เชอร์รีนชะงักนิ่งอยู่กับที่ เขา……พูดว่าอะไรนะ
เหมือนว่าไม่ได้รับคำตอบนานเกินไป ออกัสจึงส่งเสียงมาอีกครั้ง สั้นกระชับได้ใจความ “เวลา สถานที่?”
เขาจะไปทานอาหารจริงเหรอ
เธอได้สติกลับมา แจ้งชื่อโรงแรมที่นลินจองไว้ก่อนหน้านี้ “โรงแรมเอเทนส์ บ่ายสามโมง”
เชิญบุคคลสำคัญแบบนี้ไปทานอาหารแน่นอนว่าไม่สามารถไปสถานที่ที่ต่ำต้อยได้ เกรงว่านลินคงต้องใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะหาโรงแรมระดับไฮเอนด์ได้ เธอคิดในใจ
ฝั่งนั้นวางสายไปทันทีทันใด ไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทาย ดูเหมือนจะยุ่งมาก
เชอร์รีนขมวดคิ้ว แล้วจึงโทรไปหานลิน บอกเธอว่าตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ให้เธอจองโรงแรมล่วงหน้าได้เลย
เชอร์รีนมองดูเวลา เพิ่งแปดโมงเท่านั้น
เช้าวันหยุดสุดสัปดาห์อันยอดเยี่ยมต้องมาเสียเวลาไปเปล่าๆ แบบนี้ เดิมทีเธอยังอยากจะนอนสักตื่น ตอนนี้แผนทั้งหมดถูกทำลายลงไม่มีชิ้นดี
หลังจากดื่มน้ำอุ่นสองแก้ว เธอวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะ น้ำยังไม่ทันเดินทางไปถึงไหน อาการคลื่นไส้รุนแรงก็โจมตีขึ้นมา
ปิดปาก สองก้าวพุ่งถึงห้องน้ำ อาเจียนอย่างบ้าคลั่งโดยทันที จนกรดในกระเพาะแทบไม่มีเหลือให้คายออก
เชอร์รีนหายใจหอบพลางเปิดก๊อกน้ำ พรมน้ำอุ่นบนใบหน้าแล้วถึงได้รู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง จากนั้นเธอก็เข้าไปยังที่อาบน้ำอีกครั้ง แต่ต้องรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าประจำเดือนมาน้อยกว่าปกติมาก และสียังจางผิดปกติมากด้วย
ขณะที่ยังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น เสียงของกนกอรก็ดังมา “เชอร์รีน ออกมาทานอาหารเช้าเร็ว”
“มาแล้วค่ะ”
เธอส่งเสียงตอบแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ บนโต๊ะมีปาท่องโก๋กับน้ำเต้าหู้วางอยู่ หยิบปาท่องโก๋ขึ้นมาทานไปหนึ่งคำ อาการคลื่นไส้ที่คุ้นเคยกลับมาอีก สองก้าวรีบร้อนเข้าห้องน้ำไปอีกครั้ง และก็อาเจียนออกมาอีก
กระทั่งตอนที่เดินออกมา สีหน้าค่อนข้างซีดขาว กนกอรเป็นห่วงเล็กน้อย “เดี๋ยวไปตรวจที่โรงพยาบาลหน่อยนะ ว่ากระเพาะผิดปกติหรือเปล่า”
นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยร่างกายอ่อนแรง เชอร์รีนใช้สองมือลูบท้องที่รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย และพยักหน้ารับ “เดี๋ยวหลังอาหารเช้าฉันจะไปโรงพยาบาลค่ะ”
