร
บนโต๊ะอาหารนั้นเต็มไปด้วยอาหารที่ซูฉิงลงมือทำด้วยตัวเองด้วยความรัก
เรื่องไม่พอใจเมื่อคืนก็พลันหายไปกับตาภายในพริบตา
ตอนนี้ฮ่อหยุนเฉิงหลงเหลือแต่ความรู้สึกมีความสุข
“นายลองชิมดู อร่อยมั้ย”ซูฉิงคีบไข่ดาวมาวางบนจานของฮ่อหยุนเฉิง
ฮ่อหยุนเฉิงเลิกคิ้วพร้อมพูดเกิดจริง”ขอแค่เป็นอาหารที่ภรรยาทำ นั้นล้วนอร่อยที่สุดในโลกแล้ว”
ซูฉิงหมดคำจะพูด กลอกตามองบนให้เขา “ใครเป็นภรรยาของนายกัน กล้าพูดมาได้ หน้าไม่อาย!”
ฮ่อหยุนเฉิงหัวเราะเบาๆ “ไม่นานแล้วล่ะ”
“อ้อ เมื่อคืนใครเป็นคนวางยานายหรอ “ซูฉิงที่เปลี่ยนหัวข้อสนทนา
“สวีหว่านเอ๋อร์ “พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ฮ่อหยุนเฉิงก็หน้าเคร่งขึ้นมาทันที
ซูฉิงพูดเสียงขรึม”เป็นเธอจริงๆ ด้วย”
ฮ่อหยุนเฉิงรู้สึกตะลึง”เธอเดาถูกด้วยหรอ”
ซูฉิงยิ้มแล้วหยิบเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดดูพาดหัวข่าวใหญ่ในโลกออนไลน์ “นายดูเอาเองสิ”
ฮ่อหยุนเฉิงรับโทรศัพท์มาแล้วก้มลงมองดู
ในข่าวที่พาดหัวข่าวก็เห็นเป็นรูปของสวีหว่านเอ๋อร์กับชายในดวงใจไม่ได้เรื่องอยู่ในงานครบรอบห้าสิบปีของบริษัทตระกูลสวีกรุ๊ป
“ชื่อเสียงของสวีหว่านเอ๋อร์ก็เสียมเสียหมดแล้ว “ซูฉิงเม้มริมฝีปาก แล้วครุ่นคิด”ชายในดวงใจของสวีหว่านเอ๋อร์ เป็นฝีมือนายหรอ”
ในเมื่อสวีหว่านเอ๋อร์กล้าวางยาเพื่อที่จะได้เขา ก็ไม่มีเหตุผลที่จะเรียกว่าชายในดวงใจ
พอคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ซูฉิงก็คาดเดาลำดับเหตุการณ์เรื่องเมื่อคืนได้
ฮ่อหยุนเฉิงคืนโทรศัพท์ให้ซูฉิง แล้วพูดเสียงขรึม”ก็แค่สั่งสอนเล็กๆ น้อยๆ ”
“สวีหว่านเอ๋อร์รักนายจริง นายทำอย่างนี้กับเธอ ไม่กลัวเธอเสียใจหรอ “ซูฉิงตั้งใจพูดล้อเล่น
“ทำไม เธอหึงหรอ “ฮ่อหยุนเฉิงยิ้มกระหยิ่ม
“ไม่ใช่ซะหน่อย!”ซูฉิงจับขมนจิ้งเกาป้อนใส่ปากฮ่อหยุนเฉิง “รีบกินเถอะ!”
“อ้อ ฉันจะไม่อยู่หลายวันนะ”ซูฉิงนึกขึ้นมาได้เลยพูดบอก
ฮ่อหยุนเเฉิงถามอย่างเป็นห่วง”จะไปไหน”
“จะไปเมืองY เป็นเพื่อนยวี๋น่า “ซูฉิงตอบ “จะไปถามอู๋เทียนเหอให้รู้เรื่อง”
และทันใดนั้นเองโทรศัพท์ของซูฉิงก็ดังขึ้น
ซูฉิงมองดูก็เห็นว่าเป็นยวี๋น่าโทรมา
จะต้องโทรมาเร่งเธอให้รีบไปสนามบินแน่
เธอเลยรีบกดรับโทรศัพท์ “ยวี๋น่า เธอรอฉันสักครู่นะ ฉันกินอาหารเช้าเสร็จแล้วจะรีบไปหาเธอที่โรงพยาบาล พวกเราค่อยไปสนามบินด้วยกัน……”
แต่เธอยังพูดไม่จบ เสียร้อนรนตกใจของยวี๋น่าที่พูดมาตามสาย”ซูฉิง เมื่อY เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง !”
