บทที่ 261 ผู้ที่เรียนรู้จากข้ายังมีชีวิต และผู้ที่เหมือนกันกับข้าจะดับสิ้น!
เสียงคํารามอันทรงพลังของจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ สร้างความสั่นสะเทือนไปทั่วสามพันเขตแดนรวมไปถึงเก้าสวรรค์สิบชั้นภพ
จักรวาลอันไร้ที่สุดสั่นสะเทือนภายใต้เสียงคํารามของเขา ราวกับเรือท่ามกลางพายุฝนและเหมือนท้องฟ้าที่เปี่ยมไปด้วยดวงดาวที่หรี่แสงลงทั้งหมด
ในความว่างเปล่า เงาอันตระหง่านยืนขึ้นทะลุผ่านสวรรค์ทั่วทุกพิภพ นั่นคือการสําแดงจิตวิญญาณที่แท้จริงของจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ผู้แข็งแกร่ง
ในพิภพอันไร้ที่สิ้นสุดสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนในจักรวาลสามารถเห็นจิตวิญญาณของชายที่แข็งแกร่งจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์คนนี้ปรากฏขึ้นทั้งหมดต่างคุกเข่าลงบนพื้นและโค้งคํานับ
ด้วยความศรัทธาตั้งแต่นั้นมาพิภพก็ได้กลายเป็นเกมแห่งการกีดกัน
แต่ทว่า ในตอนนี้ จิตวิญญาณที่แท้จริงอันงดงามที่แผ่ขยายไปทั่วฟ้าดินกําลังเปล่งแสงสีเข้มจนยากที่จะเลือนหายไปได้
ความมืดมิดนั้นราวกับความมืดอันไร้ที่สุดทั้งปวงในพิภพ เขาไม่สามารถสะกัดกั้นหรือกําจัดมันไปได้มันกําลังกัดเซาะจิตวิญญาณที่แท้จริงของจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ทีละเล็กทีละน้อยเพื่อดูดซึมมันอย่างสมบูรณ์
จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ผู้แข็งแกร่งคํารามด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหยุดเลือดสีดําที่กําลังรุกรานเขา
แต่หยดเลือดดําานี้ เหมือนอยู่เหนือผู้กุมชะตาแม้แต่คนที่แข็งแกร่งที่มีเขตแดนผู้กุมชะตาก็ทําอะไรไม่ได้เขาทําได้แค่มองดูจิตวิญญาณที่แท้จริงของตัวเองกลายเป็นสีดําไปทีละนิดและเสื่อม ลงทีละน้อย!
“ขาเป็นคนเดียวในพิภพ เพราะข้าคือผู้ปกครองสูงสุด!”
จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์เปล่งเสียงโหยหวนจุติร่างนับพันล้านร่างกระจายอยู่ทั่วพันล้านมิติเวลาและพื้นที่ทั้งในอดีตปัจจุบัน และอนาคต…..
เขาพยายามทําทุกอย่างที่ทําได้ต่อต้านการบุกรุกของหยดเลือดดํานี้ร่างนับพันล้านในทุกมิติเวลาและพื้นที่แม้ว่าจะมีเพียงร่างเดียวที่สามารถกําจัดเลือดด่าหยดนี้ได้สําเร็จเขาก็จะสามารถหลุดพ้นจากกับดักนี้ได้!
แต่อย่างไรก็ตามด้วยการจุติของเขาแพร่กระจายไปทั่วพันล้านมิติเวลาและพื้นที่หยดเลือดดํานั้นก็เช่นกันมันกระจายไปทั่วหลายร้อยล้านมิติเวลาและพื้นที่และในมิติเวลาและพื้นที่ทั้งหมดก็มีตอนจบเหมือนกัน
หยดเลือดด่านั้นตกลงมาจากรอยแยกสีเลือดเหนือฟ้าดินหยดลงบนศีรษะของชายผู้แข็งแกร่งจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์นี้ทําให้ร่างของเขากลายเป็นสีดําและมันค่อยๆขยายไปเรื่อยๆ!
“ขาไม่ยอม เจ้าเป็นใคร?”
จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์เงยหน้าขึ้นมองร่างที่ล่องลอยอยู่เหนือเก้าสวรรค์โลงศพที่มีกระแสพลังโบราณเล็ดลอดออกมาแสงกระจ่างในดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความไม่เต็มใจและไม่เชื่อ
เขาภูมิใจในพลังการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้ของเขาแยกตัวจากผู้กุมชะตาอื่นและเพลิดเพลินกับอิสระในทุกพิภพ
แต่ไม่เคยคิดว่าตอนนี้เพียงเลือดหยดหนึ่งจากโลงศพจะทําให้ต้องพินาศ!
อีกฝ่ายเป็นตัวตนแบบไหนกัน?
ผู้กุมชะตาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งและมีอิสระในทุกมิติเวลาและพื้นที่
แต่ตอนนี้เพียงเลือดหยดหนึ่งจากคู่ต่อสู้เขากลับไม่สามารถต้านทานได้!
