ตอนที่ 238 ปรมาจารย์ของโบราณ : สร้อยข้อมือหยกชิ้นนี้ เริ่มต้นที่ 100 ล้าน!
เนื่องจาก หลินฟานเร่งรีบและเขาไม่ได้จัดเตรียมของขวัญไว้ล่วงหน้าดังนั้นเขาจึงน่ามันมาที่นี่
หากเวลาเอื้ออํานวย อย่างน้อยเขาจะซื้อกล่องของขวัญเพื่อทําให้ดูเหมือนเป็นของขวัญหน่อยแต่..
ตอนนี้ หลินฟานหยิบสร้อยข้อมือหยกออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขาโดยตรงและทุกคนก็เห็นว่าของขวัญของเขาคืออะไร
สร้อยข้อมือหยกที่ดูหยาบดูเหมือนงานฝีมือราคาถูกที่คุณสามารถซื้อหาได้ที่ริมถนนในราคาไม่กี่ดอลลาร์
ทําให้ทุกคนที่เห็นต่างดูถูกเหยียดหยาม
“นายท่าน สิ่งนี้สามารถรับได้หรือไม่”
“เมื่อมองแวบแรกเขาก็ดูเป็นคนจนดูสิ่งที่เขาสวมใส่มาสิถูกกว่าสร้อยข้อมือหยกนี้เสียอีก!” “นี่.. คิดจะฆ่าตัวเองใช่ไหม!”
“เฮ้ ไอ้สารเลวนี่เข้ามาได้ยังไง!”
“การให้กําไลหยกชิ้นนั้น กับสิ่งที่หลายๆคนมอบให้ก่อนหน้านี้ ทําไมมันถึงแตกต่างกันนักลองดูสิ่งที่ฉันและภรรยามอบเป็นของขวัญสินี่ถึงเรียกว่ากําไลหยก!”
ฝูงชนพากันหัวเราะ
เดิมค่าเหล่านี้ มีไว้เพื่อใช้ยั่วยุให้เกิดการทะเลาะวิวาทเขาและภรรยามีความฉลาดทางอารมณ์สูงพวกเขาจะถือโอกาสในการพูดถ้อยคําสุภาพเพียงสองสามคําซึ่งไม่เพียงแต่แก้ต่างได้เท่านั้นแต่ยังชนะเหล่าผู้คนทั้งหมดแต่ด้วยความปรารถนาดี?เขาจึงพูดประโยคนี้ออกไปแต่เมื่อทั้งคู่ได้เห็นเช่นนี้พวกเขาก็ภูมิใจและภูมิใจมากจริงๆแล้วพวกเขาก็ดูถูกผีที่น่าสงสารอย่างหลินฟานจากก้นบึ้งของหัวใจ
“กําไลของเราเป็นหยกคุณภาพสูงนําเข้าจากเมียนมาร์เราทุ่มเงินจํานวนมากเพื่อขอให้อาจารย์ตันปรมาจารย์หยกที่ดีที่สุดในหยุนเฉิงสร้างมันขึ้นมาเปรียบเทียบกําไลของเขากับเรานี่เป็นการดูถูกพวกเรา ชัดๆ!”
“ไม่ใช่หรอก ต้องบอกว่าของเขามีค่าพอไหมซะมากกว่า”
คําพูดของคู่สามีภรรยา เต็มไปด้วยการดูถูกหลินฟาน
ข้ารับใช้ของตระกูลหลิวซึ่งรับผิดชอบในการรับของขวัญก็ยิ้มเยาะของขวัญของหลินฟานและพึมพําาว่า“ก็ดีกว่าไหมที่จะไม่รับมัน!”
เย้ย
ฉากนี้ กลายเป็นเรื่องน่าอายเล็กน้อย
เมื่อเห็นสิ่งนี้ หลิว ปิงเอ๋อ ยิ้ม และพูดว่า “ขอบคุณพี่หลิน!”
โดยไม่ต้องพูดอะไรมากเธอหยิบกําไลหยกและส่งให้ข้ารับใช้ที่รับผิดชอบ :“เก็บไปซะ!”
หลิวปิงเอ๋ออ้าปากแต่ข้ารับใช้ที่รับผิดชอบไม่กล้ารับดังนั้นเธอจึงรับไว้
หลิว ปิงเอ๋อ กล่าวขอโทษ “ฉันขอโทษพี่หลิน”
เธอไม่สนใจว่าของขวัญที่ หลินฟานให้มาเป็นอะไรแต่เธอไม่ต้องการให้ หลินฟานถูกเยาะ
หลินฟาน ยิ้ม อย่างเฉยเมย : “ไม่เป็นไรพวกเขาแค่สายตาไม่ดี”
เขาพูดอย่างไม่เป็นทางการกับหลิวปิงเอ๋อแต่สามีและภรรยาคู่นี้ เขาได้ยินเขาและอีกฝ่ายก็ไม่มีความสุขในทันใดได๋”
“คุณกําลังพูดเรื่องไรสาระอะไรเราสายตาไม่ดี?มันตลกจริงๆ ที่พูดแบบนี้ออกมาจากปากคุณ
“สร้อยข้อมือหยกของเรามีราคา 300,000 หยวนของคุณราคาเท่าไหร่?”
