บทที่ืื 121 รู้สึกเริ่มแปลกใจกับเฟิ่งชิงเฉิน
พูดจบ เฟิ่งชิงเฉินก็ดูแปลกไป มีกลิ่นอายที่เย็นยะเยือก และร่างกายของนางก็เหมือนกับเครื่องจักร
ทุกย่างก้าว เย็นชาไร้อารมณ์
เฟิ่งชิงเฉินหยิบมีดผ่าตัดขึ้นมาอีกครั้ง นั่งยองๆ แล้วฟันบาดแผล
“ป๊าฟฟ…”
ควบคุมโดยแรงกดดัน เลือดพุ่งออกมาและกระเด็นโดนใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน แต่เฟิ่งชิงเฉินดูเหมือนจะไม่เห็น ตาของนางไม่กระพริบตา มือของนางยังคงดำเนินการผ่าตัดต่อไป และมีดผ่าตัดดูเหมือนจะหมุน ราวกับว่านางได้ทิ้งตงหลิงจื่อลั่ว การทำแผลเป็นไปอย่างรวดเร็วจนมองไม่เห็นชัดเจน
เฟิ่งชิงเฉินไม่กล้าหายใจ เหงื่อบนหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ ผสมกับเลือดบนใบหน้าของนางไหลลงมา เฟิ่งชิงเฉินยกมือขึ้นปาดเงื่อราวกับว่านางยุ่งมาก และไม่สนใจว่าจะอยู่ที่นั่นหรือไม่ เป็นแบคทีเรียบนเสื้อผ้าของเขา เพียงแค่ป้ายบนใบหน้าของนางและเช็ดเลือดที่ปิดกั้นดวงตาของนาง
“จะอยู่หรือตายก็ช่วงเวลานี้ ตงหลิงจื่อลั่วท่านต้องยืนหยัดเพื่อข้า มันสามารถช่วยชีวิตคนสองคนได้”
ข้อมือของเฟิ่งชิงเฉินขยับเพียงเพื่อจะได้ยินเสียง “ปุ๊ป” หลอดเลือดก็แตกเป็นเส้นเลือดเล็กๆ พุ่งออกมาจากบาดแผลของตงหลิงจื่อลั่ว
เฟิ่งชิงเฉินขว้างมีดผ่าตัดในมือไปที่มุม หยิบลูกศรที่หักออกแล้วโยนทิ้งไปด้านข้าง ใช้มือซ้ายกดแผล และจับเข็มเย็บด้วยมือขวา
“หากไม่มีผู้ช่วยศัลยกรรม ก็ไม่ใช่ปัญหาธรรมดาจริงๆ คนๆ หนึ่งไม่สามารถรับมือกับการผ่าตัดใหญ่เช่นนี้ได้ ให้ตายเถอะ อย่าสร้างปัญหาให้ข้าเลย”
เฟิ่งชิงเฉินแทงเข็มบนร่างกายของตงหลิงจื่อลั่วกดบาดแผลด้วยมือขวาของเขา ยืดสองนิ้วของมือซ้ายเข้าไปในแผล และขอเกี่ยวหลอดเลือดที่หดตัว ติ๊กออก
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นทันทีก่อนที่บุคคลภายนอกจะเข้าใจว่าเฟิ่งชิงเฉินจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว
อย่างไรก็ตาม นางมีมือเพียงคู่เดียว และต่อให้แข็งแกร่งแค่ไหน ก็มีเพียงคนเดียว และนางต้องซ่อมหลอดเลือดและเย็บให้แน่น คนเดียวทำไม่ได้…
ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินแดงก่ำราวกับเลือด แต่นางก็สงบตามปกติ ดวงตาของนางเปล่งประกาย นางคุกเข่าลงบนพื้น ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือดโดยไม่มีความเขินอายใดๆ
เมื่อมองลงไปที่เลือดในมือของเฟิ่งชิงเฉิน: “ไม่มีทางออกจากฟากฟ้า ข้าเฟิ่งชิงเฉิน ไม่เชื่อในวันนี้ แค่เย็บแผลใช่ไหม ข้าทำได้ ข้าจะทำเองทั้งหมด”
เฟิ่งชิงเฉินดึงหน้ากากลง ก้มศีรษะโดยไม่สนใจกลิ่นเลือดอันฉุน อ้าปากเพื่อกัดหลอดเลือดไว้ และเอนหน้าไปทางซ้ายของตงหลิงจือลั่วที่นิ่งเฉย
ปากของนางเต็มไปด้วยเลือด แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่แม้แต่จะขยับฟัน รักษาความแข็งแกร่งเอาไว้
