ตอนที่ 214 ประธานต่ําเกินไป
หลิว จินชาน นั่งอยู่บนที่นั่งของเขาและเมื่อเห็นหลินฟานเข้ามา ท่าทางของเขาก็ไม่เปลี่ยนดูเหมือนว่าหลินพ่านจะไม่ค่อยเข้าตาเขาเลยสักนิดเขาขอให้ หลินฟาน จ่ายค่าชดเชย แต่…
หลินฟาน กล่าวว่า: “ลูกน้องของคุณบอกว่าคุณใช้เจลทําความสะอาดมือของฉันซึ่งทําให้มือของคุณเน่าถ้าเป็นจริงฉันก็ควรชดเชยให้แต่.. ฉันไม่คิดว่ามือของคุณไม่ได้เน่าคิดว่างั้นไหม? แต่คุณ.. ตั้งใจที่จะแบล็กเมล์ฉันใช่ไหม?”
หลิว จินชาน เยาะเย้ย: “ฉันกําลังแบล็กเมล์คุณ?เฮ้..ๆ คุณต้องยอมรับมัน..ไม่เข้าใจสินะ”หลินฟานดึงเก้าอี้นั่งลงแล้วพูดว่า”ฉันไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าไหร่ฉันอยากฟังจังรายละเอียดนะ!”
หลิว จินชาน ยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง: “มองดู.. แล้วคุณยังอายุยังน้อย.. คุณไม่รู้จริงๆ งั้นเหรอ.. ว่าท้องฟ้ามันสูงแค่ไหน!คุณลองออกไป และถามว่าฉันเป็นใครหลิวจินซานผู้นี้!ใครกล้าต่อต้านฉันบ้าง! ฉันจะทําให้คุณมีปัญหาทุกวัน …ยกเว้นคุณจะยอมรับมันอย่างเชื่อฟัง …ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว!”
หลินฟานพูด“จริง ๆ แล้วคุณนี่มันหยิ่งจริงๆแล้วนี่… คุณไม่กลัวว่าฉันจะตีคุณกลับบ้างงั้น ..เหรอ?”
หลิว จินซานกล่าวอย่างดูถูก “ตีฉัน? … ไม่ต้องพูดถึงว่าแกจะเป็นคู่ต่อสู้ของฉันแม้ว่าแกจะเอาชนะฉันได้ แล้วมันจะอะไรล่ะ? ฉันจะยังคงมีวิธีการของฉันทุกวันเพื่อให้แกเผชิญปัญหาไง! . แกจะทําอย่างไรกับฉันงั้นล่ะ ในสังคม ถูกปกครองด้วยกฎหมายแก.. ฆ่าฉันไม่ได้หรอก?” หลิวจินชานรู้สึกมั่นใจในเรื่องนี้มากอยู่แล้ว
..
อันที่จริง หลินฟาน ไม่สามารถฆ่าเขาได้ นั้นก็ถูก แม้ว่าเขาจะทุบตีเขา เขาก็จะมาสร้างความเสียหายเพียงเล็กน้อยในทุกๆ วัน และทําให้คุณอาจเกิดความรังเกียจจนกลายเป็นเรื่องน่ารําคาญจริงๆ
อันธพาลพวกนี้ แม้ว่าตํารวจจะจับได้ ไม่กี่วันก็จะปล่อยพวกมัน และไม่สามารถรักษาพวกนี้ให้หายขาดได้ผู้คนจํานวนมากพัวพันกับพวกกลุ่มอันธพาล และพวกอันธพาลก็เป็นดั่งเช่นฝันร้ายของทุกผู้คน
บางบริษัทถึงกับปิดตัวลงเพราะเหตุความไม่สงบ เหลือจะทนกับกลุ่มเหล่านี้
หลินฟาน กล่าวว่า “ฉันไม่เคยขุ่นเคืองคุณพี่ชาน มาก่อน ทําไมคุณถึงอยากมายุ่งกับฉันนักหรือมีคนจ้างคุณมาใช่ไหม?อีกฝ่ายให้เงินคุณเท่าไหร่”
หลิว จินชาน ไม่ตอบ จิบเครื่องดื่มจากแก้ว แล้วพูดว่า “ถ้าคุณไม่ต้องการที่จะเสียเงินโปรดท่ามัน” หลิวจินชานปรับเปลี่ยนอารมณ์ แล้วกล่าวอย่างตรงไปตรงมา ..
