บทที่ 373 ทาสดาบฉิงเอ๋อ
บทที่ 373 ทาสดาบฉิงเอ๋อ
“พี่จะไม่จู่ ๆ ก็หายตัวไปอีกแล้วใช่ไหม?” จางเสี่ยวหยูเงยหน้าขึ้นในอ้อมแขนของเซียวเฟิงและถามอย่างไม่สบายใจ
“ใช่” เซียวเฟิงพยักหน้า ทันทีที่ปัญหาของเฮฟเว่นได้รับการแก้ไขแล้ว เขาควรอยู่บ้านไม่ไปไหน
สิ่งเดียวที่ต้องจัดการคือเรื่องของตระกูลจาง อย่างไรก็ตาม มันยากกว่าที่คิดไว้เสียอีก เพียงเพราะเขา ‘กระทำการทรยศอย่างสูง’ และละเมิดกฎของบรรพบุรุษ ซึ่งทำให้เขาถูกถอดนามสกุลของตัวเองโดยจางจงเหลียง นี่ก็เป็นปัญหาพอแล้ว แม้ว่าจางเสี่ยวหยูจะออกมาตามหาเขา แต่เซียวเฟิงก็รู้ดีว่ามันเป็นเพียงการกระทำส่วนตัวของจางเสี่ยวหยู
และมีประเด็นที่สำคัญกว่านั้น เซียวเฟิงยังไม่อยากบอกจางเสี่ยวหยูว่าในปีที่เขาหายตัวไป ตระกูลจางเคยตามหาเขา แต่กลับถูกยับยั้งไว้ ด้วยความแข็งแกร่งของตระกูลจาง ใครจะมีพลังอำนาจในการยับยั้งตระกูลจางกัน? และทำไมถึงต้องยับยั้งตระกูลจางด้วย? มันต้องมีความลับซ่อนอยู่เบื้องหลังแน่นอน
“เยี่ยมเลย! พี่ชาย ในที่สุดพี่ก็กลับมา! ถึงพ่อไม่พูดอะไรแต่ต้องดีใจมากแน่ ๆ! และชิ-ซู่-ซูตัวน้อย…”
เมื่อพูดคำนี้ จางเสี่ยวหยูก็ปิดปากของเธอราวกับว่าเธอพูดอะไรผิด
…แต่มันก็สายเกินไป แววตาของเซียวเฟิงแสดงความเจ็บปวดและหายไปราวกับว่ามันไม่เคยปรากฏขึ้น
“พี่…พี่จะกลับไปกับฉันไหม?” จางเสี่ยวหยูปิดปากของเธออย่างเสียใจและถามเซียวเฟิงอย่างระมัดระวัง
“พี่จะไม่กลับไป” เซียวเฟิงส่ายหัวอย่างไม่เต็มใจและตอบ
เซียวเฟิงหนีจากตระกูลจางด้วยตัวเขาเอง ถ้าเขากลับไปตอนนี้ มันจะน่าอายมาก
สิ่งที่ตระกูลจางปกปิดไว้เมื่อห้าปีที่แล้วทำให้เซียวเฟิงรู้สึกไม่สบายใจ ถ้าเขารีบกลับเกินไป เขาอาจตกลงไปในกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ได้
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเซียวเฟิงยังไม่เลิกตามล่าผู้บงการ เขารู้อยู่แล้วว่าโลกของเกมจะเปิดอันดับความสามารถ นี่เป็นสารตั้งต้นที่จะกระตุ้นให้ผู้เล่นมีส่วนร่วมในระบบฆ่าผู้เล่นของอารีน่า ตราบใดที่กระแสของการระบบนี้เริ่มเป็นที่นิยม
การแข่งขันไล่ฆ่าผู้เล่นต่าง ๆ ก็จะตามมาไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นการแข่งขันระดับชาติก็ย่อมปรากฏขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้!
นั่นคือยามที่ผู้บงการจะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง!
