เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 331
คนในที่นี้จำนวนมาก ตอนนี้ยังไม่มีใครกล้าเข้าไปลองสู้กับลู่ฝาน
เพราะภาพที่ลู่ฝานเอาชนะเฉียวเซวียนยังคงติดตา เขาอาศัยเพียงร่างกาย สามารถทัดเทียมกับนักบู๊แดนปราณนอกได้
ลู่ฝานไม่แม้แต่จะมองน่าหลานรั่ว หันไปพูดรอบๆ ว่า “ครูอาจารย์ทุกท่าน พวกคุณยังไม่ออกมาเหรอ จะให้ผมแหกกฎหรือไง”
เสียงของลู่ฝานสะท้อนอยู่กลางอากาศ สะเทือนจนต้นไม้รอบๆ เกิดเสียงดัง
คนอื่นยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ มีเงาคนปรากฏขึ้นบนต้นไม้รอบๆ
อาจารย์เซินถู อาจารย์เมิ่งอวิ๋น อาจารย์เสวียนเจิน
หลัวตาน เฉียวเซวียน เสวียนเฟิง
ทุกคนอยู่ที่นี่ทั้งหมด!
เมื่อคนพวกนี้ปรากฏตัว นักเรียนคนอื่นพากันโค้งคำนับ หลัวตานมองลู่ฝานอย่างสนใจ
เฉียวเซวียนสีหน้าเคร่งขรึม เสวียนเฟิงนั่งบนกิ่งไม้ สีหน้าเหมือนกำลังดูเรื่องสนุก
อาจารย์เซินถูลอยอยู่กลางอากาศ ยิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าลู่ฝาน นายเป็นเด็กชอบก่อเรื่อง พอฉันเห็นความเคลื่อนไหวที่นี่ ก็รู้ว่าคงไม่มีใครนอกจากนาย นายรู้ตั้งแต่เมื่อไรว่าพวกเรามา”
ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “เมื่อกี้”
เขาไม่สามารถพูดเรื่องที่เขาตรวจสอบได้เป็น 10-20 ลี้ออกมาได้
อาจารย์เมิ่งอวิ๋นมองจางเยว่หานแล้วพูดว่า “เยว่หาน เกิดอะไรขึ้นกันแน่ เธอพูดความจริงออกมา ถ้าเธอพูดความจริง อาจารย์จะจัดการให้”
นักเรียนคณะบังเหินทั้งสองคน ที่อยู่ข้างจางเยว่หานพยุงเธอขึ้นมา “อาจารย์ เมื่อกี้ศิษย์พูดชัดเจนมากแล้ว ลู่ฝานคิดจะรังแกฉัน ไม่เพียงแค่นั้น ศิษย์พบกลิ่นอายของการฝึกชั่วร้ายจากตัวลู่ฝานด้วย พวกอาจารย์ดูฝ่ามือเขาได้”
อาจารย์เซินถู อาจารย์เมิ่งอวิ๋น อาจารย์เสวียนเจิน มองไปทางลู่ฝานพร้อมกัน
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วยกมือขึ้น ให้ทุกคนเห็นอย่างชัดเจน
อาจารย์เซินถูพยักหน้าพูดว่า “พลังสีเทา เป็นร่องรอยของการฝึกชั่วร้ายจริงๆ อย่าบอกนะว่านี่คือสิ่งที่หญิงบ้าหลงเหลือเอาไว้ ตอนตายอยู่ที่เทือกเขาฉิงเทียน เมื่อไม่กี่ร้อยปีก่อน ลู่ฝาน นายไม่ทันระวังได้สิ่งที่ฝึกฝนชั่วร้ายมาหรือเปล่า”
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ “เปล่า”
ขณะนั้นจางเยว่หานตะโกนออกมา “อาจารย์ฉันพูดถูกใช่ไหม เขาไม่ได้มีสิ่งที่ฝึกฝนชั่วร้าย แต่เขาเป็นคนที่ฝึกฝนชั่วร้าย ต่อหน้าเป็นอีกคนหนึ่ง ลับหลังเป็นอีกคนหนึ่ง พวกคุณอาจไม่รู้ ก่อนเขาเข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ ตอนอยู่เมืองเจียงหลิน เขามีฉายาว่าสวะมาหลายสิบปี ถ้าไม่ได้ฝึกฝนชั่วร้าย จะอธิบายอย่างไรได้อีก”
อาจารย์เสวียนเจินขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชาว่า “ลู่ฝาน เป็นอย่างนี้จริงเหรอ”
ลู่ฝานพยักหน้า “ผมมีชื่อเสียงว่าสวะ แต่เรื่องฝึกฝนชั่วร้าย เป็นเรื่องที่ไม่มีมูล”
ขณะนั้นน่าหลานรั่วพูดเสียงดังว่า “นายพูดว่าไม่มีมูลก็จบงั้นเหรอ อาจารย์ทุกท่าน คนคนนี้ไม่เพียงแต่อวดดี อีกทั้งยังทำร้ายคนแบบไร้เหตุผล ผมเป็นครูเฝ้าภูเขาคณะกำแหง กลับโดนนักเรียนทำร้าย สถาบันต้องให้ความยุติธรรมกับผม”
อาจารย์เซินถูยิ้มแล้วพูดว่า “อย่างงั้นเหรอ งั้นก็ได้ เพราะพวกเราก็มาช้า สู้เรียกเทียนฉี่ออกมาดีกว่า ดูกันให้ละเอียดว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น”
อาจารย์เสวียนเจินกับอาจารย์เมิ่งอวิ๋นพยักหน้าเบาๆ
ลู่ฝานก็หัวเราะเบาๆ เขารู้ว่าต้องเป็นเช่นนี้
เมื่อได้ยินคำว่าเทียนฉี่ สีหน้าของจางเยว่หานเปลี่ยนไปทันที
เธอลืมไปแล้วจริงๆ สถาบันสอนวิชาบู๊ยังมีองครักษ์ผู้ยิ่งใหญ่อยู่อีกคน สามารถมองดูนักเรียนของสถาบันได้ทุกคน
อาจารย์เซินถูดีดนิ้ว ลำแสงหนึ่งเข้าไปในก้อนเมฆ
ต่อมา หัวขนาดใหญ่ของเทียนฉี่ค่อยๆ ปรากฏออกมากลางท้องฟ้า