หลังได้รับเรื่องของซูชิงเกอ กู่ฉางเกอก็เงียบไป

“นายน้อย ข้ายังมีอีกเรื่องที่ไม่เข้าใจ”

เฒ่าหมิงเผยความสับสน

ตามนิสัยของกู่ฉางเกอ ทุกคำสั่งของเขาจะเข้าใจได้ พวกมันล้วนมีเหตุผลเหมาะสม

แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมนายน้อยของเขาถึงข่มเหงรังแกเย่เฉินในวันนี้?

มันเป็นปกติที่เฒ่าหมิงจะถามคำถามแบบนี้

หลังย้ายโลกมาและผสานความทรงจำกับเจ้าของร่างนี้ กู่ฉางเกอก็ได้คิดข้อแก้ตัวดีๆไว้แล้ว

เขาตอบอย่างสงบ“เย่เฉินมีรัศมีแห่งโชคลาภติดตัว ถ้ามีเขาอยู่ ข้าคงสามารถหาสมบัติล้ำค่าของข้าได้”

คำพูดเหล่านี้ถือเป็นความจริงอยู่

เหนือสิ่งอื่นใด เขาต้องใช้แผนร้ายเพื่อขโมยค่าโชคของเย่เฉิน

แถม บุตรฟ้าประทานจะต้องไม่ขาดการพบเจอสมบัติล้ำค่า

หน้าที่เขาคือขโมยโอกาสของเย่เฉินไม่ใช่เหรอ?

ขณะที่กู่ฉางเกอคิดแบบนั้น เขาก็ส่ายหัวเล็กน้อย

“ข้าเข้าใจแล้ว”เฒ่าหมิงพยักหน้า

นายน้อยเป็นที่รู้จักในฐานะสุดยอดอัจฉริยะ

เขาสามารถเห็นอะไรได้ชัดเจนและไกลกว่าคนแก่ๆอย่างเขา

เหนือสิ่งอื่นใด นายน้อยลงมาอาณาจักรเบื้องล่างเพื่อฝึก แต่ในความเป็นจริง เขาคงกำลังค้นหาสมบัติบางอย่าง

“ไปคุกใต้ดินและสังเกตเย่เฉินให้มากกว่านี้ อย่าไปยุ่งเรื่องอื่นละ”กู่ฉางเกอคิดสักพักและเตือน

เขาได้กุมวิธีลดค่าโชคของอีกฝ่ายแล้ว

ทางเดียวคือการทำให้เย่เฉินบอบช้ำทางจิตใจ

อีกทางคือขโมยการพบเจอสมบัติโดยบังเอิญของเขา

มีบางสิ่งที่แม้แต่สวรรค์ก็ไม่สามารถช่วยได้ง่ายๆ มันคือความสัมพันธ์ส่วนตัว

เช่นนี้ มันอาจเกิดความเปราะบางระหว่างเย่เฉินและนางเอกซูชิงเกอขึ้นมาแล้ว

“ขอรับ นายน้อย”

เฒ่าหมิงรับคำสั่งและค่อยๆเลือนหายไป

การลดค่าโชคของเย่เฉินผ่านซูชิงเกอ มันเป็นวิธีที่ไม่เลวเลย

ย้อนกลับไปในโถงหลัก โดยการนใช้วิธีบางอย่างผ่านซูชิงเกอ เขาทำให้จิตใจของเย่เฉินบอบช้ำอย่างหนัก

มันพิสูจน์ว่าการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างพระเอกกับนางเอกได้ผล

แถม หลังกุมจุดอ่อนของซูชิงเกอไว้ มันก็มีหลายสิ่งที่เขาสามารถทำผ่านนางได้

“ซูชิงเกอมีค่าโชค 300 นี่ทำให้ฉันน้ำลายไหลเลย”

กู่ฉางเกอรีบส่ายหัว มีสีหน้าแปลกๆบนหน้าเขา เขาเริ่มชินกับตัวตนปัจจุบันขึ้น

วินาทีต่อมา เขาก็เรียกรบบ

หน้าต่างสถานะปรากฏตรงหน้าเขา

เจ้าของ : กู่ฉางเกอ

ตัวตน : ศิษย์แท้จริงของวังเซียนเต๋าสวรรค์

กายา/สายเลือด : กระดูกเต๋าแก่นปีศาจ

ฐานบ่มเพาะ : เซียนศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงสุด

เคล็ดวิชา : เซียนเต๋าสวรรค์ กายหมื่นปีศาจจำแลง(พรสวรรค์) เคล็ดวิชาเซียนปีศาจกลืนกิน…

ค่าโชคชะตา : 550

ค่าโชคลาภ : 30(ดำ)

ร้านค้าระบบ : ปลดล็อคอัตโนมัติที่ 1000 ค่าโชคชะตา

คลัง : ชุดอุปกรณ์มือใหม่x1(กำลังรอการยอมรับ)

“ชุดอุปกรณ์มือใหม่?”

