“เทาเท่ เราแต่งงานกับหลินจือมาสามปีแล้วนะ ถึงเวลาคิดเรื่องมีลูกกันได้แล้วนะ”
ประตูห้องหนังสือที่ปิดไม่สนิทมีเสียงของคนชราที่มีความปรารถนาดีอย่างจริงใจดังลอดออกมา
คำพูดที่เย็นชาและไม่แยแสของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมา“ จะมีลูกกับผู้หญิงที่ไม่ได้รักได้ยังไงกัน ”
หลินจือที่กำลังจะเคาะประตูอยู่เท้าก็หยุดชะงักลงกะทันหัน ใบหน้าที่อ่อนโยนซีดเผือด
เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้มีความระอาปนมาด้วยเล็กน้อย“คุณปู่ ผมจะพูดอย่างจริงจังกับปู่อีกครั้ง ผมกับหลินจือไม่มีทางมีลูกด้วยกันอย่างเด็ดขาด ปู่เลิกคิดเรื่องนี้ได้แล้ว”
“เจ้าเด็กบ้านี่！”ชายชราก่นด่าอย่างโกรธเคือง จากนั้นถ้วยน้ำชาก็ถูกเหวี่ยงลงกับพื้น พร้อมกับเสียงฝีเท้าของชายหนุ่มที่เดินออกมา
หลินจือรีบซ่อนตัวไปในห้องน้ำที่อยู่ข้างๆ เพราะรีบร้อนเกินไป ที่เอวก็จึงถูกปลายแหลมของอะไรบางอย่างบาดเข้าให้
แผลที่ถูกบาดเจ็บปวดไปถึงหัวใจ เธอเจ็บปวดมากจนน้ำตาเล็ด
เมื่อไม่กี่วันก่อน มือถือเธอได้รับเอกสารยืนยันการตั้งครรภ์ จากซูซีหญิงเดียวในใจของสามีเธอเทาเท่ส่งมาให้
ที่ส่งมาให้ยังมีการเยาะเย้ยถากถางมาด้วย——
“หลินจือ เธอแต่งงานกับเทาเท่มาสามปีแล้วเขาไม่เคยรักเธอเลย ชีวิตเธอก็ช่างล้มเหลวจริงๆ ”
“ได้แค่ตัวแต่ไม่เคยได้หัวใจเขา ความต้อยต่ำแบบนี้ก็มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้นแล้วที่ทำมันได้ นี่ถ้าหากเป็นฉันคงกระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว”
หลังจากที่หลินจือแต่งงานไปก็เพิ่งจะรู้ว่าสามีของตัวเองมีคนที่รักอยู่ก่อนแล้ว
ในคืนวันแต่งงาน เธอก็เห็นข่าวของสามีเธอเทาเท่กับนักแสดงสาวที่มีชื่อเสียงอย่างซูซีเข้าออกโรงแรมด้วยกัน
ในตอนนั้นเธอวาดหวังที่จะได้ครองรักและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับเขา ลาออกจากงาน เพื่อมาเป็นศรีภรรยาอย่างเต็มตัว
ช่างน่าขำนี่ก็ล่วงเลยมาแล้วสามปี……
ทันทีที่เธอหลบซ่อนตัวเข้ามาในห้องน้ำ ประตูก็ถูกเปิดออกอย่างแรง จนเธอถึงกับต้องเซถอยไปหลายก้าว
ด้วยน้ำตาที่นองหน้าเธอเห็นชายหนุ่มมาดเข้มเดินเข้ามา คือสามีของเธอเองเทาเท่
ท่าทางของเขาเย็นชา ชุดสูทสีดำของเขายิ่งทำให้เขาดูเย็นชามากขึ้น ทันทีที่เข้ามาได้ก็บีบไปที่กรามของเธออย่างไร้ปรานี“ เป่าหูคุณปู่เร่งให้ผมมีลูกกับคุณ ? หลินจือมารยาของคุณนับวันจะยิ่งแพรวพราวขึ้นเรื่อยๆเลยนะ ？”
ไม่รอให้หลินจือได้ปริปากพูด แววตาของเขาก็เย็นชามากขึ้นไปอีก“สามปีก่อนคุณปีนป่ายขึ้นเตียงของผมก็เพื่อจะได้เป็นคุณหลินจือตอนนี้ยังอยากจะเอาลูกมาผูกมัดกับตระกูลฟอเรนาของเราไปตลอดชีวิตอีกหรือยังไง ？”
สีหน้าของหลินจือเปลี่ยนไปทันที ขบริมฝีปากแน่น “ฉันไม่เคยคิดแบบนั้น ！”
“ไม่เคยคิด แล้วคุณจะมาทำตัวลับๆล่อๆแอบฟังผมกับคุณปู่คุยกันทำไม？”
เทาเท่ดวงตาเย้ยหยัน“ ในเมื่อคุณได้ยินแล้ว และรับรู้ถึงความรู้สิ่งที่ผมรู้สึกกับคุณแล้ว หลินจือ คิดจะมีลูกกับผม คุณ ไม่คู่ควร！”
คำพูดที่แทงใจดำทำเอาหลินจือถึงกับต้องกำมือแน่น จิกเล็บเข้ากับฝ่ามือ
เธอรู้มาตลอดว่าเทาเท่ไม่ได้รักเธอ แต่คำพูดที่พูดว่า“ไม่คู่ควร”นี้ เธอก็รู้สึกราวกับลูกศรหมื่นดอกมาปักลงที่กลางใจ
สามปีแล้ว เธอทุ่มเททำหน้าที่ภรรยาของเทาเท่อย่างเต็มกำลัง ตั้งแต่เรื่องบนเตียงยันใต้เตียง
เธอคิดว่าจะสามารถทลายกำแพงหัวใจของเทาเท่ได้ แต่ตอนนี้เธอเพิ่งจะรู้ ว่าหัวใจของเขามันเป็นเหมือนภูเขาน้ำแข็งที่มีอายุนับหมื่นปี ต่อให้เธอจะทุ่มเททุกอย่างมากแค่ไหนก็ทลายมันลงไม่ได้
“เทาเท่ สามปีมานี้ คุณเคย…… รู้สึกรักฉันสักนิดบ้างไหม ?”
เธอพูดเสียงแผ่วเบา ร่างกายพยายามควบคุมการสั่นไหวที่รุนแรง ราวกับใช้กำลังและความกล้าหาญทั้งหมดที่มี
คำถามที่ต้อยต่ำนี้ทำเอาหัวใจของเทาเท่รู้สึกแปลกๆ แต่ก็หายวับไปในทันที
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเมินเฉย “แล้วคุณคิดว่ายังไงล่ะ ？”
คำพูดถากถางและดูถูกแตะเข้ากับเส้นความอดทนสุดท้ายของหลินจือ หัวใจของเธอเจ็บปวดจนชาวาบ
← ตอนก่อน