ตอนที่ 1648 ความโกรธของเยี่ยเสีย (2)
ตระกูลชวี
ภายในห้องโถง ชวีหลินทำหน้าบึ้งตึงใส่เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงกลางห้องด้วยดวงตาชั่วร้าย
“ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย เจ้าจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลชวีแล้วหมั้นกับบุตรชายข้าหรือไม่”
เยี่ยจวินหัวเราะเยาะ แล้วใบหน้าหล่อเหลาของนางก็ดูแน่วแน่ ใบหน้าเล็กๆ ของนางมีร่องรอยความเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่เข้ากับอายุของนางแม้แต่น้อย
“ไม่ว่าเจ้าจะถามข้ากี่ครั้ง ข้ามีเพียงคำตอบเดียวก็คือ ไม่!”
“เจ้ากล้าดีอย่างไร!”
ชวีหลินเอามือตบโต๊ะแล้วจ้องหน้าเยี่ยจวิน “ข้าซื้อเจ้ามาดังนั้นเจ้าต้องเชื่อฟังข้า! ตระกูลชวีของพวกเรามีฐานะสูงส่งภายในนครอนันต์ พวกเราจะทำอะไรก็ได้ที่พวกเราต้องการที่นี่ เป็นโชคดีของเจ้าที่ได้มาเป็นคู่หมั้นของบุตรชายข้า อย่าทำตัวโง่เง่าไปหน่อยเลย!”
เมื่อเยี่ยจวินได้ยินอย่างนั้น นางก็หันไปมองเด็กผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างชวีหลินแล้วมองนางพร้อมน้ำลายไหลด้วยสายตาที่เป็นประกายเย็นเยียบ
เสียงของนางยังคงเป็นเสียงเด็กๆ อยู่เหมือนเดิมแต่มีความหนักแน่นมาก “ข้า เยี่ยจวิน ไม่มีทางแต่งงานกับคนปัญญาอ่อน!”
“เจ้า…”
ถ้าไม่ใช่เพราะนี่เป็นเรื่องการแต่งงานของบุตรชาย ชวีหลินคงตบนางจนตายไปแล้ว!
“ท่านพ่อ” เด็กชายพูดขณะดึงแขนเสื้อของชวีหลินแล้วจ้องหน้าเยี่ยจวิน “น้องสาวคนนี้สวยมาก เย่ว์เอ๋อร์อยากเล่นกับนาง”
ความโกรธของชวีหลินระเหยไปทันทีที่เขาได้ยินเสียงของเด็กชายแล้วเขาก็โอ๋เด็กชายอย่างรักใคร่
“แน่นอน แน่นอน น้องสาวตัวน้อยจะไปเล่นกับเย่ว์เอ๋อร์ พ่อจะให้เย่ว์ทุกอย่างตราบใดที่เจ้าอยากได้”
“ท่านพ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ให้น้องสาวแบ่งเตียงกับเย่ว์เอ๋อร์และเย่ว์เอ๋อร์ก็อยากกินปากนางเหมือนกัน” เด็กชายยิ้มอย่างโง่งมและไม่ได้ทำเหมือนเยี่ยจวินเป็นมนุษย์ ในความคิดเขาเยี่ยจวินเป็นแค่ของเล่นที่ท่านพ่อมอบให้เขา
ใบหน้าของเยี่ยจวินมืดครึ้มโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางได้ยินคำพูดสุดท้ายของเด็กชาย ใบหน้าของนางก็เปลี่ยนไปทันที
“น่าสะอิดสะเอียน!” นางพูดอย่างช้าแล้วไม่ยอมมองเด็กชายไปมากกว่านี้
“นังเด็กชั้นต่ำ เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร ข้าจะสั่งสอนเจ้าเอง”
ชวีหลินไม่มีทางยอมให้ใครก็ตามมาทำให้บุตรชายของเขาอับอายดังนั้นเมื่อได้ยินคำพูดของเยี่ยจวิน เขารีบพุ่งเข้าไปตบเยี่ยจวินอย่างแรง
ถึงแม้ว่าเยี่ยจวินจะไม่ได้มีพรสวรรค์เท่า เยี่ยเสีย พี่ชายของนางแต่นางก็เป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากเหมือนกันแต่นางก็อายุเพียงแค่ห้าปี แม้ว่านางจะเป็นอัจฉริยะแต่เด็กอายุห้าปีจะทำอะไรได้ ภายใต้แรงกดดันของชายวัยกลางคนนางก็ไม่สามารถขยับไปไหนได้แล้วโดนตบอย่างแรง
เพี๊ยะ!
