ตอนที่ 1342 สมบัติของสุสานจักรพรรดิ (4)
นั่นเป็นจุดหนึ่งที่จวินอู๋เสียรู้สึกแปลกๆ ด้วยสภาพของเหวินหยูในเวลานั้น ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเขาจะสามารถออกจากสุสานได้ เนื่องจากตัวเขาไม่สามารถคงสติเอาไว้ได้ด้วยซ้ำ
อะไรที่ส่งเขาออกจากสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด?
ถ้าเป็นคน งั้นก็น่าจะเป็นผู้พิทักษ์สุสานจักรพรรดิแห่งความมืด แต่เหวินหยูเป็นผู้บุกรุกเข้าไปในสุสาน ทำไมผู้พิทักษ์ถึงไม่ฆ่าเขา แต่กลับส่งเขาออกไปข้างนอกแทนล่ะ?
และถ้าไม่ใช่ผู้พิทักษ์สุสาน เขาจะสามารถเคลื่อนไหวอย่างอิสระในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดได้ยังไง?
ขณะที่จวินอู๋เสียกำลังเฝ้าดูอย่างระมัดระวัง เงาสีดำก็ปรากฎขึ้นที่ปลายสุดของทางเดิน!
“เหมียว!!!” ขนบนหลังของเจ้าแมวดำตั้งชันขึ้น! สิ่งที่มันกลัวที่สุดก็คือ “ผี” ที่หลายคนพูดถึง! มันกางกรงเล็บออกและเกาะไหล่ของจวินอู๋เสียแน่น มันกลัวจัดจนขนจะร่วงหมดแล้ว
“ผี!! เหมียววว ผี!!!” เสียงร้องโหยหวนอย่างขวัญหนีดีฝ่อดังออกมาจากปากของเจ้าแมวดำตัวน้อย
ตอนแรกจวินอู๋เสียก็ไม่ได้ตกใจกลัว แต่พอได้ยินเสียงร้องโหยหวนจากเจ้าแมวดำ นางก็ตกใจขึ้นมา
ตัวเองเป็นร่างวิญญาณแท้ๆ ยังจะกลัว “ผี” อีกเหรอ?
บ้ารึเปล่าเนี่ย?
จวินอู๋เสียตัดสินใจในตอนนั้นว่า ถ้านางยังคงเดินในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดกับเจ้าแมวดำตามลำพัง ต่อให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ถ้าเจ้าแมวดำเล่นตกใจกับเรื่องเล็กน้อยทุกอย่างแบบนี้ล่ะก็ แก้วหูของนางคงแตกในไม่ช้า
ทันใดนั้น จวินอู๋เสียก็สะบัดมือเรียกอิงซู่และบัวน้อยออกมา
เมื่อบัวน้อยปรากฏตัวและเห็นจวินอู๋เสีย ใบหน้าของเขาก็มีรอยยิ้มสดใสขึ้นทันที เขากางแขนอวบอ้วนออก อยากจะกระโจนเข้าใส่อ้อมแขนของจวินอู๋เสีย แต่สุดท้ายเขาก็เห็นอิงซู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังจวินอู๋เสีย เด็กน้อยหัวหดตัวสั่น แข็งทื่ออยู่กับที่ทันที
“เอ๋? ท่านผู้นั้น……ไม่ได้ตามเจ้านายมาหรือ?” สายตาของอิงซู่กวาดมองไปรอบๆทางเดินที่มืดสลัว แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของจวินอู๋เหยา รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
“หยุดไร้สาระได้แล้ว ที่นี่คือสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด ถ้าไม่อยากตายก็ทำตัวดีๆ” จวินอู๋เสียไม่มีอารมณ์มารับมือกับความเป็นเด็กของพวกเขา นางไม่กล้าผ่อนความระมัดระวังลงจากเงาที่เห็นเมื่อครู่ ถ้ามีคนจากราชอาณาจักรแห่งความมืดอยู่ที่นี่จริงๆ ด้วยพลังของนางในตอนนี้ นางไม่แน่ใจว่าพวกนางจะสามารถรอดชีวิตไปได้รึเปล่า
คนจากราชอาณาจักรแห่งความมืดเคารพนับถือจักรพรรดิแห่งความมืดมาก ผู้พิทักษ์ที่พวกเขาให้ทำหน้าที่ปกป้องสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดย่อมไม่ใช่ธรรมดาอย่างแน่นอน ถ้าพวกเขาเจอกันขึ้นมา จะต้องเกิดการต่อสู้รุนแรงขึ้นแน่
นางไม่กล้าหวังที่จะชนะด้วยซ้ำ แต่กำลังคิดว่านางจะรอดรึเปล่ามากกว่า
สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมีขนาดใหญ่เกินไป ผลึกคริสตัลที่นางทุบทำลายก่อนหน้านี้ต้องเชื่อมโยงกับสวิตช์ที่ทำให้นางหล่นลงไปในสุสาน แต่ทางเข้านั้นถูกปิดผนึกทันที นางรออยู่ที่นั่นพักนึงก็ไม่เห็นคนอื่นๆทำลายประตูหินเข้ามา จึงสันนิษฐานว่าทางนั้นถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์ แม้แต่จวินอู๋เหยาก็ไม่สามารถเปิดได้
รอที่นั่นต่อไปก็คงไม่ช่วยอะไร นางจึงตัดสินใจหาทางออกจากสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดแทน
ในตอนนั้น จวินอู๋เสียรู้สึกขอบคุณที่ตัวเองมีภูติประจำตัวหลายตน ถ้าเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆ นางอาจจะพอทำอะไรได้บ้าง
เมื่อมีอิงซู่กับบัวน้อยมาร่วม เจ้าแมวดำก็กล้าขึ้นเล็กน้อย แต่มันยังคงซ่อนตัวอยู่บนไหล่ของจวินอู๋เสียไม่ยอมไปไหน
แต่พวกเขาเพิ่งจะก้าวไปได้สองก้าว ก็มีเงาดำแวบผ่านหน้าพวกเขาไปประมาณ 10 เมตร!
ก่อนที่จวินอู๋เสียจะทันได้พูดอะไร อิงซู่ก็พุ่งตัวออกไปแล้ว ร่างสีแดงของเขากลายเป็นแสงฟ้าแลบสีแดงเพลิงภายใต้แสงไฟสลัว พุ่งตรงไปยังเงาดำ
“จี๊ด!!”
เสียงร้องแหลมสูงแต่แผ่วเบาดังขึ้นทันที!