“…”
หลังจากยืนอยู่ที่นั่นด้วยสีหน้าครุ่นคิดสักครู่หนึ่ง ในที่สุดหยวนก็พูดออกมาว่า
“เอาล่ะ แม้ชายคนนั้นจะหลอกให้เราเข้ามา แต่ถ้าพี่ออกไปตอนนี้ ต่อไปจะมีเหยื่ออีกกี่คนที่ต้องหลงเข้ามาอีก”
“เธอช่วยบอกพี่เพิ่มเติมเกี่ยวกับแมงมุมปีศาจตัวนี้ได้ไหมเสี่ยวฮัว มันมีจุดอ่อนอะไรรึเปล่า”
เสี่ยวฮัวพยักหน้า และตอบว่า
“แมงมุมปีศาจมีชื่อเสียงในด้านพิษอันทรงพลัง ซึ่งสามารถฆ่าคนที่ระดับต่ำกว่านักรบวิญญาณได้อย่างง่ายดายภายในไม่กี่วินาที และกรงเล็บที่แหลมคมของมันสามารถตัดก้อนหินขนาดใหญ่ได้ราวกับเป็นกระดาษ แต่ตราบใดที่พี่หลบการโจมตีของมันได้ มันก็เป็นแค่เพียงแมงมุมตัวใหญ่เท่านั้นเอง”
“เธอทำยังกับว่ามันง่ายงั้นแหละ ที่จะหลบการโจมตีของมัน”
หยวนมองเธอพร้อมเลิกคิ้วขึ้นมา
“แม้ว่ามันจะมีการโจมตีที่ทรงพลัง แต่ความเร็วในการโจมตีของมันน้อย ดังนั้นหากพี่หยวนตั้งใจการหลบการโจมตีของมันก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับพี่หยวนหรอก”
“หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ”
หยวนถอนหายใจออกมายาวๆ
ทั้งสองคนเริ่มเดินลึกเข้าไปในถ้ำจนกระทั่งพบกับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นทางเข้าสู้พื้นที่อื่นภายในถ้ำ
“นี่ต้องเป็นที่ที่มันอยู่แน่ๆ”
หยวนพึมพำกับตัวเองหลังจากเห็นทางเข้าที่น่าสงสัยและเต็มไปด้วยความรู้สึกที่น่ารังเกียจ
“แมงมุมปีศาจอยู่ระดับมากกว่าพี่หยวน ดูเหมือนจะอยู่ที่นักรบวิญญานระดับ 4 นะ”
เสี่ยวฮัวพูดกับเขาหลังจากใช้จิตวิญญาณของเธอสอดแนม
“ระดับ 4 งั้นหรอ สูงกว่าระดับที่เธอแนะนำพี่ไปหนึ่งระดับ…”
“พี่หยวนเป็นอัจฉริยะ แค่หนึ่งระดับไม่เป็นอะไรหรอก”
เสี่ยวฮัวยกนิ้วโป้งให้เขา
“พี่รู้สึกว่าเธอจะประเมินพี่สูงเกินไปแล้วนะ”
“ไม่ต้องห่วง หากพี่หยวนเป็นอะไรไป เสี่ยวฮัวจะช่วยพี่หยวนเอง”
“พี่เดาว่า หากเกิดอะไรเลวร้ายขึ้นแล้วพี่ตาย พี่จะต้องกลับไปเริ่มการฝึกฝนใหม่อีกครั้งแน่ๆ”
หลังจากใช้เวลาเตรียมใจอยู่ครู่หนึ่ง หยวนก็เริ่มเดินไปที่ที่มันอยู่ พร้อมดาบในมือ
หลังจากเข้าไปในพื้นที่นั้น หยวนก็มองเห็นพื้นที่กว้างๆที่มีใย และกระดูกเกลื่อนกราดอยู่เต็มพื้น แต่เขากลับไม่เห็นแมงมุมปีศาจเลย
“แมงมุมปีศาจอยู่ตรงไหนเสี่ยวฮัว”
หยวนถามเมื่อมองไม่เห็นมัน
“อยู่ข้างบนพี่หยวน”
เสี่ยวฮัวบอก
“ทำไมไม่บอกพี่ก่อนที่พี่จะเข้ามาที่นี่เล่า?!”
หยวนเงยหน้ามองขึ้นไปที่เพดานทันที เขาเห็นมอนสเตอร์สูง 5 เมตร ครึ่งมนุษย์ครึ่งแมงมุม ตอนนี้มันกำลังเกาะอยู่บนเพดานที่มีใยอยู่เต็มไปหมด
“มันตัวใหญ่มากกกกก”
หยวนร้องออกมาด้วยสีหน้าหวาดกลัว เขาไม่เคยเห็นอะไรที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน
มันแหมือนสัตว์ประหลาดที่ออกมาจากหนังสยองขวัญ และมันยังมีขาที่ใหญ่โต และแหลมคมถึงแปดขา แถมยังใหญ่พอๆกับร่างกายของหยวนเลยทีเดียว
“ระวังนะพี่หยวน มันมาแล้ว!”
หลังจากที่เสี่ยวฮัวเตือน แมงมุมปีศาจก็พุ่งตัวด้วยขาของมัน และกระโดดไปที่หยวนพร้อมอ้าปากกว้าง
“โอ้ย!”