แก้มของเยี่ยจวินบวมและเจ็บแสบแต่ว่า…
นางพยายามที่จะกลั้นน้ำตาที่เกือบจะไหลของนางแล้วยังคงมองชวีหลินอย่างเย็นชาต่อ
“ที่นครอนันต์แห่งนี้เป็นเขตของตระกูลชวีของพวกเรา ถ้าเจ้าฝ่าฝืนคำสั่งของพวกเราก็เท่ากับเจ้ารนหายที่ตายแล้ว!” ชวีหลินเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งยโสแล้วมองเยี่ยจวินอย่างดูถูกด้วยใบหน้าเฉยชา “อีกอย่างไม่ว่าบุตรชายข้าจะโง่ขนาดไหน เขาก็เป็นทายาทเพียงคนเดียวของพวกเราตระกูลชวี ถ้าเจ้าแต่งงานกับเขา เจ้าก็จะกลายเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลชวีและมีตำแหน่งสูงส่งและมั่งคั่ง เจ้าสามารถใช้อำนาจที่ไร้ขอบเขตภายในนครอนันต์ได้!”
ชวีหลินไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีคนที่โง่ขนาดปฏิเสธเส้นทางติดปีกที่มอบให้ตรงหน้าพวกเขาแบบนี้ เขาไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้เอาชนะการล่อลวงนี้ได้
“เยี่ยจวิน” ชวีหลินพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง “ถ้าเจ้าเป็นนายหญิงน้อยของตระกูลชวีของพวกเรา ต่อให้เจ้าอยากได้ตำแหน่งระดับสูงในหอแพทย์ข้าก็ให้เจ้าได้…”
…………………………………..
ตอนที่ 1649 ความโกรธของเยี่ยเสีย (3)
เยี่ยจวินเลิกคิ้ว ใบหน้าสีชมพูของนางเต็มไปด้วยการเหยียดหยาม
นายหญิงของหอแพทย์เป็นพี่สะใภ้ของนางและตระกูลชวีก็เป็นแค่ผู้ติดตามของพี่สะใภ้ คนพวกนี้จะมาล่อลวงนางด้วยหอแพทย์ได้อย่างไร
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ต้องการแต่งงานกับบุตรชายจริงๆ!” ใบหน้าของชวีหลินมืดครึ้ม “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหาว่าข้าใจร้ายกับเจ้า ผู้คุ้มกัน ลากเด็กคนออกไปแล้วตีนางแรงๆ จนกว่านางจะยอม!”
หลังจากนั้นผู้คุ้มกันสองคนของตระกูลชวีก็เข้ามากระชากแขนนางออกไป ตอนนั้นเองเสียงเยาว์วัยแต่ทรงอำนาจเหมือนเปลวเพลิงที่กำลังปะทุออกมาก็ดังขึ้นจากท้องฟ้า
“ไอ้ชั่ว ปล่อยน้องสาวของข้าซะ!”
เมื่อได้ยินเสียงของเด็ก เยี่ยวินก็ชะงัก นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา
“ท่านพี่สาม…”
…
บนท้องฟ้าปรากฏหญิงสาวงดงามในชุดสีขาวที่อุ้มเด็กผู้ชายอายุประมาณห้าปีเอาไว้ ถึงแม้ว่าเด็กชายจะดูหน้าซีดเล็กน้อยแต่เมื่อเขาเห็นว่าน้องสาวของเขากำลังถูกทำร้าย ความโกรธของพุ่งเข้าใจจิตใจเหมือนโดนคลื่นยักษ์ที่ทำให้คนจมทันทีซัดเข้ามา
“เจ้าเป็นใคร” ชวีหลินขมวดคิ้วถามอย่างเย็นชา
อวิ๋นลั่วเฟิงชำเลืองมองชวีหลินแล้วส่งยิ้มบางให้เขา “คนที่มาเอาชีวิตเจ้า”
เมื่อชวีหลินได้ยินอย่างนั้นเขาก็หยุดก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา “ถ้าอย่างนั้นข้าก็อยากจะเห็นว่าเจ้าจะมาเอาชีวิตข้าอย่างไร!”
