แดนนิรมิตเทพ บทที่ 358
หากหัวหน้ากัวมีปัญหากับประธานหลินเพื่อรักษานักเรียนที่ครูของตัวเองแนะนำมา หัวหน้ากัวไม่มีทางทำเช่นนี้แน่นอน อีกอย่างถึงแม้หัวหน้ากัวจะรักษาเฉินโม่ไว้ ก็อาจจะรักษาไว้ไม่อยู่ เนื่องจากเบื้องบนยังมีผู้อำนวยการโรงเรียนอีกคน
สุดท้าย หัวหน้ากัวตัดสินใจไม่ช่วยทั้งสองฝ่าย แล้วผลักเรื่องนี้ไปให้ทางผู้อำนวยการโรงเรียนเป็นคนจัดการ ไม่ว่าสุดท้ายเฉินโม่จะได้ผลลัพธ์ยังไง ก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขา
“ประธานหลินครับ อำนาจของผมยังไม่มากพอที่จะไล่นักเรียนออก หากว่าประธานหลินต้องการเช่นนี้ คงจะต้องไปหาท่านผู้อำนวยการโรงเรียนแล้วละครับ”
หลินเจิ้งหัวไม่รู้ความคิดที่แท้จริงของหัวหน้ากัว คิดแค่ว่านี่คือกฎของโรงเรียน “ได้ครับ อย่างนั้นผมจะไปคุยกับผู้อำนวยการโรงเรียน”
“วันนี้ท่านผู้อำนวยการโรงเรียนกำลังต้อนรับบุคคลสำคัญท่านหนึ่ง ประธานหลินมาวันพรุ่งนี้ไหมครับ?” หัวหน้ากัวพูด
หลินเจิ้งหัวสีหน้าหยิ่งยโส “บุคคลสำคัญยังไง? หัวหน้ากัวลองพูดมาให้ฟังหน่อยสิครับ ให้ผมได้รู้จักสักหน่อย”
หัวหน้ากัวรู้ว่าประธานหลินคนนี้มองตัวเองสูงส่งมาก แต่บุคคลสำคัญในวันนี้ หากหลินเจิ้งหัวอยู่ต่อหน้าเขา คงจะไม่มีสิทธิ์แม้แต่เอ่ยปากพูด
ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ฉู่เหวินสง แห่งอู่โจวครับ!”
สีหน้าของหลินเจิ้งหัวเปลี่ยนไป พูดอย่างตะลึงว่า “คุณหมายถึงฉู่เหวินสงผู้มีอิทธิพลแห่งอู่โจว!”
“ใช่ครับ ช่วงนี้คุณฉู่เตรียมจะทำเรื่องที่มีประโยชน์ต่อสังคม จึงอยากจะออกเงินทุนให้กับทางโรงเรียนสร้างตึกเรียนสมัยใหม่หนึ่งตึก ผู้อำนวยการโรงเรียนกำลังต้อนรับเขาอยู่ครับ ประธานหลินยังต้องการจะไปอีกไหมครับ?” หัวหน้ากัวถามด้วยรอยยิ้ม
หลินเจิ้งหัวนึกคิดสักพัก จากนั้นก็ยิ้มอย่างตื่นเต้น “คุณฉู่อยู่ที่นั่น มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ไปละครับ?”
“ฮ่าๆ ขอบคุณหัวหน้ากัวที่บอกครับ ลาก่อน!”
“ประธานหลินเดินทางปลอดภัยครับ!”หัวหน้ากัวส่ายหัว ฐานะอย่างหลินเจิ้งหัวไปทำความรู้จักกับฉู่เหวินสง คงจะไม่มีสิทธิ์มากพอ หวังว่าเขาจะไม่ไปหาเรื่องใส่ตัว
เมื่อได้ยินว่าเป็นฉู่เหวินสง หลินทาวก็รู้สึกตกใจ ตอนนั้นที่อยู่ในงานพนันหินหยก เขาเห็นฉู่เหวินสงอยู่กับเฉินโม่ แต่ไม่รู้ว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์อะไรกัน
“บางทีทั้งสองคนอาจจะแค่พบเจอกันโดยบังเอิญ คนอย่างเฉินโม่จะมีสิทธิ์อะไรไปรู้จักกับผู้มีอิทธิพลอย่างฉู่เหวินสง? ถึงแม้เฉินโม่จะรู้จักกับฉู่เหวินสงจริงๆ เชื่อว่าถึงแม้จะเป็นฉู่เหวินสงยังไงก็ต้องให้เกียรติกันบ้าง”
ความรู้สึกของการแก้แค้นมีความเหนือกว่า ทำให้หลินทาวคิดทุกอย่างไปในทางที่ดี หากเขารู้ว่าตระกูลหลินถูกเฉินโม่เพียงคนเดียวทำลายล้างไปนานแล้ว ให้ความใจกล้ากับเขามากแค่ไหนก็คงไม่มีทางกล้าไปต่อกรกับเฉินโม่แน่นอน
น่าเสียดายที่คนระดับอย่างหลินทาว ไม่ใช่คนในโลกเดียวกันกับเฉินโม่ ข่าวคราวเรื่องตระกูลหลินถูกทำลายเขาไม่มีสิทธิ์มากพอที่จะได้รับรู้
อีกอย่างถึงแม้ตระกูลหลินจะไม่ถูกเฉินโม่ทำลายทิ้ง ก็คงไม่ยอมรับนับญาติกับพวกเขา
ภายในห้องรับแขก ผู้อำนวยการหยู่ของโรงเรียนตี้ยีแห่งอู่โจวยิ้มแย้ม และเทน้ำชาให้กับฉู่เหวินสงด้วยตัวเอง
ทั้งสองคนคุยกันอย่างครึกครื้น ผู้อำนวยการหยู่ถ่อมตนอย่างมาก ส่วนฉู่เหวินสงท่าทางผ่อนคลาย มีความน่าเกรงขาม
หลินเจิ้งหัวพาหลินทาวจัดระเบียบเสื้อผ้า ท่าทางเคร่งขรึม แล้วก็เคาะประตูห้องรับแขก
ผู้อำนวยการหยู่เปิดประตู เมื่อเห็นหลินเจิ้งหัว ก็ยิ้มแย้มพูดว่า “ที่แท้ก็ประธานหลินนี่เอง มีธุระงั้นหรือครับ?”
เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการหยู่ที่ปกติเป็นมิตรกระตือรือร้นต่อตัวเองมาโดยตลอดไม่มีท่าทีที่จะเชิญตัวเองเข้าไป หลินเจิ้งหัวจึงแอบด่าในใจ แล้วทำได้แค่หาข้ออ้างเอง “ได้ยินมาว่าคุณฉู่อยู่ที่นี่ หลินเจิ้งหัวจึงมาเพื่อทำความเคารพครับ!”
ผู้อำนวยการหยู่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากำลังคุยธุระกับฉู่เหวินสงอยู่ ไม่อยากถูกรบกวน แต่ในเมื่อหลินเจิ้งหัวรู้ว่าฉู่เหวินสงอยู่ที่นี่ จึงไม่สะดวกที่จะปฏิเสธ
จึงทำได้เพียงแค่พูดด้วยรอยยิ้ม “คณฉู่อยู่ด้านในครับ เชิญประธานหลินเข้ามาครับ”