ตอนที่ 1612 เผ่ามังกร (2)
เมื่อเขาได้สติเขาก็พบว่าจู่ๆ อวิ๋นลั่วเฟิงก็มายืนอยู่ตรงเขา
เด็กสาวมีท่าทางสนุกสนานและร้ายกาจ ริมฝีปากของนางยกขึ้นเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดแต่รอยยิ้มของนางทำให้คนที่มองถึงกับขนลุกไป เขาเป็นผู้คุ้มครองเทพมังกรที่หุบเขานี้มาเนิ่นนาน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเกรงกลัวมนุษย์
“เผ่ามังกรทรงพลังมากใช่หรือไม่” เด็กสาวถามอย่างมีความสุข
น้ำเสียงของมังกรไม่ได้ทรงพลังเหมือนก่อนหน้าแล้ว แต่เขาก็ไม่ยอมแสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็น “ใช่แล้ว เผ่ามังกรของพวกเราทรงพลังมาก!”
“อย่างนั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงยกยิ้มมีเสน่ห์ “ถ้าอย่างนั้นข้าก็อยากรู้ว่าระหว่างเผ่ามังกรของเจ้ากับมังกรวารีของข้า ใครจะแข็งแกร่งกว่ากัน”
อะไรนะ ดวงตาของมังกรเบิกกว้างด้วยความตกใจ มังกรยอมเป็นผู้ติดตามของมนุษย์งั้นหรือ
แต่ว่าก่อนที่มังกรจะได้สติ อวิ๋นลั่วเฟิงก็สะบัดมือ แล้วจากนั้นร่างโปร่งแสงก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง
เป็นมังกรสีฟ้าสดใส ดวงตาของเขาทรงอำนาจและมีร่องรอยของความอำมหิตราวกับมังกรเทพตรงหน้าเป็นแค่อาหารจานหนึ่ง
“ก๊าซ!” เสียงร้องของมังกรวารีดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้าจนสะเทือนทั้งหุบเขา
“มังกรวารีตัวนี้เป็นแค่วิญญาณเท่านั้น แต่ทำไมเขาถึงทรงพลังนัก” ดวงตาของมังกรเทพฉายแววตื่นตระหนก ถึงแม้ว่าขาจะสัมผัสได้ว่ามังกรวารีตรงหน้าเป็นแค่สัตว์อสูรวิญญาณขั้นจักรพรรดิปราชญ์ แต่มังกรวารีตรงหน้ากลับทำให้เขารู้สึกกดดัน
จินตนาการได้เลยว่ามังกรวารีตัวนี้แข็งแกร่งขนาดไหนตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ …
มังกรทั้งสองเผชิญหน้ากันกลางเวหา มังกรเทพไม่สามารถระงับความกลัวในใจเขาได้และตั้งใจจะหันหลังหนี แต่เสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดก็ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เขาตัวสั่นด้วยความกลัวจนเกือบจะร่วงลงมา
แรงกดดันมีผลกับสัตว์อสูรวิญญาณเป็นอย่างมาก ตอนที่มังกรวารียังมีชีวิตอยู่ เขาแข็งแกร่งมาก ดังนั้นต่อให้เขาเหลือแต่วิญญาณ เขาก็ยังกระตุ้นความกลัวในจิตใจของมังกรได้
โดยเฉพาะกับมังกรเทพที่คุ้มกันหุบเขาที่เป็นแค่สัตว์อสูรขั้นจักรพรรดิปราชญ์ระดับต่ำ!
ปัง!
