หรานปิงรู้ว่า พ่อบ้านหวงคงมาช่วยตัวเองอย่างแน่นอน ตอนนี้ตัวเองเป็นนักแสดงที่มีศักยภาพมากที่สุดของW Entertainment พวกเขาก็ต้องปฏิบัติต่อตนเองเสมือนเป็นบรรพบุรุษ
ชี้ไปที่เย่เซิ่งเทียนและหวางซี พูดอย่างเฉียบขาดว่า: “นี่คือผู้ช่วยที่หาให้ฉันเหรอ? พวกแกแม่งตาบอดเหรอ? คนแบบนี้จะเป็นผู้ช่วยให้ฉันได้เหรอ?”
สีหน้าของเธอบึ้งตึง มองไปทางพ่อบ้านหวง และพูดอย่างโกรธเคืองว่า: “พ่อบ้านหวง ฉันไม่พอใจมาก ฉันไม่พอใจเป็นอย่างมาก พวกคุณหาคนอะไรเนี่ย!! เขาไม่เพียงแต่ไม่รู้จักฉัน ไม่นึกเลยว่ายังกล้าตบหน้าฉันด้วย!! ฉันก็อาศัยใบหน้าหาเงิน เขาตบหน้าของฉันจนได้รับบาดเจ็บ ฉันจะถ่ายละครยังไง? ให้คนจับตัวพวกเขาเดี๋ยวนี้ ฉันจะมองดูพวกเขาโดนตีขาหักด้วยตาตัวเอง!!”
พ่อบ้านหวงโกรธจนสั่นเทา
นังโง่นี้ นังผู้หญิงโง่คนนี้ แกแม่งสมองไปที่อยู่ที่หน้าอกหมดหรือไง!!
คนมีสง่าราศีขนาดนี้ จะเป็นผู้ช่วยให้กับคนน่าโง่อย่างแกเหรอ!!
แกก็ไม่ดูว่าแกเป็นตัวอะไร คุณหวางซีสวยกว่าแกสิบเท่า มีสง่าราศีกว่าแกหนึ่งร้อยเท่า ไม่นึกเลยว่าแกยังคิดว่าเธอเป็นผู้ช่วยของแกเหรอ?!!
ในสมองของแกแม่งมีแต่ขี้เลื่อยทั้งหมดเหรอ!!
พ่อบ้านหวงแค่อยากด่าทออย่างรุนแรง แต่เจ้าเทพอยู่ที่นี่ เขาไม่กล้าบันดาลโทสะ ตบไปบนใบหน้าของหรานปิงหนึ่งฉาด และพูดอย่างสั่นเทาว่า: “ขอโทษคุณเย่และประธานหวาง เดี๋ยวนี้!!!”
หรานปิงกุมใบหน้า ถูกตบจนมึนงง
ไม่นึกเลยว่าพ่อบ้านหวงจะตบตัวเอง!! เขาไม่ได้มาส่งเสริมตัวเองเหรอ? เขาไม่ได้มาช่วยตัวเองสั่งสอนสองคนนี้เหรอ?
“คุณเย่ ประธานหวาง ขอโทษด้วยจริงๆครับ ผมคิดไม่คิดถึงว่านังนี่ จะรบกวนคุณทั้งสอง”
พ่อบ้านหวงกลัวจนไม่กล้าหายใจแรง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขาเห็นว่า ใบหน้าของหวางซีมีรอยฝ่ามือ
คนทั้งคนอกจะแตกตายในทันที!!
หรานปิงนังโง่นี่ อีโง่ ตบหน้าของหวางซี!!!
เย็ดแม่ง!!
แกแม่งรู้ไหมว่าแกตบใคร นั่นเป็นภรรยาของเจ้าเทพ!!!
ใครแม่งให้ความกล้ากับแก หยิ่งขนาดนี้!!!
ขนาดผู้นำเจอกับหวางซี ก็ต้องเรียกคุณหวางซีอย่างเคารพนบน้อม แกแค่นักแสดง แกไม่มีค่าอะไรเลย กล้าหยิ่งยโสอยู่ต่อหน้าของหวางซีขนาดนี้!!
ใครให้ความกล้าแกหยิ่งยโสขนาดนี้ ใครให้ความกล้าแกจองหองขนาดนี้!!!
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างเยือกเย็นว่า: “ฉันไม่พอใจมาก!”
หลังจากที่พูดจบ ก็พาหวางซีออกไปในทันที
พ่อบ้านหวงกลัวจนสั่น ไม่กล้าเหนี่ยวรั้ง
แต่ว่า เขาก็หันหน้ามาตบหน้าของหรานปิงอีกหนึ่งฉาด ยกเท้าขึ้นเตะท้องของหรานปิง และตวาดว่า: “แกแม่งไม่มีชิ้นดี แกฉลาดมากเหรอกล้าทำให้พวกเขาขุ่นเคืองใจ!! แกรู้ไหมว่าพวกเขาเป็นใคร แกรู้ไหมว่าแกทำลายเรื่องสำคัญตระกูลอู๋ของเรา!!! แกอยากตายใช่ไหม แกคิดว่าตัวเองดังมากเหรอ? แกคิดว่าตัวเองสุดยอดมากเหรอ? แกแม่งเทียบกับปลายผมของประธานหวางไม่ได้ด้วยซ้ำ!! แกแม่งเอาความมั่นใจมาจากไหน คิดว่าคนอื่นเขามาเป็นผู้ช่วยให้แก!!! พูดสิ ใครให้ความกล้าลงมือกับประธานหวาง!!”
พ่อบ้านหวงกระทืบไปที่บนตัวของหรานปิงทีละครั้ง
“ฉันผิดแล้ว ฉันผิดแล้ว ฉันยอมรับผิดแล้ว พ่อบ้านหวง ฉันยินดีขอโทษพวกเขา ฉันยินดีชดใช้ให้กับพวกเขา คุณได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่กล้าอีกแล้ว”
หรานปิงกรีดร้องเสียงดัง ร้องขอความเมตตาอย่างไม่หยุดหย่อน เธอหวาดกลัว เธอเสียใจ ตัวเองทำให้คนใหญ่คนโตขุ่นเคืองใจ สามารถทำให้พ่อบ้านหวงโกรธได้มากขนาดนี้ คงจะเป็นคนใหญ่คนโตอย่างแน่นอน!!!
“แกผิดแม่มึงสิ แกมีสิทธิ์ขอโทษคนอื่นเขาเหรอ!! ขนาดผู้นำยังไม่มีสิทธิ์ขอโทษคนอื่นเขา แกแม่งเอาความกล้าจากไหนไปขอโทษ!! แกอาศัยใบหน้าหาเงินใช่ไหม?” พ่อบ้านหวงเตะไปใบหน้าของหรานปิงอย่างรุนแรง และด่าว่า”ฉันแม่งให้แกอาศัยใบหน้าหาเงิน แกรู้ไหม ขนาดคุณชายรองก็ถูกคนอื่นเขาฆ่าตาย ผู้นำก็ต้องก้มหัวยอมรับผิด! แกรู้ไหม คนอื่นเขาแค่คำเดียว ก็สามารถทำให้ทั้งตระกูลอู๋บ้านแตกสาแหรกขาดได้!!”