แผ่นดินไหวรุนแรงงั้นหรอ ? !
ซูฉิงตกใจ “อะไรนะ ”
“เมื่อกี้อู๋เทียนเหอโทรหาฉัน บอกว่าเมือง Y เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง ตึกรางบ้านช่องถล่มลงมา เขาก็ถูกเศษอิฐของตึกที่ถล่มลงมาทับอยู่ “ยวี๋น่าที่ทั้งพูดทั้งร้องไห้
“ไม่ใช่มั้ง….”ซูฉิงพูดอย่างรู้ “อยู่ดีๆ จะเกิดแผ่นดินไหวได้ยังไง”
“จริงๆ นะ! ตอนที่อู๋เหียนเหอโทรมาหาฉัน พูดไม่กี่คำก็ตัดสายไปแล้ว และพูดฉันโทรกลับไป ก็โทรไม่ติดแล้ว”ยวี๋น่าตอนนี้ร้อนใจมาก “ฉันจะรีบไปสนามบิน ฉันจะต้องไปหาเขาที่เมื่อY เดี๋ยวนี้!”
“ยวี๋น่า อย่าพึ่งใจร้อนไป เธอรอฉันอยู่ที่โรงแรมก่อนนะ ฉันจะรีบไปหาเธอตอนนี้เลย”ซูฉิงพูดสั่ง “ถ้าหากว่าเมื่อ Y เกิดแผ่นดินไหวจริง เครื่องบินจะต้องหยุดบิน แม้จะไปที่สนามบินก็ไม่มีประโยชน์ ”
“ซูฉิง ฉันกลัวจังเลย…….อู๋เทียนเหอเขาจะต้องเป็นอะไรไหม…..”ยวี๋น่าเป็นห่วงอู๋เหอล้วนพูดไม่เป็นประโยคแล้ว
“เธอรอฉันนะ!”
ซูฉิงกดวางสายแล้ว และกำลังคิดจะพูดอะไร ก็เห็นฮ่อหยุนเฉิงยื่นโทรศัพท์ให้เธอดูด้วยใบหน้าเคร่ง “เมื่อกี้มีข่าวด้่ด่วน เมืองY เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงขนาด 7.8 ริกเตอร์”
“อะไรนะ ยวี๋น่าพูดจริงหรอเนี่ย “ซูฉิงรู้สึกตกใจ
เมือง Y เกิดแผ่นดินไหวรุนแรง!
งั้นอู่เทียนเหอ……..
เท่าที่ยวี๋น่าเล่าให้ฟัง อู่เทียนเหอถูกทับอยู่ในซากตึกที่ถล่มลงมา ไม่รู้เป็นตายหรือดี
ซูฉิงก็หน้าซีด แล้วรีบไปเก็บของทันที แล้วเดินออกมาที่หน้าห้อง “ฉันจะไปหายวี๋น่า ฮ่อหยุนเฉิง นายช่วยฉันจัดการเรื่องเครื่องบินหน่อย ฉันจะไปเมือง Y กับยวี๋น่า ”
“มันอันตรายเกินไป “ฮ่อหยุนเฉิงก้าวเท้ายาวๆ ตามขึ้นมา “ซูฉิง อย่าไปเลย เดี๋ยวฉันจะส่งคนไป”
แผ่นดินไหวรุนแรงขนาด 7.8 ริกเตอร์ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ และยังอาจจะมีอาฟเตอร์ช็อกหลายครั้งตามมา ถ้าหากว่าไปตอนนี้ จะต้องอันตรายมาก
“ไม่ได้ ! “ซูฉิงปฏิเสธด้วยน้ำเสียงดึงดัน “ฉันจะต้องไป”
เพราะเธอรู้ว่า อู๋เทียนเหอนั้นตกอยู่ในอันตราย ยวี๋น่าจะต้องไป
แล้วเธอจะวางใจให้ยวี๋น่าไปที่อันตรายอย่างนั้นคนเดียวได้ยังไง
ตอนที่เธอตกอยู่ในอันตราย ยวี๋น่าก็มาช่วยเธอโดยไม่สนอะไร
ตอนนี้ ไม่ว่าจะอันตรายมากแค่ไหน เธอจะต้องอยู่เคียงข้างยวี๋น่า
“ฉันจะไปกับเธอด้วย”ฮ่อหยุนเฉิงที่เห็นซูฉิงพูดยืนยัน ก็ได้แต่ถอยและขอร้อง