เส้นหมี่ได้ยินคนพิสดาร แค่เจอหน้าแปปเดียวก็ปล่อยคำพูดที่ไร้ความคิดมา ทันทีที่หันหลังกลับ “มาร์ตินคุณเป็นบ้าเหรอ คุณมาทำบ้าอะไรที่นี่? ครอบครัวตระกูลโรแกนของคุณอยู่ข้างใน”
“อยู่ด้านในก็อยู่ด้านในสิ เกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“คุณไม่ได้มาช่วยครอบครัวคุณเหรอ”
“เปล่า พวกเขาเป็นปีศาจ และพวกเขาไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย ยัยบ๊อง ฉันมาเพื่อเจอหล่อนต่างหาก”
ไอ้คนบ้านี้ เมื่อพูดประโยคสุดท้ายจบ ใบหน้าที่มีเสน่ห์ที่แยกไม่ออกระหว่างชายและหญิง และพุดรอยยิ้มที่แจ่มใสบนใบหน้า และดึงกุญแจที่ติดอยู่ตรงกระจกออก
เส้นหมี่ “……”
ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ กระจกรถก็เลื่อนขึ้นทันที
มาร์ตินตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตอบสนอง ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องดังขึ้น: “แสนรัก! ไอ้สารเลว ปล่อยฉันนายทำหน้าฉันยับเยินหมดแล้ว ถ้าฉันเสียโฉมจนไม่สามารถเข้าวงการบันเทิงได้ เรื่องของฉันกับนายไม่จบง่ายๆแน่!!”
เขากรีดร้องหลายครั้งติดต่อกัน สุดท้ายกระจกรถก็โดนใบหน้าที่สวยงามนั้นจริง ๆ แสนรักที่เป็นคนลงมือเกิดมีเมตตาและปล่อยมือ
ทันทีที่เขาปล่อยมือ มาร์ติน ก็เอามือขึ้นปิดหน้าของเขากรีดร้องและหนีออกไปทันที
สุดท้ายรถเบนท์ลีย์ก็ออกเดินทางได้อย่างราบรื่น เมื่อเส้นหมี่เห็นฉากนั้นจากด้านหลังก็ตะลึง ไม่กล้าพูดอะไรเลย
ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมาก!
แต่เรื่องที่ทำให้เธองงมากที่สุด คือทำไมเขาถึงได้โกรธมากขนาดนี้หล่ะ? มาร์ตินเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่ใช่เหรอ?
เส้นหมี่กำลังดูรถที่ขับออกไปไกลแล้ว แต่ยังมองเห็นด้านหลังรถของนกยูงที่โดนด่า หล่อนมึนงงเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง
ในความเป็นจริงแล้ว ปีนั้นมาร์ตินดีต่อหล่อนมาก
——
เส้นหมี่กลับถึงอ่าวรีพัลส์เบย์
เดิมทีหลังจากที่หล่อนกลับมาถึง หล่อนจะพาลูกๆ ลงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่เพราะเรื่องทะเลาะในสตูดิโอ เด็กน้อยทั้งสองก็สกปรกและเปียกโชก
แต่ในขณะที่หล่อนจะลงจากรถ คนที่นั่งหน้ารถที่ลงจากรถก่อน จู่ ๆ ก็ปิดประตูด้วยเสียง “ปัง” และพาลูกสองคนออกไปก่อน
“ไปกันเถอะ ปาป๊าจะพาไปอาบน้ำเอง”
เส้นหมี่：“……”
อะไรกันเนี่ย โกรธอะไรขนาดนั้น? ขับรถมาตั้งไกล ยังไม่หายโกรธอีก ไม่เข้าใจจริง ๆ !
เส้นหมี่ไม่เข้าใจ สุดท้าย หล่อนก็อุ้มลูกสาว เดินเข้าไปแค่แม่และลูกสองคนตามลำพัง
“พี่เส้นหมี่ กลับมาแล้ว การแสดงของนายน้อยวันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ”
“แสดงได้ดีมาก คืนนี้ช่วยจัดอาหารมื้อพิเศษให้พวกเขาหน่อยนะ”
เส้นหมี่พาลูกสาวไปที่ห้องนั่งเล่น หลังจากได้ยินคำถามจากพี่ภา หล่อนทั้งเทน้ำให้ลูกสาวและบอกให้หล่อนเตรียมอาหารให้ลูกสองคนด้วยอารมณ์ดี
เมื่อพี่ภาได้ยินอย่างนั้น หล่อนตื่นเต้นและรีบไปเตรียมตัวทันที
เส้นหมี่ยกน้ำเดินมา
“มาม๊า! มาม๊า—”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กชายตัวเล็ก ๆ ตะโกนมา เสียงอู้อี้ ฟังไม่ชัดว่าเป็นเสียงใคร?
