ตอนที่ 847 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (67)
เมื่อเห็นความเกลียดชังและความบ้าคลั่งในดวงตาของจูอวี้ลู่ เธอจึงกอดเสี่ยวเล่อเล่อไว้แน่น “คุณๆ…เด็กคนนี้ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้จักคุณ หรือคุณจะไม่ปล่อยไปแม้กระทั่งเขา”
นี่มันบ้าจนเสียสติไปแล้ว!
จูอวี้ลู่มองเธอแล้วหัวเราะเยาะ แววตาเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้นอย่างไม่ปิดบัง “ตอนนั้น แกน่าจะตายๆ ไปซะ หากแกตายไปก็จะได้ไม่เกิดเรื่องแบบตอนนี้ เด็กคนนี้จะได้ไม่ต้องมาตายไปพร้อมแก ถ้าแกจะโทษก็โทษตัวเองที่ไม่ตายไปตั้งแต่ตอนนั้น ต้องมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อทำร้ายคนของตัวเองไปทำไม”
อวี๋กานกานผ่อนลมหายใจ “ตอนนั้น…คนที่ลักพาตัวฉัน พวกคุณ…เป็นคนทำใช่ไหม”
จูอวี้ลู่ชี้หน้าด่าเธอ “ใครใช้ให้แกเป็นเด็กร้ายกาจล่ะ แม่แกตายไปตั้งนานแล้ว กู้เชินก็ยังหนุ่มยังแน่น ทำไมเขาต้องเป็นหม้ายเพราะแม่แกไปตลอดชีวิตด้วย ถ้าแกไม่สนับสนุนเขาให้หาความสุขของตัวเองก็ไม่เป็นไร แต่ตายไปแล้วยังไม่อนุญาตให้เขาแต่งงานใหม่อีก ถ้าฉันไม่ท้องลูกของเขา แกอยากให้เขาเลี้ยงแกคนเดียว แกทำแม้กระทั่งขอให้เขาพาฉันไปทำแท้ง ถ้าไม่ใช่เพราะความฉลาดของฉัน ฉันอาจจะไม่มีกู้เนี่ยนก็ได้ เสียดายที่กู้เนี่ยนเห็นแกเป็นพี่ โดยไม่รู้ว่าแกคิดจะฆ่าเขาตั้งแต่เขาอยู่ในท้อง!”
อวี๋กานกานรีบปฏิเสธ “ฉันไม่ได้บอกให้พ่อพาคุณไปทำแท้ง
ตอนนั้นเป็นเพราะกู้เชินรู้สึกผิดต่อเสี่ยวเหยียนเอง ไม่ต้องการลูกคนนี้ เธอก็แค่ไม่อยากให้กู้เชินแต่งกับจูอวี้ลู่ เพราะจูอวี้ลู่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี กู้เชินเองก็ไม่ได้รักเธอ ต่อให้แต่งงานไปก็คงไม่มีความสุข
จูอวี้ลู่ตะคอกใส่ “แกเลิกตอแหลได้แล้ว!”
อวี๋กานกานพูดไม่ออกและขี้เกียจที่จะอธิบายกับจูอวี้ลู่
เธอเหลือบมองเฉียนต้าเซิงซึ่งยืนอยู่อย่างเงียบๆ และถามเบาๆ ว่า “คุณเป็นส่วนหนึ่งของการลักพาตัวฉันในตอนนั้น เพราะอะไร ตอนนั้นฉันไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ คุณ…สมคบคิดกับจูอวี้ลู่เป็นเพราะฟังจือหัน ดังนั้นคดีลักพาตัวจึงไม่ใช่แค่จัดการกับฉันและฟังจือหันใช่ไหม”
“ใช่!”