ทั้งคู่เยาะเย้ย
หลินฟาน กล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า:“ของผมมีราคาไม่มากแค่ 100 หยวนหาได้จากในถนนโบราณ”
ทุกคนพากันหัวเราะออกมาดัง ๆ
หัวเราะดังลั่น!
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันหัวเราะหนักมาก 100 หยวนเขายังมีหน้ามาพูด!”
“ฉันเกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องตลกแล้ว!”
“คนที่ให้ของราคาถูกบอกพวกเขาว่าพวกเขามีสายตาไม่ดีที่จะให้หยกที่ดีฉันเกรงว่านี่จะไม่ใช่แค่คนโง่ธรรมดาๆแล้ว!”
“นี่มันไร้เหตุผลเกินไปแล้ว!”
“ว่าแต่ ผู้ชายจนๆคนนี้เป็นใคร?เขาจะมีคุณสมบัติมาเป็นแขกของเราได้ยังไง”“รูปแบบงานเลี้ยงวันเกิดทั้งหมดเขาทําให้มันดูต่ําลงชัดๆ!”
ทุกคนพากันหัวเราะ
เมื่อเห็นว่าทุกคนพูดแบบนี้ทั้งคู่ก็ภาคภูมิใจมากขึ้นเรื่อยๆและมอง หลินฟานอย่างเย่อหยิ่งด้วยความรู้สึกที่เหนือกว่า
หลิวปิงเอ๋อทนไม่ไหวแล้วเธอไม่ยอมให้คนอื่นมาท่าให้พี่ใหญ่หลินของเธออับอายขายหน้าแบบนี้!
ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่พวกเขาพูดไม่ถูกต้องพี่หลินไม่ได้ยากจน อย่างที่พวกเขาพูด
ส่วนของขวัญที่หลินฟานให้มาถ้าถูกจริงก็ไม่ใช่ปัญหาของหลินฟานหากเธอบอกเรื่องที่คุณปู่พูดว่าหลินฟานไม่ได้รับอนุญาตให้ส่งของขวัญล้ำค่าคนเหล่านี้จะยังโทษคุณปู่อยู่หรือ เปล่า?
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ หลิว ปิงเอ๋อ จะมีเวลาพูด ชายชรา อายุหกสิบปี เดินเข้ามาจากประตูสวมชุดถัง โดยเอามือพิงหลัง ดูราวกับเป็นปรมาจารย์
เมื่อชายชราเห็นกําไลหยกในมือของข้ารับใช้ตระกูลหลิว เขาก็ตกตะลึงครู่หนึ่งดวงตาของเขาแสดงความประหลาดใจออกมา
หลังจากฟังคําพูดของทุกคนสมาชิกในครอบครัวหลิวก็ดูถูก หลินฟาน จากก้นบึ้งของหัวใจสร้อยข้อมือหยกนี้เป็นเพียงเศษขยะไร้ค่า
ข้ารับใช้ของตระกูลหลิวกําลังจะโยนกําไลหยกทิ้งไป
“หยุดนะ!”
ชายชราที่ดูเหมือนปรมาจารย์รีบหยุดเขาไว้
ข้ารับใช้ตระกูลหลิวหยุดมือ
เมื่อเห็นชายชราผู้นี้ หลายคนที่อยู่ที่นี่แสดงออกถึงความประหลาดใจ
“ท่านอาจารย์จาง!”
“อะไรนะ จาง ไปซีผู้มีชื่อเสียงในการประเมินของโบราณใช่หรือไม่”
“นี่ไม่ใช่! ..ปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงที่สุดที่มีความรู้ในสิ่งของโบราณ ว่ากันว่าเขาเกิดมาพร้อมกับดวงตาที่เฉียบคมและสามารถระบุสมบัติได้ด้วยการชําเลืองมองเพียงครั้งเดียวด้วยอัตราความแม่นยําา 100%!”
“ในโลกโบราณ อาจารย์จางเป็นผู้มีอํานาจในหมู่ผู้มีอํานาจจริงๆ เขาได้รับเชิญให้เป็นแขกในวันนี้ด้วยเขาเป็นที่นับถืออย่างสูงจริงๆ!”
มีการอภิปรายมากมายในหมู่ผู้คน
เมื่อทุกคนเห็นชายชราเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาก็คว้าสร้อยข้อมือหยกจากมือของข้ารับใช้ ไปมองอย่างระมัดระวังและใบหน้าของเขาก็แสดงท่าทางประหลาดใจและตื่นเต้น
“คุณไปเอาสร้อยข้อมือหยกนี้มาจากไหน”ชายชราถามด้วยความประหลาดใจ
ข้ารับใช้ตระกูลหลิวตกตะลึง
หลินฟานยิ้มและพูดว่า“ผมซื้อมันมาในราคา 100 หยวนที่ ถนนโบราณผมเห็นมันและคิดว่ามันน่าจะดีก็เลยซื้อมันมา”
ชายชราตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วเขาก็หัวเราะ “100 หยวนเจ้าหนุ่ม รู้ไหมว่ากําไลหยกนี้คืออะไร?”
