เนื่องจากห้องของซูหว่านมีขนาดเล็กเกินไป ซูรุ่ยจึงไม่อยู่ในห้องของเธอนานนัก และในยามราตรีดึกสงัดเงียบสงบ เขาก็จากไปอย่างลับๆ
วันรุ่งขึ้น ซูหว่านไปโรงเรียนตามปกติ เมื่อเธอมาถึงโรงเรียนในตอนเช้า เธอก็พบกับเจียงเหมยซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังที่นั่งของเธอและกำลังหยิบตัวอย่างการบ้านขึ้นมาชุดหนึ่ง
เจียงเหมยไม่แปลกใจกับพฤติกรรมของซูหว่าน ในฐานะหัวหน้าห้องที่ยอดเยี่ยม เธอต้องเป็นหนึ่งเดียวกับเพื่อนร่วมชั้นของตัวเอง และยืมการบ้านของเพื่อนมาลอก ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องราวดีๆ ที่เรียนรู้มาจากเหลยเฟิง แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยทำให้เสียชื่อเลย
หลักสูตรของชั้นประถมนี่ช่างน่าเบื่อเสียจริง หลังจากอดทนผ่านช่วงเช้าไปได้ เมื่อถึงช่วงบ่ายซูหว่านก็เริ่มง่วงนอน และในที่สุดเมื่อถึงคาบเรียนที่สอง เธอก็หลับไปจริงๆ
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก!”
มีเสียงเคาะดังคมชัดขึ้นในหู ซูหว่านที่กำลังหลับฝันหวานโดนเสียงในหูนั้นปลุกให้ตื่น เธอลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง และก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มคนหนึ่ง “นักเรียนซูหว่าน เรียนคาบเรียนของผมครั้งแรกก็หลับอย่างนี้ไม่ดีเลยนะ เลิกเรียนแล้วตามครูไปที่ห้องทำงานด้วย!”
เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่อ่อนโยนและสงบนิ่งของชายผู้นั้น รวมทั้งรอยยิ้มที่ซ่อนเร้นภายใต้ดวงตาของเขา ซูหว่านก็ตื่นตัวขึ้นทันที…
คนคนนี้ เขาคือ…
“โอ้ คุณอาจจะยังไม่รู้จักผม”
เมื่อเห็นว่าซูหว่านจ้องมองเขา ชายผู้นั้นก็ยังคงมีท่าทีที่สงบ “ผมเป็นครูสอนคณิตศาสตร์คนใหม่ เซี่ยจื่อซวิน”
เซี่ยจื่อซวิน อาของเซี่ยฉังอาน!
ที่แท้…
ผู้รับภารกิจมักจะเลือกปกปิดตัวตนเพื่อให้เป็นประโยชน์ต่อตัวเองมากที่สุด แต่คนตรงหน้ากลับไม่สนใจและเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงต่อหน้าเธอ เขาเป็นศัตรูของเธอในโลกนี้งั้นหรอ?
ทั้งความมั่นใจและความมุ่งมั่นเช่นนี้ คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนผู้นี้แล้วใช่ไหม?
“คุณครูเซี่ย หนูเข้าใจแล้วค่ะ”
ซูหว่านพยักหน้าเบาๆ ตอนนี้เธอไม่ง่วงเลยแม้แต่น้อย
“ดี”
เซี่ยจื่อซวินพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “พวกเรามาเรียนกันต่อเถอะ!”
วิชาคณิตศาสตร์ยังคงดำเนินต่อไป และดูเหมือนว่าเซี่ยจื่อซวินจะลืมเหตุการณ์เมื่อครู่ไปแล้ว หลังจากสอนวิชาคณิตศาสตร์ในวันนี้อย่างจริงจัง เขายังสอนให้ทุกคนทำแบบฝึกหัดในห้องเรียนด้วย หลังเลิกเรียน เซี่ยจื่อซวินก็หยิบแผนการสอนของตัวเองและออกจากห้องเรียนชั้นป.สองทับสามไป
หลังเลิกเรียน ทุกคนต่างสะพายกระเป๋านักเรียนออกจากห้องเรียนพลางส่งเสียงโห่ร้องและกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ขณะที่ซูหว่านตรงไปที่หมวดคณิตศาสตร์ที่อยู่ชั้นสองอย่างช้าๆ
ในเวลานี้ ห้องทำงานมีเพียงเซี่ยจื่อซวินเพียงคนเดียว เขาเอนตัวลงนั่งอย่างเฉื่อยชา ในตอนที่ซูหว่านเดินเข้าไปนั้น เขาพับแขนเสื้อขึ้นและกำลังตรวจการบ้านวิชาคณิตศาสตร์ของเมื่อวาน
“คุณครูเซี่ย”
ซูหว่านร้องออกมาพลางเดินเข้าไป
เมื่อเห็นซูหว่านเดินเข้ามาทีละก้าวพร้อมกับสะพายกระเป๋านักเรียนใบใหญ่บนหลังในชุดนักเรียนตัวหลวมนั้น ในที่สุดเซี่ยจื่อซวินที่พยายามอดทนอดกลั้นไว้ก็อดไม่ได้ที่จะ…
“ฮ่าฮ่าฮ่า”
เขาหัวเราะโดยไม่สนใจภาพลักษณ์ของเขา ซูหว่านเงยหน้าขึ้นทันทีด้วยความโกรธ “นายหัวเราะอะไร? ไม่เคยเห็นเด็กน้อยตัวเล็กรึไง!”
