ตอนที่ 1620 หงหลวน (4)
“อวิ๋นลั่วเฟิง ข้าอยู่ในน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ถึงสามเดือนเต็มๆ! ข้าอดทนต่อความทรมานจากการแช่น้ำถึงสามเดือน! ข้าต้องการอีกแค่วันเดียวก็จะผ่านด่านเลื่อนระดับ!” น้ำตาของหงหลวนไหลออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความเสียใจแต่เป็นความปวดใจ หัวใจของนางเจ็บปวดเพื่อนาง!
“บอกข้ามา ข้าควรสังหารไอ้ชั่วคนนั้นหรือไม่!”
อวิ๋นลั่วเฟิงพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “สมควรสังหาร”
“ดังนั้นถ้าสวรรค์เห็นใจข้าแล้วทำให้ข้าได้เจอคนชั่วนั่นอีกครั้ง ข้าจะฉีกเขาออกเป็นชิ้นๆ ถลกหนังและดึงเส้นเอ็นเขาออกมา!”
หากลองคิดภาพตัวเองเป็นหงหลวนดู ลองเปรียบเทียบตัวอย่างดูว่าเจ้าใช้เวลาถึงสามเดือนลองผิดลองถูกและผ่านความยากลำบากเพื่อหาเงินมา เจ้าต้องทรมานกับความยากลำบากและเจ็บปวดมาตลอดสามเดือน จนอีกแค่เพียงวันเดียวเท่านั้นก็จะได้ผลที่ต้องการ
เงินจำนวนนี้เรียกได้ว่าเป็นเงินต่อชีวิตให้ตัวเอง เพราะถึงอย่างไรสำหรับหงหลวนแล้ว ทุกครั้งที่นางเพิ่มความแข็งแกร่งก็นับเป็นเรื่องที่แสนสำคัญสำหรับตัวนาง แต่แล้วคนที่ต้องให้เงินเจ้าจู่ๆ ก็หนีหายไป!
เช่นนั้นแล้วจะไม่สังหารเขาเพราะความโกรธได้หรือ ดีไม่ดีอาจต้องการทำร้ายไปถึงบรรพบุรุษของเขาด้วย!
“อวิ๋นลั่วเฟิง หากถึงเวลานั้น ข้าไม่ต้องการให้เจ้าช่วยข้าแก้แค้น แค่ช่วยข้ามัดคนชั่วนั่นก็พอ ข้าต้องการสังหารเขาด้วยตัวเอง! ไม่สิ แค่สังหารยังไม่เพียงพอ ข้าจะใช้แส้ฟาดศพของเขาร้อยครั้ง! คนชั่วนั่นหนีเก่งมาก เขาหนีรอดจากเงื้อมือข้าทุกครั้ง!”
ฟันของหงหลวนขบกันอย่างแรงจนเกิดเสียง นางไม่เคยรังเกียจใครเท่าเขามาก่อน
อวิ๋นลั่วเฟิงแตะจมูก นางเอาแต่รู้สึกว่าคนที่หงหลวนพูดถึงนั้นคือ…หนานกงอวิ๋นอี้ใช่หรือไม่
“พวกเราไปกันเถอะ คนอื่นกำลังรอพวกเราอยู่” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้มและพยุงหงหลวนออกจากถ้ำ
ภายในพระราชวังเผ่ามังกร หลงอิ๋นคุกเข่าตัวสั่นอยู่ที่พื้น ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขาเอาแต่กัดปากด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความกลัว
ร่างอวบอ้วนของเสี่ยวฉงยืนอย่างยโสอยู่บนแท่นแล้วก้มมองมังกรที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาดูถูก
“ข้าจากไปไม่นานแต่เผ่ามังกรกลับตกต่ำขนาดนี้ ทั้งยังกล้าทำเรื่องอย่างลักพาตัวผู้หญิง”
มังกรข้างล่างพึมพำเบาๆ “นั่นไม่ใช่เรื่องปกติของเมืองสัตว์อสูรหรอกหรือ เหตุใดเผ่ามังกรของพวกเราถึงทำไม่ได้”
“หุบปาก!” เสี่ยวฉงโกรธมาก “ข้าเป็นคนสง่าผ่าเผย แล้วข้าจะมีผู้สืบทอดทำตัวหยาบคายแบบพวกเจ้าได้อย่างไร ในอนาคตใครก็ตามที่กล้าทำผิดแบบนี้อีกจะไม่ได้รับการให้อภัย!”
