ตอนที่ 239 ตัวตนถูกเปิดเผย คู่สามีภรรยาถูกตบหน้า แล้วหนีไป
หลินฟานยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า“แม้ว่ามันจะเป็นสมบัติล้ำค่าผมบอกไปแล้วว่ามันมีราคาเพียง 100 หยวนนอกจากนี้ไม่มีเหตุผลที่จะนําของขวัญที่มอบให้กลับคืนมา”
จางไปซีหัวเราะและยกนิ้วโป้ง : “หนุ่มน้อยแผนการครั้งนี้ใหญ่มาก ฉันขอชื่นชมฮ่าฮ่าฮ่าไม่ทราบคุณไม่ช่วยบอกชื่อให้ฉันทราบหน่อยเหรอ?”
หลินฟาน กล่าวว่า “สวัสดีครับอาจารย์ผมชื่อหลิน ฟาน”
ใบหน้าของคู่สามีภรรยาซีดลงทันทีในตอนนี้พวกเขาหยิ่งทะนงในที่สุดในตอนนี้แต่ตอนนี้พวกเขาเจ็บปวดที่สุดโดยธรรมชาติ
สร้อยข้อมือหยกของ หลินฟาน เป็นสมบัติล้ำค่าซึ่งเป็นเรื่องสําคัญสําหรับพวกเขาเพราะมันเหนือกว่ากําไลหยกของพวกเขามาก
เขา และภรรยาของเขาไม่เต็มใจเลยสักนิดเป็นไปได้ไหมว่าพวกเขาเพิ่งถูกคนจนที่สวมใส่เสื้อผ้าของข้างทางทุบตีนี่มันอับอายเกินไป!
“อาจารย์จาง สวัสดีเราได้ส่งกําไลหยกมังกรและกําไลฟีนิกซ์ไปคู่หนึ่งแล้วไม่ทราบขอช่วยให้อาจารย์จางช่วยระบุมันหน่อยได้ไหม ว่ามีราคาเท่าไหร่?”
“ฉันคิดว่าของของเราก็ประเมินค่าไม่ได้เหมือนกันและมันก็เป็นสองชิ้นนี้”
คู่สามีภรรยา กล่าวว่า และพวกเขาคิดจะฉวยโอกาสนี้และหากของของพวกเขามีค่าพวกเขาจะได้ชิงมันกลับคืนมา
เนื่องจากสร้อยข้อมือหยาบๆ ของ หลินฟานอาจมาจากราชวงศ์ฮั่นตะวันตกแล้วทําไมสร้อยข้อมือหยกมังกรและฟีนิกซ์ของพวกเขาจะเป็นไม่ได้ด้วยล่ะ?
คู่สามีภรรยาน่าของขวัญกลับมาและมอบให้จางไป่ซีเพื่อเป็นการขอบคุณ
จาง ไปซี เหลือบมองแล้วพูดว่า“ยินดีด้วยสําหรับคุณทั้งคู่”
สามี และภรรยาของเขาประหลาดใจมาก :“แล้วอาจารย์จางของของเราก็ประเมินค่าไม่ได้เช่นกัน?”
จางไปซีส่ายหัวและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“ใช่ถูกต้องฉันขอแสดงความยินดีกับพวกคุณทั้งสองคนที่ประสบความสําเร็จและได้ซื้อหยกปลอมมาหินสองก้อนนี้แทบไม่มีค่าอะไรเลย”
อะไรนะ?
สามีและภรรยาของเขาตกใจใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีซีด ทั้งสองเดินโซเซและเกือบจะสูญเสียเท้าไปด้วย
“พัฟ!”
เมื่อเห็นสิ่งนี้หลินฟานก็อดหัวเราะไม่ได้
มันน่าอายเกินกว่าที่คู่รักคู่นี้ที่จะโกรธและพวกเขาก็ถูกหัวเราะเยาะโดยชายผู้น่าสงสารคนนี้
“คุณแค่เสี่ยงโชคเป็นอะไรไปก็เหมือนกับแมวตาบอดที่จับหนูที่ตายไปแล้วมันไม่ใช่เพราะคุณจนหรอกที่คุณจ่าย 100 หยวนไปกับของเก่า!”
“นั่นคือ เราใช้เงินไปหลายแสน ซึ่งจะแสดงถึงความจริงใจของเรา!”
