ตอนที่ 154 ยัยบื้อซย่าซย่า มากับฉัน (1)
อันซย่าซย่าก็ตกตะลึงเสียจนหัวหมุนคว้างไปหมด
โธ่! ไอดอลขวัญใจที่เธอหลงใหลมาตลอดเวลาหลายปี ทำไมเขาถึงได้พูดจาแบบนั้นได้
โดยส่วนใหญ่แล้วเธอหลงรักหรงเช่อก็เพราะหน้าตาอันหล่อเหลาของเขา ประกอบกับบุคลิกที่เข้าถึงง่ายและความจริงที่ว่าเขาปฏิบัติต่อแฟนเพลงอย่างดีเสมอมา
แต่สิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับเซิ่งอี่เจ๋อเมื่อกี้นี้มันช่าง…คาดไม่ถึงจริงๆ
สีหน้าหรงเช่อดูมืดทะมึนลงกับท่าทีลนลานของเธอ “ได้ยินแค่ไหน”
อันซย่าซย่ากัดริมฝีปากละล่ำละลักตอบไป “ฉัน-ฉันเพิ่งมาถึงค่ะแล้วก็ได้ยินว่าเซิ่งอี่เจ๋อพูดว่า ‘ขอบคุณที่มา’ ฉันคิดว่าคุณเป็นห่วงเขามากและความสัมพันธ์ของพวกคุณก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่พวกนักข่าวพูดกัน…”
เธอหน้าแดงเสมอเวลาพูดโกหก
แต่ฝ่ายหรงเช่อกลับคิดว่าเด็กสาวแค่ตื่นเต้นมากเกินไปที่ได้พบเขา
เขารู้ดีว่าอันซย่าซย่าเป็นแฟนเพลงตัวน้อยของเขา
ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งและสวมหน้ากากเจ้าชายผู้สง่างามสมบูรณ์แบบกลับคืนดังเดิม “แน่นอน เรื่องพวกนั้นก็แค่ข่าวลือน่ะ อี่เจ๋อเป็นรุ่นน้องที่ฉันชื่นชมมาก”
อันซย่าซย่าพยักหน้าหงึกๆ หรงเช่อยิ้มให้เธออีกครั้งก่อนขอตัวกลับ
เขาคิดว่าเขาตบตาหลอกอันซย่าซย่าได้ แต่เขาลืมสังเกตว่ามือเธอกำลังสั่นอย่างแรงจนแทบถือถุงของไว้ไม่อยู่
อันซย่าซย่าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะผลักบานประตูเปิดออกและเดินเข้าห้อง เซิ่งอี่เจ๋อเงยหน้าขึ้นมองเธอ นัยน์ตาดำขลับของเขาเป็นประกายราวกับบ่อน้ำอันล้ำลึกที่สุด
ภายนอกห้อง ท้องฟ้าถูกประดับประดาเต็มไปด้วยหมู่ดาวที่กำลังส่องแสง แต่ไม่มีดวงใดเลยที่สวยงามเหมือนใบหน้าของเขา
อึก—
เสียงกลืนน้ำลายของเธอดังออกมาภายในห้องเงียบๆ
หญิงสาวหน้าแดงด้วยความเขินอาย แต่ใบหน้าเซิ่งอี่เจ๋อนั้นเกิดจะต้านทานได้จริงๆ!
ชายหนุ่มเบ้ปากอย่างเย้ยหยัน “ยัยแฟนเพลงตัวน้อย ไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะว่าเธอเล่นละครได้ดีขนาดนี้ ตบตาหรงเช่อสำเร็จด้วย”
อันซย่าซย่าคอตก น้ำเสียงฟังดูเศร้าสร้อย “พวกนายสองคนทะเลาะกันเหรอ ทำไมสำหรับฉันแล้วฟังดูเหมือนเฮียหรงเช่อเกลียดนาย…”
“เธอเองก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไง” อยู่ๆ เซิ่งอี่เจ๋อก็โพล่งถามขึ้นมา “ในฐานะแอนตี้แฟน เธอเองก็เคยโพสต์ด่าฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ”
อันซย่าซย่าจ้องมองไปยังอากาศที่ว่างหน้า ใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอดูตื่นตกใจ
สิ่งที่เขาพูดก็ไม่ผิด แต่เธอกลับตระหนักในเรื่องนั้นก่อนที่เธอจะรู้ตัวแล้วว่าเธอไม่สามารถทนเกลียดเขาได้อีกต่อไป…
อีกอย่าง เมื่อครู่ตอนที่หรงเช่อฟาดคารมกับเขาอยู่นั้น จิตใต้สำนึกของเธอก็กลับเข้าข้างเซิ่งอี่เจ๋อ
พระเจ้า มันเกิดขึ้นได้ยังไง…
เมื่อเห็นความจนแต้มบนใบหน้าของยัยตัวจิ๋ว เซิ่งอี่เจ๋อก็นิ่วหน้าและรีบเปลี่ยนมาคุยเรื่องอื่นแทน “เธอซื้อมาหรือเปล่า”
“อ๋อ ซื้อมาสิ!” สติของหญิงสาวกลับคืนมา พลางยื่นถุงตีนเป็ดให้เขาราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าซึ่งหายาก “อยากลองชิมเลยไหม มันอร่อยจริงๆ นะ!”
เซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะหึๆ “มีสมองหมูมาด้วยหรือเปล่า”
“หืม” มันกินได้ด้วยเหรอ รสนิยมนายนี่เหลือเกินจริงๆ!
“อ้อ ถ้าเขามีขายฉันก็แนะนำให้เธอลองหามากินดู ยังไงซะ ส่วนนั้นในตัวเธอก็ต้องการการบำรุงเป็นพิเศษน่ะ” เซิ่งอี่เจ๋อตีหน้าบึ้งตึงและกลับมาทำนิสัยเดิมๆ อีกครั้ง
อันซย่าซย่ารู้สึกคันไม้คันมือตงิดๆ ถึงขนาดนี้แล้วเขาก็ยังไม่ลืมเอาคืนกับเธอ!
หญิงสาวสะอื้น รู้สึกเจ็บปวด เธอวางถุงกระดาษที่ใส่ขาเป็ดไว้บนโต๊ะข้างเตียงเขา “นายควรจะพักผ่อนได้แล้ว ฉันจะกลับบ้านละ”
เขาก็ดูไม่เป็นอะไรมาก จึงไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้องอยู่ต่อ
“ฉันไม่อยากกิน เอากลับไปเลย” เซิ่งอี่เจ๋อตอบอย่างเฉยเมย
“อ้าว ก็นายให้ฉันไปซื้อให้ไม่ใช่เหรอ” อันซย่าซย่าสับสน
“อ้อก็ใช่ แต่ยังไม่อยากกินตอนนี้นี่” เซิ่งอี่เจ๋อเม้มริมฝีปาก สีหน้าท่าทางดูเหมือนจะงอน
เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปเอานิสัยเด็กๆ แบบนี้มาจากไหน
แต่อันซย่าซย่ากำลังจะกลับ
และมันทำให้เขารู้สึก…ไม่พอใจมาก!
ตอนที่ 155 ยัยบื้อซย่าซย่า มากับฉัน (2)
“งั้นก็โยนทิ้งไปเลยแล้วกัน!” อันซย่าซย่ากลับโมโหมากกว่า เธออุตส่าห์ควักเงินตัวเองไปซื้อมาให้เชียวนะ!
ฮึ…จ่ายไปหมดตัวเลยด้วย มันเป็นเงินที่เธอจะเก็บไว้ซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป แซนด์วิช ไส้กรอกย่างแล้วก็ข้าวโพดหวาน!
เซิ่งอี่เจ๋อโมโหจี๊ด!
ใบหน้าเขาดำทะมึนขณะที่เมินหน้าหนี ไม่อยากจะมองหน้าอันซย่าซย่า
หญิงสาวจึงเดินกระแทกเท้าออกไป
ทั้งสองแยกกันด้วยความไม่ลงรอยกัน
เธอกดลิฟต์อย่างโกรธๆ ลงมาที่ชั้นล่างสุด ซึ่งถูกกลุ้มรุมด้วยกลุ่มนักข่าวเป็นโขยง
“คุณคะ ทำไมคุณถึงลงมาจากชั้นที่กัปตันเซิ่งรักษาตัวอยู่ล่ะ มีความสัมพันธ์ลับๆ ระหว่างคุณทั้งสองคนหรือเปล่าคะ” เมื่อสิ้นคำถามนั้น ก็เกิดนรกแตกขึ้นตามมา คำถามเป็นล้านถาโถมเข้าใส่หญิงสาว
“คุณเป็นแฟนลับๆ ของกัปตันเซิ่งเหรอครับ”
“พวกคุณคบกันมานานแค่ไหนแล้ว”
“ใกล้ชิดกันขนาดไหน”
อันซย่าซย่าตกตะลึง เขาไม่ได้จำกัดพื้นที่ให้พวกนักข่าวอยู่เฉพาะแค่ทางเข้าหรอกหรือ ทำไมพวกเขาถึงเข้ามาข้างในโรงพยาบาลได้
เธอไม่ได้ล่วงรู้เลยว่าเพราะจำนวนนักข่าวที่มากันล้นหลาม พวกเขาจึงทะลักผ่านที่กั้นด้านหน้าสุดเข้ามา แต่ยังไม่ได้ขึ้นไปถึงชั้นบน เพราะเจ้าหน้าที่รปภ.ที่ป้องกันลิฟต์กับบันไดเอาไว้ แต่โชคร้ายที่อันซย่าซย่าดันถูกจับได้ว่าออกมาจากลิฟต์พอดี
เพราะฉือหยวนเฟิงและเหอจยาอวี๋ไม่ได้ให้สัมภาษณ์ใดๆ และพวกนักข่าวเองก็สัมภาษณ์หรงเช่อและหลีฝานซิงซึ่งบอกข้อมูลแต่เพียงน้อยนิดไปแล้ว การปรากฏตัวอย่างไม่คาดฝันของอันซย่าซย่าจึงทำให้เหล่านักข่าวกระเ**้ยนกระหือรืออยากได้ข่าวซุบซิบกันมาก
หญิงสาวแทบลืมตาไม่ขึ้นกับแสงแฟลชจากกล้องทุกตัว เธอยกมือขึ้นป้องตา พยายามแหวกทางฝ่าออกไป ทว่ากลับติดแหง็กอยู่ท่ามกลางฝูงนักข่าวและคำถามสารพัน ผู้คนผลักกันไปมารอบตัวเธอ จนเธอรู้สึกเหมือนกำลังจะถูกบดขยี้!
