ตอนที่ 45
ถนนซีหยาง เขตหลงเฉิง อาคารกลาง
หลี่หมิงฮุ่ยกำลังมองซ้ายมองขวาหาเหลียงเฉินอยู่
ทันใดนั้นรถแลมโบกินี่สีเทาเงินก็ขับแหวกอากาศเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง!
ดวงตาของหลี่หมิงฮุ่ยเบิกกว้างและตกตะลึง
“พระเจ้า! รถจะเท่เกินไปแล้ว!”
คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างก็หันมาดู
บุหรี่ในมือของชายคนหนึ่งร่วงหล่นเพราะความตกตะลึง “พระเจ้าแลมโบกินี่ เท่สุดๆ!”
เด็กทารกที่กำลังดูดจุกนมอยู่ก็ตกใจเช่นกัน และเธอก็เอามือเล็กๆชี้ไปทางรถแลมโบกินี่คันงาม “แอ้ แอ้~”
สาวคนหนึ่งรีบปิดกระโปรง!
“กรี๊ด~ โรคจิต~”
แลมโบกินี่พอยซั่น หยุดลงตรงหน้าหลี่หมิงฮึ่ย
เมื่อกระจกรถถูกเลื่อนลงมาก็พบกับชายหนุ่มหล่อคนหนึ่งที่เขารู้จักเป็นอย่างดี!
หลี่หมิงฮุ่ยตะลึง!
เจียงเฉินหัวเราะออกมานิดหน่อย “นายจะยืนรออะไรอีกเล่า รีบขึ้นมาเร็วๆ”
หลี่หมิงฮุ่ยดีใจมาก “ว้าว ไม่คิดเลยว่าพี่เฉินจะยอดเยี่ยมขนาดนี้ พี่ถึงกับขับแลมโบกินี่ได้แล้ว สุดยอดไปเลย!”
เจียงเฉิน “รถของบริษัทน่ะ”
หลี่หมิงฮุ่ย “หือ?”
เจียงเฉิน “บริษัทที่ฉันเปิด”
หลี่หมิงฮุ่ยหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า พี่เฉิน พี่เป็นตลกจริงๆ!”
ปิดประตู!
เจียงเฉินเหยียบคันเร่ง!
หึ่ง~~
เสียงคำรามต่ำเหมือนสัตว์ร้ายดังออกมา และแลมโบกินี่พอยซั่นก็พุ่งออกไป!
เหลือไว้เพียงภาพติดตา!
เท่มาก!
……
บนทางหลวง
มีรถสองคันกำลังขับแข่งกัน!
หนึ่งคันสีแดงและอีกหนึ่งคันเป็นสีน้ำเงินพวกมันทั้งคู้ล้วนแต่เป็นรถที่ถูกปรับแต่งมาเป็นพิเศษ
รถสีแดงในตอนนี้กำลังนำอยู่ส่วนรถคันสีน้ำเงินก็วิ่งไล่ตามมาอย่างใกล้ชิด!
การแข่งขันดำเนินไปอย่างดุเดือดมาก
ภายในรถคันสีแดงหน้าปัดบอกความเร็วกำลังแสดงตัวเลข 120 อยู่โดยที่มีคนขับเป็นผู้ชายผมสีบลอนด์กำลังฟังเพลงและขับรถไปในเวลาเดียวกัน
เขามีท่าทางที่หยิ่งยโสและยิ้มออกมาอย่างพอใจ “ฮ่าฮ่า บนถนนเส้นนี้ฉันเก่งที่สุดแล้ว!”
ภายในรถสีน้ำเงินก็แสดงความเร็วของรถอยู่ที่ 110 กิโลเมตรต่อชั่วโมงอยู่ คนขับในตอนนี้สดงท่าทีที่ค่อนข้างเคร่งขรึม เห็นได้ชัดเลยว่าทำไมเพราะเขานั้นกำลังตามอีกฝ่ายอยู่!
“เสี่ยวเฟยรอฉันก่อนเถอะ หลังจากนี้จะเป็นโค้ง 168 องศาระวังให้ดีล่ะไม่งั้นโดนแซงทางโค้งไม่รู้ตัวแน่!”