ทั้งคู่สาปแช่ง ด้วยความขุ่นเคือง
เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย
พวกเขาทั้งหมดแอบไม่มีความสุขเมื่อถูกหลินฟานตบหน้าและในที่สุดก็พบเหตุผลที่จะล้อเลียนหลินฟานอีกครั้งใช่มันเป็นความยากจนของเขาไงกัน!”
“คนยากจนก็เป็นเช่นนี้พวกเขาก็แค่ลองเสี่ยงโชคเพื่อซื้อสมบัติ และดูว่าเขาจะภูมิใจแค่ไหน
“ตลกมากไหม ของมีค่า ควรค่าแก่การอวดเป็นของขวัญไหม แค่ 100 หยวน ไม่ใช่หรือ?” “ก็ไม่ได้น่าอายสักหน่อย!”
ทุกคนพูดพร้อมกัน
คู่สามีภรรยา หัวเราะเยาะ : “ทําไมเจ้าคนจนเป็นใบ้ไปแล้วเหรอ เห็นพูดเก่งนักไม่ใช่หรือทําไมไม่พูดล่ะ”
ทั้งสองดูช่างขมขื่น และออกจะใจร้ายอย่างไรก็ตามหลินฟานเป็นเพียงคนยากจนดังนั้นจึงไม่สามารถโต้แย้งกลับได้ใช่ไหม
ในขณะนี้ ชายชราที่มีผมสีขาวเดินเข้ามาและเห็นหลินฟานและรีบเข้าไปหาทันทีเขาโค้งค่านับหลินฟาน:“ท่านประธาน
หลินฟานจ่าเขาได้ชื่อของเขาคือหลี่หงทิงและเขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองของเทียนต่าแอร์ไลน์
เมื่อ หลี่ หงทิงเข้าร่วมประชุมในครั้งนั้นที่เทียนต้าแอร์ไลน์เป็นครั้งแรกหลี่หงทิงไม่ชอบหลินฟานแต่ในวัน
นั้น ตลาดหุ้นของเทียนต้าแอร์ไลน์พุ่งสูงขึ้นเป็นเวลาสามวันติดต่อกันจากมูลค่าตลาด 5 หมื่นล้านเป็น 90 พันล้านอย่างกะทันหันหลี่หงทิงคุกเข่าลงและเชื่อฟังแล้วในสายตาของเขาหลินฟานในปัจจุบันไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นดั่งพระเจ้า
ดังนั้นเมื่อเขาเห็นหลินฟานเขาก็รีบเข้าไปหาในทันทีและทักทายประธานด้วยความเคารพหลินฟานกล่าวว่า“ผู้อาวุโสหลี่คุณก็อยู่ที่นี่ด้วย”
หลี่หงทิงกล่าวว่า “ครับฉันเป็นเพื่อนกับหลิวเทียนห่าวลูกชายคนที่สามของตระกูลหลิวและเราได้รับเชิญให้มาที่นี่”
หลินฟาน พ่นลมหายใจ : “คุณเป็นเพื่อนของเขา..”
วันนั้นหลินฟานอ้างว่าได้ซื้อเทียนต้าแอร์ไลน์แต่หลิวเทียนห่าวไม่เชื่อเขาจึงโทรหาเพื่อนระดับสูงของเขาในเทียนต้าแอร์ไลน์เพื่อยืนยันแต่หลินฟานไม่รู้ว่าคนคนนี้คือหลี่หงทิง
ในเวลานี้ทุกคนที่ได้เห็นฉากนี้ต่างก็มองหน้ากัน
เรื่องนี้ เป็นไปได้อย่างไร?
หลี่ หงทิง ให้ความเคารพเด็กคนนี้และเรียกเขาว่า“ประธาน?”
“อ๋อ เขาเป็นประธานของเทียนต้าแอร์ไลน์งั้นเหรอ?”
“อืม.. ราคาหุ้นของเทียนต้าแอร์ไลน์พุ่งสูงขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ฉันได้ยินมาว่าเป็นเพราะการเปลี่ยนประธานบริษัท!”
“เดี๋ยวนะ เขาชื่อว่าอะไร หลินฟาน
“ประธานคนใหม่ของ เทียนต้าแอร์ไลน์ก็ชื่อหลินฟาน!”
สักพัก ทุกคน ก็ตกใจ
คนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาที่สวมใส่เสื้อผ้าพื้นๆก็คือหลินฟาน พระเจ้าเขาแข็งแกร่งมาก!
