กบหยกยังไม่เคลื่อนไหวต่อไป มันจ้องมองเสี่ยวฮัวด้วยความสับสน เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้หลบหนีโดยไม่ได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร หลังจากถูกบดขยี้ด้วยน้ำหนักตัวของมัน
หยวนเดินไปข้างหน้าด้วยท่าทางสงบ สายตาของเขาจ้องไปที่กบหยกตัวนั้น แม้จะไม่เคยสู้มาก่อน แต่เขาก็รู้สึกสงบอย่างประหลาด ราวกับว่ามันเป็นแค่เรื่องธรรมดาเท่านั้น
“ฉันไม่เคยสู้มาก่อน นับประสาอะไรกับการใช้ดาบ ส่วนใหญ่ก็ใช้ชีวิตอยู่ได้แค่บนเตียงเน่าเปื่อยไปวันๆเท่านั้น แต่ในตอนนี้ฉันอยู่ในอีกโลกหนึ่งที่สามารถใช้แขน ขา และยังมองเห็นได้อย่างเต็มสองตา เพราะยังงั้นฉันรู้สึกว่าฉันสามารถเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างได้ แม้แต่กบหยกตัวนี้ก็ตาม!”
จากนั้นหยวนก็พุ่งเขาหากบหยก พร้อมกับความเร็วของเขาที่เร็วกว่ามนุษย์ที่เร็วที่สุดในโลก เพียงแค่พริบตาเดียวเขาก็มาถึงหน้ากบหยกแล้ว
“สิ่งที่ฉันเห็น! นึกถึงมัน! เรียนรู้มัน! ทำตามมัน!”
ภาพการต่อสู้ของสองคนก่อนหน้านี้อยู่ในหัวของหยวน และมือเขาก็ขยับตาม
ฟัน! ดาบในมือหยวนตัดผิวหนังของกบหยกอย่างง่ายดาย ทำให้เลือดไหลออกมาจากท้องของมัน จากนั้นกบหยกก็ร้องด้วยความเจ็บปวด และกระโดดหลบเพื่อหลบหนีออกไป
ดวงตาของเสี่ยวฮัวเบิกกว้าง เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวดาบของหยวน
“แม้ว่ามันจะดูเหมือนมือสมัครเล่นที่เพิ่งจะใช้ดาบ แต่เมื่อกี้จะต้องเป็นเทคนิคการใช้ดาบแน่ๆ”
หยวนไม่ได้ไล่ตามกบหยก เพียงแต่มองดาบในมือ และรู้สึกไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำมากนัก
“เอ๋ ฉันก็ขยับตัวเหมือนชายคนนั้นแล้ว แต่เหมือนกับมีบางอย่างยังไม่ถูกต้อง”
“พี่หยวน…พี่…”
เสี่ยวฮัวได้แต่ตกใจ สิ่งที่เธอเพิ่งเห็นคือเทคนิคการใช้ดาบของหนึ่งในสองผู้ฝึกพลังที่เธอได้ฆ่าไป เขาเรียนรู้เพียงเทคนิคพวกนั้นจากการดูพวกเขาต่อสู้เพียงครู่เดียวยังงั้นหรอ?
สำหรับผู้ที่เรียนรู้ และใช้เทคนิคนั้นได้หลังจากการดูเพียงครั้งเดียวนั้น สามารถบอกได้ว่าพี่หยวนเป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง!
“ฉันเคลื่อนไหวก็สมบูรณ์แบบแล้ว และก็เข้าเป้า แต่เหมือนบางอย่างหายไป”
หยวนคิด
“อืมมม หรือว่าบางที….ฉียังงั้นหรอ?”
หลังจากที่หยวนคิดได้ก็ยิ้มและมองกลับไปที่กบหยก
“คราวนี้ฉันจะฆ่าแก เจ้ากบ!”
หยวนพูดด้วยความมั่นใจ และชี้ดาบไปหากบหยกที่กำลังสั่นกลัว
กบหยกรู้สึกสับสน มนุษย์ที่ดูอ่อนแอ และเปราะบางในตอนแรก แต่เมื่อเขาจับดาบก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนทันที ความอ่อนแอของเขาหายไปเมื่อจับดาบ และการจ้องมองของเขาแสดงให้เห็นถึงความมั่นใจ เกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปได้เช่นนี้
แม้แต่เสี่ยวฮัวยังรู้สึกงุนงงกับการเปลี่ยนแปลงของหยวน ราวกับเขาเปลี่ยนจากมนุษย์ที่ไม่รู้อะไรเปลี่ยนมาเป็นนักดาบที่ชำนาญ แม้แต่ออร่ารอบตัวเขายังเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
หยวนพุ่งเข้าหากบหยกในขณะที่มันยังมึนงงอยู่ พร้อมกับขยับดาบในมือของเขาด้วยการเคลื่อนไหวแบบเดิม แต่มีความแม่นยำ และความเร็วมากกว่า ดาบในมือของหยวนเปล่งประกายสีแดง
“ดาบตัดโลหิต!”
