ตอนที่ 142 ดาราหยิ่งผยอง

Mars เจ้าสงครามครองโลก

หรานปิงโกรธเป็นอย่างมาก คนที่เธอเกลียดที่สุดก็คือคนไม่รอบคอบแบบนี้!

ผู้ช่วยของเธอ ก็เป็นเพราะว่าหัวเราะตอนที่เธอนอนหลับอยู่ ถูกเธอไล่ออก

วันนี้ บริษัทก็หาผู้ช่วยให้เธอสองคน บอกว่าชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นสองคนนี้อย่างแน่นอน

หวางซีนิ่งอึ้ง กำลังจะอธิบาย เย่เซิ่งเทียนกลับเอ่ยปากพูดว่า: “ถ้าหากพวกเราไม่ไปล่ะ?”

อะไรน่ะ!

แค่ผู้ช่วยกระจอกๆ ก็กล้าพูดจาแบบนี้กับตัวเองเหรอ?

หรานปิงรู้สึกว่าตัวเองโดนล่วงเกินในทันที ตอนนี้เธอเป็นดาราหญิงที่โด่งดังซึ่งได้รับการยกยออย่างเต็มที่ของW Entertainment และได้ถ่ายทำเว็บซีรีส์ยอดนิยมสองเรื่อง

แฟนคลับนับสิบล้าน ตอนนี้กำลังเตรียมภาพยนตร์ที่จะได้รับความนิยมอย่างแน่นอน ถ้าเกิดสำเร็จ ตัวเองก็สามารถติดอันดับหนึ่งในดาราชั้นนำได้

ไอ้เลวระยำหมาสองคนนี้ ไม่นึกเลยว่าจะกล้าวางสีหน้าให้กับตัวเอง!

ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ!!

สีหน้าของหรานปิงไม่พอใจมาก เชิดหน้าขึ้น และพูดอย่างเหนือกว่าว่า: “พวกแกไม่รู้ว่าฉันเป็นใครเหรอ? กล้าพูดจาแบบนี้กับฉัน!”

“เธอยังไม่คู่ควรให้ฉันรู้จัก”

อีกฝ่ายมาถึงก็วางสีหน้า เย่เซิ่งเทียนก็ไม่ได้เกรงใจอะไร

หวางซีดึงแขนเสื้อของเย่เซิ่งเทียน และกระซิบว่า: “เธอคือหรานปิง หนึ่งในนักแสดงหญิงที่โด่งดังที่สุดในช่วงนี้”

หรานปิงพูดอย่างเย็นชาว่า: “ในเมื่อรู้จักชื่อของฉัน ยังไม่รีบไสหัวไปให้พ้น ล่วงเกินฉัน ไม่ให้คนเอาเรื่องพวกแก ฉันก็ใจกว้างมากแล้ว”

เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างรู้แจ้งกระจ่างในฉับพลัน: “อ๋อ ฉันยังคิดว่าหรานปิงเป็นใครซะอีก ที่แท้ก็เป็นคนหลงตัวนี่เอง”

หวางซีก็หมดคำพูด

“แกว่าอะไรน่ะ!!”

หรานปิงแสดงท่าทางหงุดหงิดไม่พอใจ ตัวเองเป็นดาราหญิงที่โด่งดัง มีความหวังว่าจะได้เป็นนักแสดงอายุน้อยติดอันดับดาราชั้นนำ แฟนคลับนับสิบล้าน เขากล้าบอกว่าตัวเองหลงตัวเองเหรอ!!

“กล้าหาญมากนัก กล้าหาญทำให้ฉันอับอายขนาดนี้ ตอนนี้ฉันสั่งให้แก คุกเข่าขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้แกเข้ามาอย่างมีชีวิตออกไปอย่างคนตาย”

เย่เซิ่งเทียนจ้องมองหรานปิง และพูดอย่างราบเรียบว่า: “ถ้าฉันไม่ทำล่ะ?”

หรานปิงคิดว่าตัวเองฟังผิด ชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนแล้วพูดว่า: “ฉันแนะนำแก ทางที่ดี รีบคุกเข่าลงขอโทษฉัน เดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ใครก็ช่วยแกไม่ได้!!”

หวางซีลุกขึ้นมา และพูดอธิบายว่า: “เสี่ยวเจี่ยหรานปิงขอโทษด้วยจริงๆ เขา……”

เพียะ!

ทันใดนั้น หรานปิงตบหน้าของหวางซีหนึ่งฉาด และด่าด้วยความโกรธว่า: “แกแม่งว่าให้ใครเป็นเสี่ยวเจี่ยเหรอ? พวกแกก็เป็นเสี่ยวเจี่ยทั้งบ้าน! นังสารเลวจากไหน ก็กล้าร้องเรียกต่อหน้าฉัน”

[เสี่ยวเจี่ยมีความหมายว่าคุณ แต่ก็มีความหมายเชิงลบว่าหญิงขายบริการ]

เพียะ!

เย่เซิ่งเทียนพลิกฝ่ามือตบหน้าของหรานปิงหนึ่งฉาด ตบจนหรานปิงล้มลงกับพื้นในทันที และพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “เธอแค่นักแสดงคนหนึ่ง ใครให้ความกล้าเธอมาตบภรรยาของฉันกัน? ตอนนี้ เธอรีบขอโทษภรรยาของฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น ใครมาก็ช่วยเธอไม่ได้”

หรานปิงโดนตบจนนิ่งอึ้ง ก็โกรธจนยั้งอารมณ์ไว้ไม่ได้ในทันที

ไม่นึกเลยว่าจะมีคนกล้าตบตัวเอง! ไม่นึกเลยว่าจะมีคนกล้าตบตัวเอง!!!

ตัวเองเป็นดาราหญิงที่โด่งดังนะ ไม่เคยมีใครกล้าพูดเสียงดังกับตัวเองมาก่อน ตอนนี้ ไม่นึกเลยว่าตัวเองถูกผู้ช่วยสองคนตบหน้า!!! ยิ่งไปกว่านั้น ยังให้ตัวเองคุกเข่า ขอโทษให้กับนังสาวเลวคนหนึ่งด้วย ยังกล้าข่มขู่ตัวเอง!!!

หรานปิงกรีดร้องเสียงดังโหยหวนขึ้นมา: “กล้าหาญมากนัก กล้าหาญมากจริงๆ!!! คนที่กล้าตบฉันหรานปิงยังไม่ได้เกิดเลยนะ ดีมาก พวกแกดีมากจริงๆ วันนี้ ไม่ทำร้ายพวกแกจนพิการ ฉันก็ไม่ได้ชื่อว่าหรานปิง!!!”

“คุกเข่า ขอโทษเดี๋ยวนี้!!”

พ่อบ้านหวงเร่งรีบวิ่งมาอย่างรวดเร็ว ยังมีคราบปัสสาวะบนกางเกง เมื่อได้ยินมีเสียงโหวกเหวกโวยวายจากทางนี้ก็รีบวิ่งเข้ามา เดือดเป็นฟืนเป็นไฟในทันที!!

หรานปิงพูดอย่างเย่อหยิ่ง: “ได้ยินหรือยัง ยังไม่รีบคุกเข่าอีก ขอโทษฉันซะ!!”