ตอนที่ 50 : เสือสองตัวไม่อาจอยู่เขาเดียวกันไม่ได้!
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เจียงเฉินทันที!
ช็อกอย่างหนัก! !
พระเจ้าช่วย!
เจียงเฉินมีเบื้องหลังแบบไหนกัน? ถึงได้สามารถโทรไปหาผู้บริหารบรฺษัทกฏหมายเทียนกวนได้โดยตรง!
แถมยังสามารถเรียกทนายสวรรค์ออกมาได้!
เพียงแค่ไม่กี่ประโยคเขาก็ทำให้ทนายสวรรค์เข้ามาช่วยคดีได้โดยตรง โดยที่ยังไม่มีการพูดถึงเรื่องค่าใช้จ่ายด้วยซ้ำ! และยีงดูเหมือนว่าอีกฝ่ายนั้นจะเคารพเจียงเฉินมากอีกด้วย!
เจียงเฉินเขาเป็นใครกันแน่?
ดวงตาของหยางยี่ยี่ยังปรากฏความสวยงามและสดใสออกมาเช่นเดิม เธอถึงมือของเจียงเฉินและพูดว่า “พี่เฉิน พี่สุดยอดมากเลย~ ถึงขึ้นที่ขอให้ทนายสวรรค์ยอมลงมาช่วยได้โดยการพูดไม่กี่คำ พี่เป็นลูกศิษย์ที่ดีที่สุดของพ่อจริง!”
เหล่าเพื่อนนักเรียนต่างจ้องไปที่เจียงเฉินด้วยความประหลาดใจ
“พระเจ้า! เจียงเฉินจะยิ่งใหญ่เกินไปแล้ว! เขาสามารถเชิญทนายสวรรค์ให้มาช่วยด้วยคำพูดไม่กี่คำ!”
“เขาปิดบังตัวตนที่แท้จริงของเขาไว้อยู่จริงๆด้วย! สุดยอดไปเลย!”
“เจียงเฉินก็ยังเป็นเจียงเฉินอยู่วันยันค่ำ! เขาเป็นคนที่มีความสามารถมาตลอด!”
หลี่หมิงฮุ่ยดูพอใจก่อนจะพูดออกมา “ฉันบอกไปตั้งนานแล้วว่าเจียงเฉินน่ะอยู่เหนือกว่าที่พวกเราคิด!”
เจียงเฉินหันไปมองหลี่ปู้ฟานก่อนจะยิ้มออกมาและพูดว่า “ตอนนี้พอใจรึยัง”
หลี่ปู้ฟานไม่อยากจะเชื่อ “เป็นไปไม่ได้! มันไม่จริง! มันต้องเป็นเรื่องโกหก! ทั้งหมดมันเรื่องโกหก! ทนายสวรรค์อะไรนั่นก็ต้องเป็นเรื่องโกหกด้วย!”
เขาไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป
ทันใดนั้น ดวงตาของเขาก็มืดลงทันที น้ำตาลในเลือดของเขาต่ำลง หน้าของเขาซีดและริมฝีปากของเขาก็ซีดไม่แพ้กัน!
นั่งลงบนเก้าอี้ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมืดมน
เหมือนกับว่าเขานั้นได้เห็นผี!
เจียงเฉินน่ากลัวเกินไป…
ฉันไม่ต้องการเจอเขาอีกแล้ว!!
ในเวลานี้เหล่าเพื่อนนักเรียนเริ่มสังเกตว่าสถานการณ์ของหลี่ปู้ฟานไม่สู้ดีนัก พวกเขาก็ไม่ลืมที่จะสร้างปัญหาซ้ำเติมเขาต่อ
“หลี่ปู้ฟานนายใส่ร้ายเจียงเฉินมาทั้งวัน พอเจียงเฉินพิสูจน์ นายก็ยังไม่เชื่ออีก!”
“ถูกต้อง นายมาหลอกลวงคนอื่นแบบนี้ได้ยังไงกัน!”
“ใช่ๆ! เจียงเฉินเป็นตำรวจแถมยังมีบริษัทเป็นของตัวเอง มันก็ควรเป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรอที่ทนายสวรรค์จะรู้จักกับเขา นายน่ะคิดมากเกินไปเอง!”
