ตอนที่ 140

Black Tech Internet Cafe System

“รอสี่ถึงห้าชั่วโมง?” จวงวันยูทำหน้าสงสัยเจ้าของร้านนี่ยังไงกัน? ทำไมทำเรื่องง่ายๆ ให้เป็นเรื่องยาก!

 

ตงชิงลี่เองหันมองรอบๆ เห็นคำว่า ‘Diablo Two’ บนกระดาษดำ “จริงมั้ยที่นวนิยาย ‘Diablo’ มากจากร้านของท่าน”

 

ขณะตักฮาเก้นดาสเข้าปาก ฟางฉีได้ยินคำถามพอ “โอ้ว .. ท่านหมายถึงหนังสือเล่มนั้นหรอ ใช่สิ”

 

“ท่านมีหนังสือภาคต่อไปหรือไม่? วางแผนที่จะวางขายเมื่อไร? ท่านเป็นผู้แต่งเรื่องเองหรือเปล่า? แล้วโลกแห่งเวทย์มนตร์เกิดขึ้นได้อย่างไร?” คำถามพรั่งพรูพร้อมกับสายตาที่มุ่งมั่น

 

ทำไมตอนนี้ฉันเหมือนกำลังตกอยู่ในเหตุการณ์การเซ็นสัญญา .. หญิงสาวคนนี้ซ่อนตัวตนของเธอไว้ แต่ฟางฉีสามารถจับได้ว่าเธอกำลังตื่นเต้นจากน้ำเสียงของเธอ หรือว่า .. เธอกำลังจะขอลายเซ็นจากฉัน xD

 

จางวันยูที่ยืนอยู่ตรงนั้นเหงื่อผุดไหลจากหน้าผาก “ท่านถามคำถามมากเกินไป ..”

 

“อ่อถ้าท่านหมายถึงสิ่งนั้น” ฟางฉีชี้ไปที่กระดานดำเล็กๆ “นั่นเป็นเกมหนึ่งในร้านของฉัน แต่เรื่องราวของโลกในจินตนาการ .. ท่านต้องไปถามบริซซาส”

 

“บริซซาสคืออะไร?” หูของเซียวหยูกระตุก เขาแอบมองพวกเขากำลังคุยกันเหมือนว่าเขากำลังได้รับข้อมูลสำคัญบางอย่าง

 

“บริซซาส..” ฟางฉีพูดทวนซ้ำพลางจ้องหน้าพวกเขาและเขาพูดด้วยอารมณ์ลึกล้ำว่า “มันคือศรัทธา”

 

“มีการกล่าวว่า : บริซซาสรับประกันคุณภาพเกมทุกเกม” ฟางฉีกล่าว

 

เซ๊ยวหยูที่กำลังตั้งใจฟังอย่างแอบๆ เริ่มเข้าใจ “ท่านกำลังหมายถึง Diablo เป็นผลงานอันยิ่งใหญ่จากบริซซาสใช่หรือไม่?”

 

“เช่นนั้น” ฟางฉีเหลือบมองไปที่แฟนคลับหนังสือเล่มนี้ “ถ้าท่านมาตามหาหนังสือบอกเลยว่าฉันต้องขอโทษด้วย หนังสือขายหมดแล้ว สำหรับภาคต่อไปพวกท่านรอก่อน”

 

“งั้น..” ตงชิงลี่ชี้ไปที่กระดานดำเล็กๆ พลางหันมาถาม “แล้วเกมละ มันมีสามส่วนหรอ?”

 

“Act II เป็นส่วนที่เกี่ยวข้องกับสถานที่ที่มีชื่อว่า Lut Gholein” ฟางฉีกล่าว

 

“Lut Gholein เป็นชื่อเรียกของไข่มุกแห่งทะเลทรายในหนังสือเล่มแรก  แล้วเล่มที่สองละ!?” ตงชิงลี่สูดหายใจเข้าเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง “มันจะดีมาก ถ้าท่านจะบอกเล่าเกี่ยวกับเนื้อหาภาคที่สอง!”

(ผู้แปล : Lut Gholein เป็นแมพหนึ่งใน Diablo)

 

“ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมที่ร้านถึงมีลูกค้าจำนวนมาก” ตงชิงลี่เหลือบมองรอบๆ เธอสังเกตเห็นว่าลูกค้าหลายคนสวมยูนิฟอร์มของกลุ่มโอเชียนและยูนิฟอร์มของวังหลินหยุนก็เยอะไม่แพ้กัน มีเพียงไม่กี่คนที่อาศัยอยู่ที่นี่

 

“ผู้ชายคนนี้สามารถบินด้วยดาบได้มั้ย?” จางวันยูทักถามระหว่างที่มองไปรอบๆ เธอเห็นสาวกคนหนึ่งจากวังหลิวหยุนกำลังเล่นเกมเซี่ยนกระบี่พิชิตมารอยู่

 

“หืม? มีอาวูธอะไรอีกบาง? พวกเขาสามารถฆ่าคนได้จากระยะไกล?” เธอหันมองรอบๆ ด้วยความอยากรู้อยาเห็น ขณะที่สาวกอีกคนจากวังหลิวหยุนกำลังเล่น CS อย่างเมามัน

 

“นี่คือ เกมหรอ?” ตงชิงลี่ทวนถามอีกครั้งอย่างสับสนนี่ไม่ใช่ฉันกำลังดูละครหรอกหรอ? ฉันสามารถดูได้โดยไม่เสียเงินใช่มั้ย?

