“หยุดมือ”
คนที่ยกดาบใหญ่ขึ้นเหนืออากาศได้มองเห็นแสงสีแดงฉานพาดผ่านมาตรงใบหน้าของตน
*แคล้ง*
ดาบใหญ่ได้ถูกต่อยกระเด็นลอยออกไปหลายเมตรจนปักไปอยู่บนพื้นดิน
“ใครกัน ใครที่มันกล้าจะขัดขวางความยุติธรรมของสภาสูง”
เมื่อผู้อาวุโสสูงสุดได้ยิน น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม พร้อมกับคลื่นพลังสีแดงที่ได้ปรากฎขึ้นรอบตัว
“เป็นข้าเอง”
เมื่อพูดจบ เจียงหยวนได้วางตัวของเฉียวเว่ยที่ชิงตัวมาเอาไว้ด้านหลังของตนเพื่อปกป้องนางเอาไว้
“อะไร นายน้อย ท่านคิดจะขัดขวางคำสั่งของตระกูลเจียงอย่างนั้นรึ”
เมื่อผู้อาวุโสสูงสุดได้เห็นผู้ที่พึ่งเข้ามา จิตใจของเขาลอบกระหยิ่มยิ้มย่องเพราะคนที่เขาได้รอคอย ในที่สุดก็มาถึง
เพราะถ้าเขาไม่มา การจัดฉากเรื่องอาชญากรรมนี้คงจะไร้ประโยชน์แล้วจริงๆ
เจียงหยวนที่เหยียดตัวตรงไม่ได้มีท่าทางสะทกสะท้านต่อท่าทางของผู้อาวุโสสูงสุดแต่อย่างใด ก่อนจะพูดออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ “เปล่า ข้าแค่คิดว่าสิ่งที่ผู้อาวุโสลำดับที่หนึ่งกระทำอยู่นี้เป็นการทำโดยพลการเท่านั้น”
“พลการเรอะ ผู้มีอำนาจสูงสุดอยู่ที่นี่แล้วมันจะเป็นการกระทำโดยพลการได้ยังไง กลับกัน เป็นเจ้าที่เข้ามาขัดขวางการกระทำของสภาตระกูลต่างหากที่เป็นการขัดคำสั่งตระกูลเจียงของพวกเรา”
ผู้อาวุโสสูงสุดได้ยิ้มกริ่มออกมา พร้อมมองดูผู้คนเบื้องล่างเวทีที่ตะโกนส่งเสียงไม่ต่างไปจากพวกของตน
“ท่านผู้อาวุโสสูงสุดพูดถูกต้องแล้ว ฆ่านังโสเภนีนี่ซะ”
“นายน้อยใหญ่ ท่านอย่าได้ไปเชื่อคำพูดของยัยสำส่อนนั่นเป็นอันขาดนะเจ้าคะ”
…
เจียงหยวนปล่อยผ่านเสียงของผู้อาวุโสสูงสุดและผู้คนเบื้องล่างเวทีไปจากความคิด เขาเพียงแค่หันไปมองยังหญิงรับใช้ของตน เฉียวเว่ย และพยานของเรื่องนี้ หลี่ฉิว ผู้ซึ่งพยายามหลบหน้าตาของตนอยู่
ร่างกายของหลี่ฉิวในตอนนี้กำลังสั่นเทิ้มจนเห็นได้ชัด พลางพูดออกมาอย่างอึกอัก “นะนี่..ครั้งที่สอง..หลายครั้ง กี่ครั้งข้าก็จำไม่ได้”
“ข้าจำได้ว่าเฉียวเว่ยได้เป็นผู้ส่งอาหารมาให้ข้าตั้งแต่ยังเด็ก แต่นี่ก็เป็นเรื่องของตอนกลางวัน ส่วนตอนกลางคืนนั้น….”