หลี่ปู้ฟานที่ได้ยินก็ทนไม่ไหวหมดสติลงไปนอนกองกับพื้นทันที!
“เป่าฟานทำไมนายมานอนตรงนี้?”
“เฮ้เฮ้?”
“???”
เพื่อนร่วมชั้นหญิงคนหนึ่งดูตกตะลึง “เขาอยากจะนอนก็นอนไปเลย ฉันละอิจฉาจริงๆ เวลาอยากจะนอนก็นอนไม่ค่อยจะหลับ”
เจียงเฉินพูดไม่ออก “ไม่ใช่ว่าเขาเป็นลมไปแล้วหรอ”
เพื่อร่วมชั้นหญิงคนหนึ่ง “ห๊ะ เขาเป็นลม พวกเราควรทำยังไงดี แจ้งตำรวจดีไหม”
ทุกคนกลอกตา!
เดี๋ยวสิเจ๊!
ที่นี่ก็สถานนีตำรวจไง!
“โทร 120”
เจียงเฉินเสนอ
แม้ว่าหลี่ปู้ฟานจะน่ารำคาญมาก แต่ก็ไม่ควรที่จะดูนั่งเฉยๆ
หลี่หมิงฮุ่ยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ฉันจะโทรเอง”
ทันทีที่พูดจบก็โทรออกไปทันที!
“เฮ้!”
หลี่ปู้ฟานลุกขึ้นจากพื้นแล้วก็วิ่งจากไป!
ทุกคนดูตกตะลึง
เจียงเฉิน: °ー°〃)หือ?”
“???”
โทรศัพท์มือถือของหลี่หมิงฮุ่ยหลุดออกจากมือและปากของเขาก็อ้ากว้างด้วยความตกใจ
เพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงคนหนึ่ง “เขาหลอกเราใช่ไหม?”
ครูหยางและภรรยา: “???”
หยางยี่ยี่ใช้โอกาสนี้กอดแขนของเจียงเฉินแล้วเอาแขนของเขามาไว้ระหว่างมะพร้าวสองลูกของเธอ “พี่เจียงเฉินฉันกลัวมากเลย~” (๑´ㅂ` ๑)
หลี่ปู้ฟานที่หลบหนีออกไปได้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก!
“ฮะ~”
“แม่งเอ้ย! โชคดีที่ทักษะการแสดงของฉันดี ไม่อย่างนั้นฉันคงจะตายด้วยความอับอายไปแล้ว! ไอเจียงเฉินมันเก่งเกินไป!! ถึงฉันจะเก่งมาก แต่ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน!”
“เฮ้อ~ ฉันกลัว! เปลี่ยนเป้าหมายดีกว่า!”
เพื่อป้องกันความเข้าใจผิดระหว่างครูและเพื่อนร่วมชั้นหลี่ปู้ฟานได้โพสต์ข้อความในกลุ่ม [ ภรรยาของฉันกำลังจะคลอดลูก ฉันต้องรับกลับบ้าน ]
แบบนี้คงจะเรียกได้ว่า
เสือสองตัวไม่อาจอยู่เขาเดียวกันได้
ด้วยการมาของเจียงเฉินทำให้ หลี่ปู้ฟานต้องถอยออกไปอย่างหลีดเลี่ยงไม่ได้!
……
ในห้องรับรอง
เมื่อเห็นข้อความในกลุ่มเพื่อนนักเรียนหญิงคนหนึ่งก็พูดด้วยความประหลาดใจ
“ปรากฏว่าหลี่ปู้ฟานมีภรรยาเป็นสุนัขแล้วหรอ ถึงต้องกลับไปคลอดลูกเองด้วย!”
หลี่หมิงฮุ่ยยิ้มและกล่าวว่า “น่ากลัวว่าเขาคงได้มีลูกหลายคนในครั้งเดียวแล้วล่ะมั้ง!”
ทันใดนั้นทุกคนก็หัวเราะออกมา!