หัวของคนขับรถคันสีแดงปรากฏรอยยิ้มออกมา “นายน่ะหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า! ล้อเล่นรึเปล่า ฉันไม่ใช่คนเส้นตื้นนะ คนที่เอาชนะฉันคนนี้ได้ยังไม่เคยปรากฏมาก่อนหรอกนะ”
ทันใดนั้นคนขับรถสีเงินก็อุทานออกมา “พระเจ้า! ให้ตายสิเมื่อกี้มีรถสีเงินพุ่งผ่านฉันไป!”
เมื่อคนขับรถคันสีแดงได้ยินก็ย่นจมูกออกเยาะเย้ยกลับไป “ตลกดีนิ ตลกจริงๆ ทักษะการขับขี่ของนายเป็นรองแค่ฉันใครจะไปแซงนายได้กัน”
ฮึ่ม!!!!!
แลมโบกินี่พอยซั่นที่วิ่งเร็วจนเห็นแต่เงาก็พุ่งผ่านรถคนสีแดงไปเหลือให้เห็นเพียงฝุ่นที่ฟุ้งออกมา
คนขับรถคันสีแดง”….”
คนขับรถสีน้ำเงิน “เสี่ยวเฟย ฉันไม่ได้โกหกเห็นรึยัง”
การโดนตบหน้าในครั้งนี้มันเกิดเร็วมาก!
จมูกของคนขับรถคันสีแดงพ่นลมหายใจออกมา “ฉันต้องแซงเขากลับให้ได้!”
ทันทีที่เหยียบคันเร่ง ความเร็วของรถก็เพิ่มสูงขึ้นเป็น 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
รถสีแดงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนตัวรถเริ่มลอย แต่ใบหน้าของคนขับกลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้น!
มันน่าตื่นเต้น!
ผ่านไปครึ่งนาที ในที่สุดรถสีแดงก็เห็นด้านหลังรถแลมโบกินี่พอยซั่นที่อยู่ห่างออกไป 50 เมตร!
คนขับรถสีแดงพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “ตรงนี้เป็นโค้ง168องศาโอกาศเอาชนะฉันอยู่ตรงนี้แล้วเพราะยังไงเจ้านั่นก็ต้องชะลอรถแน่ๆ และมันจะเป็นโอกาศที่ดีในการแซงกลับ!”
มันจะเป็นโอกาสที่ดีในการพลิกฟื้นของฉัน!”
ทันใดนั้นคนขับรถคันสีแดงก็พบว่ารถแลมโบกินี่พอยซั่นด้านหน้าเข้าโค้งไปตามภูเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบและง่ายดาย ทิ้งไว้เพียงรอยยางดำๆบนถนนเท่านั้น!
คนขับอุทานออกมา “พระเจ้า! นี่มันรถบ้าอะไรกัน?”
และไม่เพียงแค่คนขับคันสีแดงเท่านั้นที่ตกตะลึงคนขับรถคันสีน้ำเงินก็ด้วย!
แต่อย่างไรก็ตาม ในเวลาแบบนี้ คนขับรถคันสีแดงก็ยังคงไม่ยอมแพ้ เขาตัดสินใจทำตามรถแลมโบกินี่คันข้างหน้าเขาโดยทำการดริฟท์แต่มันก็เพียงแค่เกือบจะสมบูรณ์แบบเท่านั้น!
ในหัวของคนขับรถเริ่มคำนวณออกมาอย่างรวดเร็ว
“ความเร็วลม 3.5 เมตรต่อวินาที ความเร็วรถ 161 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ระบบกันสะเทือน +3 และระยะทางปัจจุบันจากโค้งประมาณ 36 เมตร งั้น…”
“เดี๋ยวนะ!”
ทันทีที่เหยียบเบรก พวงมาลัยก็เลี้ยวซ้ายกะทันหันแล้วดึงกลับไปทางขวา รถสีแดงยังทิ้งรอยยางไว้ที่มุมซึ่งคล้ายกับรถแลมโบกินี่ก่อนหน้านี้มาก
แม้ว่าวิถีการดริฟท์จะคล้ายกันมาก แต่ก็ยังมีช่องว่างที่แตกต่างกันมากอยู่ดี!
คนขับรถคันสีแดงรู้ตัวทันทีว่าเธอแพ้แล้ว!
เธอตำตะลึงอย่างมากและไม่สามารถทำให้ตัวเองสงบได้
หากจะให้เธอทำตามแบบรถคันเมื่อกี้ แม้จะทำการคำนสณอย่างละเอียดแล้วก็มีโอกาศสำเร็จเพียง 80% แต่รถแลมโบกินี่คันนั้นกลับทำได้สมบูรณ์แบบ!
