ตอนที่ 1349 ทัวร์หนึ่งวันในสุสาน (3)
“วิ่งไปทั่วอีกแล้ว วันไหนถูกขังขึ้นมาจะรู้สึก” เด็กสาวพูดพร้อมกับลงนั่งยองๆบนพื้น ยื่นมือออกไปอุ้มหนูนรกตัวน้อยที่โดดดึ๋งๆเข้ามาหานาง รอยยิ้มหวานปรากฏบนใบหน้าครึ่งหนึ่งที่ไม่มีอะไรปกปิด
หนูนรกยืนบนขาหลัง ดวงตาสีดำของมันมองไปที่เจ้านาย ดูน่ารักและเชื่อฟังเป็นอย่างมาก
เด็กหญิงหัวเราะเบาๆ วางหนูนรกไว้บนไหล่ก่อนจะหมุนตัวกลับไปทางประตูหินที่เพิ่งเข้ามา
จวินอู๋เสียกำลังจะออกมาจากใต้บัลลังก์ นางก็เห็นเด็กหญิงกลับมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นางถือถังไม้ใส่น้ำมาด้วย
จวินอู๋เสียไม่มีทางเลือกนอกจากซ่อนตัวกลับไปใต้บัลลังก์
การที่ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมีเด็กหญิงตัวเล็กๆเช่นนี้ดูจะแปลกเกินไป เมื่อมองดูเด็กหญิงแล้ว คนก็คงเดาว่านางอายุประมาณ 12 ปี แต่นางสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายในสุสาน และประตูหินที่จวินอู๋เสียกับภูติประจำตัวของนางรวมพลังกันยังไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว ก็เป็นเหมือนประตูไม้ธรรมดาสำหรับเด็กหญิงคนนี้ แค่นางผลักนิดเดียวก็เปิดออกแล้ว!
ไม่ว่าเด็กหญิงคนนั้นจะดูไม่เป็นอันตรายเพียงใด จวินอู๋เสียก็รู้ว่านางจะมองเด็กคนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาทั่วไปไม่ได้เด็ดขาด
เด็กหญิงคนนั้นถือถังไม้เข้ามากลางห้องโถง จากนั้นนางก็ม้วนแขนเสื้อขึ้น คว้าผ้าเปียกจากในถัง คุกเข่าลง แล้วก็เริ่มต้นถูกระเบื้องทุกแผ่นบนพื้น
“……….” จวินอู๋เสียนิ่งเงียบขณะซ่อนตัวอยู่ใต้บัลลังก์หยกขาว เฝ้ามองเด็กผู้หญิงคนนั้นถูพื้นด้วยผ้าผืนนั้นอย่างพิถีพิถันจนสะอาดทุกซอกมุม นางพูดอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดถูกสร้างขึ้นเมื่อนานมาแล้ว ดูจากการกระทำของเด็กหญิง ท่าทางนางจะคุ้นชินกับการทำเช่นนี้อยู่แล้ว
จวินอู๋เสียไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ในสุสานที่มีอายุกว่าพันปี จะมีคนมาทำความสะอาดสถานที่รอบๆด้วย จากสิ่งที่นางเห็น เด็กหญิงคนนั้นไม่ได้ทำเหมือนสถานที่แห่งนี้เป็นสุสาน แต่เป็นเหมือนวังที่ใช้เป็นที่อยู่อาศัยมากกว่า
ที่จริง ตั้งแต่ตอนที่นางเข้ามาในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืด นางก็สังเกตเห็นแล้วเหมือนกัน แทนที่จะเรียกมันว่าสุสาน น่าจะเรียกว่าเป็นพระราชวังขนาดใหญ่มากกว่า อาจกล่าวได้ว่า ในใจของผู้คนในราชอาณาจักรแห่งความมืด จักรพรรดิแห่งความมืดไม่ได้ตายและยังมีชีวิตอยู่ในใจของพวกเขา การสร้างสุสานนี้และฝังสมบัติทุกชิ้นของเขาไว้ที่นี่ก็เพื่อให้จักรพรรดิแห่งความมืดสามารถเพลิดเพลินกับทุกสิ่งที่เขามีต่อไปได้นั่นเอง
เด็กหญิงคนนั้นถูพื้นกระเบื้องอย่างขยันขันแข็งราวกับไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย ห้องโถงที่กว้างใหญ่ขนาดนั้น นางถูทุกจุดอย่างละเอียดพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วย ไม่มีทีท่าไม่เต็มใจเลยสักนิดขณะที่ทำงานของตัวเองไปเรื่อยๆ
ในบางครั้งนางก็จะกระซิบกับหนูนรกบนไหล่ของนางด้วยเสียงเบาจนไม่ได้ยิน
“เจ้าจี๊ด อย่าวิ่งไปทั่วคนเดียวอีกนะ ถ้าเกิดไปเจอคนไม่ดีพวกนั้นอีก แล้วพวกเขาจับเจ้าขึ้นมาจะทำยังไง?” เด็กหญิงอาจจะเริ่มเหนื่อย นางหยุดงานในมือครู่หนึ่ง แล้วจับหนูนรกตัวกลมขึ้นมาพร้อมกับนั่งลงบนพื้นกระเบื้องที่สะอาด
หนูนรกดูเหมือนจะรับรู้ได้ถึงการตักเตือนในน้ำเสียงของเจ้านายมัน มันส่งเสียงจี๊ดออกมาอย่างไม่พอใจ ส่ายบั้นท้ายอ้วนกลมไปมา พร้อมกับวิ่งไปรอบๆบนฝ่ามือของเด็กหญิง เรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากนาง
“โวยวายตามสบายเลย แต่เจ้าห้ามออกไปวิ่งตามใจแล้วนะ ไม่งั้นถ้าวันหลังจักรพรรดิแห่งความมืดรู้เข้า เจ้าโดนลงโทษแน่” เด็กหญิงพูดพร้อมกับเอานิ้วจิ้มพุงนุ่มๆของหนูนรก
จวินอู๋เสียที่ยังซ่อนตัวอยู่ตลอดก็รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที
ถ้าวันหลังจักรพรรดิแห่งความมืดรู้เข้างั้นหรือ?
หมายความว่ายังไง?!
จักรพรรดิแห่งความมืดยังมีชีวิตอยู่งั้นหรือ?
ทันใดนั้นความคิดแปลกๆก็ผุดขึ้นมาในใจของจวินอู๋เสีย เด็กหญิงไม่รู้ว่านางอยู่ในห้องโถงนั่นด้วย และคำพูดนั้นก็พูดกับหนูนรกตัวจิ๋วนั่น ดังนั้นก็ไม่น่าเป็นไปได้ที่คำพูดของนางจะไม่เป็นความจริง!