ตอนที่ 839 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (59)
แต่กู้เชินก็รู้เช่นกันว่า ฟังจือหันรักลูกสาวของเขามาก ลูกได้แต่งงานกับเขา กู้เชินก็มั่นใจได้ว่าลูกสาวของเขาจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข!
แต่เขาก็ยังคงไม่สบายใจอยู่ดี
วันนั้นที่กู้เนี่ยนจากไป กู้เชินทานข้าวที่บ้านอวี๋กานกาน เป็นครั้งแรกที่เขาให้ฟังจือหันไปหยิบเหล้ามา
กู้เชินดื่มแก้วแล้วแก้วเหล้าจนเมา บางคำที่เก็บกดเอาไว้ในใจ เขาก็พูดออกมาอย่างอดไม่ได้ “ฉันไม่เคยคิดมาก่อน ว่าจะต้องปล่อยมือลูกไป เสี่ยวอวี๋ พ่อรักลูกมากจริงๆ แล้วก็รู้ว่าลูกเป็นเด็กดี พ่อเสียใจเหลือเกิน พ่อเจ็บปวดมาก!”
อวี๋กานกานถอนหายใจ “คุณพ่อดื่มเยอะไปแล้วนะคะ หนูให้ฟังจือหันประคองคุณพ่อกลับไปนอนที่ห้องดีกว่าค่ะ”
กู้เชินส่ายหน้า “พ่อไม่ได้เมา พ่อมีสติดี ตอนนั้น พ่อยอมให้คุณย่ารับจูอวี้ลู่เข้าบ้าน แต่พ่อไม่เคยคิดแต่งงานกับเธอเลย ตอนลูกไปแล้ว พ่อก็ไม่เคยคิด พ่อโดนบังคับ…พ่อรู้สึกผิดต่อแม่ของลูกมาก พ่อขอโทษลูก…”
เขาจับมืออวี๋กานกาน “ลูกคิดว่าพ่อไม่ได้เรื่องใช่ไหม”
อวี๋กานกานลูบมือเขา แล้วเอ่ยปลอบ “เปล่าค่ะ หนูคิดว่าคุณพ่อเป็นคุณพ่อที่ดีที่สุดคนหนึ่ง”
ความกตัญญูกตเวทีมีสามประเภทและไม่มีใครยิ่งใหญ่ที่สุด
สิบห้าปีที่ผ่านมาไม่เคยมีความสุขเท่าตอนนี้ ตอนนี้คนแก่ยังอยากสืบทอดลูกหลานต่อไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนแก่เมื่อสิบห้าปีก่อน หากลูกชายไม่แต่งงานก็จะไม่มีผู้สืบสกุล เป็นเรื่องที่น่าสลดใจสำหรับเขา ช่างเป็นเรื่องอกตัญญูนัก
“พ่อต้องขอบคุณคุณปู่และอาจารย์ของลูก ที่เลี้ยงลูกมาจนเติบโตเป็นอย่างดี ถ้าหากเป็นพ่อ พ่อคงไม่เลี้ยงลูกมาดีแบบนี้…”
กู้เชินกุมมือลูกสาว เขาพูดออกมามากมาย วันที่อวี๋กานกานหายตัวไป เขาขอบคุณคุณปู่และอาจารย์เหม่ยเหริน สุดท้ายก็พูดถึงเขากับเสี่ยวเหยียนว่ารู้จักกันยังไง รักกันได้ไงรวมถึงวันคืนที่มีความสุขหลังแต่งงานให้อวี๋กานกานฟัง
ทำไมอวี๋กานกานถึงไม่คิดมาก่อนว่าเมื่อเหล้าเข้าปากพ่อของตนเองแล้ว จะพูดบ่นมากมายขนาดนี้
มันช่างห่างไกลจากภาพลักษณ์ที่เคร่งขรึมและสง่างามตามปกติของเขามากเกินไป!