เมื่อเร็ว ๆ นี้มหาเศรษฐีที่มีชื่อว่าหลินฟานในหยุนเฉิงได้ถูกพูดขึ้นในด้วยอัตราที่น่าตกใจเขาใช้เงินอย่างบ้าคลั่งในหยุนเฉิง ลงทุนในบริษัทชั้นนําทั้งในอุตสาหกรรมซื้อที่ดินซื้ออาคารและซื้อบริษัท
ไปกว่า 6 พันล้านทั้งเกาะเฉียนป้าโซนทองค่าของอ่าวดาญ่า!
10 พันล้านซื้อตึกระฟ้าของ อาคารโจวเถียน
และกระทั่งมาเป็นประธานของบริษัทการบินพลเรือนเทียนต้า แอร์ไลน์ ที่มีมูลค่า 5 หมื่นล้านกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดและภายใน 3 วันมูลค่าตลาดของเทียนต้าแอร์ไลน์พุ่งทะยานเกือบ 90 พันล้าน!
ทั้งหมดนี้ เป็นฝีมือที่น่าอัศจรรย์ที่สุดของหลินฟานและยังดูเป็นมือขนาดใหญ่ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นฝ่ามือที่ดูขนาดใหญ่สําหรับคนอื่น แต่ในกรณีของหลินฟานสิ่งเหล่านี้ล้วนไม่มีนัยสําคัญเกิดความเงียบขึ้น และทั้งห้องโถงก็ตกตะลึงชั่วขณะหนึ่งคู่สามีภรรยานั้นไม่มีเลือดไหลออกมาแต่กลายเป็นหินโดยตรง
“ผียากจน และน่าสงสาร”ที่พวกเขาดูถูกคือผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของ บริษัท ที่มีมูลค่าตลาดกว่า 90 พันล้าน!
การระเบิดครั้งนี้ ใหญ่เกินไป
“คุณหลิวจู่ๆเราก็รู้สึกไม่สบายเราต้องขอตัวกลับก่อนโปรดขอโทษนายท่านหลิวแทนเราด้วย”
เขา และภรรยาของเขาพูดคําหนึ่งและวิ่งหนีไปส่งสินค้าปลอมมาเป็นของขวัญและหัวเราะเยาะมหาเศรษฐีที่กล่าวหาว่าเขายากจน และใบหน้าของพวกเขาก็อับอายมากพวกเขาจะอยู่ต่อไปได้อย่างไร!
แม้ว่าหลินฟานจะสวมแผงขายของริมถนนทั้งตัวแต่ดูเหมือนว่าเขาจะรวยกว่าคนส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี้ในปัจจุบันด้วยซ้ำ!
คนจนใส่แผงลอยริมถนนนี่ที่เรียกว่าจนแต่คนรวยใส่แผงลอยริมถนน ที่ดูแสนจะต่ำต้อยติดดินกลับยิ่งร่ำรวยยิ่งมีระดับ…?
ในสายตาของทุกคนแผงลอยริมถนนบนตัวของหลินฟานนั้นช่างล้นหลาม….
หลังจากเหตุการณ์นี้แขกรับเชิญยังคงเข้ามาในสถานที่แขกหลายคนที่รู้จักตัวตนของหลินฟานมาก่อนจึงได้ริเริ่มที่จะเข้ามาและใกล้ชิดกับ หลินฟาน
เมื่อพวกเขารู้จักตัวตนของหลินฟานแล้วผู้คนมากมายในโลกธุรกิจต้องการริเริ่มที่จะทําความรู้จักกับเพื่อนใหม่คนนี้
การเติบโตของหลินฟานนั้นสั้นและเขาไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับโลกธุรกิจของหยุนเฉิงเขาได้พบกับคนบางคนที่งานการกุศลครั้งที่แล้วและครั้งนี้เขาก็ได้พบกับผู้คนใหม่ๆท่ามกลางผู้คนที่
เขาพบในครั้งนี้ก็มีบุคคลสําคัญทางการเมืองด้วย
โชคดีที่ หลิว ปิงเอ๋ออยู่กับเขา ลุงและป้าๆส่วนใหญ่ที่มางานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่จ๋าหลิวปิงเอ๋อได้และเธอแนะนําหลินฟานทีละคน ชายชราผู้มั่งคั่งก็ริเริ่มเข้ามา
ชายชราหน้าแดง แม้ว่าเขาจะแก่แล้วแต่เขาก็มีจิตใจที่ดี
ชายชราแนะนําตัวเอง : “สวัสดีครับคุณหลินผมชื่อซ่งหรงเหมา ประธานหอการค้าหยุนเฉิงและผมชื่นชมชื่อเสียงของคุณหลินมานานแล้วคุณหลินยังเด็กมากและการก้าวแต่ละครั้งของคุณช่างน่ากลัวจริงๆ!”