ดูเหมือนว่าคนที่ซื้อ หลิว จินชาน จะไม่ง่าย หลิว จินชาน ไม่ได้วางแผนที่จะเจรจากับเขาเลยครั้งสุดท้ายที่หลินฟาน จัดการกับหูต้าไห่เขาใช้วิธีซื้อมันกลับหูต้าไห่ถูกหลอกด้วยเงิน
จึงย้ายข้าง และทรยศต่อนายจ้างของเขาอย่าง เฟิง ว่านซาน
แต่หลิว จินซานไม่สามารถใช้วิธีนี้เพื่อจัดการกับมันได้
“คุณหลิน ฉันรู้เรื่อง หูต้าไห่แล้ว อย่าคิดเล่นกลซ้ำซากกับฉันฉันอาจจะบอกคุณได้แม้ว่าฉันจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหูต้าไห่วิธีการนี้ เปล่าประโยชน์สําหรับฉันเพราะสิ่งนี้… เวลาที่คุณทําให้คนขุ่นเคืองต่อให้ฉันมีสิบหัวฉันก็ไม่มีความกล้านั้น”หลิวจินซานกล่าว
หลินฟาน พ่นลมหายใจ”ใครคือคนที่คุณกล่าวมา?”
หลิว จินชาน ปิดปากของเขา
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง…
โทรศัพท์มือถือของ หลินฟาน ดังขึ้นในขณะนี้
หลินฟานรับสาย:”ผมอยู่ในห้อง 3″
วางโทรศัพท์ หลินฟานกล่าวว่า”ในเมื่อคุณจะไม่เจรจากับผม แล้วถ้างั้นเราก็มาจัดการกับมันด้วยวิธีปกติที่สุดผลิตภัณฑ์ของผมได้รับความเสียหายและคุณส่งลูกน้องไปทุบตีและข่มขู่
อย่างน้อยผมก็จะปล่อยให้พวกคุณเข้าไปนั่งยองๆ สักสองสามวันได้…”
หลิว จินชาน เยาะเย้ย: “คุณแน่ใจหรือ.. ว่าต้องการท่าเช่นนี้?”
หลินฟานยิ้ม และพูดว่า“ผมก็ค่อนข้าง.. แน่ใจน่ะถึงผมจะรู้ว่าคุณขู่ผมและกําลังมองหาคนที่จะมาขวางทางผมในทุกๆวันใช่ไหม คุณสามารถหาใครสักคนมาได้แล้วเดียวผมจะเล่นกับคุณ.. ในทุกๆวันเอง!”
“หยุด อย่าขยับ!”
ในขณะนี้ หลัวหลี่ก็เข้ามาพร้อมกับตํารวจสองนาย
ปรากฎว่าหลิน ฟานโทรหาหลัวหลี่เมื่อครู่นี้ และหลัวหลี่กําลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ใกล้ๆดังนั้นเธอจึงตกลงที่จะมา
หลินฟานยิ้ม และพูดว่า “เจ้าหน้าที่ตํารวจมาถูกเวลา จริงๆ พี่ชายคนนี้เอาเงินจากคนอื่นมาขู่เข็ญผมผมยังอยากจะขอให้เจ้าหน้าที่ตํารวจช่วยผมตัดสินใจด้วย”
หลินฟาน อธิบายสั้น ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนี้
หลัวหลี่ มองไปที่ หลิว จินชาน ใบหน้าของเธอมืดลง: “หลิว จินชานสิ่งที่เขาพูดจริงหรือ?”
หลิว จินชาน หัวเราะ และกล่าวว่า “เจ้าหน้าที่หลัว อย่าไปฟังเขา ฉันใช้เจลทําความสะอาดมือของเขาและมือของฉันก็เน่าและรู้สึกอึดอัดมากฉันก็เลยมาที่นี่เพื่อปกป้องสิทธิของฉันพี่น้องของฉันรู้สึกเสียใจแทนฉันและก็รู้แย่เพียงเล็กน้อย”
หลัวหลี่เยาะเย้ย:”คุณบอกว่ามือของคุณเน่า ฉันยังคิดว่า คุณยังสบายดีอยู่นะ?”
