ตอนที่ 837 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (57)
เธอมองกู้เชินที่ผินหน้าหนีด้วยสีหน้าไม่อยากฟัง เธอจึงรีบมองไปที่กู้เนี่ยน แล้วพูดด้วยความเสียใจจริงๆ “เสี่ยวเนี่ยน ต่อให้แม่ตายแม่ก็ไม่มีทางทำร้ายลูก แล้วก็ไม่หายพี่วางยาลูก เสี่ยวเนี่ยน ลูกต้องเชื่อแม่นะ”
กู้เนี่ยนไม่เชื่อเธออีกแล้ว!
ความเชื่อใจสักนิดก็ไม่มีให้
ราวกับหมาป่ากำลังมา…เรื่องไปทานข้าวกับประธานสวีที่คลับเฮาส์เมื่อคราวก่อน เธอทำตัวเองเหมือนผู้บริสุทธิ์ แต่กู้เนี่ยนรู้ว่าแม่ของเขารู้เห็นเป็นใจทุกอย่าง
แต่วันนี้เธอไม่รู้จริงๆ
แต่สำหรับกู้เนี่ยน กู้ซูหลิงย้ำแล้วย้ำอีกว่าอาหารเป็นพิษไม่ใช่เรื่องร้ายแรง แค่ให้เขาอาเจียนและท้องเสีย แม่ของเขาต้องรู้เห็นเป็นใจแน่นอน และอนุญาตเงียบๆ ไม่งั้นพี่สาวเขาคงไม่สามารถดำเนินการได้หรอก
กู้เนี่ยนทั้งเจ็บปวดและเสียใจ แล้วสะอื้นพูด “คุณไม่ใช่แม่ผม ทำร้ายผมครั้งสองครั้ง คุณไม่คู่ควรเป็นแม่ของผม!”
จูอวี้ลู่น้ำตาไหลพราก และกระวนกระวายใจ “เสี่ยวเนี่ยน…”
เธอเอื้อมมือไปหมายจะดึงกู้เนี่ยน แล้วยังอยากพูดอะไรบางอย่าง แค่กลับถูกกู้เชินสะบัดแขนของเธอทิ้ง จากนั้นก็ลากเธอออกไปอย่างแรง
อวี๋กานกานเดินเข้ามานั่งลงข้างกู้เนี่ยน แล้วเอื้อมมือไปลูบศีรษะเขาแผ่วเบา “ลูกผู้ชายอกสามศอก ร้องไห้งอแงคงเสียประวัติน่าดู”
เมื่อได้ยินดังนั้น กู้เนี่ยนจึงหยุดร้องไห้ทันที แต่น้ำตายังคงปริ่มขนตา แล้วมองอวี๋กานกานอย่างน่าสงสาร
อวี๋กานกานตบบ่าเขา “เอาล่ะ นายไม่ใช่ลูกกำพร้าสักหน่อย ยังมีคุณพ่อยังมีพี่ แล้งยังมีพี่เขยอีก มีพวกเราอยู่ข้างนาย ไม่มีอะไรที่ผ่านไปไม่ได้”
“พี่”
จู่ๆ กู้เนี่ยนก็เอ่ยเรียก ดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้สึกเรียกเป็นพี่น้องกันจริงๆ
อวี๋กานกานอึ้งเล็กน้อย แล้วมองหน้าเขา “ทำไม”
กู้เนี่ยนส่ายหน้าไม่พูดไม่จา เพียงแต่มองไปทางด้านนอก
จูอวี้ลู่กับกู้เชินคุยกันอยู่ข้างนอก เพราะว่าประตูไม่ได้ปิด ประกอบกับพวกเขาคุยกันเสียงดัง
จูอวี้ลู่ค้านหัวชนฝาว่าเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเรื่องอาหารเป็นพิษ
แต่กู้เชินไม่ฟังอะไรทั้งนั้น และกล่าวอย่างหนักแน่นว่าถ้าเธอยังไม่ยอมเซ็นใบหย่า เขาจะฟ้องหย่าทันที!