กบหยกกระโดดถอยหลังโดยสัญชาตญาณ แต่การเคลื่อนไหวของมันช้าเกินไปเมื่อเทียบกับการฟันดาบของหยวน และมันก็ถูกผ่าครึ่งกลางอากาศ ทำให้อวัยวะและเลือดของมันกระจายออกมา
การประกาศสองครั้งปรากฏขึ้นให้โลกได้เห็น
หลังจากกบหยกตาย เสี่ยวฮัวก็วิ่งไปหาหยวนและถามเขาว่า
“พี่หยวนพี่เรียนรู้เทคนิคนั้นมาจากไหนหรอ”
รัศมีรอบๆตัวของหยวนหายไปทันทีที่เขาได้ยินเสียงของเสี่ยวฮัว
“หืม? อ๋อมันเป็นทักษะที่ผู้ชายผมแดงใช้ตอนต่อสู้บนท้องฟ้า”
หยวนตอบเสี่ยวฮัว
เสี่ยวฮัวมองหยวนเงียบๆ ด้วยสายตาที่ชื่นชม
“ไม่น่าแปลกใจที่พี่หยวนเข้าใจศิลปะลับแห่งสวรรค์ในเวลาอันสั้น….”
เสี่ยวฮัวพึมพำกับตัวเอง
“พี่รู้สึกว่าพี่แข็งแกร่งขึ้นจากการต่อสู้ครั้งนี้ และยังรู้สึกดีที่ได้ใช้ร่างกายแบบนี้ด้วย!”
หยวนหัวเราะออกมา
“บางทีพี่อาจจะมีพรสวรรค์ในการต่อสู้ก็ได้ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“พี่หยวนเป็นอัจฉริยะอย่างไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ”
เสี่ยวฮัวพยักหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“หยุดเถอะน่า เธอกำลังทำให้พี่อายกับการประจบแบบนี้นะเนี่ย”
“เสี่ยวฮัวไม่ได้ประจบนะพี่หยวน แต่ความสามารถของพี่หยวนที่เข้าใจสิ่งต่างๆได้รวดเร็วขนาดนี้ ความสามารถแบบนี้แทบไม่มีให้เห็นแม้ในสวรรค์ชั้นสูงเลยนะ นับประสาอะไรกับสวรรค์ชั้นล่างแบบนี้”
หยวนส่ายหัว
“พี่สามารถเอาชนะกบตัวนั้นได้ง่ายๆ ก็เป็นเพราะดาบทรงพลังที่เสี่ยวฮัวมอบให้พี่ต่างหากละ ขอบคุณนะเสี่ยวฮัว”
หยวนลูบหัวเสี่ยวฮัว
“ถ้าอย่างนั้นเมื่อพี่หยวนแข็งแกร่งขึ้น เสี่ยวฮัวจะให้อาวุธที่ทรงพลังกว่านี้นะ!”
เสี่ยวฮัวกล่าวอย่างร่าเริง
“เธอมีอาวุธที่แข็งแกร่งกว่าดาบเล่มนี้อีกหรอ เธอเป็นร้านค้าขายอาวุธหรอไง?”
“อืมม…แต่พี่หยวนตอนนี้อ่อนแอเกินไป จะใช้พวกมันได้ต้องรอให้พี่หยวนแข็งแกร่งกว่านี้ก่อน จะได้ใช้ได้โดยที่พี่หยวนไประเบิดตัวเองตายไปพร้อมกับพลังของมันอะนะ”
“ระระ…ระเบิดตายเลยเหรอ?”
หยวนสั่นสะท้านเมื่อได้ยินคำพูดที่โหดร้ายจากเธอ
“ต้องล้อเล่นแน่ๆเลย”
“อาวุธปกติที่ไม่มีระดับอะไรเลย กับอาวุธระดับวิญญานขึ้นไป จะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลยนะพี่หยวน อาวุธระดับวิญญานหรือสูงกว่านั้นจะมีจิตวิญญานของตัวมันเอง หากพยายามใช้อาวุธที่เกินระดับของตัวเอง พลังในอาวุธและจิตวิญญานของมันอาจจะฆ่าคนๆนั้นได้เลยนะ”
เสี่ยวฮัวอธิบายให้หยวนฟัง
“นี่มันอันตรายแค่ไหนกันแน่เนี่ย เหมือนกับทุกอย่างในเกมนี้พยายามจะฆ่าฉัน หากฉันอ่อนแอเกินไป”
หยวนคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เสี่ยวฮัวอธิบายให้เขาฟัง
“อาวุธ มอนสเตอร์ หรือแม้แต่มนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นอะไรมันไม่สำคัญเลย ทั้งหมดคือถ้ามันแข็งแกร่งมันจะครอบงำผู้ที่อ่อนแอ พี่หยวนต้องแข็งแกร่งถึงจะไม่ถูกครอบงำจากคนอื่น”
“พี่จะไม่เป็นอะไร ถ้าพี่มีเธอ เสี่ยวฮัว”
หยวนพยายามยกย่องเธอ แต่เธอกลับเคร่งขรึม
“พี่หยวน เสี่ยวฮัวแข็งแกร่งแค่ในสวรรค์ชั้นล่างเท่านั้นแหละ ในสวรรค์ชั้นสูงเสี่ยวฮัวเป็นแค่มดเท่านั้น เมื่อเทียบกับเซียนตัวจริง…”
เธอถอนหายใจออกมา
“แค่มดหรอ?”