“ต่อให้เจ้ารู้ไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร?”
เสียงโบราณดังมาจากโลงศพอย่างไม่แยแสส่งเสียงดังไปถึงสวรรค์เหมือนเสียงดังมาจากทุกทิศทุกทางของต้นกําเนิดของพิภพ
“ผู้ที่เรียนรู้จากข้ายังมีชีวิตอยู่ และผู้ที่เหมือนกันกับข้าจะดับสิ้นลง และถึงแม้ว่าข้าจะสูญสิ้นไปแต่วิถีของข้ายังคงอยู่เจ้าจะสามารถทนมันได้อย่างไร?”
ในโลงศพโบราณ เสียงที่ดังไปถึงสวรรค์ก็ดังขึ้นอีกครั้งโดยไม่แสดงอารมณ์ใดๆแม้แต่น้อย “วิถีของเจ้างั้นรึ?เจ้าจะทําอะไรกับข้า!”
ผู้กุมชะตาจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์คํารามพยายามดิ้นรนอย่างเต็มกําลังแต่เขาทําได้เพียงชะลอความเร็วของเลือดดําที่กําลังกัดเซาะจนทําให้เขากลายเป็นสีดําได้เท่านั้น
“อาา ไม่เป็นไรถ้าเจ้าไม่รู้จํานวนจิตวิญญาณที่ได้มาแต่เป็นถึงผู้กุมชะตาแล้วยังไม่รู้ เจ้าจะหลีกเลี่ยงจุดจบของการกลายเป็นขี้เถ้าได้อย่างไร”
เสียงดังก้องจากโลงศพโบราณอีกครั้งหลังจากนั้นเสียงตอบก็เงียบหายไป
ไม่ว่าผู้กุมชะตาจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่อยู่ข้างล่างจะคํารามเสียงดังเพียงใด ก็ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา
ผู้กุมชะตาจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ดิ้นรนอย่างหนักแต่มันก็ไร้ประโยชน์
ในที่สุด หลังจากวิธีการทั้งหมดล้มเหลวเขาได้ตัดสินใจทําบางอย่างที่ทําให้ทุกคนต้องตกตะลึง
เขาถือกระบี่จอมจักรพรรดิสูงสุดและฟันตัวเองออกครึ่งหนึ่งด้วยการฟันครั้งเดียว!
นี่ไม่ใช่การฆ่าตัวตาย แต่เป็นการสร้างเสียงให้เกิดที่ผิวหนัง
เพราะร่างกายที่เขาผ่าครึ่งออกด้วยกระบี่ซึ่งปกคลุมไปด้วยความมืดมิดไม่รู้จบนั้น มันได้สูญสิ้นลงโดยสมบูรณ์
ในขณะที่อีกครึ่งหนึ่งยังคงเดิมยังไม่ถูกพลังแห่งความมืดกัดเซาะ
ที่ถูกผ่าครึ่งออกไปพร้อมกับร่างกายคือจิตวิญญาณที่แท้จริง
จิตวิญญาณที่แท้จริงของผู้กุมชะตาที่สมบูรณ์ตอนนี้มันถูกตัดออกเป็นสองส่วนโดยกระบี่ของเขาเอง เขาจึงจินตนาการความเจ็บปวดของตัวเองได้
แต่เพื่อความอยู่รอดนั่นคือวิธีเดียวที่ผู้กุมชะตาจะรอดได้
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากจิตวิญญาณที่แท้จริงถูกตัดออกเป็นสองส่วนร่างกายส่วนที่ถูกความมืดรุกรานอย่างสมบูรณ์ก็ลอยไปที่โลงศพโบราณที่อยู่เหนือเก้าสวรรค์โดยไม่ตั้งใจ
โลงศพเปิดออกครึ่งหนึ่งเปิดเผยให้เห็นร่างกายของจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ที่ครึ่งหนึ่งนั้นเต็มไปด้วยเลือดจมอยู่ในโลงศพ
“หลังจากภัยพิบัติผ่านไปสุดท้ายก็กลายเป็นเถ้าถ่าน วิถีแห่งเซียนนิรันดร์มาเป็นอมตะ!”
ทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเขาจบลงแล้ว
ภาพทุกอย่างจบลงตรงนี้ แต่เนื้อหาของภาพนั้นน่าตกตะลึงและน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก!
คงไม่มีใครคิดว่าจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ผู้ไร้เทียมทาน ยอดฝีมือแห่งเขตแดนผู้กุมชะตาสิ่งที่ตอบรับเขาในที่สุดกลับกลายเป็นจุดจบที่น่าเศร้า!
“เลือดหยดเดียวสามารถทําให้ผู้กุมชะตาสูญสิ้นทําให้จอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์นองเลือด…..”
ผู้โดดเดี่ยวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
ก่อนหน้านี้เขาเคยได้ยินค่าพูดของฉินปูเขาคิดว่าผู้กุมชะตาที่แข็งแกร่งเช่นจอมจักรพรรดิเซียนนิรันดร์ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับพิภพมากพอแล้วแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านั่นจะไม่เพียงพอ