อวี๋กานกานรู้ว่าเขาเป็นห่วงจูอวี้ลู่กับกู้เชิน อย่างไรเสีย นั่นก็เป็นพ่อแม่ของเขา
เสียดาย ต่อให้เป็นห่วงยังไงก็ไร้ประโยชน์
หลังจากผ่านเรื่องราวไปตั้งมากมาย กู้เชินตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะหย่าขาด และจะไม่ยอมให้สองแม่ลูกนั่นเข้าใกล้กู้เนี่ยนเพื่อยุยงหลอกใช้กู้เนี่ยนอีกเด็ดขาด
คาดว่ากู้เนี่ยนจะไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่ในประเทศอีก
ตามที่คาดการณ์เอาไว้ วันรุ่งขึ้นกู้เชินก็ให้คนเก็บกระเป๋าและพากู้เนี่ยนขึ้นเครื่องบินทันที
แต่สิ่งที่ทำให้อวี๋กานกานแปลกใจคือ เธอไม่คิดว่ากู้เนี่ยนไม่คัดค้านใดๆ และยังยอมบินกลับไปเรียนแต่โดยดี
เมื่อกู้เชินมาหาอวี๋กานกานเพื่อคุยเรื่องของกู้ซูหลิง อวี๋กานกานถึงได้รู้ว่า กู้เนี่ยนตกลงกลับไปเรียนเพื่อแลกกับเงื่อนไขหนึ่งข้อ แต่เขาหวังว่ากู้เชินจะปล่อยกู้ซูหลิงไป
แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่สั่งสอนอะไรเธอเลย แต่อย่างน้อยก็ไม่ต้องการให้ติดคุกนานเกินไป อย่าปล่อยให้เธอถูกทำลายไปตลอดชีวิต
แม้ว่ากู้ซูหลิงจะโหดเหี้ยมและไร้จิตสำนึกต่อเขาและใช้เขาเป็นเครื่องมือหลายครั้ง แต่กู้เนี่ยนกลับถือว่าเธอเป็นพี่สาวของเขาจากใจจริง
แต่นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาปล่อยเธอไป ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องครั้งสุดท้าย ต่อไปนี้พวกเขาจะเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน ไม่ว่ากู้ซูหลิงจะเป็นยังไงก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาทั้งสิ้น หลังจากเขากลับไปแล้วจะเปลี่ยนช่องทางการติดต่อทั้งหมด
ส่วนจูอวี้ลู่ รอเขาโตขึ้น เขาจะดูแลเธอ รับผิดชอบเธอในฐานะลูก
และเรื่องหย่าระหว่างเธอกับกู้เชิน เขาจะไม่ยุ่งอีกต่อไป!
ตอนที่ 838 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (58)
ลูกชายถูกส่งไปเรียนเมืองนอก ลูกสาวถูกจับติดคุก จูอวี้ลู่ถือเอกสารฟ้องหย่าขึ้นมา เธอปาทุกสิ่งทุกอย่างในบ้านที่สามารถปาได้ด้วยความแตกสลาย สุดท้ายก็ทรุดลงบนโซฟาด้วยความสิ้นหวัง
เฉียนต้าเซิงมองความพังพินาศเต็มห้อง ยังคงปลูกฝังความเกลียดชังและบ่อนทำลายล้างข้างหูเธอ “ถ้าคุณฟังผมตั้งแต่ทีแรก ตอนนี้ก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ขอแค่อวี๋กานกานหายสาบสูญ ทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
เมื่อต้องเผชิญกับการบ่นเหมือนล้างสมองเช่นนี้ จูอวี้ลู่ได้อดทนถึงขีดสุด และมันก็ระเบิดออกอย่างสมบูรณ์ในขณะนี้
เธอมองไปที่เฉียนต้าเซิงด้วยความเจ็บแค้น แล้วตวาดลั่น “หุบปากเดี๋ยวนี้!”
“ผมหุบปากแล้วสามารถแก้ไขทุกอย่างได้ไหม” เฉียนต้าเซิงแสยะยิ้ม “เพราะการตัดสินใจไม่เด็ดขาดของคุณถึงได้ทำร้ายทั้งลูกชายและลูกสาว ให้อวี๋กานกานหัวเราะเยาะและดูถูกคุณลับหลัง!”
ทันใดนั้นจูอวี้ลู่ก็มีสีหน้าดุร้ายน่ากลัว ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยความโกรธแค้น “ฉันไม่ปล่อยมันไว้แน่ ที่ฉันมีวันนี้ก็เพราะมัน ทำไมมันไม่ตายซะตั้งแต่แรก ทำไม!”
“นั่นเป็นเหตุผลที่คุณควรตัดสินใจเร็วกว่านี้ และกำจัดไม่ให้อวี๋กานกานได้อยู่บนโลกใบนี้อีก มันควรจะตายไปตั้งนานแล้ว ตราบใดที่มันตาย ในไม่ช้า ไม่ว่าผู้ชาย ความมั่งคั่ง อำนาจหรือสิ่งอื่นใด มันก็จะตกเป็นของคุณทั้งหมด!”