 

“เอ่อนี่ท่าน ท่านไม่รู้อะไรจริงๆ หรือ..” เซียวหยูถาม “ท่านเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกโดยไม่ได้ยินข่าวสารใดๆ เลยหรือ?”

 

ตงชิงลี่นิ่งเธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูถูก เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ นอกเสียจากนวนิยายเล่มนี้!

 

“สมาชิกทุกคนมาตรงนี้!”

 

“ใช้พลังไฟหน่อย ฉันต้านพวกเขาไม่ไหวแล้ว!”

 

”ต่อต้านสกิลไฟ!” ตงชิงลี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นหันไปมองผู้คนที่กำลังตะโกนและต่อสู้อยู่บนหน้าจอ

 

“คุณเห็นมั้ยว่า ..” เซียวหยูโบกมือและอธิบาย “สิ่งที่อยู่บนหน้าจอคือตัวละครที่พวกเขากำลังบังคับ หรือเรียกอีกอย่างว่าสวมบทบาท”

 

จากนั้นเขาชี้นิ้วไปที่เหล่าสาวกหลิวหยุนที่กำลังเล่น CS ด้วยความเพลิดเลพิน “นี่เป็นเกมยิงคนเกมแรกที่ผู้เล่นต่อสู้กันด้วยอาวุธที่เรียกว่าปืน”

 

“นอกจากนี้ร้านนี้ยังมีภาพยนตร์ที่พวกเขาเล่าต่อกันว่า สามารถบรรยายให้เห็นภาพของโลกของนวนิยายได้อย่างชัดเช่น แต่เนื่องจากฉันเองก็ไม่เคยเห็นมันฉันเลยไม่สามารถบรรยายออกมาได้”

 

เจ้าตัวเล็กที่อยู่หลังเคาน์เตอร์โผล่หน้าออกมา “นี่นาย ฉันคิดว่าผู้ชายคนนี้อธิบายเกมได้ดีอยู่นะ”

 

“เขาพูดซ้ำในสิ่งที่ฉันพูด” ฟางฉีเบื้อนหน้า

 

“โอ้ ในขณะที่ท่านกำลังนั่งรออยู่” เซียวหยูกล่าวต่อ “ท่านสามารถซื้อฮาเก้นดาสมาเพื่อลิ้มลองรสชาตความอร่อยของมันได้..”

 

เซียวหยูพูดชวนน่าหลงไหลราวกับเขาเคยกินมาก่อน

 

“ท่าน พนักงานของท่านคนนี้ถือว่าทำงานขายได้ดีกว่าท่านเสียอีก” จางวันยูเอ่ยชม

 

“พนักงาน?” ฟางฉีเหลือบมองหน้าเซียวหยู “ท่านกำลังพูดถึงชายที่ติดอยู่ในรายชื่อบัญชีดำของร้านเราน่ะหรอ?”

 

“หืม?” จางวันยูตัวแข็ง

 

เซียวหยูพูดด้วยความมุ่งมั่น “สักวันฉันจะเล่นเกมให้ได้”

 

วังหลิวหยุนของฉันมีเวทย์มนต์ทางจิตวิญญาณทุกอย่าง เซียวหยูคิดเยาะเย้ย ฉันจะต้องหาวิธีมาเล่นให้ได้

 

หลังจากอยู่ที่นี่มานานฉันรู้เกือบทุกอย่างเกี่ยวกับร้านแห่งนี้ เจ้าของร้านในสายตาของสาวๆ เขามักดูดีและแข็งแกร่งเสมอ แต่สำหรับฉัน .. หึ!

 

“มีคนเคยบอกว่าผู้หญิงส่วนมากที่เล่นเกมในร้านนี้มักจะชอบเกม Resident Evil หนึ่งในนั้น ..” เซียวหยูกล่าว

 

“ฮาเก้นดาส?” ตงชิงลี่ขมวดคิ้วเมื่อนึกถึง พลางนึกย้อนกลับไปว่าอาหารของร้านเธอดีที่สุดในเมืองจิวหัว นอกจากนี้ชื่อฮาเก้นดาสยังดูธรรมดาทั่วไป

 

ในขณะที่เซียวหยูเองก็ยังคงอวดรู้ เขาโบกมือ “ฮาเก้นดาสไม่ใช่ของว่างธรรมดา! มันมีขบวนการผลิตที่ได้รับความนิยมมากที่สุด กลิ่นหอมของนมผสมกับกลิ่นของวนิลลาหอมหวานกลมกล่อม ละลายและนุ่มลิ้น”

 

“ส่วนผสมที่ใช้ของ ฮาเก้นดาสได้ผ่านการคัดเลือกด้วยความใส่ใจจนคนอื่นๆ ล้วนติดใจมิรู้ลืม”

 

เขากำลังเริ่มโม้เกี่ยวกับสวนผสมของฮาเก้นดาสต่อไป

 

“ร้านเล็กๆ แห่งนี้ให้ความสำคัญกับของว่างขนาดนั้นเลยหรอ? ตงชิงลี่พูดยี่ยวน “จากนั้นช่วยส่งฮาเก้นดาสให้เราทีสิ เรารออยู่”

 

ฟางฉีหักนิ้วหัวอุ่นๆ “เสี่ยวหยูรับเงินไป”

 

จางวันยูหยิบเงินออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ท่านแน่ใจนะ พวกเขาไม่ได้เป็นหน้าม้าของที่นี่!?”