หลิว จินชาน กล่าวว่า:“ฮิฮิมือของฉันรู้สึกอึดอัดมากเมื่อก่อนมา แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วฉันก็พูดเกินจริงไปหน่อยฉันขอโทษเจ้านายหลินด้วยเสียเวลาคุณมามากแล้ว..”
หลิวจินชานมองหลินฟานอย่างภาคภูมิใจเห็นได้ชัดว่าหลินฟาน สามารถทําอะไรกับเขาได้บ้าง?
หลินฟาน โทรแจ้งตํารวจ นี่เป็นความผิดเต็มๆ ของเขา จากนี้ไป หลินฟานจะอยู่อย่างสงบสุข
ไม่ได้!
หลินฟาน กล่าวว่า “เจ้าหน้าที่เขาโกหกโชคดีที่ผมบันทึกการสนทนาไว้เมื่อกี้”
หลังจากพูด หลินฟานก็เปิดโทรศัพท์และเล่นเสียงที่บันทึกไว้
มันเป็นบทสนทนาที่เขาเพิ่งมีกับหลิวจินชาน!
การแสดงออกของหลิวจินชานเปลี่ยนไปบ้าอะไร!หลินฟาน บันทึกไว้จริงๆ!
หลังจากฟังเสียงที่บันทึกไว้หลัวหลี่พูดอย่างโกรธจัด:”หลิวจินซาน หลักฐานแน่นหนาขนาดนี้คุณจะพูดอะไรอีกจับกุม!”
ตํารวจสองคนก้าวไปข้างหน้าดึงหลิวจินซานขึ้นใส่กุญแจมือเขา แล้วใส่กุญแจมือเจ้าพวกโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ด้วย
หลัวหลี่เอาหลักฐานจากหลินฟานทันที
“ขอบคุณสําหรับการทํางานหนักของคุณ คุณเป็นตํารวจที่ดีจริงๆ ที่ยืนหยัดเพื่อประชาชนหลินฟานยิ้ม
หลัวหลี่ กล่าวว่า “นี่คือสิ่งที่เราควรทํา”
หลังจากพูดหลัวหลี่ก็ขยิบตาให้กับหลินฟาน
ทันทีที่เธอหันกลับมาใบหน้าของเธอก็จริงจัง:“เอาตัวไป!”
นํารวจทั้งสองพาหลิวจินชานและพวกโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ออกไป
ใบหน้าของ หลิว จินชาน ซีดเผือดขณะที่เขาจ้องไปที่หลินฟาน: “ไอ้หนูตัวเหม็นแกไม่รู้ด้วย
ซ้ำว่าแกทําให้ใครขุ่นเคืองแก.. รอดู!”
หลินฟานยิ้มเล็กน้อยแต่ไม่ตอบสนองแต่หัวใจของเขาก็ทรุดลง
ในสายตาของเขาหลิวจินชานไม่มีอะไรเลยคนที่อยู่เบื้องหลังหลิว จินชานเป็นคนที่มีปัญหา
ถึงตอนนี้ ก็ยังไม่รู้ ว่าคนนี้เป็นใคร และเมื่อไรที่เขาทําให้คนนี้ขุ่นเคือง?
ในช่วง 2 วันที่ผ่านมาเขาค่อนข้างโด่งดังบางทีต้นไม้อาจใหญ่โตจนเกินไปและดึงดูดลมเอา
ได้เขาไม่รู้ว่าเขาไปดึงดูดศัตรูอะไรเข้า?