ในที่สุด อวี๋กานกานก็สามารถหลีกเลี่ยงและพบข้ออ้างที่จะออกไปได้
มีเพียงกู้เชินและฟังจือหันเท่านั้นที่ถูกทิ้งไว้ที่โต๊ะอาหาร กู้เชินจึงพูดกับฟังจือหันอีกครั้ง “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ฉันเพิ่งตามหาลูกสาวของฉันเจอ แกกำลังจะลักพาตัวลูกสาวของฉันไป”
ฟังจือหันตอบกลับเสียงเรียบนิ่ง “ขอโทษครับ ลุงกู้”
กู้เชินตบโต๊ะ “ยังจะเรียกลุงกู้อีกทำไม”
“พ่อ”
“นี่ค่อยยังชั่วหน่อย!” หลังจากตะคอกใส่ กู้เชินก็กลับไปโศกเศร้าอีกครั้งแล้วถอนหายใจกับฟังจือหัน “กี่ปีแล้ว ฉันตามหาลูกสาวมาตั้งกี่ปีแล้ว กว่าจะหาเจอไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ฉันยังไม่เคยซื้อชุดกระโปรงให้เธอ ยังไม่เคยจ้างครูสอนพิเศษให้เธอ ยังไม่เคยพาเธอไปเที่ยวที่ต่างๆ แกก็มาแต่งงานพาเธอไปจากฉัน!”
ฟังจือหันสัญญาอย่างจริงจังว่า ”คุณพ่อโปรดวางใจ ผมจะดูแลเธอเป็นอย่างดี”
“แกต้องดูแลเธออย่างดีอยู่แล้ว แกต้องดีกับเธอ ถ้าแกกล้าทำให้เธอเสียใจ ฉันไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่ ต้องเหมือนฉันที่ดูแลเสี่ยวเหยียนเป็นอย่างดีในตอนนั้น ฉันจะบอกแกให้ ฉันกับเสี่ยวเหยียน…”
เมื่ออวี๋กานกานกลับมายังได้ยินเสี่ยวเหยียนชื่อมารดาของตนเอง จึงถอนหายใจอย่างอดไม่ได้
เสี่ยวเหยียนตายไปหลายปีแล้ว เธอหวังว่ากู้เชินจะสามารถมองไปข้างหน้าได้
แต่จะพูดไป ฟังจือหันก็มีความอดทนอยู่เหมือนกัน ฟังไปแล้วรอบหนึ่ง ยังสามารถทนนั่งฟังเป็นเพื่อนกู้เชินต่อไปได้
ฟังจือหันคิดเสียว่า นี่ขนาดเป็นพ่อ หาดลองเป็นลูกสาวของเขาหายไปเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงต้องรักษากิริยาให้ดีหน่อย
ตอนที่ 840 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (60)
กู้เชินดื่มมากเกินไปและในที่สุดก็หยุดดื่มจนได้
วันนี้ฟังจือหันดื่มมากหน่อยเพราะอยู่เป็นเพื่อนพ่อตา พอตกอีกวันใบหน้าหล่อเหลาจึงหมองคล้ำและไม่แจ่มใส แล้วหมดคราบความเย็นชาและเคร่งขรึม เมื่อเข้ามาในห้องนอน จากนั้นก็พาอวี๋กานกานล้มตัวลงนอนไปด้วยกันโดยไม่ทำอะไรทั้งสิ้น เพียงแต่คลอเคลียเธอ แถมยังดูเหมือนเขาจะออดอ้อนเธอนิดๆ
อวี๋กานกานเอียงศีรษะมองเขา
เธอจึงยิ้มหวานบนใบหน้าโดยไม่รู้ตัว
ผู้ชายที่หล่อเหลาและโดดเด่นเช่นนี้เป็นผู้ชายของเธอ เขาเป็นเหมือนความฝัน เขาเริ่มจริงจังเคร่งขรึมน้อยลง เขาชอบที่จะทำตัวติดกับเธอเป็นพิเศษ เธอจำได้ว่าเมื่อตื่นขึ้นในโรงพยาบาล เขาถือช่อดอกไม้มาปรากฏขึ้นตรงหน้า
เย็นชาเกินใคร ดูสูงส่งไม่สนใจเพศตรงข้าม ลึกลับและอันตราย
โดยเฉพาะอย่างยิ่งดวงตาคมคู่นั้น ดูเหมือนจะมีความหนาวเย็นอยู่ลึกๆ ข้างใน และทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนจมอยู่ใต้น้ำ
