“ยัยบ๊อง รีบดูเร็วเข้าว่าฉันเตรียมอะไรมาให้เธอ?”
ผู้ชายคนนี้สวมชุดยีนสุดอินเทรนด์ และเปลี่ยนสีผมจากสีบลอนด์ที่แพรวพราวในวันนั้น เปลี่ยนเป็นสีเกาลัดดูปกติขึ้นมาเล็กน้อย
ทันทีที่เห็น เส้นหมี่ ใบหน้าที่มีเสน่ห์สวยงามจนสิ่งมีชีวิตทุกตัวต้องหันไปมอง เป็นเหมือนดอกโบตั๋นที่บานสะพรั่งในสวน และสามารถทำให้ทุกคนเสียสติได้
มาร์ติน？！！
เส้นหมี่ หันกลับไปด้วยอาการตกใจจนตัวสั่น ทันใดนั้น หล่อนก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว!
“มาร์ติน หยุดอยู่ตรงนั้น!!”
เธอตะโกนให้ผู้ชายคนนี้ที่กำลังพุ่งเข้ามาหาหล่อนหยุดแต่ไกล
สิ่งนี้แทบจะฆ่าคนได้ ใช่แล้ว คนนั้นคือมาร์ติน!
เขาก็เป็นคนตระกูลโรแกนเหมือนกัน ลูกชายคนเล็กของ จารุณีแต่เนื่องจากใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขา เขาจึงไม่รับไม้ต่อธุรกิจของตระกูลโรแกน แต่ไปทางวงการบันเทิง
แต่ตอนนี้เขาโด่งดังมีชื่อเสียงแล้ว
และที่น่ากลัวไปกว่านั้นคือ ประธานแสนรักได้ให้หุ้นหิรัญชากรุ๊ปแก่เขา เพราะว่าเขามีใบหน้าที่หล่อเหลา
เขาเป็นคนเดียวที่มีหุ้นของหิรัญชากรุ๊ปโดยที่ไม่มีเชื้อสาย !!
มาร์ตินเห็นสีหน้าเฉยเมยของเส้นหมี่ที่เรียกให้ตัวเองหยุด
ใบหน้าที่สวยงามเปลี่ยนเป็นไม่สวยทันที เขาขมวดคิ้วหยุดลงและมองดูหล่อน ชายผู้สง่างามกลับแสดงท่าทีความทุกข์ระทมในใจออกมา
“ยัยบ๊อง เธอตะคอกใส่ฉันเหรอ? เธอรู้ไหม เพื่อจะได้มาเจอเธอวันนี้ ฉันต้องคุกเข่าให้แสนรักไอ่สารเลวนั้นนานแค่ไหน? ทำไมเธอถึงได้ใจร้ายขนาดนี้?”
“……”
เส้นหมี่ ตะลึงจนอ้าปากค้าง!
หล่อนรู้ดีว่าปากหมาๆอย่างเขาพูดอะไรดีๆ ไม่เป็น แต่ไม่คิดว่าจะไร้ยางอายขนาดนี้
แสนรักไม่ให้มา ก็ไม่ต้องมาสิ!
เส้นหมี่ หลีกเลี่ยงเหมือนกลัวโรคระบาด: “ใครอยากจะเจอเธอ? ไปให้พ้น ฉันอยู่สุขสบายดี ไม่ต้องการให้เธอมาเยี่ยม”
“เส้นหมี่ !! ทำไมเธอใจร้ายได้ขนาดนี้ เธอลืมไปแล้วเหรอ ว่าปีนั้นใครอยู่ข้างๆเธอ?
ในที่สุดมาร์ตินก็โกรธ เขายืนถือช่อดอกไม้อยู่ตรงนั้น แม้ดอกท้อสีชมพูที่ในตา ยังกลายเป็นสีแดง
เส้นหมี่ ：“……”
ผ่านไปสี่ถึงห้านาที ในที่สุดเส้นหมี่ทำได้เพียงมองดูเขาเดินเข้ามาอย่างไม่เต็มใจ
ความสัมพันธ์ระหว่างเส้นหมี่และมาร์ติน คืออะไรกันแน่?
ใช่แล้ว ความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นแบบนี้!