ขณะที่เขากำลังประกาศกร้าว จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าเข้ามา เมื่อทุกคนหันไปก็เห็นอวิ๋นลั่วเฟิงช่วยพยุงหงหลวนเดินเข้ามาหาพวกเข้า
อวิ๋นเซียวเดินไปข้างอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ความอ่อนโยนที่ยากจะได้เห็นปรากฏขึ้นทุกครั้งที่เขามองนางด้วยดวงตาเย็นชาของเขา
อ๊ะ!
หงหลวนตาเบิกกว้างแล้วดันมือของอวิ๋นลั่วเฟิงออกไป นางรีบพุ่งไปข้างหน้า
หนานกงอวิ๋นอี้สติหลุด เขาไม่คิดว่าคนที่เขาตามหาจะเป็นเพื่อนของอวิ๋นลั่วเฟิง! สตรีคนนี้อารมณ์รุนแรงมากราวกับว่านางจะไม่มีทางยอมแพ้ถ้าไม่ได้สังหารเขา!
เมื่อเห็นนางเดินเข้ามา หนานกงอวิ๋นอี้ก็รีบวิ่งหนีไปหาอวิ๋นลั่วเฟิงทันที
“อวิ๋นลั่วเฟิง เร็วเข้า รีบช่วยข้าหยุดสตรีบ้าคลั่งคนนี้ที!”
ใบหน้าของหงหลวนโกรธจัดขณะที่นางกัดฟันพูด “คนชั่ว ข้าจะต้องทำให้เจ้าชดใช้ที่ทำลายน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ของข้า! เตรียมตัวตายเสีย!”
ความจริงแล้วหงหลวนไม่ได้อยากสังหารหนานกงอวิ๋นอี้จริงๆ คำพูดที่นางพูดกับอวิ๋นลั่วเฟิงก็แค่คำพูดที่พูดด้วยอารมณ์โกรธ แต่ถ้านางไม่ลงโทษเขาอย่างไร้ปรานีแล้วละก็ความโกรธของนางก็คงไม่หายไป
ปัง!
…………………………………..
ตอนที่ 1621 หงหลวน (5)
หงหลวนเตะบั้นท้ายของหยานกงอวิ๋นอี้แล้วทำให้เขากระเด็นอกไปทันที เขากลิ้งหลายตลบก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าอวิ๋นลั่วเฟิง
เขาปัดฝุ่นที่กางเกงแล้วพุ่งไปหลบหลังอวิ๋นลั่วเฟิง “นางคือสตรีบ้าคลั่งที่ข้าเคยบอกเจ้า!”
อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้ว “ข้ารู้ เจ้าแอบดูนางแช่น้ำแล้วนางก็ไล่ตามเจ้ามาพักหนึ่ง แต่หลังจากที่นางหยุดไล่ล่าเจ้า อาการชื่นชอบความเจ็บปวดของเจ้าก็ทำให้เจ้าออกตามหานาง ใช่หรือไม่”
หนานกงอวิ๋นอี้หน้าแดงแล้วมองหงหลวนที่ถลึงตาใส่เขาทำให้เขาตัวสั่น “อวิ๋นลั่วเฟิง เจ้าลืมตรงนั้นไปก่อน ช่วยข้าหยุดสตรีบ้าคลั่งคนนี้ก่อน”
อวิ๋นลั่วเฟิงยักไหล่ “เสียใจด้วย ข้าสัญญากับหงหลวนแล้วว่าถ้าเราเจอคนชั่วที่แอบดูนางแช่น้ำ ข้าจะช่วยนางสังหารเขา!”
หนานกงอวิ๋นอี้หน้าซีดเผือดทันทีแล้วมองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างน่าสงสาร สีหน้าของเขาเหมือนภรรยาที่ตัดพ้อสามี
“อวิ๋นลั่วเฟิง เจ้าโหดร้ายมาก จริงอยู่ที่นางเป็นเพื่อนของเจ้า แต่พวกเราก็มีมิตรภาพที่ลึกซึ้งเหมือนกัน ถึงอย่างนั้นเจ้ากลับช่วยนางไม่ช่วยข้างั้นหรือ”
อวิ๋นเซียวขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบที่หนานกงอวิ๋นอี้ใช้คำว่า ‘มิตรภาพที่ลึกซึ้ง’
“อวิ๋นลั่วเฟิง หลบไป ข้าจะให้เจ้าคนชั่วนี่ชดใช้!” หงหลวนตัวสั่นด้วยความโกรธ นางเกือบจะร้องไห้อีกครั้ง
เมื่อไหร่ก็ตามที่นางนึกได้ว่าความพยายามอย่างหนักตลอดสามเดือนของนางหายไปได้อย่างไร นางก็ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการได้หั่นเขาเป็นชิ้นๆ!