ถ้าแน่นไปเส้นเลือดจะแตก ถ้าหลวมไปก็ไม่ซ่อม
แต่ภายในห้าวินาที เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกว่าปากของนางเจ็บ ไม่ว่านางต้องการออกแรงมากกว่านี้กรือต้องการปล่อย
เฟิ่งชิงเฉินหายใจออกทางจมูกของนางและกลั้นไว้
เร็วเข้า เร็ว
นางทนอีกไม่ได้นาน และตงหลิงจื่อลั่วก้ทนได้อีกไม่นาน
หมอคือคนที่แข่งขันกับเทพเจ้าแห่งความตาย มีผู้ชนะและผู้แพ้ในการแข่งขันเช่นนี้ แต่ถ้าหากแพ้ในครั้งนี้ ผลที่ตามมาจะไม่เป็นสิ่งที่เหิ่งชิงเฉินไม่สามารถทนได้…
เฟิ่งชิงเฉินหันศีรษะไปด้านข้าง หมุนหลอดเลือดด้วยมือซ้าย ใช้เข็มและด้ายที่ผูกติดกับขาของตงหลิงจื่อลั่วด้วยมือขวา ปรับใก้อยู่ในท่าที่เหมาะสมเล็กน้อยน้อย และเฟิ่งชิงเฉินก็เริ่มเย็บหลอดเลือด
เอนตัวไปด้านข้าง เอียงศีรษะและเกาะขาของตงหลิงจื่อลั่ว ท่าทางนี้อึดอัดมาก ความแข็งแกร่งในมือของนางควบคุมไม่ได้มา ปากของนางก็กัดเส้นเลือด และเขาขยับไปไหนไม่ได้ เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกแย่มาก
มันเป็นเพียงยี่สิบวินาทีก่อนและหลัง แต่เฟิ่งชิงเฉินเปรี้ยว…
เดี๋ยวก่อน เหลืออีกครึ่งวงกลม
มือขวาถูกถอดออกอย่างรวดเร็วและในเวลานี้ในสนามรบข้อดีของการรักษาอาการบาดเจ็บฉุกเฉินก็ถูกเปิดเผย
ความเร็วของนางนั้นเหนือกว่าที่ศัลยแพทย์ทั่วไปจะทำได้
ด้ายและเข็มเย็ยไปมา…
ว๊าป!
ตะเข็บสุดท้าย เอาด้ายขึ้น
ในเวลาน้อยกว่าสามสิบวินาที เย็บหลอดเลือดแดงได้สำเร็จ
แม้ว่ากระบวนการจะไม่ค่อยตรงตามข้อกำหนดของขั้นตอน แต่ก็เป็นกรณีพิเศษ
“สำเร็จ” เฟิ่งชิงเฉินต้องการกระโดดขึ้นไปอย่างมีความสุข
การทำขั้นตอนนี้มีชัยไปกว่าครึ่ง
“เกินระดับปกติ”
แน่นอนว่า ศักยภาพของบุคคลนั้นไม่มีขีดจำกัด นางไม่เคยกล้ามาก่อน บุคคลที่สามารถทำการผ่าตัดเย็บหลอดเลือดได้สำเร็จแต่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตและความตาย นางถูกบังคับให้ไม่ทำอะไรเลย
แม้ว่าจะทำไม่ได้
ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินเป็นประกายเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
คราวนี้นางมีความมั่นใจมากขึ้น
ปากและแขนเจ็บเกินกว่าจะทน แต่เฟิ่งชิงเฉินไม่มีเวลาให้ความสนใจ หลังจากเย็บหลอดเลือดแล้ว เฟิ่งชิงเฉินก็ยกขาของตงหลิงจื่อลั่ว ขึ้นและขยับปลายอีกด้านของบาดแผลมาที่ด้านหน้าของนางเปิดออกด้วย มีดหนึ่งเล่ม และพบเส้นเลือดที่บางมากสองเส้น
“วิธีการตอนนี้ใช้ไม่ได้ ดูเหมือนว่าใช้ได้เฉพาะกล้องจุลทรรศน์เท่านั้น”
กล้องจุลทรรศน์ใช้สำหรับเย็บหลอดเลือดขนาดเล็กโดยเฉพาะ มีเครื่องมือที่ยึดหลอดเลือดขนาดเล็กและเหมาะสำหรับการเย็บหลอดเลือดขนาดเล็กเท่านั้น
แต่หลังจากนำกล้องจุลทรรศน์ออกมาแล้วต้องวางตรงไหน?