“พี่! พี่ยังไม่เต็มใจจะยอมรับความผิดของพี่เหรอ? จางเสี่ยวหยูพูดอย่างเร่งรีบหลังจากได้ยินว่าเซียวเฟิงไม่อยากกลับไป
“มันไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นของโลกต่างหาก!” อย่างไรก็ตามเซียวเฟิงก็ไม่ได้ตั้งใจจะยอมรับ เขาปฏิเสธเสียงแข็ง
“พี่…”
จางเสี่ยวหยูกังวล แต่เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเธอก็ถูกขัดจังหวะ
“นายน้อยเซียวเฟิง ข้าคือฉิงเอ๋อ”
เสียงมาจากสาวใช้ที่พกดาบในชุดยาวสีน้ำเงินที่อยู่ด้านหลังจางเสี่ยวหยู เมื่อได้ยินว่าเซียวเฟิงไม่อยากกลับไปเธอก็ก้าวมาข้างหน้าและกล่าว
“ทาสดาบระดับฟ้า?” เซียวเฟิงมองไปที่สาวใช้สวมชุดโบราณข้างหลังจางเสี่ยวหยู หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เขาถามด้วยความประหลาดใจ
“ฮึ พ่อส่งเธอให้มากับฉัน” จางเสี่ยวหยูพยักหน้าและมองไปที่สาวใช้ชื่อฉิงเอ๋ออย่างสับสน สงสัยว่าทำไมเธอถึงพูดขึ้นมา
“นายท่านให้คำสั่งไว้ว่าถ้าข้าพบนายน้อยเซียวเฟิง ข้าต้องพาท่านกลับไปที่หวู่ตัง ถ้าจำเป็น ข้าสามารถใช้วิธีบีบบังคับได้”
ฉิงเอ๋อกล่าว น้ำเสียงของเธอไม่แยแส ราวกับกำลังอธิบายเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง ไม่สามารถเห็นใบหน้าของเธอได้เพราะเธอสวมผ้าคลุมสีฟ้าไว้ หลังจากที่เธอได้ยินเซียวเฟิงกล่าวว่าเขาจะไม่กลับไป เธอก็ส่งเสียง
“ฉิงเอ๋อ! เธอคิดจะทำอะไรน่ะ! เธอจะสู้กับพี่เหรอ?” สีหน้าของจางเสี่ยวหยูเปลี่ยนไปทันทีที่เธอได้ยิน
ฉิงเอ๋อไม่ตอบ ซึ่งหมายความว่าเธอเพิกเฉย เธอบอกแล้วว่าเธอสามารถใช้มาตรการบังคับได้
“ฉิงเอ๋อ! กล้าดียังไง! ฉันจะไม่ยอมให้เธอทำแบบนี้เด็ดขาด!” จางเสี่ยวหยูลนลานทันที
“คุณหนู โปรดยกโทษให้ข้าด้วย ข้าต้องเชื่อฟังคำสั่งของนายท่าน” ในที่สุดฉิงเอ๋อก็เปิดปากของเธอ
“จริงเหรอ? จะสู้กับฉันจริง ๆ เหรอ” เซียวเฟิงแสดงท่าทางสนใจ จากนั้นจึงหันไปบอกกับจางเสี่ยวหยู “เสี่ยวหยู อยู่ให้ห่างจากตรงนี้ไว้ ฉันอยากสัมผัสกับพลังของทาสดาบรุ่นนี้ดู”
“พี่!” จางเสี่ยวหยูกังวลมากขึ้น แต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไร จู่ ๆ ก็มีลมแรงพัดเธอออกจากเซียวเฟิงและฉิงเอ๋อ
ในขณะเดียวกัน ระหว่างเซียวเฟิงและฉิงเอ๋อก็เกิดคลื่นอากาศที่มองไม่เห็น และใบไม้ที่อยู่บนพื้นนอกวิลล่าก็ลอยขึ้นทั้ง ๆ ที่ไม่มีลม ใบไม้หมุนไปรอบ ๆ คนทั้งสองคน