“อืม โลลิตัวน้อยฉันเห็นมาเยอะแล้ว แต่โลลิตัวน้อยที่แก่ขนาดเธอฉันเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก”
เซี่ยจื่อซวินพูดไปพร้อมทั้งขยิบตาใส่ซูหว่าน
“เยี่ยคานฮวน นายอยากตายใช่มั้ย?”
ซูหว่านหรี่ตาลงอย่างเยือกเย็น และกระซิบประโยคนั้นใส่ผู้ชายตรงหน้าอย่างเย็นชา
ถึงแม้จะเป็นคำพูดที่น่ากลัว แต่เมื่อออกมาจากปากของโลลิตัวน้อยที่มีแขนขาสั้นคนนี้ ก็ไม่เหลือความน่ากลัวเลยแม้แต่น้อย
“เฮ้ๆ”
เยี่ยคานฮวนกลั้นขำเอาไว้ก่อนจะหรี่ตาลง “ไอหยา ฉันกลัวจังเลย!”
ซูหว่าน: …
รอก่อนเถอะเยี่ยคานฮวน ระหว่างภารกิจนี้ ถ้าฉันไม่ทรมานนายให้ตายไปข้างก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าซูหว่าน!
เยี่ยคานฮวน เป็นอันดับสองของแผนกการเกิดใหม่
ซูหว่านเคยติดต่อกับเขามาก่อนในโลกแห่งภารกิจ ดังนั้นเมื่อพบกันในวันนี้โดยปราศจากการปกปิดของเยี่ยคานฮวน ก็เป็นธรรมดาที่ซูหว่านจะคาดเดาตัวตนของอีกฝ่ายได้
นายน้อยเยี่ยผู้นี้มีชื่อเสียงโด่งดังในแผนกการเกิดใหม่และยากที่จะรับมือ การที่เขามาปรากฏตัวอยู่ในภารกิจนี้ ก็ทำให้ซูหว่านประหลาดใจอยู่บ้าง แต่มันก็สมเหตุสมผล
ตามลำดับของภารกิจแล้ว ตัวเธอและซูรุ่ยน่าจะรับภารกิจก่อน และภารกิจของเซี่ยฉังอานก็ปรากฏขึ้นในภายหลัง ในตอนนั้นแผนกการเกิดใหม่ก็คงจะรู้แล้วว่าซูหว่านและซูรุ่ยก็อยู่ในภารกิจนี้ แล้วฉินอวี่ก็ส่งเยี่ยคานฮวนมาปฏิบัติภารกิจในโลกนี้ ซึ่งแน่นอนว่าต้องพุ่งเป้ามาที่ตัวเธอและซูรุ่ย
หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว ซูหว่านก็สงบลงทันที เยี่ยคานฮวนต้องมีแผนการที่สมบูรณ์แบบแน่ จึงกล้าที่จะเปิดเผยตัวเองอย่างมั่นใจขนาดนี้ และที่เขาตั้งใจเปิดเผยตัวเองเช่นนี้คงเป็นเพราะเขาต้องการเห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของตัวเองและซูรุ่ย?
“นักเรียนซูหว่าน”
เสียงของเยี่ยคานฮวนดังขึ้นขัดจังหวะความคิดของซูหว่านลง “นี่ก็เลิกเรียนแล้ว ฉันไปส่งเธอที่บ้านแล้วกัน อืม จะได้ไปเยี่ยมผู้ปกครองของเธอด้วย”
เยี่ยมผู้ปกครอง?
นี่คิดจะเริ่มเคลื่อนไหวแล้วหรอ ช่างเป็นแผนการที่ตรงไปตรงมาเสียจริง!