หลังจากที่หลี่ปู้ฟานจากไป บรรยากาศก็ค่อนข้างกลมกลืนกัน
ทุกคนไปร้านอาหารเพื่อทานอาหาร ช่วยครูหยางทำความสะอาดฝุ่น
ร้านอาหารอิเกีย
วันนี้อาจารย์หยางมีความสุขและดื่มไปได้สองสามแก้ว
สามรอบหลังจากดื่ม
นอกห้องที่ชั้นสอง
หยางตงเหิงจับมือเจียงเฉินอย่างขอบคุณและพูดอย่างตื่นเต้นว่า
“เจียงเฉิน ครั้งนี้ต้องขอบคุณเธอจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ครูก็ยังต้องนั่งอยู่ในห้องขังต่อไป ครูก็ดีใจมากที่เห็นเธออยู่ข้างหน้าครู เธอได้ช่วยครูไว้มากจริงๆ ครูไม่รู้จริงๆว่าต้องตอบแทนอย่างไงดี”
เจียงเฉินส่งความอบอุ่นจากใจของเขาออกมา “ครูครับ พูดแบบนี้ได้ยังไงกัน สมัยเรียนมัธยมตอนนั้นผมก็จนมาก และผมก็ไปกินข้าวกลางวันที่บ้านครูตลอดตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องตอบแทนครูบ้างแล้ว”
“ก็ได้ งั้นครูรับน้ำใจของเธอไว้ก็แล้วกัน”
หยางตงเหิงยิ้มก่อนจะพูดออกมา “เจียงเฉิน นายคิดยังไงกับลูกสาวยี่ยี่ของครูล่ะ?”
ยี่ยี่หรอ?
ตอนนี้เธอก็สวยมากจริงๆ รูปร่างของเธอก็ดีไม่น้อย โดยรวมๆแล้วเธอก็สามารถรับไปได้ถึง 95 คะแนน
แต่ตอนนี่เธออายุแค่ 18 เท่านั้นเองมันคงจะใจร้ายไปหน่อยถ้าดึงเธอออกมาพัวพันกับเรื่องที่ยังไม่ถึงวัย?
เจียงเฉินคิดซักพักก่อนตอบไปว่า “ยี่ยี่ก็นับว่าเป็นเด็กผู้หญิงที่ดีคนหนึ่งเลยนะครับ”
หยางตงเหิงส่ายหัว “เจียงเฉิน ครูไม่ได้หมายถึงแบบนั้น…”
การแสดงออกของเจียงเฉินก็ดูโง่งมทันที “ผมรู้ครับ สำหรับยี่ยี่กับครูผมก็ปฏิบัติกับทุกคนเหมือนญาติคนหนึ่ง”
“โอ้ งั้นสินะงั้นก็กลับไปข้างในกันเถอะ”
หยางตงเหิงบอก เขารู้ดีว่าการจะพูดเรื่องแบบนี้มันคงจะพูดกันยากไปหน่อย
ในฐานะพ่อคนหนึ่ง เขาย่อมอยากให้ลูกสาวได้มีชีวิตที่ดีในอนาคต จิตใจของยี่ยี่ลูกสาวของเขานั้นบริสุทธิ์ ประสบการณ์ในสังคมก็นับว่าน้อย
เขาก็กลัวว่าลูกสาวของเขาจะต้องไปพบกับชะตากรรมที่ไม่ยุติธรรมเข้า
และในตอนนี้เขาก็เห็นเจียงเฉินเป็นเพียงคนคนเดียวที่สามารถฝากฝังไว้ได้
เมื่อลูกสาวโตขึ้นก็ต้องแต่งออกไป มีพ่อที่ไหนบ้างล่ะที่ไม่อยากให้ลูกสาวแต่งงานกับคนดีๆ
ทั้งสองกลับมาที่ห้องอีกครั้ง
……
ในเวลานี้เอง
“ปัง!!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังมาจากชั้นล่าง
เจียงเฉินมองลงไปก็ปรากฏว่าหลี่หมิงฮุ่ยนั้นกำลังมีปัญหากับคนกลุ่มหนึ่งที่ห้องโถง
ชายคนหนึ่งที่ภอดเสื้อกำลังกำคอเสื้อของหลี่หมิงฮุ่ยอย่างดุเดือด “เจ้าหนู นี่มันหมายความว่ายังไง แกชั่งกล้าซะจริงนะ แม้แต่เล้งเซี่ยพี่สาวของพวกเราแกยังกล้าเข้าไปยุ่ง!”