เฉียนต้าเซิงตอบเสียงเรียบ
เขาสงบนิ่งกว่าจูอวี้ลู่มาก เขามองอวี๋กานกานด้วยสีหน้าผิดหวัง “อย่าโทษฉันเลย เห็นว่าแกเป็นห่วงเรื่องอาการป่วยของฉัน ตอนแรกคิดว่าแกเป็นหมอที่ดี ต่อให้แก้แค้น ฉันก็คงไม่ทำร้ายแก แต่แกก็เหมือนกับคนตระกูลเจียง ใครจะไปรู้ว่านั่นมันเป็นกับดักของแก แกมันก็น่ารังเกียจเหมือนพวกตระกูลเจียงนั่นแหละ”
อวี๋กานกานรู้สึกขำ “คุณจะแก้แค้นเหรอ ตระกูลเจียงติดหนี้อะไรคุณ”
เฉียนต้าเซิงกล่าวว่า “ตอนนั้นฉันไม่ใช่ผู้บงการ และฉันถูกบังคับให้ทำ ฉันต้องการเงิน แต่ไม่ว่าฉันขอร้องพวกเขายังไง แต่พวกเขาสองพี่น้องก็ไม่ยอมปล่อยฉันไป ผลก็คือ ครอบครัวของฉันถูกทำลาย พวกมันสมควรตาย ฉันเคยบอกแล้วไง พวกเขาควรได้รับบทลงโทษที่ควรจะได้รัย แล้วก็ควรได้ลิ้มรสชาติความพังพินาศของครอบครัว”
อวี๋กานกานเอ่ยถาม “ดังนั้น…คุณก็เลยเป็นคนค่าด็อกเตอร์เจียง”
เฉียนต้าเซิงหัวเราะ แววตาพลันเฉียบคม “แกก็รู้ตอนที่แกวางกับดักฉัน แต่บอกแกไปแล้วก็ไม่เป็นไร ถึงยังไงคราวนี้ แกไม่มีชีวิตรอดออกจากทะเลนี้ไปได้หรอก”
อวี๋กานกานยังยิ้มและพูดอย่างขมขื่น “ในเมื่อเป็นแบบนี้ คุณบอกทุกอย่างให้ฉันฟังดีกว่า ฉันจะได้ตายตาหลับ”
“เดิมทีฉันเป็นคนมีอนาคตสดใส เป็นคนที่มีชีวิตสมบูรณ์เพียบพร้อม ฉันทำเพื่อลูกของฉันเพื่อพ่อแม่และตระกูลของฉัน ฉันรู้ว่าผิดแต่โดนบังคับให้ทำวัคซีนปลอม แต่พวกเขาก็บีบให้ฉันจนตรอก!”
แกรู้ไหมว่าฉันมีชีวิตอยู่ในคุกอย่างไร แกรู้หรือไม่ว่ารู้สึกอย่างไรเมื่อพบว่าครอบครัวของฉันพังพินาศหลังจากที่ฉันออกจากคุกมาได้
ตอนที่ 848 ขมเป็นยาหวานเป็นคุณ (68)
“สวรรค์อย่าไร้ความยุติธรรมเช่นนี้ อย่าทำให้ฉันหมดที่พึ่ง คนตระกูลเจียงเจริญร่ำรวย จะบอกว่าผิดพวกเขาก็ผิด ดังนั้นฉันจึงทำให้คนนอกทุกคนต่างก็คิดว่าฉันกลับบ้านเกิดแล้ว ที่จริงฉันเปลี่ยนตัวตนและปกปิดเอาไว้ ฉันไม่ได้มีเงิน ไม่มีอำนาจ ฉันทำได้แค่รอโอกาสอยู่เงียบๆ ให้เป็นไปตามที่ฉันรอเอาไว้
เจียงป๋อซื่อคนโกหกที่มีชื่อเสียงจอมปลอมคนนี้ บอกว่าป๋อซื่อไม่ได้ซื่อสัตย์ต่อภรรยา เลี้ยงลูกสาวนอกสมรสของภรรยารองอยู่ข้างนอก ลูกชายของตนเองกลับเลี้ยงอยู่ในบ้านของคนอื่น พอดีกับที่ทำให้ฉันได้รู้ว่าคุณจูอุ้มท้องลูกของพ่อแก”
อวี๋กานกานพูดต่อประโยค “เพราะอย่างนั้นคุณจึงไปหาจูอวี้ลู่ พวกคุณร่วมมือกันวางแผนก่อคดีลักพาตัว ต้องการให้ฉันกับฟังจือหันหายไปจากโลกใบนี้”
เฉียนต้าเซิงพูดต่อ “แกหายตัวไปแล้ว คุณจูก็แต่งเข้าตระกูลกู้ได้สำเร็จ แม้ว่าฟังจือหันจะไม่ตาย แต่พ่อลูกยืนอยู่คนละฝั่ง นับตั้งแต่นั้นเกลียดพ่อของเขา ก็ถือว่าฉันได้ระบายความโกรธออกไปเล็กน้อย
