ตอนที่ 1353 ทัวร์หนึ่งวันในสุสาน (7)
ครั้งนี้จวินอู๋เสียได้เห็นด้วยตาตัวเองว่าความสามารถในการเก็บของของหนูนรกนั้นยอดเยี่ยมขนาดไหน สมบัติทั้งห้องถูกหนูนรกกลืนเข้าไปจนหมดเกลี้ยงในเวลา 10 นาที
เมื่อห้องว่างแล้ว เด็กหญิงก็ถือถังน้ำเข้าไปทำความสะอาด ทำทุกอย่างซ้ำแบบที่นางทำในห้องก่อนหน้านี้
แต่ครั้งนี้เด็กหญิงมี “เจ้าแมวดำตัวน้อย” อยู่ข้างๆด้วย
จวินอู๋เสียแค่นั่งมองเด็กหญิงยุ่งกับงานอยู่เงียบๆ นางตั้งใจจะเข้าไปในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดให้ไกลขึ้นเพื่อทำความเข้าใจว่าสถานการณ์ข้างในเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้นางโดนเด็กหญิงที่อ้างว่าเป็นคนของเผ่าวิญญาณเจอตัวเข้าแล้ว แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่คิดทำร้ายนาง แต่จวินอู๋เสียก็ไม่อยากไปคว่ำข้อสันนิษฐานของนาง จึงเล่นไปตามน้ำขณะที่คอยเฝ้าสังเกตความลับในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่ข้างๆเด็กหญิง
สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมีขนาดใหญ่มากจนน่าตกใจ ต่อจากทางเดินเสาหินก็คือห้องโถงใหญ่ห้องแล้วห้องเล่าที่เต็มไปด้วยสมบัติมากมายไม่รู้จบ หลังจากผ่านห้องโถงก็เป็นทางเดินยาวอีกทางหนึ่ง และตามทางเดินก็มีห้องโถงใหญ่อื่นๆอีกหลายสิบห้องที่เต็มไปด้วยสมบัติมากมาย
เด็กหญิงเดินไปทำความสะอาดทุกห้องอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทำงานสุดน่าเบื่อเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่า
บางครั้งนางก็ฮัมเพลง บางครั้งก็พูดคุยกับหนูนรก และยังมีบางครั้งที่นางพยายามจะเล่าเรื่องต่างๆให้เจ้าแมวดำที่นางเพิ่ง “เก็บมา” ฟัง
น่าเสียดายที่ไม่นานเด็กหญิงก็พบว่า นิสัยของภูติแมวดำตัวนั้นเงียบซะยิ่งกว่าหนูนรกอีก ไม่ว่านางจะพูดอะไร เจ้าแมวดำก็นิ่งฟังเงียบๆ ไม่ตอบสนองอะไรเลย
หลังจากผ่านไปหลายชั่วโมง ในที่สุดเด็กหญิงก็ทำความสะอาดห้องโถงทั้งหมดที่เชื่อมกับทางเดินนี้เสร็จ นางถึงได้ยอมพักซะที เด็กหญิงนั่งลงบนภูเขาทองคำหน้าตาเฉย ราวกับสิ่งที่นางนั่งทับอยู่นั้นไม่ต่างจากก้อนกรวดธรรมดาทั่วไป
พอว่างแล้ว ความสนใจของเด็กหญิงก็ถูกดึงกลับมาที่จวินอู๋เสีย
“เจ้ามาจากข้างนอกนี่ งั้นตอนนี้ข้างนอกเป็นยังไงบ้าง? ดอกไม้ยังบานอยู่รึเปล่า? ข้าไม่ได้ออกจากที่นี่มานานมากแล้ว ไม่รู้แล้วว่าโลกภายนอกเป็นยังไง” เด็กหญิงพูดพึมพำกับตัวเอง แต่ดูเหมือนว่านางกำลังคุยกับจวินอู๋เสีย
“ข้าออกไปข้างนอกคราวที่แล้ว ก็เพราะพาคนออกไป แต่……ถ้าพี่ชายรู้เข้า เขาจะต้องโกรธอีกแน่” เด็กหญิงพูดพลางแลบลิ้นออกมา ดูเขินอายเล็กน้อย “แต่นั่นเป็นคนดีใช่ไหมล่ะ? เขาไม่มีกำลังต่อต้านแล้ว”
คำบ่นเรื่อยเปื่อยที่สับสนของนางทำให้คำพูดของนางฟังดูแปลกๆ
แต่จวินอู๋เสียก็เข้าใจ
ถ้านางเดาไม่ผิด “คนดี” ที่เด็กหญิงพูดถึงก็น่าจะเป็นเหวินหยู
ดูท่าทางแล้ว เหวินหยูคงถูกพาออกมาจากผาสุดสวรรค์โดยเด็กผู้หญิงที่ใสซื่อคนนี้ หยกกล่อมวิญญาณก็น่าจะเป็นสิ่งที่หนูนรกคายออกมาจากปากมัน
แต่……
ในฐานะผู้พิทักษ์สุสานจักรพรรดิแห่งความมืด การมีนิสัยที่อ่อนโยนและใสซื่อเช่นนี้เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมแล้วจริงๆหรือ?
จวินอู๋เสียมองเด็กหญิงผู้ใสซื่อบริสุทธิ์และเป็นธรรมชาติ นางไม่คิดว่านิสัยของเด็กหญิงคนนี้จะทำให้นางเป็นผู้พิทักษ์สุสานที่ดี แต่นางก็สังเกตเห็นว่าเด็กหญิงได้พูดถึง “พี่ชาย”
เป็นไปได้ไหมว่า ในสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดนี้ เด็กหญิงไม่ได้อยู่ที่นี่คนเดียว
พี่ชายของนางก็อาจจะอยู่ที่นี่ด้วย!
พอคิดได้เช่นนั้น จวินอู๋เสียก็ยกอุ้งเท้าหน้าขึ้นมาแตะที่เข่าของเด็กหญิงเบาๆ
นี่เป็นครั้งแรกที่เด็กหญิงได้รับการตอบสนองจากเจ้าแมวดำ แม้ว่ามันจะเป็นแค่สัมผัสเบาๆ แต่มันก็เพียงพอจะทำให้นางยิ้มออกมาอย่างสดใส แต่หน้ากากโลหะครึ่งหน้าที่นางสวมอยู่นั้นปกปิดรอยยิ้มที่จริงใจและไร้เดียงสาของนางไปตั้งครึ่ง