ตอนที่มังกรเทพหันหลังหนี เขาก็บังเอิญไปชนเข้ากับร่างร่างหนึ่ง เขาหยุดชะงักแล้วจ้องชายหนุ่มตรงหน้าที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น
ชายหนุ่มสวมชุดสีน้ำเงิน ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของเขามืดครึ้มขณมองมังกรเทพที่บินหนีมาด้วยความตื่นตระหนกอย่างเย็นชา “เกิดอะไรขึ้น”
“ท่านหลงอิ๋น ในที่สุดท่านก็อยู่ที่นี่” มังกรเทพเกือบจะร้องไห้ “มนุษย์พวกนี้บอกว่ามาตามหาใครบางคนที่เผ่ามังกรแล้วส่งมังกรวารีออกมาข่มขู่ข้าขอรับ”
“หืม?” ชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินมองมังกรวารีที่อยู่ตรงหน้าอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างเหยียดหยามก่อนจะหัวเราะเยาะเบาๆ “วิญญาณมังกรวารีทำให้เจ้ากลัวได้ขนาดนี้เลยหรือ เจ้าเป็นได้แค่มังกรเทพคอยเฝ้าหุบเขาจริงๆ”
ความจริงแล้วความแข็งแกร่งของมังกรเทพมากพอที่จะกลายเป็นผู้อาวุโส แต่น่าเสียดายที่มังกรตัวนี้ขี้ขลาดและมักจะหนีก่อนออกรบเสมอ ดังนั้นราชันมังกรจึงลดขั้นเขาลงมาเป็นเทพคุ้มกันหุบเขาด้วยความโกรธ
“ข้า หลงอิ๋น ไม่เคยสังหารคนที่ไม่มีตัวตน ดังนั้นตอนนี้เจ้าก็บอกชื่อมาเสีย” ชายในชุดสีน้ำเงินเงยหน้ามองอวิ๋นลั่วเฟิงเล็กน้อยด้วยสีหน้าเย่อหยิ่งและน้ำเสียงโอหัง กระบี่ยาวในมือเขาชี้ไปที่อวิ๋นลั่วเฟิงที่ลอยอยู่กลางอากาศ เขาใช้สาตายโสมองเหยียดอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างเปิดเผย
อวิ๋นเซียวและหนานกงอวิ๋นอี้มาถึงข้างตัวอวิ๋นลั่วเฟิงใเวลาเดียวกัน พวกเขายืนคุ้มกันนางทั้งซ้ายขวาเพื่อปกป้องนางที่อยู่ตรงกลางไม่ให้ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง
“ปล่อยให้ข้าจัดการเถอะ” อวิ๋นเซียวพูดเสียงต่ำ “ก็แค่หนอนตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง ข้าจะจัดการเขาอย่างรวดเร็ว”
…………………………………..
ตอนที่ 1613 เผ่ามังกร (3)
“เจ้าประเมินตัวเองสูงไปแล้ว!” ใบหน้าของชายในชุดน้ำเงินเปลี่ยนไปทันทีแล้วสายตาก็ยิ่งเหยียดหยามมากขึ้น “เป็นแค่มนุษย์แต่กล้ายั่วยุศักดิ์ศรีของเผ่ามังกร เจ้ากำลังรนหาที่ตายงั้นหรือ”
หนานกงอวิ๋นอี้ไม่พอใจในความคิดและคำพูดของชายคนนี้ “อวิ๋นลั่วเฟิง อวิ๋นเซียว ให้ข้าได้สอนบทเรียนเขาก่อน ถ้าข้าไม่ตีเขาจนร้องเรียกบิดามารดาละก็ ข้าจะคุกเข่าแล้วเรียกเขาว่าบิดาแทน!”
“อวิ๋นลั่วเฟิง?”
ชื่อนี้เจ้าถึงหูของชายในชุดน้ำเงินมำให้เขาหรี่ตาลง ดวงตาปรากฏเจตนาสังหาร เขาต้องการตามหานางแต่ไม่คาดคิดว่านางจะเอาตัวเองใส่พานมาให้เขาถึงที่ ดูเหมือนว่าสวรรค์เองก็เข้าข้างเขาอยู่บ้าง…
“เจ้าไม่มีค่าพอให้เอ่ยชื่ออวิ๋นลั่วเฟิง” หนานกงอวิ๋นอี้เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่สนเลยว่าอีกฝ่ายเป็นยอดฝีมือของเผ่ามังกร
ชายในชุดน้ำเงินไม่ได้โกรธแต่หัวเราะเบาๆ อย่างชั่วร้าย “อวิ๋นลั่วเฟิง เอาผลเพลิงวิญญาณมาให้ข้าเสีย!”
ผลเพลิงวิญญาณ?