หลินฟาน กล่าวว่า “ผมไม่รู้”
ชายชราคนนี้ดูเหมือนจะมีพลังมากและเขาต้องการรับรู้แม้ว่าเขาจะรู้ว่าสร้อยข้อมือหยกนี้ไม่ธรรมดาด้วยความเข้าใจระดับสูงสุดแต่เขาไม่รู้จริงๆว่ามันคืออะไร
จาง ไปซี กล่าวว่า : “สร้อยข้อมือหยกนี้มาจากราชวงศ์ฮั่นตะวันตกอย่าดูถูกฝีมือที่หยาบมันเป็นเพราะมันผ่านระยะเวลามาอย่างยาวนานว่ากันว่าเป็นสินสอดทองหมั้นของเจาจวิน ใน ราชวงศ์ฮั่นตะวันตกอีกหนึ่งมันถูกเรียกว่าหยกแห่งคุนซานในสมัยโบราณและกําไลหยกนี้เป็นหยกล้ำค่าท่ามกลางหยกล้ำค่าซึ่งหาได้ยากมาก”
หลังจากคําพูดเหล่านี้ทันใดนั้นสถานที่ทั้งหมดก็จบสู่ความเงียบ และทุกคนก็ตกตะลึงถ้าคนอื่นพูดแบบนี้เกรงว่าจะมีคนสงสัย
แต่นี่คือสิ่งที่จางไป่ซีพูดบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุ
นี้……
เป็นการตบหน้าตาทุกคนเลยไม่ใช่เหรอ!
เมื่อกี้พวกเขาหัวเราะอย่างไร้ยางอาย!
หลินฟาน ยิ้ม และพูดว่า : “อาจารย์ผมเพิ่งพูดไปว่าผมซื้อมันมาในราคา 100 หยวนและท่านยังพูดว่ามันวิเศษมากผมยังคิดว่าสร้อยข้อมือหยกหยาบๆชิ้นนี้ดูไม่มีค่าจริงๆ”
จางไปซีกล่าวว่า:“หยกล้ำค่าเช่นนี้ซึ่งหากดูจริงๆไม่มีค่าอะไรแต่ถ้ามันถูกประมูลราคาตลาดในปัจจุบันมันจะเริ่มต้นที่ 100 ล้านหยวน”
อะไรนะ?
ทุกคนตกตะลึง
พระเจ้า สร้อยข้อมือหยกชิ้นนี้ เริ่มต้นที่ 100 ล้าน?
สร้อยข้อมือหยก ราคาสูงเสียดฟ้า!
ถ้าไม่ใช่เพราะจาง ไปซีคนส่วนใหญ่คงไม่เชื่อแต่จางไป่ซี เป็นผู้มีอํานาจในเรื่องนี้เขาตอบใช่ มันก็ใช่เท่านั้น!
จาง ไปซี พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณได้สมบัติล้ำค่านี้มา ในราคา 100 หยว คุณคิดว่ามันวิเศษไหมเด็กน้อยคุณบอกได้ว่ามันดี แล้วคุณก็ซื้อมันมา คุณมีสายตาที่ดีจริงๆ!” อาจารย์จางมีวิสัยทัศน์ที่ดีและเขารับรู้ในเรื่องนี้ได้และพูดรับรองหลินฟาน!หลิวปิงเอ๋ออดไม่ได้ที่จะพูดว่า“พี่หลินสร้อยข้อมือหยกที่คุณให้นั้นมีค่าเกินไป ฉันเกรงว่า จะไม่มีอะไรมีค่ามากไปกว่านี้ในกลุ่มผู้คนที่เข้าร่วมงาน!”
แม้ว่านี่จะเป็นคําชมแต่ก็ทําให้ทุกคนรู้สึกว่าถูกเสียดสีอย่างเห็นได้ชัดคนที่หัวเราะเยาะหลินฟานมาก่อนในเวลานี้หลายคนหน้าแดงและใบหน้าของพวกเขาก็
ร้อนผ่าว ราวกับว่าพวกเขาถูกตบหน้าไปหลายครั้ง
“ของราคาถูก”ที่พวกเขาดูถูก กลายเป็นสมบัติล้ำค่ามีค่ามากกว่าของขวัญของพวกเขานับ
ไม่ถ้วน!
“พี่หลิน สร้อยข้อมือหยกนี้ล้ำค่าเกินไปเป็นที่ยอมรับไม่ได้จริงๆ ทําไมคุณไม่รับมันคืนไปล่ะ”
หลิวปิงเอ๋อกล่าว
[เจาจวิน] – หวัง เจาจวิน (HH) ชื่อจริงคือหวังเฉียง (ie, Lie, I’ā) เป็นหนึ่งในสี่หญิงงามแห่งแผ่นดินจีน
[คุนซาน] – คุนซานเป็นเมืองระดับมณฑลในมณฑลเจียงซูทางตะวันออกเฉียงใต้