“ตามสบายเลยค่ะคุณครู”
ซูหว่านสะพายกระเป๋านักเรียนและหมุนตัวเดินออกไป ขณะที่เยี่ยคานฮวนยิ้มและจัดเสื้อผ้า ก่อนจะเดินตามซูหว่านไปอย่างช้าๆ
สำหรับซูหว่านแล้ว เธอค่อนข้างคุ้นเคยกับเยี่ยคานฮวนพอสมควร ถึงอย่างไรเสียทั้งสองคนก็เคยเผชิญหน้ากัน
แต่ในครั้งนี้ อาจเป็นเพราะซูหว่านกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวน้อย เยี่ยคานฮวนจึงรู้สึกว่าซูหว่านที่อยู่กับเขาในตอนนี้แตกต่างไปจากซูหว่านคนที่เขาเคยรู้จักเล็กน้อย
ในตอนที่ทั้งสองคนเดินออกจากอาคารเรียนนั้น ในสนามเด็กเล่นก็แทบไม่มีคนแล้ว
ซูหว่านเห็นซูรุ่ยที่กำลังรออยู่หน้าประตูโรงเรียนอย่างร้อนใจ
ครั้งนี้ซูรุ่ยไม่ได้ขี่จักรยานเสือภูเขาที่โดดเด่นคันนั้นมา เขายืนพิงประตูโรงเรียนเพียงลำพัง รูปลักษณ์ที่หล่อเหลาและบุคลิกเย็นชาของเขาทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจของทุกคนในทันที มันยากเหลือเกินที่จะไม่เป็นที่สนใจ
แน่นอนว่าเยี่ยคานฮวนก็มองเห็นเด็กหนุ่มในชุดสีน้ำเงินที่อยู่นอกประตูโรงเรียนเช่นกัน
ซูรุ่ย
ผู้แข็งแกร่งที่มาใหม่ของแผนกฟื้นฟูเขตแดน จากแหล่งข่าวที่เชื่อถือได้บอกว่าเขาและซูหว่านกำลังคบหาดูใจกัน
แท้จริงแล้วเหตุผลสำคัญที่เยี่ยคานฮวนถูกฉินอวี่ส่งมายังโลกนี้ในครั้งนี้ ไม่ใช่เพื่อปฏิบัติภารกิจ แต่เพื่อทดสอบความสามารถที่แท้จริงของซูรุ่ย!
ไม่มีใครรู้ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผู้มาใหม่คนนี้ เพราะคะแนนของเขาไม่เพิ่มขึ้นมาระยะหนึ่งแล้ว ทุกคนต่างสงสัยว่าเขาอยู่ภายใต้การแนะนำของสวีเช่อ โดยจงใจซ่อนความแข็งแกร่งของเขาและทำให้รู้สึกถึงการดำรงอยู่ของเขาน้อยลง
อะแฮ่ม จริงๆ แล้วแม่ทัพซูเพียงแค่ช่วยภรรยาตนเองทำภารกิจก็เท่านั้น?
แน่นอนว่าไม่มีใครรู้
เมื่อเยี่ยคานฮวนมองไปยังซูรุ่ย ซูรุ่ยก็สามารถจับลมหายใจของเยี่ยคานฮวนได้อย่างแม่นยำในทันที จากนั้นข้อมูลของเยี่ยคานฮวนจากแผนกการเกิดใหม่ก็แวบขึ้นมาในสมองของเขาราวกับเมนบอร์ดคอมพิวเตอร์
แผนกการเกิดใหม่ ศัตรู?
ความเยือกเย็นในดวงตาของซูรุ่ยหายวับไป
“เสี่ยวหว่าน!”
เมื่อเห็นว่าซูหว่านเดินมาถึงด้านหน้าของตัวเองแล้ว ซูรุ่ยก็เรียกชื่อเธอทันที เขายกมือขึ้นและยกกระเป๋านักเรียนที่สะพายอยู่บนไหล่ของเธอออก “ให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านมั้ย?”
“นักเรียนคนนี้”
เยี่ยคานฮวนยิ้มและหยุดฝีเท้าของซูรุ่ย “ผมเป็นคุณครูวิชาคณิตศาสตร์ของซูหว่าน และเป็นครูประจำชั้นคนใหม่ของห้องเธอ ไม่ทราบว่านักเรียนมีความสัมพันธ์อะไรกับซูหว่าน?”
“เธอเป็นน้องสาวของผม”
ซูรุ่ยเหลือบมองเยี่ยคานฮวน “คุณครู มีปัญหาหรอครับ?”
“อะแฮ่ม”
เยี่ยคานฮวนกระแอมอย่างเคร่งขรึม “ผมไม่มีปัญหา ผมกำลังจะไปเยี่ยมผู้ปกครองที่บ้านของเธอพอดี ในเมื่อคุณเป็นญาติของเธอ งั้นก็ไปด้วยกันเลยสิ!”
เยี่ยคานฮวนกล่าวชวนซูรุ่ยด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า เขาจงใจเน้นเสียงคำว่า “ญาติ”
อันที่จริงทั้งสามต่างก็รู้แก่ใจดี ถึงสถานะ “เกาอวี่” ของซูรุ่ยในตอนนี้ การไปบ้านซูหว่านนั้นถือว่าไม่สะดวกนัก แน่นอนว่าซูชิงเหมยจะต้องอาฆาตเคียดแค้นเขาเป็นอย่างมาก
แต่ว่านะ แล้วไงล่ะ?
ซูรุ่ยยิ้มอย่างดูแคลน ก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อจับมือเล็กๆ ของซูหว่าน “ไปเถอะ กลับบ้านกัน”
“อืม”
ซูหว่านพยักหน้าและเดินตามซูรุ่ยไป
เมื่อมองตามหลังของคนทั้งสอง ร่างเล็กและใหญ่ที่เดินเคียงข้างกัน เยี่ยคานฮวนก็ใช้นิ้วลูบคางของตนเอง…
แม่เจ้า เขาสัมผัสได้ถึงความรักที่มากมายจนเอ่อล้นจากภาพตรงหน้า?
อืม ที่แท้นายน้อยเยี่ยก็มีหัวใจของหญิงสาว…