เส้นหมี่วิ่งไปที่บันไดทันทีและมองขึ้นไปด้านบน: “เกิดอะไรขึ้น? ใครร้อง?”
เด็กน้อยตะโกนอีกครั้งในห้องน้ำของปาป๊าบนชั้นสาม: “ผมเอง อิคคิว มาม๊าช่วยหยิบกางเกงในขึ้นมาด้วย ปาป๊าหาไม่เจอ”
เส้นหมี่：“……”
กางเกงใน?
แค่กางเกงในตัวเดียวก็หาไม่เจอ? เป็นพ่อคนยังไงกัน?
เส้นหมี่ทำได้เพียงเดินขึ้นมาถึงชั้นสอง หลังจากผลักประตูห้องของลูกชายคนเล็ก เตรียมจะช่วยเขาหา
ขณะที่หล่อนเปิดประตูเข้าไป บังเอิญเห็นชายร่างสูงยืนอยู่ข้างตู้เสื้อผ้าที่เปิดอยู่ ก้มลงไปหาบางอย่างข้างใน?
“คุณ……”
“คุณมาทำอะไร？ไปให้พ้น！”
ผู้ชายในห้องนี้หยาบคายจริง ๆ ดุหล่อน มองหล่อนด้วยสายตาที่เย็นชา
หมายผู้ชาย เป็นบ้าอะไรเนี้ย?
เส้นหมี่โกรธมากจนอยากจะปิดประตูแล้วเดินออกไปทันที
แต่ เมื่อหล่อนหันหลังกลับหล่อนก็นึกขึ้นได้ว่า ไม่ใช่สิ นี่เป็นลูกที่หล่อนเลี้ยงมาจนโต ทำไมหล่อนต้องออกไปด้วย มีสิทธิ์อะไรมาไล่หล่อนออกไป?
เส้นหมี่ ผลักเปิดประตู แล้วเดินมาหาข้างๆหมาผู้ชายคนนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา: “ใครกันแน่ที่ควรออกไป นี่คือห้องของลูกชายฉัน ไปให้พ้น!”
จากนั้นหล่อนก็อดไม่ได้ที่จะบ่นและผลักชายคนนั้นออกไปด้วยมือเล็ก ๆ ของหล่อน เมื่อเขาออกไป หล่อนก็หากางเกงในต่อไป
แสนรัก อ้าปากค้าง!
เขาอดทนมานานมากแล้ว ตั้งแต่ที่มาร์ตินไอ้นกยูงตัวนั้นปรากฏตัวที่ทางเข้าโรงละคร เขาก็อารมณ์เสียมาตั้งแต่นั้น
ตอนนี้มีคนหนุนหลังแล้ว มั่นใจแล้วใช่ไหม? ถึงกล้าผลักเขาออกไป!
ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้นหมองลง เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้จริงจังและยังกล้ามาบอกว่าเป็นลูกชายของเธอในอาณาเขตของเขา เขาโกรธมาก เอื้อมมือไปคว้าแขนเธอ
“เส้นหมี่ ความใจกล้าของคุณยิ่งนับวันยิ่งมากขึ้น ใช่ไหม”
“แสนรัก คุณทำบ้าอะไร”
ทันใดนั้น แขนของเส้นหมี่ถูกดึงขึ้น ความเจ็บปวดทำให้ใบหน้าเล็ก ๆ ที่สวยงามของเธอขมวดคิ้ว และเธอก็โกรธทันที
แต่ว่าผู้ชายคนนี้จะกลายเป็นเหมือนปีศาจ โดยไม่สนใจความโกรธของเธอ
“มาร์ตินให้ประโยชน์อะไรกับคุณ? คุณกล้าที่จะต่อสู้กับฉัน คุณมีความสัมพันธ์กับเขามานานแล้วเหรอ คุณรู้ว่าเขามีส่วนแบ่งในตระกูลหิรัญชา ดังนั้นจึงไปหาเขาใช่ไหม ? เส้นหมี่นึกไม่ถึงว่าแผนการณ์ของหล่อนจะซับซ้อนขนาดนี้”
“……”
คุณนี้น่าจะบ้าจริง ๆนะ?
หรือว่าอาการนอนละเมอกำเริบ?สมองไม่สั่งงาน?