แต่ยังไม่พอสำหรับการแก้แค้นของฉัน ฉันหลบซ่อนมาโดยตลอด สวรรค์ก็ไม่ทำให้คนที่มีความตั้งใจผิดหวัง ในที่สุดก็ทำให้ฉันรู้ว่าเจียงซื่อเซิ่งทำเงินขาดทุนอยู่ข้างนอกเป็นจำนวนมาก บริษัทยาไป๋ฟังก็เผชิญหน้ากับความเสี่ยงในการลงทุน
ดังนั้นฉันจึงค่อยๆ วางแผน คนเราจะทนต่อผลประโยชน์ได้สักเท่าไหร่กัน ฉันไม่เชื่อหรอกว่าตอนที่เจียงซื่อเซิ่งจนตรอกจะไม่ไปผลิตยาปลอมเพื่อหาเงิน
แม้ว่าสุดท้ายเจียงซื่อเซิ่งจะไม่ได้ทำเช่นนี้ แต่ว่าลูกชายของเขาเจียงไป๋อันก็จะทำแบบนี้ ลูกชายของเขาเห็นแก่ได้มากกว่าเขา เพื่อเงินแล้วเอาคุณธรรมไปโยนให้หมากินได้ นี่ก็เลยทำให้ฉันบังเอิญรู้ว่าตอนที่ทำยาต้านมะเร็งเจียงซื่อเซิ่งแอบทำเรื่องฉ้อโกง ตอนทดลองยาเขากลับผลิตยาออกมาสองชุด ชุดหนึ่งเป็นยาราคาแพง อีกชุดหนึ่งเป็นยาราคาถูก
ฉันเปิดเผยเรื่องนี้ให้เจียงป๋อซื่อ เจียงป๋อซื่อที่เชื่อในความถูกต้องคิดว่าตนเองโดนหลอกเข้าแล้ว ก็ไปหาเจียงซื่อเซิ่งเสียจริงด้วย เรื่องที่เขาไม่รู้คือตอนที่พวกเขากำลังทะเลาะกันอยู่ ฉันก็อยู่ในห้องถัดไป หลังจากที่เขาออกไป ฉันเข้าไปข้างในห้อง
โหดเหี้ยมเสียจริง! กับพี่ชายแท้ๆ ของตัวเองก็กล้าลงมือ เห็นเจียงป๋อซื่อที่บาดเจ็บสาหัส ฉันจึงตัดสินใจช่วยเขาสักครั้ง ด้วยเหตุนี้ตระกูลเจียงก็น่าจะแตกไม่มีชิ้นดี!
อวี๋กานกาน “งั้นเรื่องหลินเซินเป็นมายังไง ทำไมคุณต้องจัดการให้หลินเซินไปอยู่ข้างตัวฟังจือหัน”
“แม้ฟังจือหันจะเปลี่ยนนามสกุล แต่ว่าสุดท้ายเขาก็เป็นลูกชายของตระกูลเจียง เขามีฝีมือยอดเยี่ยม กลับจากต่างประเทศหนึ่งปีก็มีชื่อเสียงขึ้นมา มีอำนาจมากในแวดวงธุรกิจ ฉันจึงได้ให้หลินเซินไปอยู่ข้างตัวฟังจือหันเผื่อเอาไว้ ฉันรู้ว่าผู้ชายคนนี้ฉลาดมาก และรู้ว่าท้ายที่สุดสักวันหนึ่งหลินเซินจะโดนจับได้ ดังนั้นถ้าไม่จำเป็นมากฉันแทบจะไม่บอกเรื่องสำคัญกับหลินเซิน!!”
“แต่ว่าคุณใช้ประโยชน์จากความเชื่อใจของฟังจือหันที่มีต่อหลินเซิน ทุกอย่างเป็นไปตามที่คุณหวังเอาไว้ เจียงไป๋อันกลายเป็นผัก เจียงซื่อเซิ่งเข้าคุกไปแล้ว และเจียงป๋อซื่อก็ตายแล้ว ทำไมคุณยังไม่รามืออีก”
“ฉันรามือแล้ว ฉันแค่อยากจะใช้สูตรยาไปขายเอาเงินเล็กน้อย อยากให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้นหน่อย ฉันผิดเหรอ แต่ว่าพวกแกทำไมต้องตามสืบหลินเซิน ทำไมต้องจับหลินเซิน คืนวันนั้นฉันรู้ว่าเกิดเรื่องกับหลินเซินแล้ว ฉันก็รู้ว่าสุดท้ายต้องมีสักวันหนึ่งที่ฉันจะโดนเปิดโปงแล้ว ฉันออกมาจากบริษัทยาไป๋ฟังแล้ว ฉันแค่อยากไปเอารถของฉันคืนจากลานจอดรถฝั่งตรงข้าม จากนั้นก็ไปจากบริษัทยาไป๋ฟัง ไปจากเมืองหลวง แต่ว่าฉันกลับโดนแกขวางเอาไว้ แกหลอกฉัน แกบอกจะรักษาโรคให้ฉัน ตอนนี้ถ้าแกจะโทษ ก็โทษตัวเองที่โกหกฉัน ทำลายความสงบสุขทุกอย่างที่เคยมีมาของฉัน!”
อวี๋กานกานไม่เคยพบเคยเจอคนที่มีทัศนคติพัง มีทิฐิแบบนี้เลย