หยวนไม่สามารถจินตนาการได้เลย ว่าผู้ฝึกพลังในสวรรค์ชั้นสูงนั้นจะแข็งแกร่งแค่ไหน ขนาดเสี่ยวฮัวยังแข็งแกร่งพอที่จะทำลายภูเขาทั้งลูกได้แล้ว
ทันใดนั้นเสี่ยวฮัวก็เดินออกไป และไปยังจุดที่กบหยกตาย ตรงนั้นมีของต่างๆตกอยู่
“เธอจะไปไหน?”
หยวนเดินตามเธอไป
“เมื่อมอนสเตอร์ตาย บางตัวจะดรอปแกนมอนสเตอร์ออกมา”
เสี่ยวฮัวดึงแขนเสื้อขึ้นทั้งสองข้าง แล้วล้วงเข้าไปในศพของมอนสเตอร์ จากนั้นก็ดึงคริสตัลขนาดเล็กออกมา
“แกนมอนสเตอร์มีความสำคัญต่อผู้ฝึกพลังอย่างมาก มันช่วยในการฝึกฝนได้ เพราะมันมีฉีเก็บไว้ข้างใน”
“อ่ะ เอาไปสิพี่หยวน”
เสี่ยวฮัวมอบแกนพลังให้กับหยวน
“แล้วเธอไม่จำเป็นต้องแข็งแกร่งขึ้นด้วยอย่างนั้นหรอ?”
หยวนถามเธอด้วยความสงสัย
“ปริมาณฉีภายในแกนมอนสเตอร์พวกนี้น้อยเกินไปที่จะส่งผลต่อเสี่ยวฮัว ดังนั้นพี่หยวนเอาไปเถอะ”
หยวนพยักหน้า และโยนแกนมอนสเตอร์เข้าปากโดยไม่ลังเล
“รสชาติมันเหมือนขนมเลยแฮะ…”
หยวนคิดพลางเคี้ยวมันไปด้วย
“เดี่ยว! พี่หยวน!”
เสี่ยวฮัวตะโกนออกมาเสียงดังมาก เธอทำหน้าเหมือนกับไม่เข้าใจว่าหยวนทำอะไรลงไป และเธอยังมีความหวาดกลัวในสีหน้าของเธออีกด้วย เมื่อเธอเห็นหยวนโยนแกนมอนสเตอร์เข้าปากไปตรงๆ
“หืมม มีอะไรหรอ?”
หยวนมองเธอด้วยความสงสัย
“แกนมอนสเตอร์ไม่ได้มีไว้กินแบบนั้น”
เธอพูดอย่างเร็ว
“รีบๆ คายมันออกมาเลยนะ!”
เมื่อหยวนเห็นใบหน้าที่ตื่นตระหนกของเสี่ยวฮัว เขาก็ตื่นตระหนกเหมือนกัน จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขากินมันเข้าไป?
เหงื่อเย็นๆไหลชุ่มแผ่นหลังของหยวนทันที แต่เขาทำอะไรไม่ได้ เพราะแกนมอนสเตอร์ละลายในปากทันทีที่สัมผัสกับลิ้นของเขา และมันก็เข้าไปในท้องของเขาแล้ว
“พี่…กลืนมันเข้าไปแล้ว”
หยวนพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
“พี่ว่ามันสายเกินไปแล้วละ จะเกิดอะไรขึ้นงั้นหรอถ้ากลืนมันลงไป”
เสี่ยวฮัวย่อตัวลง และคุกเข่าลงทันทีที่ได้ยินหยวนตอบออกมาแบบนั้น
“แกนมอนสเตอร์มีฐานการฝึกฝนทั้งหมดของตัวมัน ก่อนมันจะตาย ดังนั้นหากพยายามกินฉีเข้าไปมากๆในคราวเดียว อาจจะระเบิดตายก็ได้…”
“ระเบิดตายอีกแล้วหรอ!?”
หยวนตกใจ ทำไมถึงมีอะไรหลายอย่างในเกมที่จะทำให้เขาระเบิดตาย!
ทันใดนั้นเอง
“พี่หยวน พี่เพิ่งผ่านการพัฒนายังงั้นหรอ?”
เสี่ยวฮัวถามเขาหลังจากเงียบไปนาน เสียงของเธอเต็มไปด้วยความไม่น่าเชื่อ
“พี่….”
หยวนตอบเธอด้วยรอยยิ้มแปลกๆ