“คนคนนี้น่ากลัวมาก!”
เธอวิเคราะห์และประเมินออกมาในใจ!
และในเวลานี้เอง รถตำรวจจราจรก็พุ่งมาด้วยความเร็วสูงจากเบื้องหลังและเริ่มไล่ตามอีกฝ่าย
“หยุดแล้วจอดรถ ให้บิดาเดี๋ยวนี้!”
บ้าเอ้ย!
คนขับรถสีแดงและน้ำเงินต่างทำการจอดรถข้างถนนด้วยความหงุดหงิด!
แต่พวกเขาไม่ได้หงุดหงิดเพราะโดนตำรวจจับแต่หงุดหงิดเพราะแพ้เจ้ารถลึกลับนั่นต่างหาก!
ตำรวจจราจรยื่นใบสั่งออกมาให้ “ฮึ กลาให้บิดาคนนี้ขับตาม เป็นไงล่ะตอนนี้โดนบิดาคนนี้จับแล้ว”
คนขับรถสีแดงพูดออกมา “แลมโบกินี่ข้างหน้ายังวิ่งเร็วกว่านี้อีกทำไมไม่ไปจับล่ะ”
ตำรวจจราจรตกใจ “ได้ยังไงกัน ถ้ามีก็ต้องเห็นแล้ว”
คนขับรถคันสีน้ำเงิน “ก็เพราะเขาขับเร็วมากจนเห็นเป็นเงาไปแล้วน่ะสิ!”
ตำรวจที่ได้ยินก็ต่างตกตะลึง “พวกนายบอกว่าขับเร็วจนกลายเป็นเงางั้นหรอ ถ้าเป็นจริงพวกฉันจะไปเห็นได้ไง เลิกพูดไร้สาระแล้วขับตามไปรับโทษได้แล้ว!”
ในใจคนขับรถคันสีแดง “พวกตาถั่วเอ้ย!”
ในใจคนขับรถคันสีน้ำเงิน “อยากจะยิงทิ้งจริงๆเลยพวกนี้!”
……
แลมโบกินี่พอยซั่นมุ่งหน้าไปที่สถานกักกันเหลียงเฉินอย่างรวดเร็วก่อนจะหยุดลงที่หน้าประตู
เจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนที่เห็นว่ามีรถมาก้ออกไปเพื่อสกัดกั้นทันที แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่ตำรวจจราจร แต่พวกเขาก็ออกมาทำตามหน้าที่รักษากฏหมายทันที!
“หยุด! คุณต้องสงสัยว่าจะขับรถเร็วเกินกว่ากฏหมายกำหนด ตามผมกลับไปที่สถานนีตำรวจเดี๋ยวนี้”
เมื่อจอดเสร็จเจียงเฉินก็ค่อยๆลงมาจากรถ และหยิบบัตรตำรวจปลอมของเขาออกมา
“ฉันแค่กลับมาบ้านเอง ไม่ต้องจริงจังมากนักหรอก”
โอ้พระเจ้า!
กลายเป็นเขา!
เมื่อตำรวจทั้งสองเห็นใบรับรองตำแหน่งเจ้าหน้าที่ตำรวจของเจียงเฉินพวกเขาก็ตกตะลึงในทันที
ทำความเคารพ!
“สวัสดีครับเจ้าหน้าที่เจียง!”
“อรุณสวัสดิ์ เจ้าหน้าที่เจียง!”
พวกเขารู้มาว่าเมื่อไม่กี่วันก่อน สถานีตำรวจได้ประกาศข่าวว่ามีตำรวจอาชญากรรมระดับชาติพิเศษจะมาประจำการที่เหลียนเฉิง ซึ่งเขาได้รับอำนาจเป็นรองเพียงแค่ผู้กำกับที่เป็นผู้มีอำนาจสูงสุดเท่านั้น!
หลี่หมิงฮุ่ยตกตะลึงเพราะเขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าเจียงเฉินในตอนนี้จะกลายเป็นตำรวจไปแล้ว!
เมื่อจอดรถเสร็จเจียงเฉินและหลี่หมิงฮุ่ยก็เดินเข้าสถานกักกันทันที!