ในปีนั้น เส้นหมี่ล้มละลายก็เลยต้องแต่งงานกับคฤหาสน์หิรัญชา
แม้ว่าหล่อนจะอ่านหนังสือไม่ออก แต่หล่อนไร้ยางอายแต่งงานกับตระกูลคฤหาสน์หิรัญชาที่มีชื่อเสียงที่โด่งดังในเรื่องความร่ำรวยและมั่งคั่ง หล่อนใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก
ไม่มีใครชอบหล่อนและไม่มีใครสนใจหล่อนเลย หล่อนเป็นเพียงเด็กหญิงอายุ19 ที่อาศัยอยู่ในบ้านที่ใหญ่โตมโหฬารและถูกเหยียดหยาม
ต่อมา มาร์ตินก็ปรากฏตัวขึ้นในตอนนั้น
มาร์ติน เป็นหลานชายของ คุณท่านกมลภพ เขาเรียกแสนรักว่าลุง เพราะความน่ารักและความหล่อของเขา เขาจึงรักและเอ็นดูมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
เพราะฉะนั้น มาร์ตินจึงไปบ้านคฤหาสน์หิรัญชาอยู่บ่อยๆ
ในเวลานั้นเอง เขาเห็นเส้นหมี่ที่โดดเดี่ยวในอาคารสูงและกลายเป็นคุณยายคนใหม่ของคฤหาสน์หิรัญชาที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่บ้านในคืนวันแต่งงาน
ครั้งแรกที่ได้พบ มาร์ตินรู้สึกตื่นเต้นมาก
เพราะเขารู้ว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาแต่งานแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะแต่งกลับเด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเขาอีก 1ปี อีกทั้งกำลังตั้งครรภ์ด้วย
ในเวลาตอนนั้น มาร์ติน มักจะเยาะเย้ยหล่อน
“ยัยบ๊อง ผู้ชายของเธอคงไม่มาแล้วละ หนีไปกับฉันดีกว่า ฉันจะพาเธอไปหาผู้ชายคนหนึ่ง
“จู๊ๆๆ เธออายุยังน้อย 20ปีก็ยังไม่ถึง เธอโง่หรือเปล่า? ทันทีที่เธอคลอดลูกแล้ว เธอก็ไม่มีค่าอะไรเลย ต่อไปจะหาผู้ชายใหม่คงไม่ง่ายแล้วล่ะ
บางที เขาก็พูดชัดเจนไม่คลุมเครือว่า: “น้องสะใภ้ เธอไม่ต้องการผู้ชายไหม? ให้ฉันแนะนำให้สักคนไหม? คิดซะว่าแก้เบื่อไปก่อน
“……”
จะเห็นได้ว่ามาร์ตินก็เป็นไอ้สารเลวคนหนึ่งเหมือนกัน!!
แต่ภายหลัง มาร์ตินก็เปลี่ยนไป จากที่ได้ยินข่าวว่าลูกผู้พี่พาผู้หญิงคนหนึ่งกลับมา และยัยบ๊องคนนั้นที่ถูกเขาเยาะเย้ย 9 เดือนเต็มๆ หนึ่งศพกับสองชีวิตที่ตายในห้องคลอด
เขาเปลี่ยนไปเป็นไม่อยากไปบ้านคฤหาสน์หิรัญชาแล้ว
เส้นหมี่ ไม่สนใจนกยูงตัวนี้ หลังจากเห็นว่าเขาถือช่อดอกไม้เข้าไป หล่อนก็หันหลังกลับแล้วเดินไปทางสวนดอกไม้ เพื่อเล็มกิ่งไม้ที่เหี่ยวแห้งออก
แต่หลังจากนั้นไม่นาน นกยูงตัวนั้นก็เดินออกมาอีกครั้ง: “ยัยบ๊อง ฉันซื้อเค้กร้านแบล็กสแวมที่คุณชอบมาด้วย รีบมากินสิ เพิ่งออกมาจากเตา กำลังร้อนๆเลย”
เส้นหมี่ ก้มหน้าก้มตาตัดกิ่งไม้ที่แห้งเหี่ยวทิ้ง แทบจะไม่เงยศีรษะขึ้นเลย
แต่ในขณะที่หล่อนกำลังตัดกิ่งไม้อยู่นั้น หลังจากที่ได้ยินประโยคนี้ มือของเธอที่จับกรรไกรก็ค่อยๆหยุดลง
เค้กร้านแบล็กสแวน?
ไม่มีใครจำได้ว่าหล่อนชอบกินเค้กนี้ ทำให้เขาลำบากใจจริงๆ
ขนตายาวหนาหย่อนคล้อยลงมาเหมือนพัดเล็กๆ และหล่อนก็ตัดกิ่งต่อไป
มาร์ตินรู้สึกไม่พอใจอีกครั้ง และเขาเดินเข้ามาหาด้วยความโกรธเคือง: “ยัยบ๊องทำไมเธอถึงไม่สนใจฉันเลย เธอยังไม่มีความสุขอีกเหรอ แต่ก่อนเธอเป็นเด็กดี เชื่อฟัง แต่ทำไมตอนนี้ง้อยากแบบนี้หล่ะ?
เส้นหมี่ ทนจนทนไม่ไหวแล้ว เงยหน้าขึ้นมา: “เธอต้องการอะไรกันแน่? มีเรื่องอะไรก็รีบพูดมา ถ้าไม่มีก็ไสหัวไปซะ”
“ฮะ ฮะ” มาร์ตินหัวเราะอย่างมีความสุข
“ก็ไม่มีอะไรนะ ฉันแค่อยากเจอเธอ ยัยบ๊องคิดถึงฉันไหม?
“1 2 3 ”
“เฮ้ย! โอเค โอเค ฉันจะพูดแล้วไง แม่ของฉันให้ฉันไปดูตัวในงานเลี้ยงวันเกิดของหล่อน ยัยบ๊องเธอช่วยแกล้งเป็นแฟนฉันได้ไหม?”
ในที่สุด มาร์ตินก็ยอมสารภาพจุดประสงค์ที่แท้จริงที่เขามาที่นี่