กู่ฉางเกอสังเกตเห็นและพบว่าเขาดูเหมือนจะลืมอะไรไป

เขาไม่สังเกตเห็นการดำรงอยู่ของคลังมาก่อน

“ยอมรับ?”ข้อความระบบผุด

กู่ฉางเกอหัวเราะ

“ยอมรับ”

เขาสั่งทางจิต

บูซ!

ไม่ช้า หีบทองที่เปล่งแสงก็ปรากฏ มันส่องสว่างตรงหน้าเขาก่อนจะค่อยๆเปิด

“ติ้ง!ขอแสดงความยินดีกับท่านที่โชคดี ได้รับเครื่องรางทำลายเขตแดน x1 ชุดคลุมลี้ลับห้าสีx1 1/3 ชิ้นส่วนของเมล็ดพันธุ์โลก x1”

ข้อความระบบดังข้างหูเขา

กู่ฉางเกอพิจารณา มันดูเหมือนว่าสิ่งนี้จะเหมือนกาชา มันขึ้นอยู่กับโชค

แม้ค่าโชคลาภส่วนตัวเขาจะบัดซบ มันก็ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกับระบบ

ของสามชิ้น มันดูไม่แย่ด้วย

เครืองรางทำลายเขตแดน ตามชื่อมัน มันสามารถทำลายเขตแดนและม่านพลังได้

ชุดคลุมลี้ลับห้าสี มันคือของป้องกัน กู่ฉางเกอดูคำอธิบายและพบว่ามันแข็งแกร่ง

มันสามารถป้องกันการโจมตีสุดแรงจากอาณาจักรกึ่งเทพได้ครั้งหนึ่ง

กายมนุษย์ ทะเลวิญญาณ วังวิญญาณ ปรมาจารย์วิญญาณ เซียน เซียนศักดิ์สิทธิ์ ราชาเซียน จักรพรรดิเซียน กึ่งเทพ

นี่คือระดับบ่มเพาะของโลกนี้

เหนือกว่ากึ่งเทพ ยังมีอาณาจักรอีก แต่ทว่า นั่นอยู่คนละโลก มันเป็นพลังที่สามารถทำลายฟ้าดินได้ พวกมันจึงไม่ถูกพูดถึง

ตอนนี้ กู่ฉางเกอรีบสวมเสื้อคลุมห้าสี

จากรูปลักษณ์ภายนอก มันเหมือนเสื้อเชิ้ตในสีขาว วัสดุที่ใช้ทำดูลึกลับ เหมือนเสื้อคลุมลี้ลับจริงๆ และมันยังเปล่งแสงอ่อนๆ

ใครก็บอกได้ว่ามันไม่ใช่ของธรรมดา

จากนั้น เขาก็สังเกตชิ้นส่วนเมล็ดพันธุ์โลกและเริ่มตรวจสอบ

“เมล็ดพันธุ์โลกสมบูรณ์ หลังหลอม จะช่วยให้คนสร้างโลกภายในตัวเองได้ โลกนั้นจะดำรงอยู่โดยมีระบบนิเวศของมันเอง”

“น่าสนใจ โลกภายในตัว?”

ของแบบนั้นถือได้ว่าเป็นของเทพ

ดวงตาของกู่ฉางเกอเป็นประกาย

เขากำลังคิดถึงวิธีหนีถ้าเจออันตรายในอนาคต

โลกภายในคือสถานที่ที่เหมาะแก่การหนีไป

เหนือสิ่งอื่นใด ไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าจะไม่ลงเอยในสถานการณ์เลวร้าย

กู่ฉางเกอถอนหายใจ.“อืม ยังไงก็เถอะ ปล่อยมันไปก่อน ตอนนี้ มาเพิ่มฐานบ่มเพาะของข้าก่อน”

ไม่ว่าจะเป็นโลกไหน พลังกับอำนาจก็คือทุกสิ่ง

ไม่มีใครสามารถหยุดข้าจากการบ่มเพาะ

“เจ้าน้ำเงิน ใช้แต้ม”

“อุ้ป โทษที ระบบ ใช้แต้ม”

จะเรียกค่าโชคชะตาที่เขาทำงานอย่างหนักเพื่อแลกมาว่าการโกงได้อีกไหมนะ?