ตอนที่ 1357 หรือนี่จะเป็นความฝัน (3)
แต่ทันใดนั้น เย่เหม่ยก็จับเขาขึ้นมาและโจมตีเขาอย่างโหดเหี้ยมต่อไป การโจมตีชุดใหญ่ที่ปล่อยออกมาทำให้พวกผู้เยาว์อย่างเฉียวฉู่และคนอื่นๆที่มุงดูอยู่รอบๆช่องด้านบนอ้าปากค้างซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความตกใจ!
เด็กหนุ่มยังคงตกตะลึงกับการโจมตีเป็นชุดอย่างต่อเนื่องของเย่เหม่ย การโจมตีที่ดูเหมือนรุนแรงกลับสร้างความเสียหายให้ร่างกายเขาแค่เล็กน้อยเท่านั้น ถ้าเขาป้องกันขึ้นมาล่ะก็ การโจมตีพวกนั้นจะไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลยแม้แต่เส้นผมสักเส้น การโจมตีดูเหมือนรุนแรงโหดเหี้ยม แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นจริงก็แค่งั้นๆ
“เจ้าทำบ้าอะไรเนี่ย!!” เด็กหนุ่มตะโกนอย่างสับสนพร้อมขมวดคิ้ว เขามองเย่เหม่ยที่ดูเหมือนเตรียมต่อสู้กับเขาจนถึงตาย แล้วสงสัยว่าน้ำเข้าไปในสมองของเย่เหม่ยรึยังไง พวกเขาไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้ ยังไม่ทันมีโอกาสได้พูดคุยถึงช่วงเวลาเก่าๆกัน เย่เหม่ยก็พุ่งเข้าโจมตีเขาแล้ว!
เย่เหม่ยไม่ตอบ แต่การโจมตีของเขากลับทวีความรุนแรงขึ้นแทน ทำให้เด็กหนุ่มเริ่มโกรธขึ้นมาบ้างแล้ว
“ไอ้บ้า! ข้าจะไม่นอนอยู่แบบนี้แล้วนะโว้ย!!” เด็กหนุ่มโกรธจัด เขากำลังจะตอบโต้แล้ว
ทันใดนั้น เย่เหม่ยก็พุ่งเข้าชนเด็กหนุ่ม และทั้งสองก็กระเด็นลอยไปที่มุมหนึ่งของห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งมองจากช่องด้านบนเพดานไม่เห็น
“นายท่าน! ข้า……”
“เย่กู! นานมากเลยนะ!” เมื่ออยู่ห่างจากสายตาของคนอื่น สีหน้าของเย่เหม่ยก็เปลี่ยนไปทันที เขาฉีกยิ้มอย่างดีใจให้กับเด็กหนุ่มที่กำลังโกรธจัด เย่กู
เย่กูตกใจกับสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วของเย่เหม่ยและอึ้งอยู่นาน
“พี่น้องข้า ต้องขอโทษจริงๆ เมื่อกี้ข้าไม่มีทางเลือก อย่าใส่ใจเลยนะ” เย่เหม่ยพูดพร้อมกับฝืนยิ้ม แม้ว่าคำพูดจะฟังดูขอโทษขอโพย แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจสักนิด
อย่าตัดสินเย่กูจากรูปร่างหน้าตาภายนอกของเขาที่ดูเหมือนเด็กอายุ 11-12 ปีเชียว เย่กูที่ดูเหมือนเด็กคนนี้ จริงๆแล้วเป็นผู้บัญชาการของกองทัพราตรี!
ในกองทัพราตรี เขาเป็นผู้ที่มีความสามารถในการต่อสู้เป็นอันดับต้นๆ ทั่วทั้งราชอาณาจักรแห่งความมืด มีเพียงคนเดียวที่มีอำนาจมากพอจะอยู่เหนือเย่กูได้ นั่นคือจักรพรรดิแห่งความมืด ถ้าเป็นเมื่อก่อนล่ะก็ เย่เหม่ยไม่มีวันกล้าโจมตีเย่กูอย่างวันนี้หรอก แต่สถานการณ์ก็ไม่ให้ทางเลือกอื่นกับเขา
“เกิดอะไรขึ้น? จักรพรรดิแห่งความมืด……ข้าเพิ่งเห็นจักรพรรดิแห่งความมืด……ท่านจักรพรรดิแห่งความมืด……” ในใจของเย่กูยังคงกังวลเรื่องที่ได้เห็นจวินอู๋เหยาเมื่อครู่ จึงไม่ได้สนใจที่จะทะเลาะกับเย่เหม่ย
เขาจะไปคิดได้ยังไงว่าจักรพรรดิแห่งความมืดที่เชื่อกันว่าเสียชีวิตไปนานแล้ว จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งต่อหน้าเขา ตอนนี้ในหัวเขาจึงระเบิดไปแล้ว!
“เรื่องมันยาว” เย่เหม่ยตอบพร้อมกับถอนใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเขาก็สะบัดมือออกและชกไปที่กำแพงข้างๆทำให้เกิดเสียงดัง
“เจ้าต้องจำไว้ว่าจะต้องไม่เปิดเผยตัวตนของนายท่านเจว๋ และจะเปิดเผยเรื่องที่เจ้ารู้จักพวกเราไม่ได้เด็ดขาด นั่นเป็นคำสั่งของนายท่านเจว๋” เย่เหม่ยเองก็จนปัญญา ตอนที่เห็นเย่กู เขาก็รู้ทันทีว่าไม่ดีแน่แล้ว จึงพุ่งเข้าไปตรึงเย่กูเอาไว้ ถ้าเย่กูพูดคำว่า “จักรพรรดิแห่งความมืด” ออกมาต่อหน้าทุกคนล่ะก็ จบเห่แน่!
เย่กูมองเย่เหม่ยพร้อมกับขมวดคิ้ว หลายปีที่เป็นพี่น้องใกล้ชิดกันมาทำให้เขารู้ได้อย่างรวดเร็วว่าทำไมเย่เหม่ยจึงทำเช่นนั้น เขายกเท้าขึ้นและกระทืบลงไปบนพื้นแข็งๆ ทั้งสองคุยกันไปพลาง สร้างเสียงดังเหมือนว่ากำลังต่อสู้กันไปพลาง เพื่อไม่ให้คนอื่นเกิดความสงสัยขึ้นมา
“นายท่านเจว๋……สบายดีไหม?” เย่กูถามพลางหลุบตาลง
“ทั้งดีและไม่ดี นายท่านเจว๋มีแผนการของตัวเองอยู่ ไม่ใช่เรื่องที่เราควรจะเข้าไปยุ่ง กองทัพราตรีมีไว้เพื่อทำตามคำสั่งของนายท่านเจว๋ เราแค่ทำตามคำสั่งไปโดยไม่ต้องตั้งคำถามอะไร” เย่เหม่ยตอบพร้อมกับเตือนความจำ