ถึงอย่างไรชวีโยวก็เป็นถึงผู้อาวุโสของหอแพทย์แล้วเด็กผู้หญิงคนนี้กล้าพูดอวดดีอย่างนี้ได้อย่างไร นี่เป็นการยั่วยุอำนาจของหอแพทย์ชัดๆ! แต่ว่าตอนที่ชวีหลินพูดแบบนี้ จู่ๆ ก็มีเสียงหัวเราะเยาะดังขึ้นจากข้างนอกประตู
“ข้าอยากเห็นว่าตระกูลชวีจะรนหาที่ตายอย่างไร”
ร่างของชวีหลินชะงักไปชั่วครู่ล้วเขาก็เงยหน้าขึ้นด้วยความแปลกใจก็เห็นผู้อาวุโสชิงมู่และผู้อาวุโสเก๋อหยางเดินเข้ามา
“ท่านผู้อาวุโสชิงมู่…ท่านผู้อาวุโสเก๋อหยาง เหตุใดพวกท่านถึงมาอยู่ที่นี่” เขาพูดตะกุกตะกักด้วยเสียงสั่นๆ
แล้วที่…ผู้อาวุโสชิงมู่บอกว่าเขากำลังรนหาที่ตายหมายความว่าอย่างไร
เมื่อชิงมู่ได้ยินอย่างนั้น เขาก็ส่งยิ้มเหยียดหยามไปให้
“เหอะ ตระกูลชวีของเจ้าช่างกล้าเสียจริง! เจ้ายังกล้าถามอีกหรือว่าข้ามาทำอะไรที่นี่! เจ้าจับตัวหลานสาวของผู้เฒ่าเยี่ยมาแล้วบังคับให้นางเป็นภรรยาของบุตรชายโง่งมของเจ้า เจ้าได้ถามความคิดเห็นของตระกูลเยี่ยหรือยัง”
ตระกูลเยี่ย? เดี๋ยวก่อนนะ…ผู้อาวุโสชิงมู่ไม่ได้หมายถึง ‘ตระกูลเยี่ย’ นั่นใช่หรือไม่
“ท่านผู้อาวุโสชิงมู่ ตระกูลเยี่ยที่ท่านพูดถึงคือ…”
“ตระกูลเยี่ยที่เจ้ากำลังคิดอยู่นั่นแหละ”
ตอนนั้นเอง หัวใจของชวีหลินก็กระตุก ใบหน้าของเขาซีดจนน่ากลัวและขาของเขาก็อ่อนแรงเกือบจะเซล้มลงที่พื้น โชคดีที่เขารีบจับชั้นวางของข้างๆ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาร่วงลงไป ถึงอย่างนั้นตัวเขาก็ยังสั่นไปทั้งร่างแล้วใช้ดวงตาหวาดกลัวของเขาจ้องไปที่เยี่ยจวิน
เป็นไปได้อย่างไร เขาแค่ซื้อเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาจากกลุ่มลักเด็กแต่กลายเป็นว่านางเป็นหลานสาวของผู้เฒ่าเยี่ย
“ท่านพ่อ ข้าอยากได้น้องสาวคนนี้เป็นภรรยา” เด็กชายโง่งมตะคอกขณะกระตุกแขนเสื้อของชวีหลิน ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความหื่นกระหายขณะจ้องไปที่ใบหน้าเล็กๆ น่ารักของเยี่ยจวินโดยไม่ละสายตา
“หุบปาก!” ชวีหลินตะคอกด้วยเสียงสั่น…