ตอนที่ 224 ผมคือน้องชายของเธอ
กริ๊ง กริ๊ง …
โทรศัพท์มือถือของหลินฟานดังขึ้นมีคนโทรมา
หลินฟานเหลือบไปมองมันเป็นสายที่ไม่คุ้นเคยและเขาก็กดรับสาย
“เสี่ยวฟาน เธออยู่ที่ไหนไปกินข้าวด้วยกันไหม..”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์มีเสียงของหญิงสาวที่ออกจะน่ารักมาก แต่ก็เป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคยหลินฟานมั่นใจว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงนี้ในชีวิตของเขาอย่างไรก็ตามอีกฝ่ายเรียกเขาว่า “เสี่ยวฟาน”ด้วยน้ำเสียงที่เป็นกันเอง..
“เพิ่ง…พี่สาวรั่วหลาน?” หลินฟานพยายามถาม
ปลายสายอีกด้านยิ้มและพูดว่า“ทําไมกัน..อย่ามาบอกว่า.. เธอจ๋าเสียงของฉันไม่ได้แล้ว.. เราเพียงไม่ได้เจอกันมาสิบวันเท่านั้น?”
หลินฟานเหงื่อออกและพูดอย่างรวดเร็ว“ผมรู้”
เพิ่ง รั่วหลานกล่าวว่า:“มากินข้าวด้วยกันตอนเที่ยงนะและเธอต้องมาที่บริษัทของฉันเพื่อมารับฉันด้วยเราไม่ได้พบกันเลยในช่วงหลายวันที่ผ่านมานี้มาดูกันสิว่าเธอเปลี่ยนไปยังไงบ้างพี่สาวอย่างฉันจะตั้งหน้าตั้งตารอเลย.. อ้อตอนนี้ฉันยังมีสายค้างอยู่ดังนั้นขอตัวก่อนนะ”
อีกฝ่ายรีบวางสาย
หลินฟานไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีเขาต้องจอดรถไว้ข้างถนน ปล่อยวางสมองตัวเองลงและการรับรางวัลอันแสนจะวิเศษในวันนี้ ระบบตอบแทนเขาด้วยรางวัลวันนี้ …ด้วยพี่สาวที่รวยที่สุด!
ตามข้อมูลที่ระบบให้ไว้เพิ่งรั่วหลาน เป็นลูกสาวของเพิ่งเจีย ตระกูลเจิ่งเป็นตระกูลใหญ่ในจีนซึ่งเธอเป็นประธานหญิงของหลงเหิงกรุ๊ปซึ่งเป็นยักษ์ใหญ่ทางการเงินและได้รับการกล่าวขานว่าเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยที่สุดในหยุนเฉิงหรือที่รู้จักในนามนางมาร ทางการเงินเพิ่งรั่วหลานและหลินฟานได้พบกันกับเธอในตอนที่พวกเขาเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย
โดยบังเอิญหลินฟานพบว่าเพิ่งรั่วหลานกําลังถูกรังควานโดยชายลามกเขาจึงเข้าไปทุบตีชายลามกและช่วยเพิ่งรั่วหลานจุดจบของฮีโร่ผู้กอบกู้ความงามก็คือเพิ่งรั่วหลานและหลินฟานกลายเป็นพี่น้องกัน
ความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสองดีพอๆกับพี่น้องทางสายเลือด
แน่นอนเหตุการณ์เหล่านี้ได้รับการจัดวางทุกอย่างจากระบบและที่จริงแล้วเหตุการณ์เหล่านี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลยหลินฟานไม่รู้จักเพิ่ง รั่วหลานจนถึง… วันนี้
และนี่.. ไม่ใช่สิ่งที่ หลินฟานคิดว่ามันน่ามหัศจรรย์แต่สิ่งที่น่าทึ่งจริงๆคือ… เพิ่งรั่วหลานถือว่าเขาเป็นน้องชายที่ชอบธรรมของเธอ และเขาต้องเรียกเธอว่า..“พี่สาว”
ดูเหมือนว่าระบบได้เข้าไปฝังความทรงจําในสมองของเพิ่งรั่วหลานซึ่งเปลี่ยนความทรงจําของเฟิงรั่วหลานไปในที่สุด
ในความทรงจําที่เปลี่ยนไปของเพิ่งรั่วหลานมีการดํารงอยู่ของน้องชายบุญธรรมของเธอก็คือ.. หลินฟาน!