ประธานหอการค้าหยุนเฉิง?
แบบนี้ก็น่าสน
หลินฟาน และซ่ง หรงเหมาจับมือและพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ผู้อาวุโสกล่าวชมผมก่อนไป”
ซ่ง หรงเหมา กล่าวว่า “คุณหลินเป็นผู้มีอํานาจมากยากนักที่จะหาคนถ่อมตนและสุภาพได้ขนาดนี้ช่างน่าชื่นชมจริงๆสําหรับผู้เฒ่า อย่างไรก็ตามคุณหลินอีกสามวันจะเป็นการประชุมธุรกิจในหยุนเฉิงของเรา การประชุมครั้งนี้เป็นการรวมตัวกันของผู้นําทางธุรกิจทั้งหมดของหยุนเฉิงฉันอยากเชิญคุณหลินเข้าร่วมงานในครั้งนี้แต่ฉันไม่รู้ว่าคุณหลินจะสะดวกและจะเห็นแก่ใบหน้าของชายชราหรือไม่”
หลิว ปิงเอ๋อ โน้มตัวเข้าไปใกล้หูของหลินฟาน:“ผู้เฒ่าซ่งมีชื่อเสียงสูงมากในโลกธุรกิจของหยุนเฉิงคุณซ่งเชิญคุณเป็นการส่วนตัวเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มากพี่หลินโปรดเห็นด้วย”หลินฟานพยักหน้าหากคุณทําธุรกิจถ้าคุณไม่สามารถรุกรานใครได้คุณก็ไม่สามารถทําให้ใครขุ่นเคืองได้เช่นกันไม่ต้องพูดถึงสิ่งดีๆ… “ผมจะไปที่นั่นอย่างแน่นอน”หลินฟานยิ้ม
ซ่ง หรงเหมา มีความสุขมาก :“ดีดีดี ฉันจะขอให้ใครสักคนส่งจดหมายเชิญอย่างเป็นทางการถึงคุณหลินในวันพรุ่งนี้”
ในเวลานี้ชายวัยกลางคนร่างสูงและผอมบางเดินเข้ามาในห้องโถงพร้อมกับซิการ์ในมือช่างดูเสแสร้งมาก
ทันทีที่เขาเข้ามาเขาให้ของขวัญและพูดว่า“บริษัทหลักทรัพย์ จงไท่และฉันซุนต้าจินด้วยของขวัญเล็กๆน้อยๆนี้ขอให้นายท่านหลิว มีอายุยืนยาว”
หลังจากให้ของขวัญซุนต้าจินก็หันกลับมาและพูดเสียงดัง:“บริกร เอาไวน์มาให้ฉันเป็นคุณนั้นล่ะเร็วเข้า!”
จู่ๆ สายตาของเขาก็จ้องไปที่หลินฟานเขายื่นมือออกมาและดูหยิ่งผยองเขาเห็นว่าหลินฟานสวมเสื้อผ้าราคาถูกดังนั้นเขาจึงต้องเป็นพนักงานเสิร์ฟหลินฟานเพิ่งส่งซ่งหรงเหมาออกไปเมื่อเขาถูกตะโกนใส่หน้าเขาก็ขมวดคิ้วและเพิกเฉย
ต่อ ซุน ต้าจิน คนนี้
เมื่อเห็นว่า หลินฟานไม่สนใจเขาซุนต้าจินก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ : “คุณเป็นคนหูหนวกหรือ
ไง! พนักงานเสิร์ฟที่มีกลิ่นเหม็นเช่นเดียวกับใบหน้าของคุณ!” คําพูดที่เย่อหยิ่งของซุน ต้าจินดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที
คนที่รู้จักตัวตนของหลินฟานต่างก็มีความสุขซุนต้าจินคนนี้บอกว่า หลินฟานเป็นพนักงานเสิร์ฟ?