รอบๆก็มีชายที่ดูแข็งแกร่งหลายคนกำลังยืนล้อมรอบดูอยู่
“สงสัยวันนี้แกคงไม่ต้องการมีชีวิตอยู่แล้วสินะ!”
“วันนี้แกคงไม่ได้ออกจากร้านอาหารไปตลอดชีวิตแล้ว!”
จู่ๆ ก็มีเรื่องที่กลายเป็นเรื่องใหญ่ขึ้น และแขกที่โต๊ะอื่นก็หันมาดูการแสดงด้วย!
“ช่างหาที่ตายเสียจริง คิดยังไงถึงกล้าเข้าไปคุยกับเล้งเซี่ย!”
“อือ ตายแน่ๆ”
“แอบถ่ายคริปไว้หน่อยสิเร็ว!”
ในเวลานั้นเอง
หญิงสาวที่มีกลิ่นอายแห่งความงดงามก็เดินออกมา และตรงไปที่หลี่หมิงฮุ่ยอย่างไม่รีบร้อน
เธอสูง 172 ซม. ใส่กางเกงขาสั้น เผยให้เห็นขาที่ยาวและมีเสน่ห์ของเธอ!
ยิ่งกว่านั้น เธอยังมีกลิ่นอายของราชินี ดวงตาของเธอมีเสน่ห์และดูน่าดึงดูดมาก
หน้าตาของเธอได้รับคะแนนไป 93 คะแนน และรูปร่างของเธออย่างน้อยก็ 96 คะแนน!
เธอคือเล้งเซี่ยพี่สาวที่ชายคนนั้นพูดถึง
ตอนที่หลี่หมิงฮุ่ยเห็นเธอก็เลยเอาความกล้าหาญจากไหนไม่รู้ เดินเข้าไปคุยกับเธอสองสามคำ
แต่คาดไม่ถึงทันทีที่เขาพูดไป ก็ถูกชายคนนี้จับออกมา
ชายคนนี้ที่เห็นเล้งเซี่ยเดินมาก็ทำความเคารพทันที
“พี่เล้งเซี่ยจะทำยังไงกับมันดีครับ”
เล้งเซี่ยยิ้มและพูดออกมาอย่างเย็นชา “จับเข้าไว้แล้วตัดมือของเขาแล้วค่อยปล่อยไป”
หลี่หมิงฮุ่ยกลัวจนแทยจะฉี่ราดทันที สติเขากลับมาอย่างสมบูรณ์และเริ่มร้องของความเมตตา “ไม่! ไม่! ผมแค่สับสนไปผมผิดไปแล้ว! พี่สาว! พี่ชาย! ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ!”
เล้งเซี่ยเยาะเย้ยและอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “หึ ตอนแรกยังกล้าอยู่เลยไม่ใช่หรอ เสี่ยวหูจัดการ”
ชายไร้เสื้อจับมือของหลี่หมิงฮุ่ยไปวางบนโต๊ะทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งจากเธอ
ดวงตาของหลี่หมิงฮุ่ยเบิกกว้าก่อนตัวเขาจะสั่นไปทั้งตัว “อย่า! อย่าตัดมือของผมเลย! อย่า! อย่า! ช่วยผมก้วย!”
กริซในมือของชายไร้เสื้อถูกยกสูงขึ้น แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงมาหยุดไว้ก่อน
“หยุด!”
เมื่อทุกคนได้ยินชื่อเสียงของเขาและหันไปดู ก็ปรากฏชายหนุ่มรูปหล่อขึ้นมาในสายตาของทุกคน
หลี่หมิงฮุ่ยที่เห็นว่าความหวังของตัวเองมาถึงแล้วก็ตะโกนขอความช่วยเหลือทันที
“พี่เฉิน! ช่วยผมด้วย ช่วยผมด้วยพี่เฉิน! พวกเขาจะตัดมือผม!”