“เสี่ยวหยู! เกิดอะไรขึ้น?” หลิวเฉียงเหว่ยที่เฝ้าดูอยู่ข้าง ๆ ก็พบว่าสถานการณ์มันผิดปกติ จากนั้นเธอก็เดินมาหาจางเสี่ยวหยูและถามทันที
“อย่ากังวลไป มันไม่น่าจะมีอะไร ไม่เป็นไรหรอก!” จางเสี่ยวหยูส่ายหัว แต่ตัดสินจากท่าทางประหม่าที่เธอมองดูสถานการณ์โดยไม่กะพริบตา เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์นั้นร้ายแรง
“นายน้อยเซียวเฟิง โปรดอภัยให้ฉิงเอ๋อที่เสียมารยาทด้วย”
ด้านนอกวิลล่าเป็นสวนสาธารณะ ใบไม้แห่งจำนวนมากตกลงมาที่ประตูวิลล่า ในขณะนี้ ใบไม้แห้งทั้งหมดหมุนวนโดยลมที่มองไม่เห็น วนรอบเซียวเฟิงและฉิงเอ๋อ หลังจากกล่าวคำขอโทษต่อเซียวเฟิงแล้วฉิงเอ๋อก็หยุดพูด
“ไม่เป็นไร ใส่ให้เต็มที่เลย” เซียวเฟิงยิ้ม ดูผ่อนคลายโดยไม่มีความตึงเครียด
ฉิงเอ๋อพยักหน้าเล็กน้อย จับดาบของเธอด้วยแขนซ้ายแนบหน้าอก และค่อย ๆ สัมผัสด้ามดาบโบราณด้วยมือขวาของเธอ
และเมื่อฉิงเอ๋อจับด้ามจับด้วยมือขวาของเธอ ลมรอบตัวเธอก็เปลี่ยนไป!
ทันใดนั้น กระแสลมหนาวก็ปะปนกับกระแสลมที่มองไม่เห็น ทำให้ผิวเจ็บเหมือนถูกมีดกรีด!
“นายน้อยเซียวเฟิง ระวังตัวด้วย” ฉิงเอ๋อเตือนแล้วค่อย ๆ หลับตาลง
“เธอก็ด้วย!” เซียวเฟิงก็เตือนเช่นกัน เมื่อสิ้นคำพูด พื้นใต้ฝ่าเท้าของเขาก็ร้าวเหมือนใยแมงมุม ในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเซียวเฟิงก็บินไปทางฉิงเอ๋อทันทีราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ ขณะที่เขายังอยู่ในอากาศ เขาก็ชกเข้าหน้าอกของฉิงเอ๋อตรง ๆ!
เคร้ง!
ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องของดาบก็ดังขึ้น ฉิงเอ๋อดึงดาบโบราณในอ้อมแขนของเธอออกมาเล็กน้อย ในขณะที่เซียวเฟิงรู้สึกถึงคมดาบลมขนาดใหญ่ที่พัดมาที่เขาในทันที!
ด้วยการระเบิดที่รุนแรง ร่างกายของเขาเกือบจะถูกบังคับให้ถอยไปโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่เซียวเฟิงก็ต้านทานลมที่เฉียบคมได้อย่างมั่นคง หมัดของเขาสั่น เมื่ออยู่ห่างจากฉิงเอ๋ออยู่ก้าวหนึ่ง พลังหมัดก็พุ่งออกมาจากหมัดของเขาและพุ่งไปที่ฉิงเอ๋อ!
แม้ว่าฉิงเอ๋อจะหลับตา แต่หน้าผากที่เรียบเนียนของเธอก็ขยับ แล้วเธอก็ชักดาบโบราณออกมานิ้วหนึ่งอีกครั้ง!
เคร้ง!
นี่คือลมดาบ ทรงพลังและเฉียบคมอย่างยิ่ง! ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เข้าใกล้ เขาก็รู้สึกว่าผิวหนังของตัวเองกำลังจะฉีกขาด!
พลังหมัดของเซียวเฟิงถูกตัดขาดโดยตรง แต่แรงของลมดาบก็ไม่ได้อ่อนลง และมันยังคงฟาดฟันเซียวเฟิงต่อไป!