“ทำไมคุณถึงช่วยฉัน เพราะเงินห้าสิบล้านเหรอ” ถึงจูอวี้ลู่จะแตกสลาย แต่เธอก็ยังมีสมอง เธอพูดกับเฉียนต้าเซิงอย่างแฝงความหมายลึกซึ้ง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่เชื่อถือเขา
เฉียนต้าเซิงเอ่ยตอบ “สิบห้าปีก่อน ผมก็เคยบอกคุณไปแล้ว ผมช่วยคุณก็เหมือนช่วยตัวผมเองด้วย! คุณอยากได้ตำแหน่งคุณนายกู้ ส่วนผมอยากแก้แค้น!”
“กู้เชินไม่เคยรู้จักคณมาก่อน คุณมีความแค้นอะไรกับตระกูลกู้ถึงกับต้องแก้แค้น ให้คุณลักพาตัวลูกสาวของกู้เชินหลายครั้ง ให้ลูกสาวของกู้เชินหายไปจากโลกนี้ คุณคงไม่ลงมือกับลูกชายฉันหรอกมั้ง” ตอนนั้นหลังจากที่ช่วยเธอแล้ว เฉียนต้าเซิงก็หายสาบสูญไปเลย หลายปีมานี้ก็ไม่เคยปรากฏตัว จูอวี้ลู่ไม่เข้าใจเฉียนต้าเซิงจริงๆ
“อย่างที่คุณพูด ผมกับกู้เชินไม่เคยรู้จักกัน ผมจะลงมือกับลูกชายเขาได้ไง คนที่ผมต้องการแก้แค้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกคุณและตระกูลกู้”
จูอวี้ลู่จำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาเคยบอกว่าถ้าจะลักพาตัวต้องพาไปด้วยกันสองคน ซึ่งอีกคนคือฟังจือหัน
เธอเบิกตาโต “คุณมีความแค้นกับตระกูลฟังหรือตระกูลเจียงงั้นเหรอ!”
เฉียนต้าเซิงไม่ตอบเธอ เพียงแต่ยั่วยุเธอ “รอผมได้เงินเมื่อไหร่ ผมบอกเหตุผลคุณแน่นอน ทำไม คุณกลัวเหรอ ไม่กล้าแล้วเหรอ!”
กลัว! เป็นไปไม่ได้! จูอวี้ลู่สบถเสียงเย็น จิตสังหารอันหนาทึบเล็ดลอดผ่านใบหน้าอันน่าสะพรึงกลัว
ครั้งนี้ เธอจะไม่มีวันปล่อยให้อวี๋กานกานมีชีวิตอยู่อีก แม้ว่ากู้เชินจะยืนกรานหย่ากับเธอ ตราบใดที่ อวี๋กานกานหายไป ทุกสิ่งทุกอย่างของกู้เชิน ก็จะตกเป็นของลูกชายเธอ ตราบใดที่ลูกชายยังอยู่ เธอไม่เชื่อว่ากู้เชินจะตัดสัมพันธ์เด็ดขาดกับเธอ
…
หลายวันผ่านไป ก็เป็นงานแต่งงานของอวี๋กานกานกับฟังจือหันแล้ว
กู้เชินไม่ให้กู้เนี่ยนอยู่ต่อ แล้วให้คนส่งเขาไปแล้ว ที่จริงเขาก็ทำใจไม่ได้ แต่เขาก็ไม่อยากให้กู้เนี่ยนได้รับอันตรายเพราะสองแม่ลูกนั่นอีก
ในฐานะพ่อ เขารู้ว่ากู้เนี่ยนต้องทนกับอะไรบ้างในช่วงเวลานี้
นี่ก็เป็นอีกเหตุผล ต่อให้หัวเด็ดตีนขาดยังไงเขาก็ไม่ยอมให้กู้เนี่ยนเรียนที่จีน เขากัดฟันยอมให้ลูกชายเหงานิดหน่อย เพื่อไม่อยากให้ลูกเสียใจไปตลอดชีวิต
และเช่นกัน เขาก็ไม่อยากเสียอวี๋กานกานไป เพิ่งตามหาลูกสาวเจอแท้ๆ ยังไม่ทันได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข เธอก็ต้องแต่งงานออกเรือนเสียแล้ว