เจี้ยนเฟิงจำเป็นต้องชำระแค้นนี้
“มา ชนแก้ว”
จากนั้นพวกเฉ่าปิงก็สังสรรค์กันอย่างครึกครื้น
……
ตอนนี้สตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์กรุ๊ปกลายเป็นบริษัทในเครือเฟิงเมิ่งกรุ๊ปไปแล้ว
ซึ่งพวกหยางเฟิงรวมตัวกันอยู่ในห้องทำงาน
เดิมทีห้องทำงานนี้เป็นของหลิวซิง ทว่าตอนนี้กลายเป็นห้องทำงานของหยางเฟิงกับเย่เมิ่งเยียนโดยปริยาย
ในมือหลิวซิงถือการ์ดเชิญสีชมพูเอ่ยว่า“คุณหยางครับ คุณเย่ครับ อันนี้คือการ์ดเชิญงานเลี้ยงแบบค็อกเทลจากเฉ่าซือไห่แห่งแก๊งเขียว ไม่ทราบว่าพวกเราจะไปร่วมดีไหมครับ？”
ครั้งนี้เฉ่าซือไห่จัดงานเลี้ยงใหญ่โตมโหฬารมาก
ไม่ว่าจะอิทธิพลทั่วไปหรืออิทธิพลสีเทาล้วนถูกเชื้อเชิญทั้งสิ้น
สตาร์กรุ๊ปตั้งอยู่ในย่านหู้ไห่ย่อมได้รับการ์ดเชิญเป็นเรื่องธรรมดา
หยางเฟิงรับการ์ดเชิญมามองปราดหนึ่ง ก่อนจะยิ้มเอ่ยว่า“คิกคิก แก๊งเขียวเชิญทันที พวกเราต้องไปร่วมอยู่แล้ว”
เขาดูวันที่ คล้ายกับเป็นคืนวันพรุ่งนี้
หลิวซิงลังเลชั่วครู่ ก่อนจะกล่าวว่า“ตอนนี้แก๊งเขียวกับสำนักหงขัดแย้งกัน งานเลี้ยงนี้คงไม่ธรรมดาแน่！”
หยางเฟิงยิ้มกล่าว“ไม่ธรรมดาแน่นอน！เฉ่าซือไห่จะเตือนทุกคนว่าอย่าใกล้ชิดสำนักหงมากนัก ผมว่าเป็นงานเลี้ยงหลุมพราง！”
ได้ยินดังนั้น เย่เมิ่งเหยียนก็รีบกล่าวว่า“ที่รัก อันตรายแบบนี้พวกเราไม่ไปดีกว่านะ！”
ในเมื่อเป็นงานเลี้ยงหงเหมิน ย่อมไม่ใช่งานเลี้ยงดีแน่
หยางเฟิงกอดเย่เมิ่งเหยียนแล้วยิ้มเอ่ย“คุณวางใจเถอะ ผมว่าจะเป็นงานเลี้ยงแบบไหน ผม สามีของคุณจะต่อยเขาให้แหลกสลายด้วยหมัดเดียว！”
หลิวซิงได้ยินถ้อยคำของหยางเฟิง พลางลอบพูดว่า โม้เก่งจังเลย
หยางเฟิงกล้าบอกว่าจะต่อยหมัดเดียวให้แหลกสลายในงานเลี้ยงของแก๊งเขียว
หากประโยคนี้แพร่งพรายออกไป คนอื่นต้องหาว่าหยางเฟิงบ้าไปแล้วแน่ ๆ！
“เรียกหลิวซิงกับเฟิงชิงหวูออกมาเดี๋ยวนี้”
เวลาเดียวกัน ด้านนอกเกิดเสียงอึกทึกเป็นระลอก
ปัง！
เกิดเสียงดังขึ้นครั้งหนึ่ง
ประตูห้องทำงานถูกถีบออก
จากนั้นเฉ่าปิงก็นำคนบุกเข้ามาด้วยท่าทางดุร้าย
เฉ่าปิงเห็นพวกหยางเฟิงก็หัวเราะเย้นหยันทันที“อุ้ย！คิดไม่ถึงว่าพวกมึงจะอยู่ด้วยหรือเนี่ย ประหยัดเวลากูได้พอดีเลย วันนี้พวกมึงต้องตายกันหมดแน่！”
ณ ขณะนี้เฉ่าปิงไม่ได้สังเกตหน้าถอดสีของเจี้ยนเฟิงหลังเห็นหน้าพวกหยางเฟิง
เมื่อเห็นหน้าหยางเฟิง ใบหน้าเจี้ยนเฟิงพลันซีดเผือด หน้าผากมีหยาดเหงื่อไหลพรากไม่ขาดสาย
เขาไม่คิดว่าคนที่เฉ่าปิงจะต่อกรด้วยคือหยางเฟิง
เขาไม่เคยลืมเลือนว่า ที่เมืองเอกคนห้าพันกว่าชีวิตต้องจบในอุ้งมือมัจจุราชอย่างหยางเฟิง
วันนั้นเมืองเอกมีการนองเลือดเป็นสายธาร
เวลานี้เห็นหน้าหยางเฟิง ความหวาดกลัวจึงผุดขึ้นกลางใจ
สองขาของเขาอดสั่นเทิ้มไม่ได้
หยางเฟิงมองไปยังเฉ่าปิงที่โง่เง่าเต่าตุ่น พ่อพึ่งจะส่งการ์ดเชิญมาหมาด ๆ แต่ลูกชายดันมาหาเรื่องซะงั้น น่าสนใจดีแฮะ！
หวงเทียนเดินเข้ามา ก่อนจะมองพวกหยางเฟิงอย่างดูแคลน เอ่ยว่า“คุณชายเฉ่า นี่คือคนที่คุณจะจัดการเหรอ？ก็งั้น ๆ นี่ ไม่เห็นพิเศษตรงไหน！”
ระหว่างที่พูด สายตาหวงเทียนจ้องไปเห็นหน้าเย่เมิ่งเหยียน ดวงตาพลันลุกวาว
เขายิ้มด้วยหน้าโหดเหี้ยม“คุณชายเฉ่า ยัยนี่ไม่เลวเลย”
เฉ่าปิงก็เห็นเย่เมิ่งเหยียนด้วย
เมื่อวานโดนหยางเฟิงตบสามฉาดจนหน้าชา ดังนั้นจึงไม่ได้เห็นเย่เมิ่งเหยียน
ตอนนี้เห็นหน้าเย่เมิ่งเหยียน มุมปากจึงอดเผยรอยยิ้มไม่ได้
“คิกคิก！ยัยนี้สวยใช่ได้จริงๆ คุณชายหวง เดี๋ยวจะยกยัยนี้ให้คุณเล่นนะ?”
“ดี！งั้นผมก็ขอบคุณคุณชายเฉ่าแล้วนะ”
“ฮ่า ๆ ๆ”
พวกเขาสองคนหัวเราะคล้ายกับไร้คนอยู่รอบข้าง