เขาต้องการที่จะค้นหาว่าคนๆ นี้เป็นใครเพื่อที่เขาจะสามารถรับมือกับมันได้ มิฉะนั้นศัตรูที่อยู่ในความมืดและเขาที่อยู่ในที่สว่างเขาจะอยู่เฉยๆจริงๆไม่ได้
เขาโทรหาตํารวจอย่างเด็ดขาด และขอให้ตํารวจพาหลิวจินชาน ออกไปแต่เขาแค่ไม่
ต้องการให้หลิวจินชานรู้สึกดีขึ้นเขาไม่คิดว่าตํารวจจะสอบปากคําคนที่อยู่เบื้องหลังจากปาก
ของ หลิว จินชาน ได้
ยังไง.. ก็ต้องหาเอง
ถ้าคนผู้นี้มีพลังเท่าที่หลิวจินชานกล่าวเขาอาจจะสร้างปัญหาเท่ากับที่หลิวจินชานทําเท่านั้นหรือไม่อาจมีวิธีการที่ทรงพลังกว่านี้ในอนาคต
“เมื่อทหารมาพวกเขาจะปิดกั้นทางน้ำและน้ำจะถูกคลุมด้วยดิน เราค่อยมาพูดถึงเรื่องนี้กัน…” ลินฟานยิ้ม แล้วหันหลังเดินออกไป หาโม่ จุนเหลียงเพื่อทานอาหาร
หลังอาหาร หลินฟาน ออกจากโรงแรม แกรนด์ ไฮแอท
โมจุนเหลียง และผู้จัดการเฉียน ของโรงแรม แกรนด์ ไฮแอท ออกมาส่งหลินฟาน ลงไปข้าง
ล่างเป็นการส่วนตัว
ชั้นล่าง
หลินฟาน โบกมือ และพูดว่า “ไม่ต้องไปส่ง ผมกลับเองได้ พวกคุณไปเถอะ”
จากนั้นเขาก็ก้าวออกไป ขึ้นรถยนต์ไฟฟ้าของเขา แล้วขับรถออกไป
โม่ จุนเหลียง และผู้จัดการเฉียน มองหน้ากัน และเหงื่อออกอย่างเย็นชา
บ้าอะไรกัน!
เจ้าของอาคารโจวเถียน ผู้สง่างาม ขี่รถยนต์ไฟฟ้า จริงหรือ?
“พี่เหลียง ด้วยความเคารพ มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า คุณหลิน คือเจ้าของตึกโจวเถียนจริงๆ งั้น หรือ ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันคิดว่าเขากําลังส่งอาหารอยู่..” ผู้จัดการเฉียน เช็ดเหงื่อที่เย็นเฉียบ
โม่ จุนเหลียง กล่าวว่า “ไม่ผิดหรอก ฉันแค่คิดว่า ท่านประธานแค่ไม่ค่อยใส่ใจมัน..
ผู้จัดการเฉียน กล่าวอย่างรวดเร็ว: “ฉันขอโทษ…”
โม่ จุนเหลียง ถอนหายใจ: “ฉันไม่ได้โทษคุณหรอก และท่านประธานก็เหมือนกัน” เขาพูด
เสียงต่า หลินฟาน ขับรถยนต์ไฟฟ้า และกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ที่เช่า เขามีประชุมที่ เทียนต้า แอร์ไลน์ เวลา 3 บ่ายโมง เมื่อเห็นว่ายังมีเวลา เขาจึงวางแผนจะกลับไปงีบหลับสักหน่อย
หลินฟาน ตื่นขึ้นจากสายของ หวาง เซียงเฉียน
หวาง เซียงเฉียน มาเพื่อคืนรถ และหลินฟาน เห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว เขาจึงขับรถไป และ
รีบไปที่ เทียนต้า แอร์ไลน์
มาที่อาคารสํานักงานใหญ่ เทียนต้า แอร์ไลน์
ทันทีที่ หลินฟาน มาถึงประตู เขาก็เห็นกลุ่มพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่เดินมาจากด้านข้าง พวกเขาทั้งหมดมีรูปร่างเพรียว และสูง มีใบหน้าที่สวยงาม สวมเครื่องแบบพนักงานต้อนรับบน เครื่องบิน พูดคุย และหัวเราะ ส่งเสียงหัวเราะราวกับกระดิ่งสีเงิน
มันเป็นภูมิทัศน์ที่สวยงาม จริงๆ
*[เมื่อทหารมาพวกเขาจะปิดกั้นทางน้ำและน้ำจะถูกคลุมด้วยดิน] – เป็นคําพูดจากผู้เฒ่าคนหนึ่งที่รอดชีวิตจากสงครามกลางเมืองในจีนความหมายคือคําพูดประชด ประชันถึงเหล่าทหารคอมมิวนิสต์ ที่ขับไล่ประชาชนออกจากที่อยู่และพวกเขาทําอะไรไม่ได้จึงรีบอพยพหนีตายในสงครามออกไปและหาที่ตั้งรากฐานใหม่“น้ำ”- หมายถึงประชาชน