“กัปตันอี่เจ๋อมีนิสัยอะไรเวลาจูบบ้างไหม”
“น้องคะ น้องจีบกัปตันอี่เจ๋อก่อนใช่ไหม ทำอย่างไรบ้างคะ”
“เป็นฝ่ายคุณเองที่ไม่อยากเปิดตัวความสัมพันธ์นี้หรือเปล่า หรือว่าบริษัทบังคับ หรือว่ากัปตันอี่เจ๋อเป็นฝ่ายขอร้องเอง”
พวกนักข่าวกดดันเธอต่อเนื่อง จนอันซย่าซย่ารู้สึกเหมือนหัวเธอกำลังจะระเบิด
ไปให้พ้นนะ! ทำไมคนพวกนี้ถึงได้ถามคำถามประหลาดๆ แบบนี้กับเธอ
พระเจ้า ใครก็ได้ช่วยเธอที ได้โปรด
นักข่าวชายท่าทางแข็งแรงคนหนึ่งพอเห็นว่าเธอไม่ยอมพูดอะไรสักคำจึงผลักเธอเพื่อกระตุ้นถาม “พูดอะไรสักอย่างสิ! เดี๋ยวนี้เลย!”
พลั่ก—
อันซย่าซย่าถูกผลักเข้ากับผนัง ซึ่งทำให้ศีรษะเล็กๆ ของเธอกระแทกจนเสียการทรงตัวและร่วงผล็อยลงสู่พื้น ซึ่งเป็นภาพที่น่าสังเวชมาก
หลีฝานซิงซึ่งถูกปกป้องจากผู้จัดการส่วนตัวของหล่อนระหว่างแทรกตัวออกไปเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี ยัยโง่ไร้สมอง! ถูกห้อมล้อมด้วยฝูงนักข่าวกระหายข่าวที่ยอมแลกกับอะไรก็ได้เพื่อให้ได้ข่าวซุบซิบนินทาเล็กๆ น้อยๆ ขนาดนี้ อันซย่าซย่าเอ๋ย หล่อนไม่ได้ออกไปจากที่นี่ในสภาพครบสามสิบสองแน่นอน
“แม่-! พวกนายเป็นคนยังไงกัน! หลีกไปให้พ้นทางฉันเลยนะโว้ย!” ใครคนหนึ่งตะโกนขึ้น สร้างความประหลาดใจให้กับนักข่าวทุกคน
ฝูงชนหันพรึ่บไปในทิศทางเดียวกันและพบกับเด็กวัยรุ่นผมสั้นสีน้ำตาลทองคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ท่าทางร้ายเอาการ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบ่งบอกอาการว่าจะไม่ยอมอดทนกับเรื่องแบบนี้ขณะที่เดินพรวดๆ เข้ามาใกล้ เด็กหนุ่มกระชากคอเสื้อนักข่าวที่ผลักอันซย่าซย่าขึ้น ท่าทางอาฆาตมาดร้ายขณะเอ่ยถาม “แกผลักเธอเหรอ ฉันจะตัดมือแกแล้วโยนให้หมากินซะ!”
มันเป็นคำขู่ของเด็กๆ แต่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดันและร้ายกาจมากพอจนทำให้ชายคนนั้นถึงกับปากสั่นสะท้าน
“แกโชคดีนะที่วันนี้ฉันอารมณ์ดี! แกเพิ่งจะได้รับรางวัลเที่ยวสถานีตำรวจฟรีหนึ่งวันเป็นไงล่ะ!” ชายหนุ่มโบกมือแล้วจากนั้นบอดีการ์ดสองคนในชุดสูทสีดำก็ปรากฏตัวขึ้นเบื้องหลังเขาและลากตัวนักข่าวชายคนนั้นขึ้นก่อนจะพาตัวไป
จากนั้นเขาก็ผลักพวกนักข่าวออกไปและยื่นมือให้อันซย่าซย่าก่อนจะเอ่ยปากอย่างใจร้อน “ยัยซื้อซย่าซย่า มากับฉัน!”