เซียวเฟิงถอยกลับอย่างรวดเร็ว แต่นั่นก็ช้าไปเล็กน้อย บาดแผลตื้น ๆ ปรากฏขึ้นที่หมัดขวาของเขา
อย่างไรก็ตาม ภายใต้ความสามารถในการรักษาตัวเองอันแข็งแกร่งของเซียวเฟิง บาดแผลก็หายไปก่อนที่จะมีเลือดออก
“นายท่าน!”
แกว๊ก!
คราวนี้ก็มีเสียงอุทานหลายเสียงดังมาพร้อมกับเสียงร้องเหมือนเป็ด การประลองของฉิงเอ๋อกับเซียวเฟิงถูกขัดจังหวะ!
แกรก!
เสียงของการควบแน่นนั้นชัดเจน สาวน้ำแข็งที่มีดวงตาสีฟ้าและผมสีฟ้าปรากฏตัวขึ้นทางด้านซ้ายของฉิงเอ๋อ เธอถือดาบน้ำแข็งไว้ในมือเตรียมพร้อมฟาดฟัน!
ฟู่ว!
อากาศดูเหมือนจะลุกไหม้ สาวไฟและสาวน้ำแข็งมีลักษณะเหมือนกัน ทั้งคู่เป็นสาวชาวตะวันตกที่งดงาม ไฟลุกโชนจากฝ่ามือของสาวไฟซึ่งเปรียบเสมือนใบมีดไฟ เธอปรากฏตัวทางด้านขวาของฉิงเอ๋อแล้วแทงไปทางฉิงเอ๋อ!
คิงคองผิวสีดำที่เหมือนหอคอยขวางทางด้านหน้าของเซียวเฟิง และหมัดเหล็กก็พุ่งเข้าใส่ฉิงเอ๋อราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่!
ข้างหลังฉิงเอ๋อมีนกสีดำตัวใหญ่บินขึ้นไปบนท้องฟ้า และกรงเล็บที่แหลมคมราวกับหนามกำลังจะพุ่งใส่ฉิงเอ๋อ!
มันคือคิงคอง สาวน้ำแข็ง สาวไฟ และนกสีดำที่ปรากฏขึ้น เดิมทีหลังจากรู้ว่าโกสต์ได้จากไปแล้ว สาวน้ำแข็งและสาวไฟก็อยากมาพบเซียวเฟิงและขอข้อมูลบางอย่าง พวกเขาเป็นคนสนิทของโกสต์ อย่างไรก็ตาม ทันทีที่พวกเขามาถึง พวกเขาเห็นเซียวเฟิงกำลังต่อสู้อย่างกะทันหัน พวกเขาก็เลยเข้าล้อมทันทีโดยไม่ลังเล
เคร้ง!
สีหน้าของฉิงเอ๋อยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ดาบโบราณถูกดึงออกมาอีกหนึ่งนิ้ว ทันใดนั้นมันก็ระเบิดเหมือนลมกระโชกแรง โดยมีฉิงเอ๋อเป็นศูนย์กลาง พื้นแตกร้าวราวกับถูกทำลายด้วยระเบิด คนสามคนและนกหนึ่งตัวปลิวไปทันที
เพล้ง!
ใบมีดน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยง ๆ และหลังจากถอยไม่กี่ก้าว สาวน้ำแข็งก็ทรุดตัวลงกับพื้น กุมไหล่ของเธอ
ใบมีดเพลิงก็ดับไปเช่นกัน ในขณะที่สาวไฟก็ปลิวไปทันที เธอร่อนลงบนพื้นไกล ๆ พร้อมด้วยฝุ่นละอองทั่วร่างของเธอ
แกว้ก!
นกสีดำเกือบจะสะดุด หลังจากกระพือปีกสองสามครั้ง มันก็มั่นคงในอากาศอีกครั้ง แต่กลับมีขนนกสีดำตกลงมา!
แคว่ก!