“ระบบยังทรงพลังเกินไปมันทรงพลังจนน่ากลัว.. การคิดถึงมัน.. ช่างน่ากลัว”หลินฟานอดไม่ได้ที่จะหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ
ระบบดูเหมือนจะมีอํานาจทุกอย่างจริงๆวันนี้การดําเนินการอันแสนมหัศจรรย์นี้ทําให้ความรู้ความเข้าใจของหลินฟานเปลี่ยนไป
แม้ว่า.. มันออกจะไม่น่าเชื่อแต่หลินฟานก็มีพี่สาวที่ร่ำรวยที่สุด
ในที่สุด หลินฟานก็ยอมรับความจริงข้อนี้ได้ และบันทึกหมายเลขโทรศัพท์ของเพิ่งรั่วหลานเป็น”พี่สาวรั่วหลาน”
เขาวางแผนที่จะออกเดินทางเพื่อไปหาหลิวจินชาน
ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจ และไปหาเจิ่งรั่วหลานเพื่อรับประทานอาหารกลางวันกันนอกจากนี้เขายังต้องการพบพี่สาวที่รวยที่สุดด้วย
อาคารหลงเหิง
ที่ตั้งของบริษัทการเงิน หลงเหิง บริษัทยักษ์ใหญ่
ในศูนย์กลางการค้าของหยุนเฉิงอยู่ไม่ไกลจากอาคารโจวเถียน ของหลินฟานตัวอาคารหัน
หน้าเข้าหาแม่น้ำ
หลินฟาน จอดรถ และมาที่ประตูอาคารหลงเหิง
แม้ว่า หลินฟาน จะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเรียบๆแต่เขาไม่ได้ถูกรปภ. มาขวางกั้นหลินฟานเข้าไปในอาคารอย่างราบรื่นตามความทรงจําของเขาหลินฟานวางแผนที่จะขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้น 30 ของอาคาร ซึ่งบริษัทของเจิ่งรั่วหลานอยู่ที่นั้น
ชายในชุดสูทเดินเข้ามาแล้วเดินเฉียดผ่านไหล่ของหลินฟาน
ไป แต่ก็ไม่มีอะไร
ชายในชุดสูทเดินไปเพียงสองก้าวขมวดคิ้วหยุดลงหันศีรษะ และเรียกให้ หลินฟานหยุด
“เดี๋ยวนะ คุณคนนั่นผู้ชายที่สวมใส่เสื้อแผงลอยข้างถนนน่ะ!”ชายในชุดสูทชี้ไปที่หลินฟานด้วยนําเสียงวางตัว
หลินฟาน หันกลับมาและเห็นชายในชุดสูทชี้มาที่เขา
“มีอะไรหรือเปล่า?” หลินฟานกล่าวเบาๆ
ชายในชุดสูทพูดว่า “คุณมาทําอะไรที่นี่?”
หลินฟานไม่ชอบน้ำเสียงของอีกฝ่ายมากนักหัวเราะและกล่าวว่า “ผมมาทําอะไรที่นี่แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณแล้วคุณเป็นใคร?”
ชายในชุดสูทรู้สึกไม่มีความสุขในทันใดชายที่สวมแผงลอยริมถนนถึงกับกล้าพูดตอบกับเขาแบบนี้!
“ฉันเป็นใคร? แกกําลังล้อฉันเล่นอยู่หรือไง!คุณรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหนนี่อาคารหลงเหิงคุณไม่ได้ทํางานที่นี่ด้วยซ้ำด้วยคุณลักษณะเช่นนี้ของคุณและคุณไม่ใช่พนักงานส่งของทั้ง พนักงานส่งอาหารด้วยแล้วคุณมาทําอะไร?”เขาได้ถามหลินฟาน
หลินฟาน กล่าวว่า “อย่างแรกเลยผมมาที่นี่เพื่อมาหาใครบางคน และประการที่สองไม่มีกฏว่าห้ามแต่งกายแบบนี้มาที่ประตูทําไมผมจะเข้าไปไม่ได้นอกจากนี้แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย?”
ความขัดแย้งระหว่างคนทั้งสองได้ดึงดูดความสนใจของคนรอบข้างทุกคนมองไปที่ทั้งสองและชี้นิ้ว ชี้ตามองมา
“เด็กคนนี้มีตาแต่กลับไม่รู้จักภูเขาไท่ซาน!”
“ใครให้ความกล้าหาญแก่เขาในการพูดคุยกับผู้อํานวยการโจว กัน!”
“เขาดูเหมือนผีที่น่าสงสารจริงๆเป็นเรื่องปกติถ้าเขาไม่รู้จักผู้อํานวยการโจว” “ฉันไม่รู้จริงๆว่าคนจนอย่างเขามาทําอะไรที่นี่เขามาที่นี่ ด้วยชุดแบบนี้งั้นเหรอ?”ทุกคนต่างล้อเลียน หลินฟาน
เมื่อได้ยินค่าพูดเหล่านี้ ชายในชุดสูทก็แสดงความภาคภูมิใจ และแสดงท่าทีเหยียดหยามมากขึ้น : “ในเมื่อคุณยังถามฉันอยู่ว่า ฉันเป็นใคร ให้ฉันแนะนําตัวก่อนฉันโจวจื่อห่าวผู้อํานวยการของหลงเหิง กรุ๊ป! คุณแต่งตัวแบบนี้ และมาที่นี่ รู้หรือไม่?คุณได้ทําให้อาคารหลงเหิงของเราลดระดับลงอย่างสมบูรณ์คุณคิดว่าฉันอยากดูแลคุณไหม?”