ตาของเฟิ่งชิงเฉินกระตุก แต่ไม่พบดวงตาที่สามารถใช้ได้
ไม่มีทางเลือก เฟิ่งชิงเฉินนั่งบนเตียง เหยียดขาของเขา และวางแผ่นเหล็กไว้บนนั้น เฟิ่งชิงเฉินวางกล้องจุลทรรศน์บนขาของเขาหลังจากยืนยันความมั่นคงและความสมดุลแล้ว
หลังจากพยายามเคลื่อนไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่ากล้องจุลทรรศน์จะไม่สั่นหรือขยับ เฟิ่งชิงเฉินเริ่มทำงาน หยิบเข็มและด้ายที่มีขนาดเล็กลง ก้มศีรษะลงและมองดูกล้องจุลทรรศน์อย่างตั้งใจ มือของเขาทอทับหลอดเลือด
นี่เป็นงานที่พิถีพิถันและไม่มีที่ว่างสำหรับข้อผิดพลาด
ร่างกายส่วนล่างของเหิ่งชิงเฉินไม่กล้าขยับ ตราบใดที่เธอขยับเบาๆ กล้องจุลทรรศน์ก็จะขยับ และเธอจะพลาดอย่างแน่นอนเมื่อกล้องจุลทรรศน์ถูกย้าย
ตงหลิงจื่อลั่วดูเหมือนจะอยู่ในความฝัน และในภวังค์ ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นผู้หญิงคนหนึ่งมองมาที่เขาอย่างจริงจังและตั้งใจ
ความมุ่งมั่นและจริงจังแบบนั้นทำให้เขารู้สึกว่าในสายตาของผู้หญิงคนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนเดียวในโลก มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถเข้าตาเธอได้
เขาอยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นชัดๆ แต่เขาเห็นไม่ชัดเจน หน้าเธอเบลอเป็นสีแดง…
ความสวยของเฟิ่งชิงเฉินทำให้เขาละเลยทุกสิ่งในโลกภายนอก
ชายชุดดำหน้าเงินส่องผ่านหน้าต่าง เย็บหลอดเลือดของเฟิ่งชิงเฉินใต้กล้องจุลทรรศน์ และเขามองเห็นทัศนียภาพรอบด้าน
อย่างไรก็ตาม สายตาของเขาส่วนใหญ่จับจ้องไปที่เฟิ่งชิงเฉิน ใบหน้าที่เปื้อนเลือดนั้นศักดิ์สิทธิ์และสวยงามเป็นพิเศษเพราะมีสมาธิและจริงจังผิดปกติ
หลานจิ่วชิงรู้สึกทึ่งมากจนไม่สนใจกล้องจุลทรรศน์ที่ขาของเฟิ่งชิงเฉิน
หลานจิ่วชิงต้องการดู แต่เขารู้ว่าที่นี่คือวัง ไม่ใช่ที่ที่เขาจะอยู่ได้นานกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงหลับตาอย่างไม่เต็มใจและเดินจากไป…
แต่ทันทีที่เขาหันกลับมา ความตื่นตระหนกในดวงตาก็ถูกแทนที่ด้วยความอยากรู้
เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าเป็นคนแบบไหน เจ้าเต็มไปด้วยความสับสน
ข้าอยากรู้จักเจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ
หลานจิ่วชิงไม่รู้ว่าเมื่อผู้ชายอยากรู้เกี่ยวกับผู้หญิง หมายความว่าเขาอาจถูกล่อลวง
แรงจูงใจเริ่มต้นจากความอยากรู้อยากเห็น แล้วถูกกำหนดโดยความเข้าใจ
หลานจิ่วชิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้าเขาจากไปในอีกหนึ่งวินาทีต่อมา เขาจะสามารถเห็น เฟิ่งชิงเฉินวางกล้องจุลทรรศน์ไว้ในแขนของเขาโดยปราศจากอากาศ
โชคดีที่เขาไม่เห็นมัน ไม่เช่นนั้นเขาจะถือว่าเฟิ่งชิงเฉินเป็นแม่มดอย่างแน่นอน หากเขาจะไม่ได้อยู่ห่างไกลจากเธอ เขาก็จะปกป้องเธอ