ทันทีที่เห็นปาท่องโก๋ก็รู้สึกเลี่ยนและคลื่นไส้ ดังนั้นมื้อเช้าเธอจึงดื่มแค่น้ำเต้าหู้แก้วเดียว
ถึงโรงพยาบาลตอนสิบโมง เธอลงทะเบียนแล้วจึงไปทำการตรวจอย่างง่ายๆ
แพทย์ที่ดูแลเป็นหญิงวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบ หลังจากฟังเธอบอกอาการป่วย จึงเขียนรายการลงไป “ไปตรวจปัสสาวะก่อนค่ะ”
เมื่อได้ยิน เชอร์รีนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ท้องไม่ค่อยสบาย ทำไมต้องตรวจปัสสาวะ
แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่เธอกลับไม่พูดอะไร เอาแถบบันทึกที่เปิดแล้วไปตรวจปัสสาวะ แล้วรอผลการทดสอบ
ห้านาทีต่อมาจึงไปที่ห้องทำงานของหมอ หลังจากที่หมอพยักหน้าให้เธอนั่งลงแล้วถึงได้พูดว่า
“คุณผู้หญิง ยินดีด้วยนะคุณ……คุณท้องแล้ว”
ทันทีทันใด ร่างกายของเธอแข็งทื่ออยู่กับที่ราวกับประติมากรรม หลังจากผ่านไปนาน มุมปากก็ยกยิ้มฝืน “เป็นไปได้ยังไง คุณดูผิดหรือเปล่าคะ”
เธอจะท้องได้ยังไง เป็นไปไม่ได้แน่นอน!
หมอดันผลการตรวจไปให้ ยกมือขึ้นประคองแว่นตาบนสันจมูก “ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น คุณผู้หญิงตั้งท้องได้สามสัปดาห์แล้ว บนใบผลตรวจระบุไว้ชัดเจน คุณดูให้ละเอียดก็ได้ ถ้ายังมีผลว่าตั้งครรภ์ ก็ตรวจอีกครั้งได้”
หยิบใบผลการตรวจขึ้นมาพร้อมกับอาการมือสั่นเล็กน้อย เธอสแกนอย่างรวดเร็วตั้งแต่ต้นจนจบ แต่กลับยังส่ายหน้าไม่อยากเชื่อ ปฏิเสธอย่างรุนแรง ค่อนข้างควบคุมอารมณ์ไม่ได้ “เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้แน่นอน! วันนั้นฉันดื่มยาคุมกำเนิดแล้ว!!”
“ดื่มยาคุมกำเนิดตอนไหน”
“ภายในสองชั่วโมง!”
“วันนั้นมีของอะไรที่ทานเป็นพิเศษไหม”
เชอร์รีนรูม่านตาหดลงเล็กน้อย ทันใดนั้นก็นึกขึ้นได้ “ดื่มชาผูเอ่อร์ไปหลายถ้วยค่ะ”
“คุณผู้หญิงไม่รู้เหรอว่าชาเข้มข้นสามารถขับยาแก้ได้ ในบรรดาชาทั้งหมดชาผูเอ่อร์แรงที่สุด แถมคุณยังดื่มไปตั้งหลายถ้วย แน่นอนว่าฤทธิ์ในยาคุมกำเนิดจะถูกขับไป……”
–มดลูกของคุณเอียงไปข้างหลังมาก ดังนั้นโอกาสตั้งครรภ์จึงเป็นไปได้น้อยมาก ถ้าครั้งนี้เกิดแท้ง ภายภาคหน้าหากคุณอยากตั้งครรภ์อีก เกรงว่า……
เกรงว่า……
เดินบนถนนท่ามกลางสายลมแรงหนาวเหน็บ ศีรษะวิงเวียนเล็กน้อย จิตใจค่อนข้างไม่ปกติ
ทันใดนั้น อาการปวดรุนแรงที่น่องก็โจมตีเข้ามา เธอยังไม่ทันได้ทราบสาเหตุ ขาก็พลันอ่อนยวบทรุดลงไปกับพื้น
