ตอนที่ 1346 แขกไม่ได้รับเชิญ (4)
เมื่อเจ้าหนูนรกวิ่งออกไป มันก็ไม่ได้จากไปในทันที แต่กลับยืนอยู่ตรงที่ที่มันคิดว่าปลอดภัย มันหยุดแล้วหันกลับมามองจวินอู๋เสียด้วยดวงตาสีดำเหมือนลูกปัดเล็กๆ ไม่มีใครรู้ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
ในขณะที่บัวเมากำลังจะไล่มันไป หนูนรกตัวนั้นก็ยกเท้าหน้าเล็กๆของมันขึ้นและทำดุ๊กดิ๊กอะไรอยู่รอบปากของมันก่อนที่แก้มมันจะป่องออกมา
ทันใดนั้นลูกกลมเล็กๆก็ถูกพ่นออกมาปากของมัน มันถือลูกนั้นเอาไว้ด้วยอุ้งเท้าเล็กๆของมันก่อนจะวางลงบนพื้น จากนั้นก็มองไปที่จวินอู๋เสียอีกครั้ง ก่อนจะหันกลับและหนีไปโดยไม่ลังเลอีก ร่างเล็กๆของมันหายไปภายใต้แสงไฟสลัวอย่างรวดเร็ว
“อะไรกันล่ะนั่น?” บัวเมางงเล็กน้อยกับการกระทำของเจ้าตัวเล็ก
อิงซู่เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วมองไปที่บัวเมาพลางพูดว่า “เจ้าไม่รู้กระทั่งการตอบแทนบุญคุณเชียวหรือ?”
พูดจบอิงซู่ก็เดินไปหยิบลูกกลมที่เปื้อนน้ำลายหนูนรกขึ้นมา และนำมันมาตรงหน้าจวินอู๋เสีย
ลูกกลมนั้นมีขนาดประมาณไข่นกกระทา สีขาวล้วน ดูเหมือนหยก บนพื้นผิวมีการแกะสลักลวดลายงดงาม ดูเหมือนงูที่ขดอยู่รอบๆลูกทรงกลมนั้น หัวงูที่อยู่ตรงกลางนั้นสลักไว้อย่างชัดเจน ตรงที่เป็นตางูมีจุดสีเขียวสองจุด
จวินอู๋เสียมองงูที่แกะสลักบนลูกกลมนั้น แล้วรู้สึกว่ารูปลักษณ์ของงูดูคุ้นมาก
นอกจากสีตาแล้ว มันดูเหมือนงูดำที่จวินอู๋เหยาใช้อยู่เป็นประจำ
เสียแต่ว่า ตัวนึงขาว ตัวนึงดำนี่ซิ
“มีของแบบนั้นซ่อนอยู่ในปากหนูนรกเหรอ? ทำไมเมื่อกี้ข้าไม่เห็น?” บัวเมาถามด้วยความประหลาดใจ ลูกทรงกลมไม่ได้ใหญ่มากก็จริง แต่สำหรับหนูตัวเท่าฝ่ามือ มันก็ค่อนข้างใหญ่ทีเดียว ถ้าหนูนรกซ่อนมันไว้ในปาก ตอนที่เขาถือเจ้าหนูนรกนั่นเมื่อกี้ เขาก็ต้องเห็นแล้วซิ
“หนูนรกอ่อนแอในเรื่องการโจมตี แต่ปากของมันเป็นพื้นที่มิติที่ดีที่สุด เหมือนกับกระเป๋ามิตินั่นแหละ อย่ามองว่าหนูนรกตัวเล็กนิดเดียว ถ้าพวกมันมีพลังมากพอ พวกมันจะสามารถกลืนทองและเงินได้มากเป็นภูเขาเลย เผ่าวิญญาณมักจะใช้หนูนรกเป็นที่เก็บของ และไม่จำเป็นต้องกังวลว่าของจะถูกขโมยหรือถูกยึดไปด้วย พวกมันสามารถสามารถกลืนสิ่งของได้ไม่จำกัดจำนวน และก็เก็บของเอาไว้อย่างดีเลย” อิงซู่พูดพร้อมกับมองไปที่บัวเมา สีหน้าของเขาเหมือนจะบอกว่า “เจ้ามันโง่เขลาสิ้นดี”
สายตาของอิงซู่ทำให้บัวเมาเกือบจะถกแขนเสื้อขึ้นและต่อยกับเขาอีกรอบ
“แต่ดูท่าทางแล้ว มันก็ไม่ได้แย่เกินไปนัก เจ้าหนูนรกนั่นดูเหมือนไม่ได้คิดร้ายอะไรกับเจ้านาย คิดว่ามันคงจะไม่ไปฟ้องเจ้านายมันล่ะนะ” อิงซู่พูดยิ้มๆ
จวินอู๋เสียเอาลูกกลมที่สลักรูปงูขึ้นมาส่องดูเพื่อศึกษาอย่างละเอียด และทันใดนั้นความคิดแปลกๆก็ผุดขึ้นมาในหัวนาง
ตอนที่เหวินหยูบังเอิญเข้าไปในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดก่อนหน้านี้ สถานการณ์ของเขาก็เหมือนกับนาง ตรงที่เขาล้มมีประตูกลอยู่ข้างใต้ พอเขาไปโดนสวิตช์ก็ตกลงมาในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด
และหยกกล่อมวิญญาณนั่นก็ได้มาจากหนูนรกตัวเดียวกันนี้เอง
ถ้าหากเป็นไปตามนี้ จวินอู๋เสียก็ค่อนข้างแน่ใจว่าคนที่พาเหวินหยูออกจากผาสุดสวรรค์ก็คือเจ้านายของหนูนรกตัวนี้!
คนผู้นั้นไม่ได้ทำร้ายเหวินหยู แต่กลับพาเขาออกไปข้างนอกแทน ดูแล้ว ท่าทางนิสัยใจคอของคนคนนั้นจะไม่ได้โหดร้ายเกินไป
ด้วยความคิดนั้น จวินอู๋เสียจึงเก็บลูกกลมนั้นและเดินต่อไป
หลังจากเดินไปได้พักใหญ่ ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงทางแยกที่แยกออกเป็นสองทาง ทางหนึ่งนำไปสู่อีกทางเดินที่ไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งมีคานและเสาอยู่เป็นระยะ ส่วนทางที่สองเป็นประตูหินขนาดมหึมา!