หลินฟาน พ่นลมหายใจ : “คุณเป็นผู้อํานวยการของบริษัท หลงเหิงหรือไม่นั่นเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆที่ผมมาที่นี่เพื่อมาพบเพิ่ง รั่วหลานเจ้านายของคุณ”
“มาหาประธาน เพิ่ง?” โจว จื่อห่าว ชายในชุดสูทตัวแข็งทื่อ
เฟิง รั่วหลาน ประธานที่สวยงามของบริษัทหลงเหิงนางมารที่มีชื่อเสียงในโลกการเงินของหยุนเฉิงและการดํารงอยู่เหมือนพระเจ้าในบริษัทเพียงแค่ได้ยินชื่อของผู้หญิงคนนี้ทําให้ผู้คนรู้สึกทึ่งหลินฟาน มาเพื่อตามหาประธานเพิ่ง!
โจว จื่อห่าว ระมัดระวังตัวเล็กน้อย : “คุณเป็นอะไรกับ คุณเพิ่งกัน และคุณมาหาคุณเฟื่งเพื่ออะไร?”
หลินฟาน กล่าวว่า “ผมเป็นน้องชายของเธอ”
“อะไรนะ?”
โจว จื่อห่าว รู้สึกว่าเขาถูกหลอก และโกรธจัดในทันที “ฉันคิดว่าคุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา
คุณกล้าดียังไงมารุกรานประธานเพิ่งของเรา!”
ตอนนี้เขาค่อนข้างระแวดระวังตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินคําพูดของ หลินฟานเขาสามารถมั่นใจได้ว่าหลินฟานมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา ประธานเพิ่งเป็นคนที่เหมือนพระเจ้าอยู่เสมอและผ้าไหมอันแสนเน่าเหม็น ที่อยู่ข้างหน้าเขากล้าดียังไง!ที่จะมาใช้ประโยชน์จาก เธอ!
หลินฟานกล่าวว่า“ถ้าคุณขอให้เธอมาพบผม คุณจะรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเท็จโจวจื่อห่าวพูดอย่างโกรธเคือง:“ส่องกระจกแล้วมองดูตัวคุณเองว่าคุณจะเป็นน้องชายของคุณเพิ่งได้ไหมฉันสงสัยว่าตอนนี้คุณคงเป็นแฟนตัวยงอะไรทํานองนั้นสินะและอย่าหวัง!ฉันจะไม่ยอมให้โอกาสคุณเข้าใกล้ท่านประธานแม้แต่น้อย รปภ. !! !”
โจว จื่อห่าวเรียกหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถ้าหลินฟาน เป็นคนแอบอ้างและใช้ประโยชน์นี้ในทางที่ผิดจริง ๆ หากคุณเฟิง รู้และอาจจะตําหนิเขาได้ฟาน
พนักงานรักษาความปลอดภัยมาอย่างรวดเร็ว
“มีคนกระทําผิดที่นี่ และกล่าวล่วงเกินประธานเพิ่งรีบนําเขาออกไป!” โจวจือห่าวชี้ไปที่ หลินนรกอะไร?
พนักงานรักษาความปลอดภัยตกใจและรีบดึงกระบองออกมาอย่างรวดเร็วโดยตั้งใจจะขับไล่
หลินฟาน ออกไป
หลินฟาน พูดไม่ออกเล็กน้อย : “โอเคๆ ได้ๆ ผมจะไม่ขึ้นไป ผมจะโทรหาเธอและบอกให้เธอลงมา”
โจว จื่อห่าว หัวเราะเยาะ : “คุณแสร้งทําเป็นอะไร!คิดว่าฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน งั้นเหรอไง? ฉันเคยเห็นคนบ้าแบบแกมามากพอแล้วด้วยซ้ำ!”
เมื่อเห็นว่า พนักงานรักษาความปลอดภัยกําลังจะจู่โจม หลินฟาน
“หยุดน่ะ!” ทันใดนั้นก็มีเสียงมาจากด้านหลังเสียงที่คุ้นเคยซึ่งทําให้ทุกคนตกใจจากนั้นก็เห็นผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งเดินออกจากอาคาร มาอย่างรวดเร็ว
เฟิงรั่วหลาน!