เมื่อสบตาเธอ ทันใดนั้นฟังจือหันก็ขยับเข้ามากดจูบริมฝีปากของเธอ แถมยังขบกัดหยอกล้อเบาๆ อีกด้วย
อวี๋กานกานครางอืม “หมาน้องฟัง กัดฉันทำไม”
“งั้นคุณก็กัดผมตอบสิ…” ชายหนุ่มพ่นลมหายใจข้างหูเธอ ลมหายใจเต็มไปด้วยความร้ายกาจ จึงทำให้อวี๋กานกานหดคอหนีโดยไม่รู้ตัว “ลุกได้แล้ว อย่าซน ฉันจะไปอาบน้ำ…”
ยังไม่ทันได้พูดจบ จู่ๆ ร่างกายของเธอก็ลอยหวือขึ้นอากาศ
จู่ๆ ฟังจือหันก็อุ้มเธอขึ้นมา อวี๋กานกานตกใจและรีบกอดคอเขาเอาไว้ “คุณจะทำอะไร”
ชายหนุ่มอุ้มเธอเข้าห้องน้ำ เปิดฝักบัวให้น้ำอุ่นไหลอาบร่างกายของพวกเขา อวี๋กานกานเบิกตาโต คิดว่าเขาคงเมาแล้วจริงๆ ไม่งั้นคงไม่ทำอะไรบ้าๆ แบบนี้
อวี๋กานกานเอามือรองน้ำ แล้วสาดใส่หน้าฟังจือหัน ฟังจือหันเบนหน้าหลบถอยไปหนึ่งก้าว อวี๋กานกานก็ตกใจ
เธอคว้าเสื้อผ้าของฟังจือหันอย่างตื่นตระหนก ”ปล่อยฉันลงเร็ว อย่าล้มนะ…”
ฟังจือหันปล่อยเธอลง แต่ฉวยโอกาสนี้ผลักเธอชิดกับกำแพงข้างๆ เขาแล้วเริ่มบดจูบ…
…
ก่อนวันแต่งงานสามวัน อวี๋กานกานเริ่มลางานสำหรับแต่งงาน
สองวันก่อนงานแต่งงาน อวี๋กานกานย้ายไปอยู่ที่โรงแรมที่จัดงานวิวาห์ เพราะธรรมเนียมที่ไม่สามารถแต่งงานที่บ้านได้ แน่นอนว่าฟังจือหันก็วางแผนไปอยู่กับอวี๋กานกานที่โรงแรมเช่นกัน
แต่เขาก็ถูกอวี๋กานกานไล่
หลินจยาอวี่และซ่งฉาไป๋ก็ต้องการมาอยู่เป็นเพื่อนเธอเหมือนกัน เห็นบอกว่าก่อนแต่งสามวันต้องดื่มให้สุดเหวี่ยงไปเลยอะไรสักอย่าง
ตอนแรกฟังจือหันไม่ยินยอม แต่สองวันมานี้ที่สมาคมยาไป่ฟางมีธุระต้องจัดการนิดหน่อย
ฟอรั่มนี้เป็นฟอรั่มการดำรงชีวิตของประชาชนที่ใหญ่ที่สุด มีคนโพสต์ในฟอรั่มว่าพวกเขาจะเปิดส่วนปลายของภูเขาน้ำแข็งในอุตสาหกรรมยา
ได้รับข้อมูลที่เป็นไปได้บางอย่างซึ่งบ่งชี้ว่าสมาคมยาไป่ฟางกำลังปลอมแปลงและอ้างยาต้านมะเร็งด้วย และเจียงซื่อเซิ่งมีส่วนเกี่ยวข้องทั้งความจริงและการปลอมแปลง
ทันใดนั้น สมาคมยาไป่ฟางก็ถูกผลักดันให้อยู่ในระดับแนวหน้า!
เจียงซื่อเซิ่งได้รับการลงโทษที่เขาสมควรได้รับแล้ว และคนที่รู้เรื่องนี้ก็มีจำกัด เห็นได้ชัดว่าเป็นฝีมือของเฉียนต้าเซิง ที่สามารถเปิดโปงในเวลานี้ได้
ฟังจือหันต้องกลับไปที่บริษัทเพื่อจัดการกับมัน ก่อนไปเขาจึงสั่งอวี๋กานกานว่าอย่าดื่มจนดึกแล้วรีบพักผ่อน ด้วยความไม่ไว้วางใจ
อวี๋กานกานพยักหน้า แล้วยิ้มตอบ “รับทราบเจ้าค่ะ คุณสามี!”
ฟังจือหันเผยรอยยิ้มมุมปาก แล้วโน้มตัวลงไปจูบริมฝีปากเธอก่อนถึงจะออกไปได้
หลินจยาอวี่ที่อยู่ข้างๆ ทนมองไม่ไหว ภาพลักษณ์ฟังจือหันที่อยู่ในใจเธอ ได้สลายไปหมดสิ้นแล้ว
เธอจึงบ่นออกมา “พวกเธอสองคนอย่าแสดงความรักหวานเลี่ยนต่อหน้าคนที่กำลังจะหย่าแบบฉันได้ไหม”