เจียงหยวนได้ขมวดคิ้วพลางครุ่นคิด
“ใช่เจ้าค่ะ ถูกต้องแล้ว ยามค่ำคืนเฉียวเว่ยลอบออกไปหานายน้อยเจียงหมิงที่ห้องทุกคืนตั้งแต่พลบค่ำจนถึงยามสี่”
หลี่ฉิวรีบพูดออกมาในตอนนี้ราวกับมองเห็นฟางเส้นสุดท้ายที่ยื่นมาให้นางคว้าเอาไว้
แต่นางไม่รู้ว่านี่เองเป็นกับดักของเจียงหยวน
เมื่อได้ยินแบบนี้ เจียงหยวนก็ได้เผยรอยยิ้มกว้างแล้วตวาดออกมา “เจ้าจะหมายความว่าเฉียวเว่ยที่คอยเตรียมน้ำอาบให้ข้าทุกเช้าเย็นจะแยกร่างไปหาเจียงหมินถึงในห้องทุกวันเลยอย่างนั้นน่ะเหรอ ห้ะ”
“อ๊ะ…เรื่องนี้…”
หลี่ฉิวในตอนนี้ตกอยู่ในสภาพโง่งมในทันที นางไม่อาจจะคิดหาคำพูดแย้งได้อีก ทำให้นางต้องมองไปที่ผู้อาวุโสสูงสุดในที่สุด
-ขยะ-
ผู้อาวุโสสูงสุดสบถออกมาอยู่ในใจ
พร้อมกับดวงตาของเขาที่เปลี่ยนเป็นอำมหิต เขาได้หันหลังกลับพร้อมกับส่งฝ่ามือพุ่งตรงไปยังอกของเฉียวเว่ย
-วันนี้ เฉียวเว่ยต้องตาย-
เจียงหยวนที่ไม่คิดว่าผู้อาวุโสสูงสุดจะลงมือก็ได้พยายามอย่างสุดชีวิตในการเข้าขวางระหว่างฝ่ามือของผู้อาวุโสสูงสุดกับเฉียวเว่ย
*ตูม*
คลื่นพลังสีแดงอันบ้าคลั่งได้พุ่งทะลวงเข้าไปในร่างของเจียงหยวน
ยังไงซะ เจียงหยวนก็ยังเป็นเพียงนักรบระดับแปดดาว เมื่อถูกโจมตีอย่างกระทันหัน คลื่นพลังสีแดงดังกล่าวได้ถูกส่งเขาสู่จุดตันเถียนของเขาโดยตรง นี่ทำให้เขาทรุดลงไปอยู่ที่พื้นในทันที
“รน หา ที่ ตาย”
น้ำเสียงของผู้อาวุโสสูงสุดในตอนนี้ เย็นยะเยียบอย่างได้ยินชัดแจ้ง
“นายน้อย ทำไมท่านถึงได้ทำเรื่องโง่ๆเช่นนี้กันเจ้าคะ ทำไมท่านต้องช่วยบ่าวรับฝ่ามือนี้ด้วย”
เมื่อเห็นเจียงหยวนต้องมาเจ็บตัวเพราะตน มุมสายตาของเฉียวเว่ยก็ได้บังเกิดประกายระยิบออกมา
น้ำตาของนางที่ไม่ได้หลั่งออกมาสักนิดนับแต่เกิดเรื่องจนมาถึงตอนนี้ได้หลั่งไหลออกมา
ราวกับว่านางกำลังถูกมีดกรีดเฉือนลงที่หัวใจทั้งเป็นอย่างไม่หยุด
ผู้อาวุโสสูงสุดที่ในตอนนี้นำมือไปไพล่หลัง ได้เชิดหน้ามองไปที่เจียงหยวนผู้ซึ่งกำลังทรุดตัวลงกับพื้นได้พูดออกมาด้วยเสียงที่ดังลั่นและเยียบเย็น
“เจียงหยวน การที่เจ้าขัดคำสั่งของตระกูลเจียง ขัดขวางอำนาจสภาต่อหน้าสาธารณชนของตระกูล
แถมยังกล้าพูดจาสามหาวต่อข้าผู้นี้
ไหนจะยังมีเรื่องที่ช่วยสาวใช้คนนี้จนเอาชีวิตเข้ามาขวาง
โทษของเจ้านั้นคือความตายเท่านั้น”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่นี้ต่างก็นิ่งเงียบในทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า ผู้อาวุโสสูงสุด ท่านพูดออกมาราวกับว่าทุกสิ่งที่ท่านทำเป็นการทำตามคำสั่ง แต่สิ่งที่ท่านทำนี่มันใช่แน่เรอะ”
เป็นตอนนี้ที่เจียงหยวนได้พูดจายอกย้อนกลับไป
ทุกคนได้มองไปที่เจียงหยวนในตอนนี้ ก็ได้เห็นคลื่นพลังที่หนาแน่นของที่กำลังท่วมล้นออกมาจากร่าง
มันเป็นคลื่นพลังสีทองที่ควบแน่นราวกับเป็นชุดเกราะที่ส่องแสงออกมา
บนหมัดของเขาปรากฎรูปร่างของเสือร้ายที่กำลังโกรธเกรี้ยว
เป็นตอนนี้ที่คลื่นพลังสีแดงฉานได้ปรากฎอยู่ที่เท้าของเขา พร้อมกับคลื่นความร้อนที่แผ่ออกไปโดยรอบ
ที่เบื้องหน้าของเขา ในตอนนี้ ได้มีกระบี่โปร่งแสงที่มีความยาวสามนิ้วลอยคว้างอยู่เบื้องหน้า และส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างไม่หยุด