มีเพียงคิงคองเท่านั้นที่ร่างกายยังมั่นคงหลังจากถอยไปสามก้าว แต่เสื้อกั๊กสีดำบนตัวของเขาถูกฉีกออก เผยให้เห็นร่างกายท่อนบนที่แข็งแรงราวกับหมีดำ!
เธอสวนคิงคอง สาวน้ำแข็ง สาวไฟ และนกสีดำได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!
อย่างไรก็ตาม ฉิงเอ๋อก็อยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นกัน หลังมือซ้ายของเธอเป็นสีดำและสีน้ำเงิน ราวกับถูกแช่แข็ง แขนเสื้อบริเวณข้อมือขวาของเธอถูกเผาเป็นรูดำ และมีรอยเปื้อนเลือดปรากฏขึ้นในปากของเธอ ที่ร้ายแรงที่สุดคือหลังของเธอ รอยกรงเล็บสามรอยฉีกชุดเครื่องแต่งกายโบราณของเธอและบาดแผลที่ผิวหนังสามรอยก็ปรากฏขึ้นจากไหล่ไปด้านหลัง!
“ถอยไป! ให้ฉันจัดการเอง!” เซียวเฟิงตะโกน แสดงสีหน้าไม่พอใจ
“ทราบแล้ว นายท่าน!”
คิงคองและผู้หญิงอีกสองคนมองหน้ากัน แล้วไปอยู่ข้างหลังเซียวเฟิง นกสีดำก็เช่นกัน
“ตอนนี้เธอปรับตัวและพักฟื้นได้ โปรดยกโทษให้พวกของฉันด้วย” เซียวเฟิงบอกกับฉิงเอ๋อ
“นายน้อยเซียวเฟิง ฉิงเอ๋อไม่จำเป็นต้องพักฟื้น” ฉิงเอ๋อส่ายหัวและเช็ดเลือดจากมุมปากของเธอ ดูเหมือนว่าแขนที่ถูกแช่แข็งของเธอกลับมาเป็นปกติแล้ว และรอยเล็บบนหลังของเธอไม่มีเลือดออกอีกต่อไป
“ถ้างั้นเธอก็ควรชักดาบออกให้หมด ไม่เช่นนั้นเธออาจจะตายได้” เซียวเฟิงพยักหน้าและกล่าว
ในเวลาเดียวกัน นัยน์ตาข้างหนึ่งของเซียวเฟิงเปลี่ยนเป็นสีแดง และนัยน์ตาอีกข้างเปลี่ยนเป็นสีทอง ทันใดนั้นแรงกดดันที่มองไม่เห็นก็แผ่ไปทั่ววิลล่า
คิงคองและคนอื่น ๆ ไม่เป็นไร เพียงสัมผัสได้ถึงแรงกดดันครั้งใหญ่ ทว่า หลิวเฉียงเหว่ยถูกกดดันอย่างหนักจนเธอไม่สามารถหายใจได้ ซึ่งทำให้เธอมองไปที่เซียวเฟิงด้วยความตกใจราวกับว่าเธอเพิ่งได้รู้จักเขาเป็นครั้งแรก!
ฉิงเอ๋อก็รู้สึกได้ถึงความเคร่งเครียดเช่นกัน เธอไม่กล้าประมาทและชักดาบโบราณที่ถือไว้ออกมา!
ลมรอบตัวพวกเขาสงบลงทันที ไม่เพียงแต่ลมเท่านั้น ทว่าเสียงทั้งหมดก็ดูเหมือนจะหายไปในขณะนี้ด้วย! ใบไม้บนพื้นลอยขึ้นโดยไม่มีลมและเริ่มหมุนไปรอบ ๆ เซียวเฟิงและฉิงเอ๋อราวกับว่าถูกกระแสน้ำวนดึง
เมื่อใบไม้ลอยผ่านเซียวเฟิง ใบไม้ก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ และกลายเป็นฝุ่น เช่นเดียวกับเมื่อใบไม้ลอยผ่านฉิงเอ๋อ ใบไม้เหล่านั้นก็เหมือนกับถูกฟันออก กลายเป็นเศษปลิวหายไป!!