อวิ๋นลั่วเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาเป็นประกายเย็นชา “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดอะไร”
“เจ้ายังแกล้งทำเป็นไขสือแบบนี้อีกหรือ องค์หญิงใหญ่เผ่าเสือดาวบอกข้าแล้วว่าเจ้ามีผลเพลิงวิญญาณ! เอามันมาให้ข้าเดี๋ยวนี้ แล้วไม่แน่ข้าอาจจะไว้ชีวิตเจ้าเพราะความซื่อสัตย์ก็ได้” ชายในชุดสีน้ำเงินออกคำสั่งอย่างวางอำนาจขณะที่ยื่นมือออกมา
อวิ๋นลั่วเฟิงหรี่ตา นางไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะเป็นความผิดขององค์หญิงใหญ่เผ่าเสือดาว
“ข้าไม่มีผลเพลิงวิญญาณ” อวิ๋นลั่วเฟิงแบมือออก “ไม่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม”
“ข้าเชื่อสัตว์อสูรวิญญาณมากกว่ามนุษย์เจ้าเล่ห์อย่างเจ้า! ถ้าเจ้าไม่เอาผลเพลิงวิญญาณมาให้ข้า ทำให้ข้าไม่สามารถช่วยชีวิตหงหลวนคนรักของข้าได้ ข้าจะทำให้เจ้าพบกับจุดจบที่เลวร้าย!”
หงหลวน… ชื่อนี้กระทบเข้ากลางใจของอวิ๋นลั่วเฟิงจนทำให้นางเริ่มตัวสั่น
อวิ๋นเซียวกำลังจะลงมือ แต่ก่อนจะได้ทำเช่นนั้น อวิ๋นลั่วเฟิงก็คว้ามือเขาเอาไว้เสียก่อน ทำให้เขาถอนกลิ่นอายกลับมาทันที
นางสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อกดความรู้สึกเดือดพล่านในตัวแล้วมองชายในชุดสีน้ำเงินอย่างเย็นชา “ถ้าเจ้าบอกสาเหตุมา ไม่แน่…ข้าอาจจะช่วยนางได้!”
นางพูดว่านางจะช่วยคน ไม่ใช่ยอมยกผลเพลิงวิญญาณให้ แต่สำหรับหลงอิ๋นแล้ว เขาคิดว่าอวิ๋นลั่วเฟิงกลัวคำขู่ของเขาแล้วตั้งใจจะยกผลเพลิงวิญญาณให้
“ในเมื่ออีกไม่นานพวกเจ้าก็จะกลายเป็นศพแล้ว เช่นนั้นข้ายอมบอกก็ได้!” ชายชุดน้ำเงินส่งเสียงขึ้นจมูก “หงหลวนเป็นมนุษย์ที่ข้าหลงรัก โชคร้ายที่ถ้าหากพวกเรามีความสัมพันธ์กัน เด็กที่เกิดมาก็จะต้องเป็นพวกเลือดผสม แล้วสายเลือดของพวกเราก็จะแปดเปื้อนจนส่งผลต่อพรสวรรค์ของเด็ก…”
เขาพูดต่อพร้อมรอยยิ้ม “ดังนั้น…หลังจากที่รู้ว่าผลน้ำแข็งสามารถช่วยเรื่องนี้ ข้าก็ให้นางกิน! แต่ใครเล่าจะนึกว่าผลข้างเคียงของผลน้ำแข็งจะรุนแรงขนาดนี้ เพราะฉะนั้นนางต้องการผลเพลิงวิญญาณเพื่อรักษาชีวิต!”
อวิ๋นลั่วเฟิงกำหมัดแน่น หัวใจลุกโชนไปด้วยความเดือดดาลจนใกล้จะระเบิดออกมา
ตามนิสัยของหงหลวนแล้ว นางจะยอมอยู่ที่เผ่ามังกรเพื่อหมั้นและให้กำเนิดบุตรโดยที่ไม่รู้ชะตากรรมของอวิ๋นลั่วเฟิงได้อย่างไร รายละเอียดทุกอย่างชี้ให้เห็นว่าความจริงแล้วหงหลวนต้องถูกบังคับแน่นอน! เพื่อเติมเต็มความเห็นแก่ตัวของตัวเอง มังกรตัวนี้ก็เลยบังคับให้หงหลวนกินผลน้ำแข็งเข้าไป…
นางไม่มีทางละเว้นเขาแน่!
“ไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนหาหงลวนไม่เจอ กลายเป็นว่านางถูกเผ่ามังกรลักพาตัวมา!” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม รอยยิ้มน่ากลัว ดวงตาสีดำสนิทเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารของนาง
นางทั้งทรงอำนาจและมีเสน่ห์ “ใครก็ตามที่ทำร้ายนางจะต้องถูกลงโทษ!”