เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 229 น็อคเอ้าท์
ชั่วพริบตาห้องทำงานเต็มไปด้วยความวุ่นวาย มีเลือดอยู่เต็มพื้น แอเรียนไม่เคยเห็นภาพนี้มาก่อน ขาของแอเรียนสั่น เธอฝืนตัวเองให้ดึงผู้ชายที่กำลังสู้กันอยู่ออกจากกันเมื่อเธอเห็นว่าเอริกเสียเปรียบ
“หยุดสู้กัน! คุณจะทำให้ตัวเองเจ็บที่ทำแบบนี้! พวกคุณคุยกันแทนไม่ได้เหรอ?”
เอริกหยุดตัวเองไม่ให้เคลื่อนไหวมากเกินไป เมื่อเขาเห็นว่าแอเรียนเข้ามาหาพวกเขา แต่มันทำให้อีกฝ่ายมีโอกาสที่จะเอาชนะเขาได้ด้วยการชกอย่างแรง เอริกล้มลงกับพื้น แอเรียนกรีดร้อง คว้ากระถางต้นกระบองเพชรบนโต๊ะทำงานและทุบลงบนหัวของชายคนนั้น “หยุดนะ!”
ด้วยการกระแทกอย่างแรงทำให้ชายคนนั้นหมดสติ มันทำให้เธอตัวสั่นและเธอไม่ได้สังเกตด้วยซ้ำว่าฝ่ามือของเธอถูกกระบองเพชรทิ่ม
เอริคโซซัดโซเซขึ้นมาและปกป้องเธอไว้ที่ด้านหลังของเขา
“โทรหาตำรวจ”
แอเรียนส่าย “เราโทรหาตำรวจไม่ได้… เราทำร้ายเขา เราจะหนีไปไม่ได้ถ้าเราเรียกตำรวจ…”
เอริกพูดไม่ออก “เขาเป็นคนที่มาที่บริษัทของผมเพื่อหาเรื่อง สิ่งที่เราทำคือการป้องกันตัวเองตามความเหมาะสม ทำไมเราจะเริ่มไม่ได้? นอกจากนี้เขายังเป็นพี่ชายคนรองของผม คุณคิดว่าเขาจะปล่อยให้ผมเข้าคุกเหรอ? การเรียกตำรวจเป็นการสอนบทเรียนให้กับเขาเท่านั้น!”
พี่ชายคนรองของเอริก?
แอเรียนคิดไม่ถึงว่าชายคนนี้จะเป็นพี่ชายของเอริก ไม่ว่าจะเป็นหน้าตาหรือรูปร่างก็ดูแตกต่างเมื่อเทียบกับเอริก พวกเขาดูไม่เหมือนพี่น้องกัน ชายที่หมดสติดูเหมือนชายวัยกลางคนที่แก่คราวพ่อของเธอ!
ก่อนที่เธอจะตัดสินใจได้ว่าเธอควรโทรหาตำรวจหรือไม่มาร์คก็เข้ามา เขามีสติและใจเย็นเมื่อเห็นที่เกิดเหตุ
“เอริก โทร 911 ส่งเขาไปโรงพยาบาลก่อน คุณต้องทำแผลด้วย ผมไม่แนะนำให้คุณแจ้งตำรวจเพราะเป็นเรื่องในครอบครัว เคลียร์กันเป็นการส่วนตัวจะดีกว่า เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพี่ชายคนรองของนายถึงมาอยู่ที่บริษัทของนาย?”
เอริกยังคงโกรธอยู่ จึงทิ้งตัวลงบนเก้าอี้และจุดบุหรี่
“พ่อของผมขอให้ผมยกไกลด์ให้พี่ชายคนรองของผม ด้วยเหตุผลอะไรล่ะ? ตอนไกลด์ยังเป็นบริษัทเล็ก ๆ ไม่มีความสำคัญ รายได้ของมันแย่มากจนพวกเขาไม่สนใจแล้วโยนมันให้ผมหลังจากที่ได้มา โดยพื้นฐานแล้วเขาจะเฉดหัวผมออก พวกเขารอที่จะหัวเราะเยาะผม ผมเป็นลูกชายคนที่สามของนาธาเนียลที่ได้รับความโปรดปรานน้องที่สุด แค่ลอยแพแบบนั้น ผมไม่สนใจ ให้มากับผมและผมจะชุบตัวให้กับมันไม่ว่ามันจะแก่หรือกำลังจะตาย ตอนนี้ไกลด์ไปได้ดีในความดูแลของผม พวกเขาต้องการให้ผมยกให้กับพี่ชายคนรองของผมอย่างนั้นเหรอ? แม่งจะมากไปแล้ว! แล้วไอ้หน้าด้านคนนี้ก็มาและยุแหย่ผม ผมจะต่อยเขาทุกครั้งที่เขามา!”
มาร์คมองไปที่พี่ชายคนรองของเอริกที่นอนอยู่บนพื้นและแสดงความเห็นอย่างเรียบเฉย “ถ้าแจ็คสันอยู่ที่นี่วันนี้…เรื่องนี้…อาจจะไม่จบลงแค่นี้…”
เอริกหัวเราะขึ้นทันที “ใช่ ถ้าแจ็คสันอยู่ที่นี่ ผู้ชายคนนี้คงจากไปแล้ว เขาเป็นนักสู้ที่เก่งที่สุดในบรรดาเราสามคน แต่ภรรยาของคุณก็เก่งเหมือนกัน เธอเป็นคนทำให้เขาล้มลงตอนนี้”
แอเรียนรู้สึกอายขึ้นมาเล็กน้อย ในตอนนั้นเธอตกใจ
มาร์คยิ้มบาง ๆ และไม่ได้ดุแอเรียน เมื่อรถพยาบาลมาถึงและพาชายคนนั้นไป ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่ามือของเธอมีเลือดออก เขาขมวดคิ้วพลางโอบไหล่เธอและพาเธอออกจากประตู “มานี่ ผมจะพาคุณไปทำแผลที่มือที่โรงพยาบาล”
แอเรียนรีบปฏิเสธ “ฉันแค่โดนกระบองเพชรทิ่มค่ะ ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องเอะอะกับมัน”