“คุณไม่มีตาไม่มีหูหรือไง! รถก็มองไม่เห็น เสียงก็ไม่ได้ยิน! เฮงซวยจริงๆ!” ผู้ชายวัยรุ่นกร่นด่า หันตัวขึ้นจักรยานแล้วจากไป ก่อนจะไปเขายังมองเชอร์รีนที่อยู่บนพื้นสักพักด้วยสายตาดุดันด้วย
ในที่สุดความคิดที่หลงทางก็กลับมา เธอยื่นมือไปนวดขาที่เจ็บ จากนั้นจึงลุกขึ้นยืน ยังดีที่ขาไม่ได้เป็นอะไรมาก
ขณะนี้เสียงกริ่งโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ก้มหน้าดู สายเข้าคือนลิน เธอรับสายแล้วพูดฮัลโหล
“เชอร์รีน ตอนนี้สองโมงแล้ว ทำไมคุณยังมาไม่ถึงอีก” นลินถามอย่างใจจดใจจ่อ
ถือโทรศัพท์มือถือ มือข้างหนึ่งเธอถือผลตรวจ ส่งเสียงพูดแผ่วเบา “ถ้าฉันบอกว่าฉันไปไม่ได้แล้วล่ะ”
“อย่ามาล้อเล่นนะ!” เสียงของนลินเปลี่ยนไปเป็นค่อนข้างสับสน “รีบมาเร็ว แค่นี้นะ!”
เธอไม่เคยมีนิสัยผิดนัดใคร แถมยังไปก่อนเวลานัด เรื่องการตั้งครรภ์รอกลับมาแล้วค่อยๆ คิดให้ถี่ถ้วนแล้วกัน……
กระทั่งเชอร์รีนมาถึงโรงแรมเอเทนส์ ก็เห็นออกัสนั่งไขว่ห้างอยู่ด้วย กำลังดื่มชา แม้ว่าจะทำไปแบบสบายๆ แต่กลับสง่างามมาก
แต่นลินที่อยู่ข้างๆ กลับดูอึดอัด ตึงเครียด วิตกกังวล
“สามจุดศูนย์ห้า……” เขากวาดตามองนาฬิกาบนข้อมือ เลิกคิ้ว “นี่คือความจริงใจของคุณครูเชอร์รีนเหรอ”
การเห็นเขา เชอร์รีนยิ่งนึกถึงผลการตรวจในมือ และเขาเป็นผู้ร้ายในผลการตรวจ!
มันเป็นเพราะเขาเมาแล้วเดินเข้าผิดห้อง นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก……
คิดพิจารณาตามนี้ เธอพลันรู้สึกแย่ขึ้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จ้องเขา คายคำพูดแดกดันออกมาอย่างควบคุมไม่อยู่ “ในเมื่อคุณออกัสรู้สึกว่าไม่มีความจริงใจ ทำไมต้องรออีกล่ะ ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปไม่ดีกว่าหรือไง”
ได้ยินดังนั้น นลินก็เหลือบมองออกัสด้วยสายตาหวาดกลัว จนต้องรีบส่งสายตาให้เธอ!
เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เข้าใจสถานการณ์ไหมเนี่ย
แต่น่าเสียดาย เชอร์รีนมองไม่เห็นอะไรอีกแล้ว
ออกัสไม่มีความโกรธ แต่ค่อนข้างสนอกสนใจและอยากรู้อยากเห็น สายตาจ้องมองเธอครู่หนึ่ง “คุณครูเชอร์รีนอารมณ์ไม่ดีเหรอ”
“ใช่!” เธออกตั้งตรง มองเขาอย่างท้าทาย
“ไม่ดีเพราะอะไร” เขาเปลี่ยนท่า เผชิญหน้ากับเธอตรงๆ
“มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบ!”
ออกัสหรี่ตาเล็กน้อย ขมวดคิ้ว และพูดอย่างเป็นธรรมชาติมาก “ประจำเดือนมาเหรอ”
ได้ยินดังนั้น สีหน้าเชอร์รีนก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันที!
เธอก็หวังให้ประจำเดือนมา แต่ตอนนี้……มันเป็นไปไม่ได้!