หยวนกระโดดถอยหลังอย่างรวดเร็ว
ตู้ม!
หลังจากนั้นแมงมุมปีศาจก็ลงมาอยู่ที่พื้น พื้นที่แข็งมากๆเมื่อกี้เมื่อถูกมันพุ่งลงมาก็ถูกทำลายกลายเป็นหลุ่มทันที
“ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีความว่องไวอยู่นิดหน่อยนี่”
ทันใดนั้นแมงมุมปีศาจก็พูดออกมาด้วยเสียงแหบๆของมัน
“มันพูดได้ด้วยหรอ?!”
ตอนนี้หยวนตกใจมาก เพราะเขาไม่คิดว่าแมงมุมปีศาจจะพูดภาษามนุษย์ได้
“สัตว์ปีศาจบางตัวสามารถรับความสามารถในการพูดได้ เมื่อมันถึงระดับการฝึกพลังที่กำหนด”
เสี่ยวฮัวบอกเขา
“ถ้ามันพูดได้งั้นพี่อาจจะถามมันเกี่ยวกับลูกของคนข้างนอกก็ได้นะ!”
หยวนพูดออกมา แล้วเขาก็ถามไปที่แมงมุมปีศาจ
“เจ้าแมงมุมปีศาจ! เกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวของคนที่อยู่ข้างนอกนั่น?!”
“ถามอะไรโง่ๆ…ข้าก็กินไปนะสิ ฮ่าๆๆ!”
แมงมุมปีศาจระเบิดเสียงหัวเราะลั่น ทำให้ร่างของหยวนหนาวสั่นขึ้นมาทันที
“เนื้อเด็กมันมีกลิ่นและรสชาติที่ดีที่สุด แม้ว่าข้าจะสัญญากับชายคนนั้นว่า จะคืนลูกสาวของเขาให้ หากเขาพามนุษย์เข้ามาที่ถ้ำนี้ได้ 10 คน แต่ข้าก็ไม่สามารถอดทนได้ ข้าจึงกินเนื้อและกระดูกของเธอไปแล้ว ตั้งแต่วันที่ 2!”
แมงมุมปีศาจแสดงออกอย่างมีความสุขบนใบหน้าที่เหมือนมนุษย์ ในขณะที่คิดถึงตอนที่กำลังกินเด็กผู้หญิงคนนั้นอยู่
“เจ้าปีศาจ…”
หยวนหรี่ตามองด้วยความโกรธ และเขาก็ได้ปล่อยจิตสังหารออกมาเป็นครั้งแรก
“ข้าชอบรูปลักษณ์ในดวงตาของเจ้า มันเหมือนกับสัตว์ร้าย…”
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของแมงมุมปีศาจ และมันยังคงพูดต่อไปว่า
“เจ้าอยู่ในระดับนักรบวิญญาณระดับแรกเท่านั้น เจ้าไม่สามารถเอาชนะข้าได้ ดังนั้นเจ้าควรจะยอมแพ้ และปล่อยให้ข้ากินดีๆเถอะ”
แมงมุมปีศาจหันไปมองเสี่ยวฮัวและพูดว่า
“นี่เป็นวันที่โชคดีของข้าจริงๆ ผิวของเจ้าเนียนสวยมาก แถมยังมีกลิ่นที่ดีกว่าเด็กคนอื่นๆ ข้าพนันได้เลยว่าเจ้าจะมีรสชาติที่ดีกว่าแน่นอน”
รอยยิ้มบนใบหน้าของแมงมุมปีศาจกว้างขึ้นเมื่อจินตนาการถึงตอนที่ได้กัดกินร่างกายของเสี่ยวฮัว
“ถ้าเจ้าชอบกินมาก ข้าจะให้เจ้ากินดาบของข้าแทนแล้วกัน!”
หยวนตะโกนและพุ่งเข้าไปที่แมงมุมปีศาจพร้อมยกดาบขึ้นมา
“ดาบตัดโลหิต!”
ออร่าสีแดงปกคลุมใบดาบสร้างแสงโค้งสีแดงขณะที่มันเฉือนเข้าหาแมงมุมปีศาจ
เคล้ง!
แมงมุมปีศาจสามารถรับการโจมตีของหยวนได้ด้วยขาข้างหนึ่งของมันอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดเสียงดังราวกับดาบสองเล่มกำลังปะทะกัน
‘มันยากเหมือนกันนะเนี่ย!’
หยวนรู้สึกประหลาดใจที่ขาของแมงมุมนั้นแข็งแรงราวกับว่ามันทำมาจากโลหะ
อย่างไรก็ตามหยวนไม่ใช่คนเดียวที่ประหลาดใจ หลังจากการโจมตีครั้งนี้ แมงมุมปีศาจก็ตกใจกับความแข็งแกร่งของหยวนเช่นกัน
‘มนุษย์ผู้นี้มีความแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร ในเมื่อเขาอยู่ในนักรบวิญญาณระดับแรกเท่านั้นเอง! เขายังสามารถจะตัดขาของข้าที่แข็งกว่าเหล็กได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียวงั้นหรอ!’
แมงมุมปีศาจมองไปที่ดาบของหยวนด้วยดวงตาที่เบิกกว้างและตกใจ