สมาชิกคนต่อไปขึ้นมาบนที่เวทีประลอง จากบทเรียนก่อนหน้านี้ มันทำให้มันปลดปล่อยจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งกำเนิดของมันออกมาทันทีที่ขึ้นมาบนเวที
เมื่อหลิงเซียวเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มจริงจัง คราวนี้เขาจึงไม่ได้วางแผนที่จะจัดการในทีเดียวอีกต่อไป เขาจะเริ่มต่อสู้กับบุคคลผู้นี้แทน
“ติ๊ง! โฮสต์กำลังใช้ศิลปะการต่อสู้ระดับกลาง “เทคนิควาดเงา” ความชำนาญ +1!”
“ติ๊ง! โฮสต์กำลังใช้ศิลปะการต่อสู้ระดับกลาง “เทคนิควาดเงา” ความชำนาญ +1!
“ติ๊ง!… …”
ขณะที่ระบบยังคงแจ้งเตือนอย่างต่อเนื่อง เทคนิควาดเงาของหลิงเซียวก็กำลังดำเนินการอย่างราบรื่นมากขึ้นเรื่อยๆ และเริ่มมีจังหวะที่ไม่สามามาถอธิบายได้อย่างชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวนี้ในสายตาของทุกคนในโดโจกลับแตกต่างออกไป
“เจ้าหนูนี่ไม่ได้เก่งขนาดนั้น หลังจากต่อสู้มานานขนาดนี้ยังจัดการกับคู่ต่อสู้ไม่ได้อีก เเต่มันกลับมาบอกว่าจะจัดการกับพวกเราเนี้ยน่ะ”
“มันไม่รู้จักที่ของตัวเอง ฉันอยากจะรู้จริงๆว่ามันจะมีพลังจิตวิญญาณให้ใช้มากแค่ไหน”
“แม้ว่ามันจะสามารถเอาชนะได้อีกสักสองสามรอบ แต่คาดว่าเมื่อถึงตอนนั้น มันจะต้องหมดแรงก่อนแน่”
“กล้ามาท้าทายโดโจของเราด้วยระดับแค่นั้น นี่มันเรื่องตลกชัดๆ!”
“…”
ทุกคนพูดถึงหลิงเซียว และคำพูดของพวกมันก็เป็นการดูถูกหลิงเซียว
ราวกับว่าทำเช่นนี้แล้ว จะทำสามารถทำให้ใบหน้าของพวกมันเปล่งประกายได้
ซูเหยาและจางรุ่ยกัดฟันด้วยความโกรธ
“ปากพวกนี้เหม็นเเน่าจริงๅ!” ซูเหยากล่าวด้วยความรังเกียจ
สีหน้าของจางรุ่ยเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “หลิงเซียวควรสอนบทเรียนให้กับพวกมันจริงๆ”
พวกเธอไม่ได้ลดเสียงลง แน่นอนว่าคำพูดเหล่านี้ได้ยินโดยสมาชิกที่อยู่ถัดจากพวกเธอ
“เธอสองคนกำลังพูดถึงเรื่องอะไร พวกเราแค่พูดความจริง”
“หรือว่สพวกเธอคิดว่าไอ้เด็กน้อยที่อยู่บนเวทีสามารถเอาชนะทั้งสิบคนได้?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า… เรื่องนี้มันไร้สาระมาก ท้ายที่สุดแล้วพวกเธอก็เป็นเพียงคนจากสถานที่เล็กๆที่ไม่เคยเห็นโลกมาก่อน”
“แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ที่พวกเธอมาจากครอบครัวที่ไม่ดี แต่ฉันก็คาดหวังว่าพวกเธอจะดูมีความรู้มากกว่านี้น่ะ”
ซูเหยาและจางรุ่ยค่อนข้างขุ่นเคืองกับคนกลุ่มนี้ ขณะที่พวกมันกำลังจะพูด หลิงเซียว ก็พลันเตะสมาชิกโดโจที่อยู่บนเวทีกระเด็นลงไป
ปัง
สมาชิกโดโจกรีดร้องและหมดสติไปทันที
ใบหน้าของสมาชิกทุกคนเปลี่ยนไป ดวงตาของพวกมันมองไปที่หลิงเซียวที่อยู่บนเวทีอย่างระเเวดระวัง
ผู้ชายคนนี้คือใคร? การต่อสู้มันรุนแรงขึ้นจริงๆหรือว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ?
ทำไมเราถึงโดนตบหน้าทันทีที่พูด?
“ต่อไป” หลิงเซียวกล่าวพร้อมกับถ่มน้ำลายออกมา
ซูเหยาและจางรุ่ยหัวเราะกับสิ่งนี้ “หลิงเซียว ลูกเตะคุณมาทันเวลาพอดีเลย!”
หลิงเซียวยิ้มให้กับทั้งสอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
“เด็กน้อย อย่างเพิ่งภาคภูมิใจไป! แกเพิ่งเอาชนะได้เพียงสองคนเท่านั้น ความแข็งแกร่งและพลังจิตวิญญาณของแกจะคงอยู่ได้นานแค่ไหน หนึ่งคน สองคน หรือว่าสามคน? ไม่ว่าจะเอาชนะได้กี่คน คนที่ชนะเป็นคนสุดท้ายก็คือฉัน!” หวังหนิงกล่าวอย่างมั่นใจ
หลิงเซียวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะหวังหนิงจะรู้ได้อย่างไรว่าสถานการณ์ของเขาเป็นอย่างไร
คุน หนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่มียิ่งใหญ่ที่สุดในตำนานจีน
“จวงจื่อบันทึกเอาไว้ว่า มีปลาใน ทะเลลึกแดนเหนือ ที่ชื่อว่า คุน ร่างของมันใหญ่โตมากไม่รู้กี่พันลี้”
สัตว์ในตำนานดังกล่าว เมื่อกลายมาเป็นจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์แห่งกำเนิด มันก็ทำให้นักรบจิตวิญญาณน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างยิ่ง!
แม้ว่าการต่อสู้ของหลิงเซียวกับสมาชิกคนก่อน ดูเหมือนจะใช้พลังออกไปเป็นจำนวนมาก
แต่ในความเป็นจริงแล้ว สำหรับหลิงเซียว ไม่ว่าจะเป็นการใช้พละกำลังหรือการใช้พลังจิตวิญญาณ มันก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าน้ำเพียงหยดเดียวจากมหาสมุทร