“ข้าก็แค่แอบดูร่างกายเจ้าไม่ใช่หรือ เจ้าต้องไล่ตามข้านานขนาดนี้เลยหรือ” หนานกงอวิ๋นอี้เม้มปาก “อย่างมากข้าก็จะรับผิดชอบเจ้าเอง”
หงหลวนส่งเสียงขึ้นจมูก “เจ้าจะรับผิดชอบอย่างไร”
น้ำพุศักดิ์สิทธิ์มีค่ามาก เช่นนั้นแล้วเขาจะรับผิดชอบไหวได้อย่างไร
อวิ๋นลั่วเฟิงมองทั้งคู่แล้วก็เข้าใจได้ทันทีว่าบทสนทนาของทั้งคู่นั้นไม่ได้ไปทางเดียวกัน…
“ข้าจะรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับเจ้า แน่นอนอยู่แล้ว” หนานกงอวิ๋นอี้พูดอย่างเป็นธรรมชาติ
เมื่อได้ยินอย่างนั้น หงหลวนก็ยิ่งโมโห ดวงตาจนลุกโชนด้วยความโกรธ “ฝันไปเถอะ!”
แต่งงานกับนางงั้นหรือ เหตุใดนางถึงต้องแต่งงานกับคนทีทำลายน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ของนางด้วย ไม่มีทาง!
ความโกรธปะทุขึ้นในใจของหลงอิ๋นทันทีที่ได้ยินคำพูดของหนานกงอวิ๋นอี้ เห็นได้ชัดว่าเจ้าคนชั่วนี่คิดอยากเป็นคางคกกินเนื้อหงส์ เขาถึงกลับกล้าอยากได้ตัวหงหลวน!
ถ้าเขาไม่ได้ใช้วิธีผิดๆ เข้าหานาง หงหลวนก็คงกลายเป็นผู้หญิงของเขาไปแล้ว!
“ฝ่าบาท!” ทหารของเผ่ามังกรคนหนึ่งเข้ามารายงาน “ทหารของหลงอิ๋น หลงอวิ๋นกลับมาแล้วและเขาต้องการพบหลงอิ๋นพะยะค่ะ ฝ่าบาทคิดว่าอย่างไร”
ราชันมังกรเหลือบมองหลงอิ๋นแล้วออกคำสั่งอย่างเฉยชา “ให้เขาเข้ามา”
“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท!”
เสียงคำรามของมังกรดังขึ้นบนท้องฟ้าเป็นลำดับแล้วดังเข้ามาในท้องพระโรง
วินาทีต่อมา ชายหนุ่มในชุดตัวยาวสีเขียวก็เดินเข้ามาช้าๆ แล้วมาคุกเข่าตรงหน้าราชันมังกร
“ฝ่าบาท ข้าน้อยต้องการขอพบท่านหลงอิ๋นพ่ะย่ะค่ะ”
ตามปกติแล้วในฐานะผู้ติดตามของหลงอิ๋น เขาจะไม่เข้ามาในพระราชวังเพื่อขอพบหลงอิ๋นเพราะที่นี่มีหูมากมาย แล้วเขาก็ไม่อยากไม่ยั่วยุใครเข้าแต่ว่าเขาได้ยินมาว่าท่านหลงอิ๋นทำผิดแล้วถูกฝ่าบาทขังไว้ดังนั้นเขาจึงแค่อยากพบหลงอิ๋นเพื่อรายงานเขา
เผ่ามังกรโง่จริงๆ ในเมื่อหลงอิ๋นทำความผิดแล้วการที่เขาเข้ามาที่นี่จะไม่เป็นการเพิ่มความผิดให้หลงอิ๋นหรอกหรือ อีกอย่างเขายังไม่ได้สืบเลยว่าหลงอิ๋นทำอะไรผิดก่อนจะรีบมาที่นี่…
ราชันมังกรมองหลงอวิ๋นแล้วถาม “เจ้าจะรายงานอะไร”